Gönlümün Bitmez Rızkı
Sığmıyor sana alışan bu yürek sensizliğine
Oysa öyle bir güzel derya idi ki açtım gönlümü ben sana
İçine beşeri dert girmez dedim açtım sana
Azıcık hasretin sızıyor yağmurlar yağarken
Birde yangınlar çıkarken
Gitsem diyorum
Bir çadır kursam dağın başına
İçimde sen varsın
Sana yakışmaz diye vazgeçiyorum
Süslüyorum etrafımı sen varsın diye
Eksiğin kalmasın diye
Elinden bir demli çaya hasretim bunu versen yeter
Sığmıyor demliğime sensizliğimle denli çayın kokusu
Dua ediyorum
Sabırla seni diliyorum
Bu gurbet elin sığmayan şehrinde
Bir inşirah bekliyorum Rabbimde
Sevdanla bakışınla çayımı karıştırırken
Sen yoksan da hasretin varsa da
Bırakıyorum şiirler yağıyor içine
Yağsın içine şiirler hece hece
Bilen Rabbim var biliyorum
Sensiz sensizlikle dolu yanlarıma
Sayfa sayfa şiir okuyarak dolduruyorum
Sen şiir şiir sen okuyan ben
Gözlerime bakmasan da olur ben bakıyorum
Ben bakarken okuyorum
Hasrete eyvallah diyerek susuyorum
Şiirler konuşuyor bizim yerimize
Söyle sana gurbette nasıl kavuşurum gün bitmeden
Oysa şiirlerle kavuşuyorum
Tek ince belli bardakta bir demli çay
İki satır şiir okusam sen
Bana yetiyor şimdilik
Nasipli ihtimaller köprüsünden geçmeden önce
Sabrı şiirlerle ezber eyledim her an okuyorum gözlerinde
Yüreğimdeki göçmen kuşlar sana doğru uçuyor
Senin yüreğine benden sana okuduğum şiirlerle konuyor
Bense berrak akan bir derenin başında
Gönül pınarından akan suyunla abdest alırken
İki yudum içiyorum
Kanıyorum susuzluğuma sensizliğime
Allah için verdiği aşkla seviyorum sevdiğim
Sabrın kaç kapısı varsa açtım geçtim tek tek
İçimde sana uzanan bir yol cennet bahçesine çıkan
Kavuşmak sonraya kalsa da ne çıkar
Bu güzelliğe sonunda varmak varken
İçinde sen gezerken beklerken beni
Cennet gülüşünü gamzende eksik etme sakın
Karanlıklar çöker gurbetime
Şimdi yalnızken soruyorlar
Gurbettesin
Sevda şehrine ne düştü yalnızlıktan hasretten diye
soruyorlar
Onlara
Sevdiğim düştü geldi tüm sevda şehrime sokaklarıma
Gülüşüyle aydınlattı diyorum
Elbette ki anlamıyorlar
Ben seni onlara anlatmıyorum
Seni sana gönlünde akan pınarla abdest alan ben
Sana anlatıyorum
Önce bir besmele çekerek
Sonra kendime tevekkülle anlatıyorum
Bazen seccademi ıslatıyorum
Sonrasında beklerken sabır ediyorum gönlümün bitmez rızkı
Sana kavuşmak için
Ey düşüncemin gökyüzü
Sana yazıldı bu satırlar
Okuyan sakın ağlamasın bizimdir yarınlar
Bu aşkı veren Rabbim izniyle
Bu aşkın yarını olmasaydı vermezdi Rabbim
Yoksa insan bir şeyin yokluğuna şükür eder mi?
Rabbi ise tek güvendiği eder elbet
Yarın var edecek hatta anında var eden Rabbimdir
Yanıyorum sönüşüm olmasa da
Olmasın sönüşüm
Sen varken gönlümde
Seni hatırlatmak için yansın
Canımsın dersin
Söner cennet bahçem olur
Söndüren Mevla’m ise
Sevdanla bir an sırılsıklam eder
Söndürür sen yanımda iken
Aşkın yağmurun bir adı sen iken
Gözlerin iken
Kuru bir yürekte ne yeşerir
Bırak az ağlayayım
Yeşersin gönlüm
Seninle ıslanmadan sana nasıl varayım
Mehmet Aluç