Kolay olmadýðýný söyleyemem ve de kaygý eþiðimin seviyesinde neye denk düþtüðümü de bilmez iken.

Renklerin asýlý kaldýðý gökyüzü pervazýnda doðan güneþi de sevip en geç sabahýn beþinde uyanmanýn da kolay olmadýðýný belirtmeliyim.

Lakin ev ile okul arasýndaki mesafe sadece on dakikalýk bir yürüyüþe tekabül ederken sadece ders çalýþmak adýna da saati illa ki beþe kurardým ve þeþi beþ gözlerimle ufacýk bedenimle ve daha þimdiden gözlerimin bozulduðunu da itiraf etmeliyim elbet bunu fark eden de sevgili kimya öðretmenim Þule Haným iken.

Sakin bir çocuktum oldukça uslu ve itaatkâr bir de sevgi arsýzý ve tüm yaptýðým buydu iþte: ders çalýþmak ve oyunbaz mizacýmla okul sýnýf arkadaþlarýmla gününü gün etmek. Sakýn da yanlýþ anlamayýn çünkü tek yaptýðým teneffüslerde öðretmen kürsüsüne çýkýp avaz avaz baðýrmaktý:

‘’Seviyorum herkesi ve sizi.’’

Tombul bacaklarýmla kürsüye çýkýp inerken elbet düþme tehlikesi geçirdiðim akabinde ayak izlerimi silmek adýna yoðun çaba harcadýðým.

Bir þeyleri ve birilerini sevme ihtiyacý hissediyordum sadece ve genelde alaya alýnsam da umurumda deðildi.

Ve yoðun ders programýmýz.

Hazýrlýk öðrencisi iken fark etmeden nasýl da ýsýnmýþ ve kabullenmiþtim ders çalýþmayý ve rahmetli Barýþ Manço’nun þarkýsýyla nasýl da özleþmiþtim gerçi az da kýzmazdým hani ‘’eþek’’ sýfatýyla eþleþtirilmeyi sonuçta yanlýþ bir þey yapmýyordum.

Okulum her þeyimdi ailemden sonra zaten çok da huzurlu bir aile sayýlmazdýk ve tartýþmalar ne sebeple çýkarsa çýksýn ev halkýný kendi haline býrakýp odama koþardým. Müzik çok þey katýyordu bana üstelik ve kasetçalarýmý sonuna kadar açar evdeki hýr gürü de duymazdan gelirdim.

Eðitimci bir ailenin çocuðu olmak kolay deðildi aslýnda rahmetli babam zor bir insandý ve hayli baskýcý nerede ise okuldan iki ya da üç dakika geç geleyim direkt müdürü arardý bizimkiler.

Sýnýf arkadaþlarým vazgeçilmezimdi ve biz üç kafadar hayli iyi vakit geçirirdik. Ah, keþke dersleri can kulaðý ile dinleseydim lakin serde ergenlik var bir de kavak yelleri esti mi baþýmýzda.

Hayat hep güzeldi benim için biraz da zor ama mutlu bir çocuktum ve eðitimin önemini kavrayacak kadar da aklý baþýnda elbet muzipliklerimi saymazsak.

Ve okulun en popüler çocuðu ve ben adýný bildiðim kendini bilmediðim bir duyguya tutulmuþtum ve nice zaman sonra anlamýþtým ki; bunun adý aþktý.

Yan sýnýftaki sevgili arkadaþým hayýr, onun da bundan haberi vardý ama hiç de belli etmezdi ve iþte mutluluðun formülü burada saklýydý:

Sevgi.

Arkadaþlýk.

Aþk.

Azýcýk yaramaz.

Dört göz.

Ve inek tabir edilen akla zarar bir çocuktum ben.

Biraz da toplu ve iþte ergenlik ilk meyvelerini vermiþti ve ben inanýlmaz bir açlýk grevine baþlamýþtým liseye gelene kadar otuz kilo kaybetmiþtim bile.

Obez olmasam bile iþtahlý idimve yemek yemeyi çok sevdiðim göz ardý edilemezdi ve ben beni sevdiklerine inandýðým sýnýf arkadaþlarým ve otoriter öðretmenlerim sayesinde bir þeyden vazgeçmiþtim: yemek yemekten.

Bu kolay mýydý benim için?

Hiç de kolay deðil üstelik ilerleyen yaþlarýmda beni bekleyen sinsi bir tehlike vardý adýný þimdi anmak bile istemediðim.

Nefsimle ilk tanýþtýðým yýllar ve artýk yemek yemeði çýkarmýþtým hayatýmdan ve boþ mideyle geçen eðitim hayatým ve aldýðým takdir belgeleri ve iyi derecelerle mezun olduðum.

Okumayý hep sevmiþtim bu anlamda açlýðýmý eðitimle ve sevgiyle gideriyordum.

Herkes beni seviyordu.

Deðil sormak aksi aklýma dahi gelmemiþti.

Gerçi sýnýf arkadaþlarým için ben yemek yemekten vazgeçmiþtim ama ve ben onlarý öylesine kabullenmiþtim ki ve çocuk aklýmla sevilip sevilmediðimi asla sorgulamadým.

Okul dýþýnda sosyal bir hayatým yoktu bu yüzden çok kýymetli idi arkadaþlarým ve derslerim ve müzik ve hayallerim elbet o çocukça sevdiðim çocuk.

Lise sonu da atlattým mý bir de üniversiteye kapak attým mý…

Çorap söküðü gibi idi her þey ve okul bitmiþ üniversiteli olmuþtum.

