11 Kasım Pazartesi 2013
Hatice
Çaylı otele geldiğinde babası lobide gazeteleri okuyordu. Hatice çantasını
garsonlardan birine verip odasına götürmesini rica etti. Kahve söyleyip
babasına yaklaştı.
-Selamün Aleyküm baba. Günaydın.
-Aleyküm Selam kızım. Gel.
-Baba bir problem mi var?
-Yok kızım nereden çıkarıyorsun?
-Evin önündeki korumaları değiştirmişsiniz.
Bir sıkıntı mı oldu?
-Hiçbir sıkıntı yok kızım merak etme. Ali’nin
söyledikleri mantığıma yattı. Güvenliği değiştirdik.
Hatice
babasına cevap ister gibi bakıyordu. Caner Çaylı açıklamaya çalıştı.
-Camiayla aramın bozuk olduğunu biliyorsun
kızım. Ali bana saldırı olabileceğini söyledi. Düşününce mantıklı geldi.
-Baba neler söylediğinin farkında mısın?
Hayatını vakfettiğin camianın böyle bir şey yapabileceğini nasıl düşünürsün?
-Camia işin içindeyse artık her şeyi normal
görüyorum kızım. Beni hırsızlık çetesiyle ortak yaptıktan ve üç yıl kirli parayı
taşıttıktan sonra gerisini var sen düşün.
Hatice
cevap veremedi.
-Kendini tehlikeye atmak yerine devlete mi…
-Bir ara bende düşündüm kızım ama camia
devletin her yerinde. Onlardan habersiz bir şey yapmak mümkün değil. Otelde kaç
adamları çalışıyor bilmiyor musun?
-Doğrusun baba ama bir yol olmalı.
-Ali bunun için yanımızda ya kızım. Bizi
koruması için. Şu anda korunma isteyebileceğim tek yer istihbarat. Böyle bir
şey yaparsam hem daha fazla tehlikeye gireriz. Hem de bunu müşterilerimize izah
edemeyiz. İspiyoncu durumuna düşmek daha kötü ve tehlikeli. Ali’yle arkadaş
oldunuz sanki.
Hatice
gülümsedi.
-Ortada bir tiyatro var. Ali ve ben rolümüzü
iyi oynamaya çalışıyoruz baba. Asıl ben senin için endişeleniyorum baba.
-Endişelenme kızım. Hayatıma yön veren
kitaplarda şöyle bir cümle vardır. İnsan bir yolcudur. Yolculuk ise alemi
ervahtan, rahmi maderden, gençlikten, ihtiyarlıktan, kabirden, berzahtan,
haşirden, köprüden geçen ebedül abad tarafına bir yolculuktur. Ana rahmine
düştüğümüz gün ölmeye başlamıyor muyuz? Rabbim beni ve benim gibi insanları
kandıranlardan bir nebze de olsa intikal almayı nasip ederse ne mutlu bana.
Gerisi lafı güzaf. Kahvaltıya geçelim mi kızım?
-Geçelim baba.