Þehrin ulaðýdýr yüreðim bense þiirlerin top yekûn firar ettiði bir iklimim ve göçebe ruhumda saklýdýr yazacaklarým aslýnda yaþadýðýmýn dahi farkýnda olmadýðým uzun ve sýkýntýlý yýllar sonrasýnda karþýlaþtým kendimle ansýzýn.

Ve iþte dibi gördüðüm o bitimsiz gecenin sabahýna varabildimse bu evrenin bana sunduðu sayýsýz mucizeden sadece biridir.

Sadece biriyim ben de bitiminde ömrün yeniden doðmanýn da meali iken varlýðým ve içimde bir iklimden diðerine sektiðim tozlu kaldýrýmlarda yarý yolda býrakýlmýþ ruhumla didiþip durduðum bir ömrün de bakiyesidir yazdýklarým ve ben bakaya kaldýðýmý henüz fark ettim.

Ýbaresi mi günün yoksa ihbarý mý ömrün?

Günler devingen geceler akýþkan yürekse severken ansýzýn sýzýp kalan kýrýk bir tekerlek gibi illa ki yanlýþ yollara saptýðým illa ki içimdeki çocuðu en uzaða fýrlattýðým…

Bir firkateyn gibi belki de.

Ya da ansýzýn bastýran yaðmur gibi.

Diviti tükenmeyen yüreðimin her zerresine serpilmiþ hayaller gibi.

Çýkýnýmda yanýmda çabam sonsuz ve çizmeyi aþmadýðým kadar sýðlýkla iþtigal filan da olmadým bir ömür mademki kalan saðlar bizimdir felsefesi ile kurtardým ömrü ve iþte içimde sað kalan duygularla enginlere kulaç açmaktayým kendimi bildim bileli.

Sýrdaþ iklim.

Nazenin yürek.

Sevdalý kalem.

Eteklerim tutuþtu ve bol bol benzin döktüm yanan etek uçlarýma ve iþte yüreðim de kalemim de o gün ateþ aldý ve boyu boyumu aþtý.

Hüznün kâþifiyim madem belki de kaþmirdendir benim duygularým ve hýrpani yüreðim ve seðiren gözüm ve seken sözcüklerim…

Bazen kendimi bir ip cambazý gibi hissediyorum ve üzerinde yürüdüðüm o incecik ip ile baðlýyým ben hayata ki pamuk ipliðinden de ince ve içimde semiren binlerce duygu ve ikmalini yaptýðým yürek sayesinde deliþmen bir tay gibi alabildiðine özgür ve sevdalýyým ben yazarken.

Yaþamak öncemde bir hezimet olmuþken þimdilerde yazmadýðým günlerdir bana eziyet çektiren ve her ne kadar olaðanüstü bir meziyet olmasa da yazmak asla yasak savar gibi yaþamamakta ve yazmamaktayým.

Ýçimdeki göçebe imgeler.

Sülalesi geniþ sözcükler.

Göç mevsimim iken her gece ve derlediðim duygulardan nameler çýkardýðým nidalarýmýn da sonlanýp fýsýltýya döndüðü ve önceki hayatýmda tek muhatabým Saðýr Sultan iken duymayan da kalmadý hani içimdeki bitimsiz coþkuya eþlik eden kalemimin ön gördüðü her cümle bizatihi yaþadýðýmla ilintili bazense hayal gücümle kendimi aþtýðým daðlar taþlar gezdiðim ve iþte sevecen bir yürek ritmiyle sonlanmýþken hayallerim sarpa sarmýþken kader ve keder ve iþte Rabbim de ansýzýn, ‘’ol’’ dedi mi rüzgârýmla esiyorum gölgelerden uzaklaþýp aydýnlýða ve feraha çýkýyorum.

Minyatür yüreðimdeki tevazu.

Randýman aldýðýmsa duygularýn ihbarý ve ikazý.

Aþkla tokalaþan her sözcük ve yalnýzlýðýn rýhtýmýnda demir alýp da sonsuzluða karýþtýðým ve sonsuzlukla eþleþtiðim…