Her þey daha dün gibi ve hayatýnda bir kere bile ikmale kalmayan bendeniz þimdi inanýn ki ben de anlamýyorum rüyama girenleri.

Sað salim okuyup diplomamý almýþ olduðum halde son birkaç senedir rüyalarýmda saklý tek bir durum tespiti var sýk sýk rüyama giren.

Ben lise sondayým ve asla okulu bitirememe kaygýsý ile her gece ecel teri dökerken…

Sözüm ona yaz tatili sona eriyor ve koþa koþa okula gidiyorum rüyalarýmda.

Sýnýfa bir giriyorum ki: bana kimse sýrasýnda yer ayýrmamýþ ve ayakta kalýyorum illa ki.

Derken birini gözüme kestirip yanýna iliþiyorum elbet kabul etmiyor.

Derken dersin hocasý tahtaya geçip anlatmaya baþlýyor oysa benim ne oturduðum bir sýra var ne de tahtayý görüyorum defterim dahi yokken ve öðretmenimiz benden kahve alýp getirmemi istiyor.

Hayda.

Ýþin yoksa sýnýftan çýk kantine git…

Aralýksýz gördüðüm bir rüya nereden kaynaklandýðýný henüz anlamadýðým…

Hem öðrenci olmayý sevdiðim hem de bir an evvel mezun olmak istediðim ve üzerinden onlarca yýl geçmiþken kaygý içindeyim uykumda ve rüyalarýmda.

Freud ile karþýlýklý konuþmayý çok isterdim ve buna imkan olmadýðý için aralýksýz alt bilincimle kavga halindeyim.

Belki de öðrencilik hayatýmýn nihayetlenmesinden sonra bende geliþen ayrý bir kaygý eþiði ne de olsa iþ hayatýmda onlarca sýnava ve mülakata girdim ve iþte kaygý eþiðimde yanýp sönen.

Sonra her þeyi elimin tersiyle itip ev kýzý mutuna geçmiþ olsam bile kitaplar hep yaný baþýmda olmuþtur.

Baþka bir yabaný dil daha öðrenmek adýna Almanca ’ya merak sardýðým bir süre çeviri ile ilgilendiðim ve aklýnýza gelecek gelmeyecek her þey.

Bir yere varamadýðýma inanmýþken kendimi yazarken bulduðum.

Ve hayatýmdaki iniþler çýkýþlar ve ben hala liseyi bitiremeyip üniversiteye girme hakkýmýn olmadýðý ve de olmayacaðýna dair kâbuslarla içli dýþlý iken.

Gerçi üniversitede okuduðum bölümü çok sevmedim ama onu da bir þekilde hallettim iþte.

Belki de mazide kalan tüm sevdiðim arkadaþlarýmýn bana oynadýklarý bir oyunu da hazmedemediðim içindir rüyalarýmda beni terleten.

Hoþlandýðým çocuðun adýndan bana yazýlan bir aþk mektubu ve seneler sonra bu oyunun bir parçasý olan dostum aðzýndaki baklayý çýkarýrken:

‘’O mektubu sana biz yazdýk.’’

Düþünün…

Kalbime aldýðým bunca arkadaþýmýn bana oynadýklarý oyunu ve sahte sevgilerini hissedemediðim üstelik nasýl da eminken onlarýn beni çok sevdiðine.

En sevdiðim yýllarým ve caným okulum.

Hep de gurur duyduðum ve canýmý diþime takýp çalýþtýðým ve hakkýmla diplomamý aldýðým. Sadece bu iþte.

Önceleri okulumun her önünden geçtiðimde içimi ýsýtan o havayý artýk hissedemiyorum üstüne üstük can dostumun da bu oyunun bir parçasý olup saklandýðýna hala inanamazken.

Ýþin ilginci yazarken hissettiðim haletiruhiye de lisedeki Gülüm ile bire bir.

Yazmaya baþladýðým ilk gün açýlan kapýdan içeri girdiðim ve iþte lisedeki halime ýþýnlandýðým.

Oysaki ben bin yaþýndayým.

Oysaki ben sefil meslek hayatýna sýðdýrdýðým farklý mesleklerle ve iþlerle bir þeyleri yarým býrakýp da…

Bingo.

Ýþte anahtar sözcük:

Yarým kalan her þey ve de hayallerim.

Emin olun ki ben hala ayný duygu ve düþüncelerle yazýyorum týpký lisedeki kimliðimi üstüme giyip de okuyucuyu ve hocalarýmý gönlüme yerleþtirmiþken.

Aþk böyle bir þey iþte…

Sebepsiz kolaylýkla sevebildiðim ve sorgulamadýðým sevilip sevilmediðime dair.

Aslýnda yüzde yüz sorgulamýyorum diyemem ama coþkum da ruhum da ayný paralelde eþlik etmekte kalemime.

Ben liseyi bu gidiþle asla bitiremeyeceðim üstüne eklediðim diplomalarý da yok sayýp enginlerde coþkuyla yüzerken unuttum da hani yüzme bilmediðimi…

Rüyalarýma ve hayallerime hep sadýk oldum ve tüm sevdiklerime de gerçi hayatýn ve tüm insanlarýn ban sadýk olduðunu iddia edemem ama elimde olmadan seviyor ve yazýyorum ben ve elimde olmadan sýk sýk görüyorum o rüyayý bu gidiþle de asla kurtulamadýðým bir rüya iþin ilginci uyandýðýmda dinç ve coþkulu uyanýyorum gördüðüm o rüyanýn ertesinde ve bunda sizler o kadar çok pay sahibisiniz ki.

Yoklamada yerimi aldým iþte.