Önemsiz bir ayrýntý gibi yansýsa da yaþamdaki kýrýklar ve kýrgýnlýklar her hayal kýrýklýðý aslýnda bir düþ çürüðü hani, çektirmeye kýyamadýðýnýz çürük diþinize yapýlan kaplama gibi ve de tüm gerçekler bilinç dýþý.

Sözcüklerden ördüðüm bir dað lalesi kokusu içime sinen yerleþik acýlar silsilesi ve örgütlenmiþ tüm duygularýmý imha etmek adýna yazýyorum yetmiyor…

Acým dinsin diye aradýðým teselli sahibini bulmuyor.

Akabinde tecelli eden yeni acýlar duraðýnda bekleme yapan bir araba gibi motoru zorladýkça dumanlar tütüyor ruhumdan.

Sancýlý bir oluþum belki bir varsayým.

Sevecen bir gülücük filan da sunmuyor size, hiç kimse ve kýrýk radarýnda göðün yerin dibine geçerken insan sanýyor ki tüm çözüm yok olmakta isterse izafi bir yer deðiþim addedilsin ha, mezara konmuþsunuz ölüm ertesi ha, yaþarken çýtasý yükseldikçe hüznün yerin dibine geçmiþsiniz hem de canlý canlý.

Bu gün ve dün ve yarýný temenni ederken bölündüðünüz tam da ortanýzdan ve ölmeyi dilediðiniz çünkü diðer yarýnýz eðer ki çok sevdiðiniz birine aitse tüm düþler teker teker çürüyüp bir bir dökülüyor dimaðýnýzdan.

Saygýn sunumlar ve sorular.

Saygý duruþuna geçen gölgeler.

Soyutlandýðýnýz kadar hayattan somut veriler sunuyor size hayat.

Bir özlem bir hasret ve çekincelerin saklandýðý o kapalý çekmece sür-git realizm sür-git hayaller silsilesi.

Sonucuna katlandýðýnýz ve bile bile sevdiðiniz insanlardan alacaðýnýz yeni darbelerin tutanaðý aslýnda yürek sesiniz.

Deliþmen bir tonda varsayýlan bir tanýda düþe kalka yaþadýðýnýz yetmezmiþ gibi hayal gücünüzden de taviz verirken ve hayallerin bir bulut gibi göçtüðü sonsuzluk nehri.

Akýþkan hüzün.

Sonlanan hayaller.

Ýz düþümü ömrün ve sudan bahanelerle uyutulduðunuz o derin uyku.

Sözcükler bir kurtarýcý deðil aslýnda bilakis içine çekildiðiniz bir bataklýk hele ki kendinizi ararken rast geldiðiniz yalancý maskeler bu baðlamda özünüzü korumak adýna çabalarken aslýnda hakem son düdüðü çalýp siz de düþleriniz de ansýzýn diskalifiye olduðunuz bu tutkulu yolculuðun son duraðýna geldiðinizi tesadüf eseri öðreniyorsunuz ve kader hep son sözü söylemeyi görev edinmiþken greve giden duygulardan kalan son üç beþ kýrýntý belki de tek teselliniz…

Ruhumda seken sergüzeþt bir mýsra ve sarkýk derisi zamanýn adýna gök denen ve yerle yeksan edilmiþ ecinnilerin telaþý aþka hürmet eden bol keseden salvolar ve edilen yeminler…

Sessizliðin çýðlýðýna tapýnandýr kalemim ve kalemimdir hayatla olan baðlantýma þirk koþan bir yalandýr.

Bir yalaným ben de yaþým yasýmla özdeþ.

Batmýþ bir tekneyim de ayný zaman hali hazýrda kaptan köþkünde ýslýk çalan.

Yalnýzlýðým dert deðil yâdýmsa cebimde.

Sözcüklerim nemli ve yas kokar ve anne ikliminde seker hecelerim yaþadýðým kadar yaþattýðým tekil hanemde ve birler basamaðýnda zil çalar içimdeki imgeler ve her biri nasýl da çýðýrtkan.

Kanarým ben sýklýkla.

Kanatýrým kalemi.

