Anlamsýzlýðýn tedirgin ettiði bir lahza adeta.

Düþperest yolculuðumda sökün eden d/okunuþlar.

Ýlahi bir rengin coþkusuna vakýf sýra dýþý bir canlýnýn aslýnda kendini sevmeye özlemi.

Sarkaç kýrýk.

Ruhlar kayýp.

Edilgen bir þiirde tasniflediðim batýl ayraçlar.

Gün piþekar güneþ huzursuz: bozulan dengesinde doðanýn kumdan adamlar saat tutuyor adeta ve iþte eriyen kum saati her zerre kendinden mustarip Ýlahi bir akým belki de bakýma girmiþ beden ve ruhlarýn da tek özlemi iken sevilmeye dair bir titri þair üstüne alýnýp bir o kadar bangýr bangýr baðýrýp dikkatini çekmeye çalýþýr iken Tanrýnýn.

Meali yitik bir hece aþk’ ýn þah damarý.

Etken bir yenilgi içten dýþa süngülenmiþ kapý ve tokmaðý.

Sünepe gölgeler saklý kapýnýn açýlmayan içinde ve þerrine lanet okunan iblisim hedeften saptýrmaya doðru o taarruzunuza da tanýklýk ederken þair.

Öznemle kavgalýyým: hani, özümsediðim özneme duyduðum özlemin bir adým sonrasý.

Reþit addedilen hüzün yüklü sarkacým, elimin tersiyle ittiðim hayatýn alametifarikasýnda isyan eden yalnýzlýðým.

Dudak payý býrakýyorum kalemin uzunda.

Uzun uzadýya yorduyorum da hayata ve yorgun kýbleme sýðýnýyorum.

Ruhun firarý olasý ne de olsa fedaisiyim kaderin bir o kadar kederin.

Hýzýný kesti hüzün sarkacým ve endamlý bir gülücükle kucaklýyorum en azýndan yeni günü adeta yeni bir baþlangýç yapacakmýþçasýna öykündüðüm þu deli rüzgâr.

Redifler suskun mizacým gibi.

Yüreðim dökük Arap Bacý gibi içerliyorum efendime:

Efendim kim mi?

Esiri olduðum bir nesir ya da bir þiirin ilk dizesi ve bir öncesinde saklanmýþ iken þiirin hikâyesi.

Düþler Bulvarý, volta attýðým.

Esrikli ruhum kaçamadýðým bedenim.

Bir yenilginin daha gün dönümü ve binlercesinin yýl dönümü.

 ‘’Kimseler görmedi Ömür Haným, bu dünyadan ben geçtim…’’(Alýntý)

Alacasý yalnýzlýðýn bense bir bulut tedirginliðinde asýlýyým ruhun serili kancasýna d/okunmakla ölmek arasý.

Meali tükenen sözcüklerin dumanýdýr ruhumu d/aðlayan.

Bir firarýn da infilaký.

Cürüm iþler gölgeler ve cüret ederler beni benden çalmaya ki çaldýlar da.

Bir algý yanýlmasý asrýn vebasý tüketilmiþ benlik.

Bir de veryansýn eden ruhun dilemmasý.

Kül rengiyim.

Gül rengiyim.

Dilemmasý dikenlerimin kul hakkýnýn yendiði zamanlarýn öncüsü kayda deðer bir milatta saklý milenyum çýlgýnlýðýnýn da damgasýný vurduðu.

Issýzlýðým babadan miras ismim de.

Algý eþiðinde seken bir Anka’yým.

Hicrine tanýklýðým suskunluðun ve hicvinde yalpalayan ayaklarým zaman denen minvalde zuhur eden mekân denen yanýlsamada rengi solan bulutun gölgesinde iflah olmayý bekliyorum.

Hüsranýn yýl dönümü.

Mevsimin iz düþümü.

Yitik cümlelerin bir sonrasý.

Yatýya kalan gecenin cüretkâr örtüsü…

Örtülü ödenek gibiyim.

Maya çaldýðým her duygunun da mirasçýsý bir çöl çiçeði.

Her düþ çýlgýnlýðýn ta kendisidir içine düþülesi bir t/uzaktýr çünkü düþler.

Bir lahza tedirginliðinde peyda olan.

Gerçeklerin akan çatýsýnda biriken nidalar misal.

Sýfatsýz yolculuklar ise þairin ömür törpüsüdür sýfatsýz bazense tanýdýk bir sima ile rastlaþtýðýmýz camý örten perdelerin arkasýnda seken firari kuþlar misal.

Kader cebbardýr keder ise bir üst kademede terfi bekleyen bir yanýlgý misali bir yenilginin de ertesi düztabandýr sözcükler bir baþýna kalmýþlýðýnda þairin þehrin ve de ilhamýn tetiklediði.

Soyut alfabede gülümser alýcý kuþlar ve her bir gülümseme aslýnda ölümü çaðrýþtýrýr.

Ölümse sekant uzunluðunda.

Yaþam bir asra bedel her saniye tetiðini de çekti mi aþkýn ve iþte kumpasý özlemin seken sözcüklerle iþtigal bir güftede saklý þairin hikâyesi bestesi kâinatýn ise yorgun ve gamlý notalarýn paralelinde izini sürer umudun.

Tecrit edilmiþ her yaþam.

Tenkit edilmiþken yine her yaþam.

Tasfiye edemediði þairin tahliye emrinin ise sýrasýný beklediði…

Ve sýrasýný savar þair.

Önce suskun.

Sonra yýlgýn.

Kýmýltýsý ömrün ve elinde tapu senedi yazmakla yanmak arasýnda bir yerde yaþamýn ölümle sürtüþtüðü bazen hüznün umut ile cilveleþtiði…

Yorgun ruhlar bulvarýnda fink atar kalem önce þiir olur çaðlar sonra bir susku geçirir üstüne elbet son söz okuyucunundur.

Andýkça dününü.

Ar bildiði kalemin de dürtüsü ile yazmadýðýnda ölür þair yanmadýðýnda yakarýr Tanrýya ve kutsanmýþ imgelerle örter üstünü yorgun bedeninin ne de olsa her þiir bir aldatý…

Ne de olsa her nesir bir karamboldür ve ölmeyi diler içten içe ölümsüzlüðe þerh düþtüðü her þiir ile de yaþarken kaderini…

Kederin nüfuz ettiði.

Cehaletin öncüsü iken boþluk.

Sarmalýnda bilinmezin hibe eder ruhunu bazen suskun bazen nutku tutulmuþ deyimler ve vecizeler bir ara nama niteliðinde kaderi ve geneli tenkit ederken aslýnda gizli bir aþkýn da peþine düþmüþtür þair.

Kendiyle mukayese ettiði kalemin dürüst belleðinde bir toka niyetine asýlý kaldýðý sonsuzluðun verdiði ilhama yenik düþtüðü müddet zarfýnda yasýný tahliye etmenin de diðer adýdýr yazdýkça büyüyen bu imkânsýz aþkýn coðrafyasýnda sadece bir zerreye tekabül etse de yazarak çoðaldýðýný beyan eder simli ruhunun sihirli yazýn dünyasýnda bir ekin mahiyetinde iken içine düþtüðü bu imkânsýz aþk diðer adýyla edebiyatýn dürtüsünde acýnýn güdüsünde þerh düþtüðüdür de Ýlahi Aþk…

Bir metafor gibi kavuþulmaz.

Bir meltem gibi dokunulmazlýðýna da yenik düþtüðü kalemimin verdiði emre itaat etmekse hem ülküsüdür hem de aþka düþtüðü ülkesi…