Taksiratýný af etsin düþüncelerimin, güzel Rabbim ve meylettiðim yolda ve hedefte saklý tutsun beni.

Ah, kalemim, sevdalý yârim yarenim…

Ve sen, sevgili: gönül ikliminde saklý o kara gözlerinin feri.

Ben ki aþkla ikame eden ve sýrlarýna müptela bir sefil zade…

Ben ki sevginin ambarýnda aralýksýz öten horoz ve çekincelerim de benim civcivlerim.

Bir rütbem yok benim binlercesine haizim.

Bir güftem yok benim derinlemesine yüzdüðüm okyanusta saklý her zerre zaten benim tenim benim emeðim benim tinim.

Dolaylarýndayým dolunayýn.

Döþemesi yýrtýk göç ettiðim yaldýzlý yolun.

Þiarým mý, sevgili yoksa simgem mi?

Sinemde saklý bulut belki de içimde devinen dalgalarýn yalayýp yuttuðu kýblem…

Metanetim ve mazeretim ve mealim.

Ah, çok gülüyorum kendime: bir de demez miyim mevkiim diye…

Komedi hayal kýrýklýklarý seferberliði, sevgili…

Ah, ben neyse tuttuðum elimde kaldý:

Sevdiðim insanlar misal: bir de emin olmadým mý çok sevildiðimden?

Tuttuðum ucunu o kapý kolunun derken kol kýrýldý yen de içinde kaldý.

Gözlerime bak ve oku içimi.

Yetmedi mi?

O halde dualarýnda saklý tut beni ve eridiðimi gözlemle ve güncelle de isyanlarýmý.

Hazaným.

Hazzým.

Oysaki hazýr deðilim henüz.

Ýhmal ettiðim çok þey var en baþta kendim.

Kendimle uzlaþý saðlayamadýðým bir ömür ve kanaviçeler ördüðüm onlarca metre yerlere halý ördüðüm ve örgün eðitim aldýðým: ah, nasýl da gururlanýrdým edindiðim diplomalarýmla ve onlar bana o kadar çok açtý ki…

Sayýsýz devasa plazada az çalýþmadým hani.

O banka senin bu banka benim en çok da genel müdürlüklerinde çalýþmam üzere gelen iþ teklifleri.

Yalaným yok asla da abartmýyorum: eksiði var yok fazlasý.

Fay hattým ve de içimde saklý öyle þiddetli sarsýntýlara maruz kaldým ki ve bil ki artýk kýrýlacak yerim kalmadý… ah, dilimi ýsýrayým daha dün bir dost kazýðý daha yedim üstelik kaç yýldýr görüþtüðüm gerçi karþý karþýya gelmedik hiç ama ben onu öz kardeþim gibi sevdimdi.

Mehter takýmý devrede bak:

Bir ileri iki geri.

Muhalifim elbet dünyaya ve de sayýsýz dertten mustarip.

Aþýðým da ben ama aþka ve sevgiye ne de olsa yüreðin dilemmasý gerçi hep ýslýklanmýþýmdýr ve ýskaladýklarým yine de taviz vermedim deðerlerimden sonra iþin suyu çýktý ben de kurumuþ dere yataðýmda kaldým bir baþýma.

Ruhuma kurduðum otaðý bir de gök kubbeye ve yaldýzlý yolda sektiðim bazen kafa üstü düþtüðüm ve aldýðým darbeler ama tek kýrýlan kalbim aslýnda deðil de yoksa deðmez mi anlatmaya?

Ah, anlatmadan durur muyum ben?

Arzý endam eden yeni gün ve Tanrý teftiþte.

Ben neyi mi bekliyorum? Elbet sabah ezanýný.

Ben ne mi diliyorum? O da bende kalsýn zaten bilen biri var üstelik bana inanan ve beni asla terk etmeyen…

Terk edilmiþ sefil benliðim.

Tavaf ettiðim duygular ve devasa cihan üstelik rezervasyon yaptýrmadan hayattaki duruþumla yerimi bir anda ayýrtýyorum ve aksatmadan seviyorum.

Ýlahi yolculuðu ise en çok ve iman gücümden gelen bu sabýr ve þükür yüklü mizacým ve de tevafuk dolu hayatým.

Rica üzerine yazmýyorum rica üzerine yaþamýyorum gerçi bazen kimyam bozuluyor ama atýfta bulunmadan da edemiyorum bu dünyaya ve insanlara.

Apoletlerim tozlandý.

Ýskarpinlerim de.

Gözüme de toz kaçtý iþte hem de nasýl.

Bir nida ise kalem beni dürtüklediðinde içimden taþan.

Devasa bir sessizlikte ise yolumu bulmak kolay deðil bazen ufak tefek sapmalarla daðýldým ama daðýtmadým da yâd ettiklerimi ve kýrýntýsý dahi yetiyor sevginin demlendiðim dertlendiðim bazense daraldýðým.

Yürekte saklý kubbe.

Kubbede saklý sayýsýz hutbe.

Ve içimin izdihamý yalnýzlýðýn firaký ve iþte sekiyorum bir bir sayýyorum sondan baþa bazen unutuyorum kaldýðým yeri ama kalemi elime aldým mý geliyor devamý:

Dedim ya: tuttuðum ne ise elimde kaldý.

Kulp takamýyorum artýk dünde kalanlara ve elimde kalan son þeyle hayatýmý idame ettiriyorum:

Elbet kalemim mademki her tuttuðum elimde kaldý.

Ve þimdi de bir dilek tuttum içimden ve yeniden karþýlaþana deðin þimdilik hoþça kal, sevgili belki de asla örtüþmeyecek hayallerim gerçeklerle ama bil ki ötüþen iç sesimdir bu aþký bitimsiz kýlan bir o kadar imkânsýz addedilse de…