Kalemse küstü mü sessizliðime cezbeder sevgi sözcükleri.

Bir korum.

Belki de kör noktasý evrenin.

Bir közüm.

Ve þiirdir benim son kozum.

Rengim müstakil.

Peygamber sabrý vermiþ Tanrý içimdeki iklime:

Bir yazým bir sonbahar.

Yaza yaza gelen yaz mevsimi ve kapýsýndan kovulduðum mutluluk…

Saðdýcýmdýr kalem solumda yediðim vurgunun tonu ve týnýsý sol anahtarýma binaen açýlasý her kapýdýr mucizevi bir esinti.

Silik deðilim.

Belki de gelmiþ geçmiþ en ihtiþamlý salak.

Sihirlidir yüreðim tepe taklak düþtüðüm günlerden günüme ulaþtýðým ve gücüme gider zaman zaman yaþamak.

Yaþattýðým bir izdihamdýr yüreðimin saklý hazinesi:

Aman Allah’ým, ne çok iklim ne çok duygu ve duyum.

Sunumu mu hayatýn?

Vurulduðum o tek kurþunla ruhu dahi duymaz iken eþrafýmýn…

Yakarým bir bir mektuplarý.

Yâdým þiir yarýným masal.

Birkaç da roman yazdým madem…

Ne kibirliyim ne kindar sadece yumuþak kalpli ve unutmam yapýlan eziyetleri bu yüzden her eziyet içimde bir meziyete dönüþür ve un ufak edilmiþ kalbimden daðlar çizerim yollar aþarým baþ koyduðum yolda nasýl da sakarým gel gör ki seðiren gözüm bana müjdeler beni bir yerlerde bir mucizenin beklediðini.

Kývamýný tutturamadýðým yemekler gibiyim:

Belki fazla tuzlu belki dibi yanýk.

Meali aþk olan ebabiller gibiyim ve ruhum da kanadým da kýrýk.

Kýrgýnlýðým had safhada cihana.

Kýzgýnlýðýmsa kendime.

Gel gör ki rüþtünü ispatladým ben bir kere içimdeki çocuðun kalemimse can çekiþirken uzun yaz gecelerinde ve iþte volta attýðým hastanenin bahçesi:

Kimliðim evlat.

Kibarým asla deðil yeknesak.

Evhamla yaþadýðým da doðrudur çünkü mevzu bahis olan annem ve o, her nefes alamadýðýnda parmaðýna taktýðým cihaz bir bir söyler bana kanýndaki oksijen miktarýný ve acile düþer yolumuz acilen binerim kapýya gelen ambulansa ve tutulur nutkum ve gece çýðlýk atar dinmeyen siren sesleri ile aslýnda sitem ederim içimdeki yaralý çocuða ve yamalý kalbim nasýl da nasýl da acýr derinden.

Acýmadýðý kadar insanlarýn mutluyum ben acýlarýmla.

Yüksünmediðim kadar davamdan elbet güneþ doðacaktýr bir kere daha benim adýma.

Adýmda saklý kantar:

Nasýl ki birden fazla adým var…

Adým adým yaklaþtýðým o meçhul son asla deðil umurumda çünkü ben defalarca öldü ve defalarca çektim kabir azabýný çünkü sýnavým aðýrdý ve de sevdiklerimle sýnandýðým kadar sýðamazken de bedenime semirendi hüzün ve o uzun bekleyiþ hastane koridorlarýný mekân tuttuðum son yýllarýn cafcaflý yankýsý ve cebimde çakýl taþlarý ektiðim yere ektiðim bahçeme hani olur da beni seven birileri vardýr peþimden gelsin diye.

Peþin peþin ölüyüm.

Peþinen ödediðim neyse dünümdür öykündüðüm.

Bir annenin bir kýzýyým.

Bir kýzýyým ki o annenin þimdilerde ben iken onun annesi.

Her þey olacaðýna varýr: bilmem mi ama Allah’tan da ümit kesilmez madem ve varsa bir vasiyetim:

Beni þiirlerimle gömün lütfen ve de annem benden ve de bu dünyadan çekip gitmeden…