Düþlerimin kýrýk tekeri ve iskambil falýnda gülüþen ipekten teni karonun ve de kýzýn cinneti.

Fal açmak ve de fal bakmak…

Bir de papatya falý…

Aklýmýn yumrularýnda dans eden hayaletler saklýyorum ve tembel ruhumda yan yatmýþ keyif süren cümlelerin peþindeyim…

Birileri de benim peþimde.

Ýzimi kaybettirmek adýna gizemli satýrlarda izdiham yaratýyorum duygularýmýn cumhuriyetinde duygularýn muktedir olduðu hayatýmýn dik yokuþlarýnda bir inip bir çýkýyorum aklýmýn merdivenlerinde düþmemek adýna düþünmeyi erteliyorum ama fayda etmiyor.

Çünkü aralýksýz mesaide beynim.

Ara vermeksizin özlüyorum.

Kurguladýðým hikâyelerden aldýðým cesaret ile kendimi kurcalýyorum ve þiirlere denk düþüyorum.

Þirin bir ilçe bildiðim Kadýköy’ün kalabalýk ahalisi.

Çýlgýn bir zümre bildiðim Moda sahilleri.

Huzura binaen aklýmýn odaklandýðý sahneler bense acýnýn provasýný yapmadan bol bol acý çekiyorum.

Dingin olmayý dilediðim ömrün sularýnda karabatak misali arþýnladýðým yollar.

Ýstanbul’a âþýk bir þair olmayý kendime konduramasam da iyi kötü yazdýðým þiirler…

Aþka âþýk bir Ýstanbul sakini ve de aþkýn neferi ve geniþ ölçekli bir haritada ruhum bedenimden firar etmek isterken…

Ve bir es veriyorum hayata ve güne.

Enkaza dönüþmüþ yüreðimle teselli arýyorum ve tecelli edecek yeni mucizeler ve nice tevafuk diliyorum evrenden.

Kayýt altýna almakla mükellefim hayatý.

Kalender bir ruhun Kamboçya’sý belki de özlediðim hayatýn volta attýðý yabancý ruhlarýn karargahýnda emir-komuta zinciri ile iþleyen hayatýn ve sevdanýn yoðun bakýmý…

Ve iyileþmeye delalet ara yoðun bakýma sevk edilen beynim ve kölesi iken duygularýn karmaþa dâhilinde mantýðýmla savaþan duygu selinin her anlamda isyaný ve infilak ettiði…

Güveç tadýnda bir Eylül sabahý.

Güreþen bulutlar.

Mademki hayat bir er meydaný…

Kalemse emir eri iken yüreðimin ve ruhumun dehlizlerinde volta attýðým kolumda künyem elimde kalem ve sihirli sözcükleri aradýðýmýn da garantisi iken þerh düþtüðüm anlýk bir duygudan bir sekanta denk düþen o kýsacýk zaman aralýðýnda araladýðým gönül pencerem yine de hiçbir kuþun konmasýna izin vermediðim tek kiþilik hanem ve harem.

Sözcükler iniþli çýkýþlý.

Ruhumsa dýmdýzlak.

Salkým söðüt gibi serildiðim.

Koruk düþler kör noktasý hayatýn ve aþktan gözü kör olmuþ insanlarý yitip gittiði bir çað ve teknolojinin ölüyü dahi dirilten þaný þerefi salýndýðým boþ sahne ve hayatýmýn iklimi güz sancýsýna yenik düþtüðüm nemli Eylül sabahlarý yola düþtüðüm ve baþ koyduðum yoldan da dönüþüm yok iken hibe ettiðim yürek servetim çünkü aþk ve umut benim tek ziynetim…

Zaman zaman adýma ihanet ettiðim ya da diðer adýmla savunduðum bir misilleme iken hüzün bataðýnda tüneyen bir kuþun saplandýðý çamur diðer yandan güneþin balçýkla sývanmayacaðý gerçeðini bile bile üstüme bulaþan çamurdan kurtulmanýn yollarýný aradýðým ve mutlu mesut þüheda dünümden arakladýðým kâh fýsýltýlar kâh nidalar belki de bir þehir kabadayýsý gibi yokuþu inip çýkarken naralar attýðým…

Ya da kýz baþýma baþ koyduðum bu yoldan da dönüþüm yok iken madem bir þehir kaba-yengesi miyim de attýðým naralarý kimse sahiplenmiyor.

Kalem-kakan kimliðimle aðaçtan gelen kalemin aný ve de algý eþiðinde ansýzýn hýçkýrýrken içimdeki mazlum çocuk hýk demiþ de burnundan düþmüþçesine annemin simasýný taþýdýðým kadar annemin kaderini yaþadýðým bir duygu devinimi ve iþte mezarýmdaki o sükseli mezar taþý bense yazdýklarým yetmezmiþ gibi çalakalem yaþamayý þiar edinip þair kimliðime de gölge düþürmemek adýna kalemin hakkýný vermek adýna çabalar ve de çalarken sazýmý…

Kopan sazýmýn teli.

Semiren sýzým.

Kimyamdaki deðiþimler.

Kindar cihanýn kirli dudaklarý bense masum ve de temiz kalmak adýna alnýma konacak bir buseyi bile tedirginlikle çekerken içime bu baðlamda beni koruyan meleklerim ve aþikâr aþk yaþadýðým ilham perimle tetiðine de basýlý tuttum mu kalemi…

Gaipten gelen coþkum.

Ansýzýn susan dilim.

Kalemin kýlýç kalkan kuþandýðý ve güreþtiðim ukdeler sarmalýnda hayallerin hayatý yaþanýr kýlmak adýna tüm gücümle çabalar ve ümit ederken…

Ve iþte masama koyduðum o fesleðen kokusu burnumu yakan bense karýncalar gibi çalýþýp kýþlýk arpamý saðlamak adýna saðdýcým aþk ile solumda yatan Bezgin Bekir âþýk tinimle rölantiye de almýþken mutluluðu ve arkamdan baðýran o isyankâr lütuf aralýksýz korna çalarken bir de demez mi?

‘’Bekleme yapma…’’

Bir eklenti babýnda þiirime eþlik ederken de þiirin hikâyesi nasýl da öznel ve özgür bir arayýþý dillendirmekte ve sunmakta okuyucuya ve evet, dikenlerimden mustarip olsa da ben çiçek olmayý çok sevdim ve çiçek olarak kalmak adýna kalemim de çiçeklenirken mademki bir kere baþ koydum ben bu uzun ve yorucu yola…

Yoldan çýkmamak adýna direndiðim ve tevazu yüklü benliðimle ve de sayýsýz açýlmamýþ çekmecenin saklý olduðu alt belleðimle emir-komuta zincirinde bilmiyorum da kimin kime emir verdiðini yine de yýlmadan yýðýyorum yüreðimin kalemime yaz, dediklerini…