Öfkeli bir þiire mahal verebilirim ve de isyanýnda sözcüklerin kardýðým kadar duygularý þehre de izah edebilirim neden bu denli düþkünsem þiire ve þehre, cinnet gecelerinden firar edip cennete düþtüðümün de ertesi artýk susacaktýr kalemim lakin þimdi deðil ve vakit henüz çok erken.

Sýlasý ruhun

Arþimet Kanununda saklý yalnýzlýðýn

Ilýk ve yitik nefesi.

Ve iþte bir þiire daha mahal veren hayatýn köpükleri

Ýçine düþtüðüm denizin aþmaz mý dalgalarý

Hem boyumu hem de boyunduruðunda kalemin

Boyut deðiþtirdiðimin de ertesi

Rücu eden sevgi gibi dilemmasý

Yüreðin, azat edilmeyi

Bekleyen bir köle gibi

Külünden yeniden doðduðum þiiri

Mevzu bahis eden kimse

Dinmez de siren sesleri

Kumdan kaleler yaptýðým

Kanayan imgelerden ördüðüm saçaklarý þiirin

Bir sekant iken ölüm

Asýrlara denk düþer hüzün

Sonsuzluksa bir kilim adeta

D/okuduðum hece hece

Yandýðýmsa bir lütuf

Yazgýmýn esiri tükendiðim günbegün

Tünediðim kýrýk dalýn nüvesi

Sarmalýnda gizemin kök saldýðým

Bazen bir fýsýltý bazense vaveyla

Israrla semiren göðün alýcý kuþlarý

Varmýþken mabedime

Toz kondurmam da hani sevgiye

Tozu dumana kattýðým senelerin devriyesi

Melun bir göz iken baka kalan içimdeki yetime

Düþkünlüðüm nasýl da mümkün

Þimþek çakan gözlerimde

Huzuruna çýktýðým umudun esintisi

Üþütmez iken yüreðimi

Uydusu olduðum sevginin de dinmez metaneti

Bir rabýta aþkýn kýyama durduðu

Bir mevsim ölümün çaðýrdýðý

Ýki yakasýna da sevdalýyým þiirin

Baþým dik sessiz bir iklimim

Gün erken

Sözcükler adeta birer ergen

Aþkýn müspet rüzgârý çaðlayan yankýsý

Serildiðim kadar zemine

Zerre de kuþkum yok

Öleceðim yazarken son þiiri

Ölümsüzlüðe nazire ettiðim bir iklim

Sökün eden ruhumdan

Sarmalýnda evrenin

Tevafuk yüklü matemin

Tevazu yüklü kalemin

Mezara girmek içinse çok erken