-Bazen, insanlar, þöyle bir tezatla karþý karþýya kalabiliyorlar hayatta. Yokluðu paylaþýyorlar, çok derin dostluklar kurabiliyorlar...Derin sevgiler aþklar yaþayabiliyorlar, ama varlýðý paylaþamýyorlar. Varlýk üzerinden kavga etmeðe baþlayýnca da her þey daðýlýyor. Allah katýnda sabredenler mi ,yani yoklukla imtihan edenler mi üstündür?.. Yoksa varlýk ve nimetle imtihan edilenler, þükredenler mi üstündür?..

Ýnsan ara, ara kendine bunu sormalý ,çünkü hepimizin hayatýnda sabýr dönemi de olmuþtur, þükür dönemi de. Hayat tek düze gitmiyor, bazen bir nimet gelir ona þükrederiz. Bazen bir imtihan gelir, zorluk gelir ,bir sýkýntý gelir ona da sabrederiz. Ýnsan içinde kendini yoklamalý, sabrederken bende deðiþen ne þükrederken bende deðiþen ne?..

Sabrederken isyana mý savruluyorum ,þükrederken acaba haþa Allah korusun þýmarýyor muyum?.. Kibre mi kapýlýyorum kendimi kaybediyor muyum?..

Aslýnda sabreden de, þükreden de, iki halde de, her þeyin yaratýcýsý ile baðýný muhafaza edebiliyorsa o halin hakkýný verebiliyorsa doðru yoldadýr.

Dolayýsýyla insan, sabýrda da, þükürde de ,varlýkta da ,yoklukta da  nimette de, külfette de. Ýnþirah döneminde de, daðýlma  kabus döneminde de kendisi kalabiliyorsa. Kendi deðerlerinden taviz vermeden yoluna yolculuðuna devam edebiliyorsa o imtihaný da nispeten daha baþarýlýdýr diyebiliriz.

Ýnsan bu öz eleþtiriyi her zaman yapmalý, varlýkta da yapmalý ,yoklukta da yapmalýdýr.

Varlýkla imtihan olduðumuz zaman ,güç para mevkii ve zenginlik vs. Bunlarla imtihan olduðumuzda, sorumluluðumuz daha da artýyor tabi ki. Yoldan çýkacak mý?.. Sapýtacak mý elindeki gücü kötüye kullanacak mý?.. Diye. Bu muhasebeyi insan hayatýnda her safhasýnda yapmalý nerede olursa olsun. Ýster bir þirket yöneticisi ol ,ister devlette görevli ol, ister meþhur bir kiþi ol. O þöhreti taþýyabilecek misin?..

Varlýk rahmettir, var olmanýn kendisi bir rahmettir. Var olduðumuzdan baðýmsýz olarak nefes alabiliyorsak, konuþabiliyorsak, birbirini anlayan insanlar olarak bir araya gelebiliyorsak. Bir aðaç ,bir çiçek ,bize bir þeyler söyleyebiliyorsa ve biz onu görüp anlayabiliyorsak.  Sabah güneþ her gün yeniden doðabiliyorsa, bütün bunlarýn bir kere ,kendi baþýna çok büyük bir nimet olduðunu. Þükre vesile olduðunu, düþünmemiz lazým tefekkür etmemiz lazým.

Bu manada, bu derin tefekkür, insaný þükre götürür, tefekkür teþekkür eden. Gerçek tefekkür insaný þükre hamda götürür. Ýnsan hayatýmda ne var, ne yok, ne fazla, ne eksik diye þöyle  bir muhasebesini yapmalý ,kendine bunu sorduðunda, þükre vesile çok þeyin olduðunu görecektir. Sorunlarý görmezden gelelim yok sayalým deðil. Tam tersine ,o sorunlarla mücadele edebilmek içinde böyle bir þuura ihtiyacýmýz  var. Neye sahip olduðumuzu bilmeliyiz ki, neye ihtiyacýmýz olduðunu da tespit edebilelim.

Biz bazen tersini yapýyoruz, bize arzular istekler ihtiyaç diye tanýtýlýyor taktim ediliyor. 

Zihnimizle oynanan en büyük oyunlardan biri de budur. Ýhtiyaçlar sýnýrsýzdýr, imkanlar sýnýrlýdýr. Ýhtiyaçlar sonsuz deðildir, istekler sonsuzdur, arzular sonsuzdur. Ýnsanýn ihtiyaçlarý da sýnýrlýdýr, biz arzularýmýzý ihtiyaç diye görmeye baþladýðýmýzda ,ihtiyaçlarýmýzýn sonsuz olduðunu zannederiz. Nasýl yaþayacaðýna dair ,nasýl bir hayat süreceðine dair yapmak istediklerine dair, ihtiyaçlarýmýz aslýnda az çok bellidir.

Kiþi, tercihine göre bunlarý çok minimum düzeyde tutabilir, biraz daha bolluk içinde de tutabilir. Bu birazda insanýn imkanlarýna  baðlýdýr birazda ,þahsi tercihlerine baðlýdýr.

Fakat neticede, ihtiyaçlar sonsuz deðildir ,istekler ve arzular sonsuzdur. Onlarý yönetmektir esas olan. Ýnsan, kýsýr döngünün içerisinde dönüyor, kendi ihtiyaçlarý ile ilgili. Ýnsan ne ile yaþar ,gerçek ihtiyacýmýz olan ne, sahte ihtiyaçlar arzular güdüler deðil.

Asýl mesele bunu kavrayabilmektir. Kavramakta bir nevi þükürdür.  Ýþte bizler bunu kavrayabiliyorsak. Elhamdülillah. Hamdolsun.

Semra EROÐLU Þiirleri sevdiren kadýn 
16/06/2023