Düþler, hafýz…

Mukadderatýn tembihlediði ve nice varsayým.

Bir iklimden arda kalansa hüzünden hallice ve kýþý kucaklamanýn hevesi ve coþkusu. Yaz çocuðu olmam asla etki etmiyor yaz mevsimini sevmeme ne de olsa sýcaðý sevmediðim kadar denize girip güneþlenmek hayli uzaðýnda durduðum bir edim ama ne zamandan beri?

Lisede okurken ailecek Erdek’e tatile gidip saatlerce güneþ altýnda kalýp anafilaksi yaþamanýn ertesi ve bunun ölüm tetiklediðini öðrendiðimden ve güneþ yanýklarýndan sonra deðil denizde yüzmek ayaðýmýn ucunu bile uzak tutmuþumdur sahilden ve denizden.

Ki o güne deðin hep sevmiþtim güneþlenmeyi ve denize girmeyi.

Kýþýn güdüsü içimden taþan. Kýþ baþý ve Aralýk’ýn ilk günleri gelin görün ki; doða ve þehir bahar tadýnda günler yaþamakta yaþatmakta da.

Yaðmuru hep sevdim ve üþümeyi.

Alýn teri dökmek ve sadece rýzkým için emek harcamak, terlemenin dýþýnda terlemekten asla haz etmem öyle ki; kýþ soðuðunda kat kat giyinir üþümenin t/adýný çýkarýrým.

Ýster deli deyin ister þahsýna münhasýr sonuçta bu, benim.

Yüreðin iklimle olan seferberliði ve kuytularda geçen güzün ritüeli ve pekiþtirirken de içimde yaþadýðým hüznü gün yüzüne çýktým iþte nasýl da ansýzýn.

Yolunda gitmezken hayat.

Yolundan sapmýþken hüzün ve sair duygu.

Huysuz olduðum kadar da kendimi bildiðim hani can çýkar da huy çýkmaz dercesine…

Uzaðýndayým pek çok þeyin ve caným annemin de yeter ki; o, saðlýðýna kavuþsun ve bilsin evinin ve benim onu dört gözle beklediðimizi.

Sözcükler yosun tutan yürek kaygan ve mealim umut iþte.

Ýþ birliði yaptýðým kader ve keder ikilisi ve umut ekip sabýr biçtiðim þükre biat ve hüzne inat gülümsemeyi iyi kötü becerdim bu gün.

Ne dayatýlan yaftalar ne de insanlarýn afra tafrasý uzaðýnda olduðum kadar çoðu þeyin çok yakýn mesafeden nokta atýþý yapýyorum duygulara.

Yüreðim sekiyor nasýl da kaldýrým taþlarýnda.

Acýmsa pekiþiyor ve yalnýzlýkla dans etmenin de öncüsü ve gözcüsü iken kalem, nasýl da damlýyor sözcükler yüreðin uçuþan tülünde saklý bir heyecan bazen hezeyan ve iþte uzaðýnda kaldýðým kadar metruk duygularýn derinlerde saklý o kesif sessizlik.

Bir mimoza bahçesi misal ya da bir ekin tarhý aþkýn kýyama durup da kýyamadýðým sevdiklerim ve üstü örtülü acýlý yüreðimin bense tüten dumaný gibi o þehir vapurunun da güvertesinde bir ileri iki geri gidip geliyorum.

Muhteva ettiði kadar ömrün muhafaza ettiðim.

Mütemadiyen yaþ dökmektense aralýklý gülümseme talimleri yapýp iple çekiyorum mutluluðu varsýn bir kýþ bahçesinde sakit olsun duygularým varsýn bir yaz bahçesinde kýr düðünü yapsýn gelinle damat.

Ahkâm kesenler yok mu?

Yok iþte yoklar çünkü onlar beni yok saydýðý kadar ben de yoksun kýlýyorum onlarýn varlýklarýný.

Muhafazalý mabedim mi?

Yoksa tek kiþilik yangýn mý tüm evreni sarmýþ olan…

Hatýrýna sevdiklerimin ve yeter ki annem üzülmesin diye süzülüyorum günbegün.

Secdeye kapandýðým günlerde saklý huzur ve huzurda saklý umut ve aþkýn da ibaresi iken ben Ýlahi Aþkla hemhal bir bir diziyorum duygularýmý sýraya.

Sýralý ölüm deðil arzu ettiðim elbet yüce Rabbim bilir her vakti ve altýna imzamý attýðým o akit çünkü ben yazmakla mükellef ve duygularla hemhal nasýr tutmuþ yüreklerden alabildiðine uzak bir nesir gibi yaþýyorum hayatý ve þiir olup esiyorum ve hikâye tadýnda iken her rast geldiðim ve sürekli ön sözünü yazýyorum: hem hasretin hem umudun.

Göðün kýrýk korniþleri ve iþte uçuþan tül perdeler.

Her insanýn yüreðini nasýl da duyumsayýp özümsüyorum ve kendimle eþleþtirip sair duyguyu bir beþikte týngýr mýngýr sallanýyorum annemin sesiyle dinlediðim ninniler ise asla kulaðýmdan gitmiyor ve eþikte asýlý bekliyorum da göç vaktimi en çok da kederden ve hüzünden öcümü almak adýna mutlu nidalar dileniyorum evrenden ve nemalandýðým kadar duygulardan biliyorum da sadece tek duygunun gerçek olup s/onsuzluða tekabül ettiðini elbette inancýn eþliðinde geçen günüm gecem ve çetelesini tutuyorum annemden uzak geçen günlerin…