Soner Ali’nin arabasýna binmiþti.

-Soner senden bir þey isteyeceðim kardeþ.

            Soner ilgiyle Ali’ye baktý.

-Ne istersen Ali, söyle.

-Orhan beyin güvenliðine çok dikkat etmeni istiyorum.

-Dikkat ediyoruz zaten Ali. Hayýrdýr? Bir sorun mu var? Bir þey mi duydun?

-Bir þey duymadým Soner ama kafamda soru iþaretleri var.

            Ali susunca Soner ýsrar etti.

-Çatlatma adamý Ali söyleyecek misin?

-Kendilerine camia diyen adamlar Bijon Suphi’yi koruyor. Karabulut denen istihbaratçý bizi Saddam’ýn elinden kurtardý. Camia eðer Karaþahin Holding’e bir þekilde çökmek istiyorsa hedeflerinde Orhan Bey var Soner. Aklýma baþka bir þey gelmiyor.

-Abdullah Bey varken hedefe Orhan Bey’i koymalarý mantýksýz deðil mi Ali?

-Bana sorarsan son derece mantýklý Soner. Abdullah Bey holdingin beyni doðru ama yýllardýr ailenin korumasý Orhan Beyde deðil mi? Orhan Bey’in adý bile pek çok kiþiyi engellemiyor mu? Engelliyor. Orhan Bey’in pasife düþmesi Abdullah Bey’in elini kolunu baðlar. Ýstemediði ortaklýklara mecbur kalýr mý? Kalýr. Bir þirkete çökmenin en garantili yollarýndan biri bu deðil mi? Ýstenmeyen ortaklýklar ve borç.

            Soner olaya hiç bu açýdan bakmamýþtý. Ali haklýydý. Orhan Bey’in bulunduðu yerde kimse bir halt edemezdi ama Orhan Bey olmazsa?

-Düþünüyorum da haklýsýn Ali. Son derece haklýsýn. Yýllardýr Karaþahinlere yapýlan veya yapýlmasý düþünülen tüm saldýrýlarý Orhan Bey engelledi. Çocuklarý iyice tembihlemek lazým. Bekir’in çay bahçesine gidelim Ali. Bir þeyler içeriz.

-Bende oraya gidiyorum zaten Soner.

            Kibar Karaþahin, Yasemin ve Murat saat 11 gibi yeni açacaklarý lokantaya gelmiþlerdi. Bir haftadýr ustalar lokantada tadilat yapýyorlardý. Elektrik ve su tesisatý yenilenmiþ, döþeme deðiþtirilmiþ, esnafa ve resmi dairelere el ilanlarý daðýtýlmýþtý. Kibar Karaþahin açýlýþta hiçbir eksik istemiyordu. Lokantanýn demirbaþlarý getirilip yerleþtirilmiþti. Küçük bir alanda büyük ve rahat bir çalýþma alaný oluþturmaya çalýþýyorlardý. Kibar Karaþahin’in anlaþýp iþe aldýðý iki genç aþçý onlarý bekliyordu. Kibar Karaþahin aþçýlýk lisesi mezunu gençlerden memnun kalmýþtý. Bir haftadýr çalýþanlara yemek yapýyorlardý. Elleri lezzetliydi. Kendilerinden geçmiþ bir halde çalýþýrlarken vaktin nasýl geçtiðini anlamadýlar. Öðle ezaný okunurken aþçýlar herkesi yemeðe çaðýrdýlar.  Murat her zamanki gibi iþtahla yemeðini yerken Kibar Karaþahin cam kenarýndan yolu seyrediyordu.

            Klasik mafyacýlar gibi dikkat çeken beyaz kaþkollu elleri tespihli dört kiþi lokantaya yaklaþtý. Üç kiþi dýþarýda beklerken biri gülerek içeri girdi.

-Afiyet olsun beyler kolay gelsin dedi yýlýþýk bir tavýrla. Buranýn sahibi kim?

            Kibar Karaþahin sandalyesinde ayaða kalktý.

-Buyurun benim.

-Memnun oldum haným teyze. Burasý için izin aldýnýz mý?

-Her türlü resmi izini aldýk.

-Onu sormadým haným teyze. Rýfký aðabeyden izin aldýnýz mý?

-Rýfký kim? Belediye baþkaný falan mý?

            Yýlýþýk tavýrlý genç kahkahalarla gülmeye baþladý. Gülmesi bitince ciddi bir ifade takýndý.

-Rýfký aðabeyim buralarýn sahibidir haným teyze. Buralarda dükkan açmak isteyen hediyesini verir iznini alýr. Baþka türlü olmaz bu iþler. Anladýn mý?

            Murat sandalyesinden kalkýp yengesinin yanýna yaklaþtý.

-Anlamadým diye cevap verdi Kibar Karaþahin yýlýþýk yýlýþýk gülen genç mafya bozuntusuna. Konuþmanýzdan bir þey anlamýyorum kusura bakmayýn. Daha açýk olursanýz…

            Genç mafya bozuntusu elindeki tespihi Kibar Karaþahin’in yüzüne doðru uzattý.

-Anlayýþsýz insanlarý Rýfký aðabeyim sevmez, bendi sevmem haným teyze. Daha basit anlatayým. Açýlýþ için haracýmýzý sonra haftalýk harçlýðýmýzý vereceksin ki zarar uðramadan çalýþýp para kazan. Anladýn mý?

            Kibar Karaþahin yanýnda hareketlenmeye hazýr Murat’ýn elini tuttu. Cevap vermedi.

