Yeniden
gözlerini açtığında bir an nerede olduğunu algılayamadı. Uyumak için uzandığı
kanepede değildi. Boş bir odadaydı. Pencerede bilgisayarının ekran koruyucusu
dönüyordu. Spiral samanyolu galaksisi. Duyduğu sesle irkildi.
-Lara. Kızım?
-Anne!
Kalbi
hızlı hızla atmaya başladı. Böyle bir şey nasıl olabilirdi? Kadın sesi devam
etti.
-Lütfen sakin ol
kızım. Bu babanla birlikte tasarladığımız bir program. Kullandığın sanal
gerçeklik gözlüğüyle ancak bu kadar oldu.
Kısa
bir sessizlik oldu.
-Yaşattığım her şey için senden özür
dilemeliyim kızım.
-Bu nasıl olur sanal gerçeklik
içindeyim ve farkındayım.
-Bir ay önce bu
gözlüğü sana taktığımızda kafandaki micro çipe bir hipnoz programı yüklendi.
Saat 11,00-11,30 arasında olanları hatırlamaman için. Dün programı iptal ettik.
Sanal gerçeklikten çıktığında geçmiş bir ayda sana anlatılan her şeyi
hatırlayacaksın.
-Bana bunu neden yaptın anne?
-Özür dilerim
kızım gerçekten. Mecbur kaldık. Sana anlatılanları kabul edip etmeyeceğinden
emin değildik. Bu yüzden bayıltıldın ve gözlüğü taktılar. Beni affeder ve
varoşlara gelirsen sana her şeyi anlatırım.
Lara cevap vermedi.
İçinde bir öfke kabarıyordu.
-Bana kızgın ve
öfkelisin biliyorum kızım. Yaşadığın her şeyin suçlusu biziz. Baban ve ben.
Senin için iyi olacağını düşündüğümüz her şey ters gitti. Baban Gold Horn’un
bilgisayar laboratuvarında programcı olarak çalışıyordu. Laboratuvar hastanenin
yakınındaydı. Bir gün hastanede Meta programına bağımlı bir hastayla
karşılaştı. Hastanın yaşadıklarını bizzat görünce yaptığı işten nefret etmeye
başladı. Gold Horn ve Meta programını ortadan kaldırmak için uğraşmaya başladı.
Yaptıkları tespit edilince birlikte tutuklandık ve cezaevine gönderildik.
Standart prosedür uygulandı. Bir kazada öldüğümüz ilan edildi ve sistemden
silindik.
-Varoş bölgesine
geri geldiğimizde baban eski işine devam etti. İki sene önce öldürüldü.
Buradaki insanların bu sistemi çökertmek için bazı planları var. Eğer istersen
sende katılabilirsin. Sana sormadan senin hakkında karar verdiğim için beni
asla affetmeyeceksin biliyorum. Gelirsen belki anne-kız olarak birlikte
olabiliriz.
Lara bir hıçkırık sesi duydu.
-Bağlantıyı kesmem
lazım kızım. Her şey için senden özür dilerim.
Lara
gözünü açtı. Öfkeyle kanepeden doğrulup başındaki gözlüğü yere fırlattı. Bu gün
duydukları sinirlerini yeterince girmişti. Hayatında ilk kez ağlamaya başladı.
Orijinal sol gözünden süzülen yaşlar yanağından aşağıya akıyordu. 10 dakika
kendine gelemedi. Mutfak dolabından yatıştırıcı aldı. Yeniden uyudu.
3
Eylül
Lara
cep telefonunun dıt sesiyle gözlerini açtığında saat 06,30 du. Aman Tanrım diye
düşündü. Dün neler yaşamıştı öyle? Ve hatırlıyordu. Bir ay boyunca sanal
gerçeklik gözlüğünden duyduğu her şeyi hatırlıyordu. Hatırladıkları hiç güzel
şeyler değildi. Banyo yaparken işaret parmağını alnının üstünden çekmedi. Lanet
micro çip yıllardır kendisini kontrol etmişti. Ve doktorun” Beyninin protezleri
kabul etmesi için bu ilaç gerekli “ diyerek verdiği haplar beynini
uyuşturmuştu. Tedavi ediyoruz diye kendisini bir köleye dönüştürmüşlerdi. “
Cimri olduğun için seni seviyorum finans merkezi diye mırıldandı. Hırıltılı
hırıltılı güldü. Europa ve Dünya hükümetindeki tedaviler çok pahalı olduğu için
vücuduna eski model protezler takılmıştı. Daha doğrusu başka cesetlerden alınan
vücut parçaları vücuduna monte edilmişti. Yıllardır hiç bilmediği ve asla
tanıyamayacağı insanların vücut parçalarıyla yaşıyordu. Eski vücudundan kalan
tek orijinal organı sol gözü ve sağ başparmağıydı.
Kafasındaki
micro çip çok eski bir modeldi. Doktor üzgünüm Yüzbaşı demişti. Yeni bir micro
çip sizin için daha iyi olurdu ancak Finans Merkeziniz ve sigortanız
karşılamadı.
Kötü
denilen şey iyi olmuştu. Ya yeni model bir micro çip takılsaydı hali ne olurdu?
Bilim kurgu filmlerindeki robotlara dönerdi. Efendilerinin her emrine itaat
eden bir robot. Şimdi ne yapacaktı? Bütün bunları bilirken nasıl normal bir
hayat yaşayacaktı? Artık bu mümkün değildi. Aceleyle banyodan çıktı. Binbaşı
Kartal’a cevapsız bir çağrı attı.