Online Üye
Online Ziyaretçi
Önceleri...
Hiç kimsenin yaşamadığı aşklar istiyordum.
Hiç öpülmemiş dudaklar.
Yabancı bir elin taramadığı saçlar.
Ve seni anlatsın papatyalar.
Son bahara doğru olgunlaşmış.
Hiç dokunulmamış altın rengi başaklar.
Rüzgarlar istiyordum.
Senden başka kimseye değmemiş.
Ve nehirler istiyordum, sadece sende akmış.
Yağmurlar istiyordum senden süzülmüş.
Ve sakalar istiyordum sesleri sadece senin kulaklarında.
Çiçekler istiyordum sadece, sana açmış mesela.
Güneş sana vursun.
Gölgeler sadece sende olsun.
Ve şarkılar istiyordum sadece senin için.
Tüm besteler,
bütün nağmeler senle olan.
Her yol sana çıksın.
Sağda sen ol, solda sen.
Önümde, arkamda.
Aşağıda, yukarıda.
Önceden ne kadar çok şey istiyordum.
Öyle masallar olsun ki hep seni anlatsın istiyordum.
Öyle hikayeler öyle romanlar.
Pamuk prenses, külkedisi.
Kaf dağının ardında.
Ve arzın tam ortasında.
Sen ol istiyordum.
Senle dolsun ormanlar.
Sen koksun ıhlamurlar.
Senle gelsin son bahar.
Sen...
sen gibi dökülsün yapraklar.
Önceden hiç edilmemiş dualar ediyordum.
Hep seni isteyen.
Hep seni özleyen.
Hep seni bekleyen.
El değmemiş.
Gün görmemiş,
Hayaller kuruyordum.
Oysa şimdi şiirler yazmak istiyorum kimsenin bilmediği.
Kitaplar yazmak istiyorum hiç okunmayan.
Şarkılar söylemek istiyorum.
Kimsenin dinlemediği.
Ve çok uzaklara gitmek istiyorum.
Kusursuz olan her şeyden vaz geçtim artık.
Daha çok anlıyorum insanları.
Ve daha çok seviyorum doğayı.
Kuşları, balıkları, kaplumbağaları.
Karıncayı bile...
İncitmiyorum .
Artık farketmiyor trenler hangi istasyondan kalkmış,
Nereye gidiyorlar.
Artık gül değerli değil kasımpatıdan.
Hiç bir şemsiye korumasın beni yağmurdan.
Olduğu gibi seviyorum her şeyi korkmadan
Ve kusuruna bakmadan.
Hiç zamanım yok artık.
Az uyuyor çok çalışıyorum.
Yemek yerken kitap okuyorum.
İşe giderken siir yazıyorum.
Biri bitmeden bir daha.
Ve daha çok ağlıyorum.
Kaç kitaplık ömrüm kaldı.
Bu tozlu rafta.
İçime yaptığım bu uzun yolculuk.
Kaç kişiye derim merhaba.
Kimlerle karşılaşırım.
Kimleri sığdırırım bu masala.
Yok olmak ne güzel mesela.
Yılmaz Tizgöl
Moskova