Ben sýra dýþýyým, bayým ve sýkýcýdýr kimi zaman iç dünyam.

Hazaným ben her daim.

Ýçimdeki þempanze ise bazen gýdýklar iç sesimi ve aslan olup kükrerim zebaniye ve zalime en çok da Leyla’nýn ve Münevverin ardýndan aðladým son zamanlarda eklenen yeni acýlarla içimden seri katil olmak geçiyor ve tetikte elim de kalemim de.

Ah, bayým, bayým bayým bayýlmadým ben ne size ne de bir baþkasýna sadece aþký seviyorum ben ve içimdeki ýrmak bazen t/aþkýn bazense yalnýzlýðýn yolcusu.

Ucuz bir romandý kimi insan. Devasa sessizliðinde mevsimin kundaklanmýþçasýna iç sesim.

Hulasasý sözcüklerin bazen girdap…

Bazen devreleri atmýþ zihnimin atýl kapasitesi.

Günün hicri gecenin hicvi.

Sardunyalar diktiðim bir zamanlarýn acý yüklü isyanlarý.

Nemrut Daðý gibi bazen K/af ’da gezinenler bense af yasasý çýksýn diye bekliyorum ki dünde kalan o yüksek lisans tezimi tamamlayayým elbet yaygara çýkarmadan isyankâr gaflarýnda saklý iken kiminin þikâyet bildirgesi.

Günlere öykünmedim çünkü geceydim ben; geceleri kanat açan geceleri kan kusan kalemden sekip þehrin boþ sokaklarýný tavaf ettiðim.

Ýndinde duygularýn ithamý zalimin ve ibrazý istifa dilekçemin.

Hayatta saklý tutulasý bazen öne çýktýðým her halükarda önlerde saf tuttuðum.

Metruktü heceler mazlum geceler.

Melankolik bazen sevip de taraf tutmadan konduðum insan yürekleri.

Kibirsiz ve kimliksiz bazen en çok da kinaye kusan ithamlar. Günün seðiren gözünde unutulmuþ bir ýþýk gibi kardýðým kadar önümü kaybolmanýn da verdiði hükmü giyindiðim.

Hangi renktin hangi düþ?

Tereddütsüz sevdiðim yaþadýðým kadar yakardýðým Rabbim ve düþmez inan ki gözlerimden deðil tek damla sevdiðim kadar vakýfým ben mutluluða ve huzura.

Bir tebessüm kayýtlý sicilimde ve nicesi.

Niceliði deðil niteliði olmalý insanýn baþ veren umudun dokunulmazlýðý ve sergüzeþt yalnýzlýðýn tutuþan rüyasý.

Emre amadeyim hüznün seferisi.

Aþkýn baðlanmýþ basireti kýyamda yaþadýðým kadar yaþaran gözlerim yeþeren mevsimde saklý hislerim.

Bu gün yaz yarýn güz.

Yaz, diyen biri var madem yazgýmla hemhal baþým gözüm üstüne verilen her emir ve her selam elbet kâinatýn sunumu keyfe keder yaþamýyorum ben: izahý olmasa da kimi zaman ithaf ediyorum sözcüklerimi tüm insanlýða.

Gün devindi, bayým ve gecedir sindiðim.

Sinemde saklý hayaller bazen dertop olmuþ hayatýmýn sayýsýz izleði.

Ýfa etmekle mükellef endamlý bir rüzgârým ben hicvinde ömrün yaþadýðýmdýr hicreti sevginin.

Bir düþ palasý zaman.

Zemherilerde bir açýp bir solan.

Ziyadesiyle mutlu bahtiyarým bazen minyon yüreðim bazen miyop gözlerim: ruhumla zihnimle tutuklusuyum aþkýn.

Ýtiraz etmeden yaþamak.

Ýbrazý duygularýn bazen bir batýnda açan çiçek ve güneþ gibi doðan doðdum doðalý iþtigal olduðum hayal dünyam kimi zaman rest çektiðim gerçeklerin külliyesi bozguna uðrayan yüreðin temiz sicili elbet karabasanlardan kaçtýðým bazense gözüm açýk gördüðüm rüyalar.

Ýmha etmekse kötüyü ihlal edilmiþ sýnýrlarýmdan taþan ben ki sevgimle bentler aþan.

Ýhbarý yalnýzlýðýn, bayým.

Ýdam sehpasýna attýðým o tekme ve tereddütsüz sevdiðim gün ve gece: solumda gamlý notalar saðdýcým kalem yakalandýðým saðanaktan arda kalan ýslak bir yavru kedinin meali yoksa ç/aðlayan gözlerimden nasýl geri dururdum ve nasýl itiraz ederdim ben kadere?

Yaftalanmýþ sözcüklerim var aþikâr.

Ne külhanbeyiyim ne Piþekâr.

O sergüzeþt beste ki güftesi þiirler kadar doðurgan ve izah edemediðim binlerce duygu bir alt yazý ise gün bitiminde kalemimi boðan ve iþte tembihli olduðum kadar büyüklerimden sancýlý bir doðumda baþ verdi umudum.

Ýmla hatalarým belki de gözü pek sevgimdendir.

Ýhlal edilmiþ sýnýrlarým kimi zaman taþikardi.

Öfkem ansýzýn sönen kýzgýnlýðýmsa yanan kor gibi.

Kör noktasý acýlarýn hüzne bandýðým yürek iklimi.

Kekelediðim tek hece.

Gün ve gece peþine düþtüðüm düþülesi bir þerh elbet aþkýn muhtýrasý

Koyu gözlerine mil çektim gecenin.

Mimlendim defalarca yüreðimin kilitli çekmecesinden firar eden duygularca suçlandým ve sürüklendim de.

Simasý tanýdýk tüm acýlarýn sinemde yara bazen verdiðim ara ve iþte devasa bir es koyup pas vermiyorum dünde saklý anýlarýma.

Hercai menekþe iklimde saklý dilemmasý aþkýn varlýða zimmetli bir mecra ki gözü yaþlý dünümde saklý bilinmezin güne sarktýðý.

Ve iþte baþladým bir bir anlatmaya her sona geldiðimde kayýt açtýðým boþa düþtüðümde baþ veren umudun lahzasý.

Sür git coþku.

Mübalaðasýz sevdiðim deðil yalan.

Tek þahidim dün ve bu gün sadece Huda’m yoktan var eden yokluðuma þerh düþtüðüm ve sabýr ettiðim kadar kozamda sonsuza kadar saklýyým yeter ki zamaný gelsin ki kelebek kanatlarýmla bir günde tavaf edeyim aþk denen cihan denen gezegeni bir kordan ateþ ki sevda kolaçan etmediðim ansýzýn düþtüðüm tuzaða…