Bilemedim gitme ihtimalinin olduðunu yoksa su dökmez miydim arkandan ve de sudan sebeplerle hýrpalandýðým yýllarý katar mýydým omzumdaki yüke heybeye?

Gönlüm rýza göstermese de gittin sen çoktan gittin.

Alýcý kuþlar dahi gitmiþken sen de yittin iþte.

Zemheride açmayý da ben dilemedim sadece kaderdi buyuran ve esefle tarttýðým terazi kefesinin birisi kayýp artýk kim kimi kafese koyuyorsa düþünemedim de bu dengesizliðin asla dengeye oturmayacaðýný.

Zaten ne yaptýmsa bir ömür baþýma kaktý insanlar.

Azýcýk telaþlý ve coþkulu oldu mu insan nasýl da göze batýyor.

Hele ki hüznünü de ekliyorsa ardýndan ve iþte insanlar çözemiyor bunca gel-git neden diye.

Zar tutuyorsa birileri bense elimde kalemi yüreðimde Rabbimi anarken illa ki tutunuyorum hayata ama bunu bile çok görüyorlar çünkü duygularým tutkal gibi bir yapýþtý mý üstüme göz gözü görmezken el yordamý sevip yaþamanýn hikayesini yazýyorum iþte bazen þiirsel bir teyakkuz bazen ardý arkasý kesilmeyen denemelerim ve hikayelerim kaleme aldýðým bir o kadar da insanlarýn nezdinde kale alýnmadýðým…

Ama doðurgan bir yüreðim var benim.

Duygulardan duygular türetiyorum ve tünüyorum da en tepeye derken alaþaðý edilip kendimi yerde derin bir çukurun dibinde buluyorum.

Anlatmak istediklerim keþke bunlarla sýnýrlý olsa çünkü hayal dünyamda nükseden o ýþýk ve nice kelebek d/okunuþlu duygu yok mu?

Hicabýn eþiðinde iken ansýzýn kendimi antika bir beþikte sallanýrken buluyorum ve kulaðýmdan gitmiyor annemin sesi…

Hani, bir ömür üstüme titreyen adeta taptýðým tek insan ve þimdi içimde kalan nice bitimsiz ukde.

Tevazu yüklü sevgimle ç/aðlayýp da arþý alaya çýkmýþken sesim ve yazdýðým her hikâyeyi önce anneme okuduðum ve beni çaðýran sesi ve o nerede þimdi nerede?

Gün çöktü yere geceye iltifatlar yaðdýrdý melekler bense meleklerin kanatlarýnda bir adeta benek olmanýn ihtimali ile yüreðimle pýr pýr ediyorum iþte ve gecenin patlak gözlerine b/akýyorum da ve ç/aðlayýp duruyor sözcüklerim.

Kanaviçeler iþlediðim s/onsuzluk hissi.

Üstü örtülü bir çeyiz sandýðýnda saklý iken nice hayalim.

Bense okumaktan ve arayýþýn dibine vurmuþken binlerce çekince edinip de bir baþýma kaldýðým þu son zamanlara bakýyorum da.

Muhatabým olmasý gereken onca insan da artýk nerede ise þimdi…

Þimal yýldýzý gibiyim.

Belki de kutup.

Zýt kutuplara sahip mizacýmla aralýksýz bir çekim var benliðimde:

Tam da mutluluða eriþmiþken ansýzýn hâsýl olan ve patlak veren fýrtýna ve iþte hüzünle eþleþen yolum.

Anlýk bir duygu devinimi ve saniyeler içerisinde devinen farklý sonsuz duygu adeta kýtlýktan çýkmýþçasýna yazýyorum ve hayal ediyorum.

Renklerse solgun.

Gece s/üzgün.

Semada saklý bir sema gösterisi ve iþte yorgun ve kýrýk kanatlarýmdan hicapla dökülen binlerce benek bense her duygumu kelebek ömürlü bilsem de ömürlük ve sonsuz anlamlý nice yazý yazmanýn arifesinde aralýksýz Rabbimi anýyorum ve annemin nerede olduðunu dahi bilemezken anlam da veremiyorum çektiðim bu yoksunluðun ve iþkencenin sebebi nedir, diye.

Bir beyanatsa her yazdýðým.

Beratým da verilmiþken.

Beylik olmayan hislerim ve sonsuzluða denk düþtüðüm ve iþte hüzün hýrkamda kaçan o ilmekle baþlýyorum bir bir sökülmeye ve giderek küçülüyorum bin bir gece masallarýndaki Þehrazat’ý anýyorum kalemi elime her aldýðýmda ve alý al moru mor isyanlardan geçerken insanlarýn yolu ben sadece Hakkýn kapýsýna yürüdüðüm Hakkýn yolunda aralýksýz ilerliyorum.

Ýnsan olmanýn sonucu iken soyulan yüreðim.

Ýnsan olmanýn devamý iken asla ölmeyecekmiþçesine sevdiklerim ve de taraflarýnca asla terk edilmeyeceðime de emin olduðum ve beni yanýltan insanlar.

Bir rötuþ adeta þiirin dizesinden sýzan imgeyi çöpe atýp da þiire makyaj yaptýðým ne de olsa ilk yazdýðým olmalý beni en çok mutlu eden ve de ferahlýk veren.

Doðallýðý seviyorum ve doðaçlama yaþayýp yazýyorum da bu baðlamda kalemimin editörü yine ben iken bazen edebiyata ihanet ettiðime vakýf oluyorum gerekli gereksiz pek çok cümleyi hatta onlarca hatta ve hatta yüzlerce sayfayý da çöp kutusuna atarken adeta düþük yapmýþçasýna benliðim içim sýzlýyor koptuðum her cümle her sayfa her yazý ve þiir beni tam yüreðimden vuruyor.

Vurgun yediðimin kaçýncý dalyasý sahi?

Sahici sandýðým sevgi dolu yüzleri ve sözcükleri insanlarýn nerede ah, nerede?

Kimse yüreðime soktuðum ve yüreðimi verdiðim ardýþýk sayýlar gibi yok olup gidiyorlar iþte.

Kardýkça önümü.

Yandýkça dünüme.

Yardýkça en derin mezarý elbet kalemimle de yazdýðým ve kendi mezarýmý kazdýðým, su götürmez bir gerçek.

Mezar taþýma yazýlmasý gereken o kadar çok þey var ki ve her yeni eklentiler yapýyorum hayata ve sunuyorum insanlara ve bu bitimsiz umut ve sunumla adeta yeniden doðup defalarca ölüyorum.

Beni binlerce kere yeniden doðuran annemi ise çok özledim ve o, bu kadar uzakta iken ve ben deðil görmek sesini dahi duyamazken biliyorum da yazýlarýmýn ve benliðimin bir süreliðine de olsa öksüz kaldýðýnýn farkýndalýðýnda asla da sunmuyorum soru ekleri insanlara hele ki muhatabým olanlar beni çoktan uzay boþluða atýp da yüreðimi ezip geçerken…