Düþlerinden ör saçlarýný düþlediðinden de fazlasýn: sakýn unutma.

Bir düþ küresi ise içinde yaþattýðýn varsýn düþsün gözünden yaþlar varsýn veryansýn etsin kulaðý olan duvarlar.

Hâkim olamadýðýn kadar hayata hâkimsen mademki iç sesine býrak baskýn çýksýn dýþ ses ve mihraklar varsýn bozguna uðratsýn kalbini.

Naylondan deðil ne terliklerim ne sözcüklerim.

Bakaya kaldýðým gecenin ertesi ve þafak saydýðým.

Çehremde oynaþan gölgeler mi yoksa çentik attýðým þu çizelge de mi saklýyým?

Hazanýn buruþuk teni bense haz etmediðim kadar yalanlarýna dünyanýn bir o kadar da kendime uzaðým.

Gönül pencerem ve gönül lehçem.

O lenduha piyano ki dünümde kalan ve elyaf sevinçlerim bazen bir köþede unutulmuþ benliðim ve közümde saklý derdest olmuþ sözcüklerim bazen nutku tutulmuþ ve izafi bir mutluluða kucak açtýðým nasýl da yalancý bir mutlulukken yazarak ihya olduðum ama hüznümün de hýz kesmediði.

Bir düþüm yok artýk.

Ýçine düþtüðüm bir aþkým da yok.

Huzursuz bedenim varla yok arasý gizemim ve sinemde kayýtlý heceler adeta ve ayan beyan dile getiriyorum içimdeki kayýp cenneti.

Hýzýna yetiþemiyorum duygularýmýn.

Hazzý baþka sunduðu hezeyan baþka.

Haddinden fazla yaralýyým bu aralar ve hayli baskýn iç sesim baskýna uðradýkça hecelerim kekelemeye baþlýyorum ve kalemin ucunu tüm gücümle kýrýp kalemi pencereden fýrlatýyorum.

Çöp kutumda saklý binlerce cümle sinemde doðan güneþ gibi onlar da solmuyor.

Sirayet eden hüznüm bazen afalladýðým bazen yalpalayan iç sesim.

Bir mizansense yaþamak miadým doldu belki de.

Ne mevki ne menþei para olan ne kaldý ki hayatýmda bir sepet dolusu hüzün ve hayal kýrýklýðýndan baþka?

Bir mevsimse dikiþleri sökülmüþ bil ki: o mevsim benim.

Beþinci mevsim ve dördüncü boyut ve parsellenmiþ yüreðim kanayan dizelerden daraðacý inþa ettiðim ve askýntý olan marazi rüzgâr bazen sönük hevesim bazen haddinden fazla coþkulu ve iþte yüreðimdeki türbeyi sonsuzluða havale ettim.

Bir sureden çok fazlasý aralýksýz okuduðum.

Bir veda ise gün ben ölümü zaten sürgün etmiþtim sözüm ona yýllar evvel ve miadý dolan gülüþlerimi de askýya almýþken aralýksýz yâd ediyorum mutlu mazimi ki öncemde saklý bir mutluluðun farkýna yeni vardým.

Diklemesine sözcükler.

Dilemmasý mevsimin.

Dilaltý acýlar ve derdest olmuþ yüreðim tükenen mecalim.

Hazan coðrafyam ve hüzün bataryam eksilmeyen.

Yükleme yaptýkça kader omzuma, bilemiyorum da bu yükü nasýl taþýyacaðýmý.

Bir rutin ki yaþamak akla zarar.

Sýra dýþý bir hüviyet ki keder, kaderin dayattýðý kadar elbet baþým gözüm üstüne demekten baþka yol mu var?

Bir cümleden fazlayým.

Bir þiirden çok azý içimde saklý.

Þiirler duvaðým; hikâyeler duvarlarým; romanýmsa çatýmda saklý: hani, akan çatým hani baþýma yýkýlan hani altýnda yaþadýðým hani zemherilerde üþürken coðrafyalar ben çatýmýn altýnda mutlu mesut yaþadýðým.

