Yandım Piştim.
Dedim gönülde damlayanı şiir diye karlasam
Sevda aşk nedir o yârim ile beraber anlasak
Yanmak vardı aşkta sonra pişmek ve gülümsemek
Yandım piştim olgunlaştım yâre ulaşamadım
Ben yanarken aşk ile aşk ilinde o cananım için
Vardın başka birisine para ilinde yaşarım diyen
Fark edene kadar iş işten geçti tabutumu getirin
Yandım piştim olgunlaştım yâre ulaşamadım
Şimdi firarda olsam ne yazar ki neler fark eder
Yıkıldı bu gönül sarayım üstüme ezen çark ezer
Şaşırdım yönüm anladım beni uzak iller şark sever
Yandım piştim olgunlaştım yâre ulaşamadım
İşte böyle gezerim yazarımda ben hasreti ara sıra
Varmak el ele tutuşmak isterdim gülüşüyle bir kıra
Ne varmak kaldı ne gülüşü hasret önümde sıra sıra
Yandım piştim olgunlaştım yâre ulaşamadım
Kul Mehmet’im yazma yeter ölen artık gelmez dile
Varmak nasipte yoksa eğer kalkıyor sensiz sessiz kafile
Nasipte yanmaktan da ötesine vardım kefensiz
Yandım piştim olgunlaştım aşkı yaratana ulaştım
Mehmet Aluç-Kul Mehmet