-Sana bir 5 gün müsaade haftaya cuma günü gelir hediyemi alýrým. Yoksa seni burada barýndýrmam haným teyze. Bunu iyice kafana sok.

            Kibar Karaþahin adamýn arkasýndan gitmek isteyen Murat’ý engelledi. Kendisini izleyen çalýþanlara baktý.

-Yemeðinizi bitirdiyseniz iþ baþýna gençler. Yapacak çok iþimiz var. Çaylarýnýzý çalýþýrken içersiniz. Haydi bakalým iþ baþýna.

            Ali Abdullah kardeþiyle güzel vakit geçirmiþti. Eski günlerdeki gibi hissetmiþti. Bir ara karýsýnýn açacaðý mekaný ziyaret etmeyi düþündüyse de vaz geçti. Varlýðýyla çalýþanlarý etkileyebilirdi. Onun yerine Orhan Metin’e kendisini evine býrakmasýný söyledi. Kafasý rahat deðildi. Halalarýn memlekete dönmesiyle babasý yalnýz kalmýþtý. Bundan sonra daha sýk babasýný ziyaret etmeli veya babasýnýn evinin bitiþiðine yaptýrdýðý müþtemilat olarak kullanýlan eve taþýnmayý düþünmeliydi. Taþýnma fikrine Kibar Hanýmýn vereceði tepkiyi merak ediyordu. Bunlar düþünürken salondaki kanepenin üstünde uyuya kaldý. Mutfaktan gelen seslerle uyandýðýnda saat 18,30 olmuþtu. 

            Evin kapýsý açýlýnca uzandýðý kanepede uyanan Ali Abdullah lavaboda yüzünü yýkayýp mutfaða geçti. Karýsý ve yeðenlerinin yorgunluklarý yüzlerinden okunuyordu. Buzdolabýndan çýkardýðý malzemelerle sucuklu yumurta hazýrlarken duþunu alan aile fertleri yemek masasýna oturmuþlardý. Konuþmadan karýnlarýný doyurdular.

            Kibar Karaþahin kocasýnýn moralinin bozuk olduðunu fark etmiþti. Kocasýný tanýyordu. Evine asla iþ getirmemek gibi bir prensibi olan Ali Abdullah caný sýkkýn olsa bile karýsýný konuþmaya teþvik ederdi. Merakýný gidermek için Yasemin ve Murat izin isteyip odalarýna geçmelerini bekledi.

-Hayýrdýr Ali Bey? Seni bu kadar morali bozuk görmemiþtim. Helin’e mi moralin bozuldu? Ayrýntýsýný bilmiyorum ama bizden sonra masada vakýfla ilgili bir tartýþma olmuþ galiba?

            Ali Abdullah taze sýkým portakal suyunu bir yudumda içti.

-Vakýf gelirleriyle ilgili problem birkaç yýldýr var haným. Helin, Nuri ve Ýlhan’ýn her zamanki halleri. Canýmý sýkan onlarýn tavrý deðil. Halalar memlekete dönmüþler. Babam yalnýz kalacaðý için sýkýntýlýyým biraz. Babam yetmiþine merdiven dayadý. Evde çalýþanlar var ama yine de kafamý kurcalýyor.

            Karýsýnýn söyledikleri 30 yýllýk meslek hayatýndan sonra artýk hiçbir þeye þaþýrmayacaðýný düþünen Ali Abdullah’ý gerçekten þaþýrttý.     

-Biz babanýn yanýna taþýnalým istersen Ali Bey?

-Sen ciddi misin haným?

            Kibar Karaþahin fincanlara hazýrladýðý çaylardan birini kocasýnýn önüne koyup karþýsýna oturdu.

-Elbette ciddiyim Ali Bey. Ýstersen babanýn yanýna taþýnabiliriz. Abdülkadir babanýn evi yeterince büyük deðil mi?

-Þaþkýnlýðýmý hoþ gör haným. Senden böyle bir þey duymayý beklemiyordum.

-Sence de bu ev bizim için çok büyük deðil mi? Sadece üç odasýný kullandýðýmýz 300 metre karelik bir evde oturan iki kiþiyiz. Lokanta açma fikrinden sonra kafam biraz karýþýk doðrusunu istersen. Lokantaya erken gidip geç döneceðim. Benim alýþkanlýklarým var Ali Bey. Yýllardýr ailemin sabah kahvaltýsý ve akþam yemeðini hazýrlamak gibi vaz geçemeyeceðim alýþkanlýklar. Yarýn lokantayý erken açmamýz lazým. Ýþe gittiðimde aklým sende kalmasýn istiyorum. Kahvaltýsýz evden çýkarsan kendimi kötü hissederim. Baban zaten vaktini odasýnda geçiriyor. Benim için sorun olmaz. Ýstersen taþýnabiliriz.

            Ali Abdullah’ýn içinden bir sevinç dalgasý kabardý. Ayaða kalkýp karýsýný kucakladý.

-Çok teþekkür ederim Kibar Haným. Beni çok mutlu ettin. Eminsin deðil mi?

-Elbette eminim Ali Bey. Biz aile deðil miyiz? Senin mutlu olacaðýn yerde bende mutlu olurum merak etme.

            Ali Abdullah sevgiyle karýsýna baktý. Kibar Karaþahin’in merak ettiði baþka þeyler vardý.

-Ev çocuklar ne olacak Ali Bey?

-Yasemin’le Murat isterlerse burada kalýrlar, isterlerse bizimle gelirler. Babamýn ev hepimize yeter. Burayý yaptýrýrken üç baðýmsýz eve bölünebilecek þekilde yaptýrmýþtým. Bizim çalýþanlardan oturacak birilerini buluruz.