Hangi duygunun istilasý idi b/ölünen sözcüklere eþlik eden karýn mýydý varlýðý içini üþüten sözcükler bazen yorgan misali örtüyor muydu ruhunu?

Ve depreþen gün miadý dolan.

Ve isyanda zalim aþkýn ulemasý mazlum kýtlýktan çýkmýþçasýna acýlarý bir bir içine çeken.

Sevdalý methiyeler yazýldý ansýzýn.

Renkler soldu s/üzgün bir rüyada kendine rast geldi insan.

Sona ramak kala büyüdü ve büyüdü çocuklar üstelik çocuk yaþta öðrendiler hayatýn acýmasýzlýðýný.

Bir gül idi þeceresi toprak.

Bir gül idi serdiði yapraklarý topak topak.

Ýnhisarýnda yalnýzlýðýn esen rüzgâra muhtaç iken tohumlar ve uçuþan polenlerinde saklý sýrlar…

Nüfuz edense hazandý oysaki Temmuz sýcaðýnda erimeliydi buzullar…

Ne mümkün?

Ýstilasýnda karanlýðýn geniþ mezhepli ruhlardan elini çekti Tanrý ve günü böldü geceye gece ise pürü pak varlýðýnda yalnýzlýðýn þerh düþtü evrene.

Kayýtsýzlýðýnda mevsimin azat edilesi.

Kalburüstü yetilerinde bilinmezin yüreðin çöreklendiði.

Bildiklerim bir bir b/öldüm ve ölgün güne devasa bir bulut hediye etti Tanrý.

Rengin özüydü beyaz ve aþkýn da ihbarý.

Üstü örtülü cehalet ve cihanda yaþayan milyarlarca bedevi.

Bir rakým belki de üstüne konulasý en çok da yüreðin nemalandýðý günbegün büyüyen bir hüzün seli.

Elini her uzattýðýnda insan ederi olmasa da hayatýn bir hayalle ve umutla izdivacý sessizliðin ve hüküm süren yalnýzlýðýn endamlý ayak sesi.

Güneþ tehir etti gülücüklerini.

Sözcükler ufka hasret

Þiirler hayal mahsulü yine de gerçeklere d/okunmanýn diðer adý nasýl ki yaralý yürekler þiirlerde buluþmakta.

Gün devinen.

Geceye kýyasla duraðan mý nedir bu gün?

Geceler þükre delalet ve ötüþen ibibikler.

Bir karambol.

Bir girdap hatta.

Delik ceplerinde isyanýn dibe vurmuþken hayatýn uçuþan perdesi ve melun mahzun göç etmekte ruhlar.

Tanrýnýn kudreti her þeye yeter madem ve iþte matemin duraðý mentollü þeker tadýnda acýlar.

Dalgalar denizin selasý.

Deniz ruhlarýn çözeltisi.

Sevgi nemli sevgi yorgun sevmekse adeta ölümle eþ deðer hele ki karþýlýk bulmadýysa insan.

Namert bir kurþun az evvel ýskaladý ruhumu ve sökün etti gün ýþýðý hali hazýrda tortu çöreklenmiþken dibe ve iþte yaftalarýn da sonlanmadýðý ve iþte hezeyan göçen zamana duacý ve taziyelerini sunan.

Rugan varlýðý verilen hükmün ayaklarýný sýkarken þairin þimdilerde yalýn ayak koþmakta sözcükler ve þair bir mahlasýn peþinde þair uçuþan nidalardan bir mabet inþa etti yaralý kalbine.

Özümsenen zaman.

Mekâný önemsemeyen sonsuzlukla iþtigal.

Hercai duygular bazen bir mýsra bazen bir roman ve keli görünmüþken þairin aslýnda biliyor da þair; sevginin fedaisi olduðunu.

Yüzü suyuna hürmeten ve iþte özlemi kaþýklýyor nidalar.

Ölümüne sevdalý sevgiye ve aþkýn meþalesinde tüten duman misali tortulu dibinde yaþamýn kimse nifak sokan coþkusuna ve umuduna ve iþte seyreldi zaman ve iþte duraksamadan þair beklemeye aldý artýk özlemlerini ve sözcüklerin haznesinde saklý o ulaþýlmaz hazinenin peþinde elbet vakti gelene deðin mutluluðun ve aydýnlýðýn asla da göz ardý etmeden yalnýzlýðýn sunarken altýn tepside…