Düþlerin kýrýk tekerinde iflah olmaz mevsimler var ve evet, kâinatýn mevsimi iken aþk ben þiirlere meftun aþk ile aþka sýrdaþ Ýlahi Aþkýmýn rüzgârýnda yazýyor yaþýyorum.

Devingen mahiyette insanlarýn asýlý kaldýklarý ruh külliyesi ve iþte baþlýyorum soldan saða saymaya.

Sayacýyým duygularýn ve etki- tepki güzergâhýnda verebileceðim en zor savaþý veriyorum.

Ýnsanlar içtimada, yalnýzlýksa allý pullu bir hediye olarak sunulmuþ baþucuma önceme baktýðýmda düþünüyorum da hani: þimdinin fukarasý mýyým yoksa mazide de mi bu denli yalnýzdým…

Muhatap olmadýðým devasa bir evren oysaki ben sevginin ve insanlarýn müptelasý olmuþken reva mýdýr bunca yalnýzlýkla sýnandýðým…

Meddücezri evrenin ve ruhumun külliyesi ve iþte tozlanmýþ apoletim ve asker adýmlarýnda yalnýzlýðýn dikizliyorum içimdeki enginliði.

Dünya ne kadar engin addedilirse edilsin insanlarýn sýð varlýklarýnda konuþlanmayý artýk göze alamýyorum ve sýð benliklerinden öylesine uzaðým ki ve ben bunu sað kalmak adýna baþarmak zorundayým.

Zorba gölgeler iþ baþýnda neye denk düþtükleri ise asla anlaþýlmaz ve söylemlerinde saklý yalanlar ve onlar renk vermese de onlar tarafýndan zikredilen yalanlar boylarýný aþmakta.

Bir tebessüm ekip de hüzün biçmek nedir, yok benden iyi bileni.

Ya da selamýn karþýlýðý kýrýk bir yürekse.

Yuhalandýðým kadar da ýskaladýðým mutluluk ve çalan siren sesleri yeter ki evin önüne yanaþmasýn o ambulans.

Ve evet, sevdiklerimle sýnanýrken yalnýzlýðýn ne olduðunu þu son dört ayda öyle iyi anladým ki:

Benden kilometrelerce uzakta bir hastanede yaþam savaþý verirken annem, onun sesine nasýl da muhtaç idi ve nasýl da mahrum edildim.

Sinemdeki yaralar.

Simamdaki yaþlar.

Sindiðimi düþünenlerse büyük yanýlgýda çünkü ben ne sindim ne de durduk yere sindirdim bana yöneltilen suçlamalarý ve hakaretleri.

Paye verdiðim nerede ise cihan ahalisi ve de desturum iken Allah rýzasý için sevmek, egosuna ve iblise kapýlmýþ sözde insanlardan aldýðým darbeler ben de öylesine bir iz ve yara býraktý ki ve ben ne kadar gözümden sakýnsam da sevdiklerimi onlarýn gözünde pul kadar deðerim olmadýðýný bana ne de güzel öðretti hayat.

Bir þiirse diktiðim boynuma.

Bir býçaksa sýrtýma saplanan.

Tevekkül yüklü olmanýn mucizevi farkýndalýðý ile atlattým da o zor günleri ve bir o kadar uzun meþakkatli bir yol var beni bekleyen: beni ve annemi.

D/aðlanmýþ olsa yürek ne ki?

Yüreði beþ para etmeyenlerin yaþadýklarý sözde aþk dolu hayatlarýna bakýyorum da ve aþký deðil parayý pelesenk etmiþlerken ruhlarýna aklým almýyor sözlerindeki yalaný ve ithamý.

Sözcüklerim buz kesti yine son dört aydýr.

Sözcük deðil iken yaðan rahmet ben ahmakýslatanla düþtüm yola kýþýn baþýnda ve kýþ þaþkýn bir tecelli ile kendini bahar sanýrken bir bakýyorum da yaralarýma sanýrým onlar da kendilerini dünyanýn merkezi ve hükümdarý sanmaktalar elbet yaralarýmý daðlayanlara sözüm asla da yalan ve mübalaða yok iken satýrlarýmda.

Randýman almam gereken bir yaþ dönemi yaþarken…

Yas dolu bir hayatla peþkeþ çekiyorum yüreðimi hüzne ya da tam tersi.

Boykot ettiðim bir cihan dolusu insan ve nemalandýðým acýlar sýdkým sýyrýlmýþ olsa da yaþamaktan aslýnda ben annem için yaþýyor ve dayanýyorum.

Ýstediðim ne varsa sadece Tanrýdan istedim.

Tanrýsal bir içgüdü iken sevmek ben doðaüstü bir coþku ve tutkuyla sevdim insanlarý ve hayatý ve öylesine bir noktaya sürüklendim ki kendimi sevmekten alýkoydular beni ve ben hali hazýrda kendimle olan savaþýmý da sürdürürken yükümü bir nebze de olsa hafifletmek adýna yazýyorum.

Ýsli bir yolda.

Sisli bir þehirde.

Ýstifa etmeyi düþündüðüm bir yaþamda.

Ýnkâr edilmeyecek kadar da yaralý ve yamalý bir yüreðin sözüyle baþ koyduðum bu yolda deðil duraksamak bilakis hýzlýca koþmalýyým.

Hayatýn izbelerinde dahi yaþam bulan bir çiçek hatta bir ceset.

Sevgiyle umutla ölüleri mezarýndan kaldýracak bir cesaret.

Addedilen bir esaret olsa bile ben kýrýk kuþ kafesimde uçabilmeyi de baþarmýþken ve kanayan kanatlarýmdan kendime kurduðum bir dünyanýn hayaliyle en azýndan ruhumla gezindiðim ve tavaf ettiðim bir evren.

Evet, benim bir farkým var ama eksi mi artý hanede mi saklýyorum bu farklýlýðýmý henüz çözebilmiþ deðilim gelin görün ki þahsýma münhasýr bir iklim olmanýn hadisesi ile kalp gözüme de sadýk iken karanlýkta dahi el yordamý yolumu bulabilmekteyim.

Zorla da kimse kimseyi elbet sevemez.

Lakin gaipten gelen bir rüzgârla uçuþan yüreðime konuþlu duygulara þöyle bir b/akýyorum da ve iþte her gün kaldýðým yerden yeniden adýmlýyorum hayatý asla da önümü arkamý kolaçan etmeden ve de bilincinde ve farkýndalýðýnda iken beni koruyan Ýlahi Varlýðýn bana verdiði güç ve azim ve sabýrla tüm eksiklerimi de bir bir tamamlamak adýna gönül rýzasý ile baþ koyduðum bu yoldan da geri dönmemek adýna üstelik…