Baþýma yýkýlacaksa dünya varsýn kendimden geçeyim yeter ki kendimi unutayým yeter ki kaybolduðum kadar sonsuzluða göç edeyim ve Rabbimle buluþayým çünkü bu dünyada yaþamak nerede ise imkânsýz sözcüklerin de alfabenin da kifayetsiz kaldýðý kadar ben yalnýzlýðýmla nam saldým cihana elbet beni bekleyen biri de var iken diðer t/arafta.

Ataða geçen duygularýmdan süzülen þu yaþlar ne ki içim kan aðlarken ve ruhum yaralý olduðu kadar da yamalý ve iþte bir isyaný bastýrýp iç sesimle dayatýyorum duygularýmý ve sökün eden geceye sayýp döküyorum: bu böyle olmamalýydý, demenin de neye faydasý olacaksa ve bilsem de olmayacaðýný sadece avutuyorum kendimi geceye yüklendiðim kadar kader de bana yüklenmiþken.

Düþleri metruk gecenin yaldýzlý ve cafcaflý yollarý.

Ýç sesimin tabiatla pazarlýða tutuþtuðu elbet dýþ ses baskýn kalemimse kalender ve hayli mahzun.

Sözcükleri telaffuz edemiyorum kalem olmadan.

Elimde olmadan da yýkýldý mý kale’ m…

Duvarlarý sedef zemini kaygan aþkýn çatýsý altýnda yaþamanýn rüzgârý ve efkârý basýyor çehremi.

Mutluluða her yolum düþtüðünde geri tepiyor hayallerim ve kýrgýn olduðum kadar kýzgýným da kendime.

Bir mimoza bahçesi aþkýn küfesinde saklý olan.

Bir hezeyan lehçesi her sus payý söylemde sindiðim sonra solduðum sonra da infilak ettiðim.

Bütçe her açýk verdiðinde kapatýyorum kapýlarý.

Hüzün lehçem bazen sitemkâr bazen isyankâr ve her af dilediðimde Rabbimden arþý alaya çýkan hüznüm bazen borsada deðer kaybeden hisse senedi gibi alacaklýyým da evrenden.

Yüzüm her düþtüðünde kýrýþan alným.

Ýçime her ateþ düþtüðünde yok olmak istediðim.

Tereddütsüz bir baþýma.

Teskin ve telkin eden yüce Rabbim.

Kör kuyularda boðulan sözcüklerim ve külbastý düþler ve koruktan heceler ve iflah olmaz yüreðim.

Bir minval ki yaþamak.

Bir de matemle doldu mu mabedim.

Ýnkâr edemediðim kadar ifa edip bir yol aradýðým düþüncelerin nazarýnda yalpaladýðým.

Hüzün dilekçem sunumda ve altýna attýðým þiirden ve þiirsel imzalarým çünkü ben de bir hatta pek çok þiirden ibaretim.

Bir yaným imge.

Bir yaným hikâye.

Baþtan sona romana denk düþtüðüm belki de bir Romen rakamýyým kardýðým dikitler ve sarkýtlar; küstüðüm kaderim ve ikbalim bazen yalpaladýðým bazen düþüp yeniden ayaða kalktýðým.

Rutinim hüzün.

Rakibim mutluluk.

Þivesi aþkýn þiir; þiirin hicvi bazen sakata geldiðim bazen dizlerime çöktüðüm bazen arþý alaya çýkan iç sesim ve demlendiðim satýrlar.

Bir metafor gibi asýlýyým gök kubbede.

Bir meal ki denk düþtüðüm ve sunduðum maruzatýmý Rabbime.

Sökün eden gece ve ulvi coþkum ve niyazýmda yitik yaným yaralý kalbim.

Bir melodi ise kulaðýmý çýnlatan bir melankoli ise yüreðimi daðlayan ve ben artýk yok olmaktayým hatta oldum da: yokluðuma alýþacak insanlar belki de hiç alýþkýn olmadýklarý kadar alaþaðý edecekler göç eden ruhumu ve bedenimi ve gözümü karattýðým kadar da gerisin geri gidiyorum doðduðum güne anbean yaklaþýrken biliyorum da bu dünyanýn artýk bana dar geldiðinde o yüzden geniþ gönlümle ve Rabbime olan tutkumla hazýrým da artýk göç etmeye yeter ki Allah bana baþka acýlar yaþatmasýn.