Düşlerimden asın beni ve ben sadece
bir çocuğum…
Aşkın ırmağında yüzen bir vaveyla
Sözcüklerin ıssızlığında saklı bir
fısıltı babında
Kenetlendiğim oyuncaklarım ve
oyunlarım
Firar ettiğim dünya denen dergâhın
Sancılı tufanı ve sevdalı mizacıyım.
İklimler deşti ocağımı
İkiletmeden sevdim ve topladım tasımı
tarağımı
Uykumdu hafif olan ve bedenim
Kimyamda saklı aşk ve acı ve oyuncul
düşlerim
Öykündüğüm Ali, Ayşe ve Zeki
Her biri benim arkadaşım ve umudum
Taştan çıkarırdı babam ekmeğini
Yemez de yedirirdi
Ve elleri nasırlı
Acıları yandan çarklı
Belli de etmezken çektiklerini
Her iz yüzünde dünden miras
Her gizi saklandığı sandığı belki de
kayıp bir mizaç
Ekmeğini yediğim adam nasıl da devasa
bir niyaz.
Rabbimdi sevmemi öğütleyen
Rabbimdi madem yoktan var eden
Yâd edilesi mazim ve ikbalim ve taşım
toprağım
Sükûnet dolu bir ömrü tavaf eden
Irkım ve indim ve yurdum ve ailem
Göçtüler bir gecede
Öcünü mü aldı doğa yoksa?
Öcü bildim karanlığı
Babam fısıldadı kulağıma:
Asla korkma asla sinme asla geri çekilme
Taslağı huzur
Teması aile
Teninde hayatın saklı nice name
Alın teri ve yüreğin zaferi
Bir fısıltı bazense bir inilti
Öykündüğümse sevginin dikiti
Sarkacı kırıldı o gece ümidin
Seyyah yüreğimde saklı fikri zikri
bir iken dervişin
Uyuya kaldığım ne ki?
Uymadığım bir düzen belki de
Düz duvara tırmandığım
Çocuk bedenim çocuk kalbim ve lügatim
Annemin acı dolu sesi
Babamı teslim ettiğim kara meleği
Yollayan mademki kaderdi
Kederim yüklü küfemde
Yalnızım artım bir başıma sevdiğim
cennet bahçemde
Kim çıkar sahi beni sahiplenmeye?
Ki ben sadece bir çocuğum.
Ölümdü yalayan yüzümü
Öykümdü son bulan o gece ve dipsiz
hüznümü
Serdiğim yerküre ve altında kaldığım
enkazdan
Çıkmama yardımcı olan Rabbim ve
devletim
Yâd edilesi dünüm de kalmadı artık
benim
Ve ben sadece bir çocuğum
Hazzım yok ne de hasretim
Haiz olduğum bir evim dahi yok benim,
Lakin vatan toprağıdır ait olduğum
Ailem yerin altında ruhumsa en tepede
Tavaf ettiğim ne var ne yok o gece.
Tasnifi ömrün
Tasfiye ettiğim mutluluğum
Devasa bir hüzün şimdi mealim
Ne oyuncaklarım kaldı geride ne de
oyun arkadaşlarım
Oyun bildim annemin gidişini
Oyun bildim babamın son bulan
nefesini
Oyun bilmedim oysa nefsimi
Çocuğum ve öldürdüğüm nefsim ansızın
bir gecede
Son bulan mutluluğum
Karambole giden ömrüm ve umudum
Ben sadece bir çocuğum.
Bilemedim de neden ne için
Meylettiğim yarınlarım yok artık
benim
Yoktan var eden Rabbime teslimiyetim
Ben sadece bir çocuğum
Herkesten de yetişkin erdemli
Yalnızlığımı sonlandıran vatanın
nezdinde
Bir açan bir solan çiçek misali…