Biliyorum Gelmeyeceksin
Biliyorum gelmeyeceksin
Gel diyen feryadımı duymayacaksın
Gökler feryadımla üstüme yıkılırken
Biliyorum ki gelmeyeceksin
Yakama hasretini gül diye takarken
Ben o gülü koklarken
Sen hiçbir şeyi koklamayacaksın
Şehrin sokaklarında gülüşüm avcumda
gezerken
Sen gittiğin şehirlerde hep
ağlayacaksın ve gelmeyeceksin
Nedir seni bunca yıkımına rağmen
gelmene izin vermeyen şey
Yıkamaz mısın o inadını gururunu
Her seherde balkona çıkıp
Seheri koklarken o tazeliğiyle
Karanfil kokuları balkonumu
sararken
Sen gittiğin o şehirde karanfilsiz
kalacaksın
Her şeyi bırakarak giden sen
Yıkıldığını bilerek geri
dönmeyeceksin
İnadın mutluğuna izin vermezken
geri dönmeyeceksin
Ellerimde sararıp solan sen
Yeniden yeşermek için dönmeyeceksin
Belki bir gün son nefesten sonra
kapına geleceksin
Ama geldiğini bilmeyeceksin
Hissedeceksin
Kalkıp ta ben geldim diyemeyeceksin
Benim yüreğimde açarken güller
Sende açmaz güller yüreğinde varken
küller
Ben yorgun penceremde gittiğin
yollara bakarken
Sürünerek neden gidiyorsun
Göğsünde ıstırabı taşırken neden
dönmüyorsun
Dönmek cehennem mi midir ki
dönmüyorsun
Mehmet Aluç