Hangi rengin mubah ya da üstün olabileceðini bilmiyorum bildiklerim ise bu karmaþada kaynadý gitti.

Cümlem sökük biliyorum lakin ilk cümlemden medet ummalýyým ve kalemi baþýboþ býrakmalýyým hani bana ömrümde bir kere bile özgürlük hakký tanýnmamýþken ve mademki kalemim de benim emrimde…

Çürük viþne renginde bir sulak arazi yüreðimin kýblesine rast gelen devasa bir mekân ve iþte ayrýcalýklý bir rolüm varken en çok da hüzün baþrolde iken.

Olsun.

Acýmadýðý kadar insanlarýn, seviniyorum: ya, ben kendime acýyor muyum?

Ne fark eder ki bu saatten sonra ve elbet þairin de dediði gibi:

Her þey için çok geç…

Yine de konuyu açmaya çalýþayým mademki yüreðim ve alt belleðimin kimi çekmecesi kilitli…

Hurra, depoladýðým kayýtlar.

Miski amber kokan yalnýzlýðým.

Tenime doðan gün ýþýðý.

Oysaki içim öylesine karanlýk ki hem de aralýksýz cam kapý açsam da ýþýklarý yanýk býraksam da aydýnlanmayan bir bulut kümesi hükmetmekte bana.

Ben olmanýn nimeti…

Benden ýrak olmanýn külfeti.

Beni bana uzak kýlansa o amansýz tuzak.

Yakýnlaþtýðým kaderim ve kederim.

Çöken baðýþýklýk sistemi dünyanýn ve her gün verilen kayýplar.

Hastalýk odaklý ya da kaza neticesinde dünya deðiþtirenler.

Dünya deðiþtirmeye hazýr ve nazýrým lakin gerekli ortamý ve koþullarý saðlayamadýðým için olduðum yerde sayýyorum.

Ne muzip ne þen þakrak…

Gel gör ki: eskimeyen anýlarýmda hep mutlu ve yüzü gülen bir kýzdým bir de çevresindekileri güldüren sonra ismime ihanet ettim ve yüzümde açan güller bir gecede soldu.

Ben de soðudum hayattan doðal olarak ya da doðal olmayan ne varsa doðalmýþ taklidini yaptý ve:

Devasa bir es veriyorum hani hocamýn da vurguladýðý üzere ve en sevdiðim þiirimin de baþlýðý:

Sus payý bir söylem.

Nüktedan yüreðime tek iyi gelense sevgi ve umut.

Nutkum her tutulduðunda Rabbime sonra kalemime sarýlýyorum ve sarmalýnda inancýn Zühre Yýldýzý gibi kayýyorum uzay boþluðunda:

Yoksa olup biten bir hoþluk olarak mý addedilmeli?

Sözcükler yabani kimi zaman ve onlarý ehlileþtirmek adýna mesai harcýyorum ve sunumunda IBAN numaranýn hesabýma yatan en ufak bir meblað yok bile.

Sureti kati IBAN numarasýna para göndermeyi de banka ve bankacýlar sayesinde yapýyorum madem…

Gerisi umurumda deðil çünkü dualarýmý hýzlý posta servisi ile bir bir naklediyorum Rabbime ve mektuplarýmý bir bir dikte edip dik baþlý bir acýnýn da gölgesinde bir açýya konumlandýrýp yapmam gereken ne varsa gerçek kýlýyorum.

Ümidimi kestiðim insanlardan yana ne desem boþ.

Zaten boþ olduklarý için içimdeki hoþluðu tayin edemiyorlar ve onlarla konuþmaktan aciz bir özne görevi yükleniyorum sözüm ona:

Bahsi geçen özne benim ama konuþmayý istemeyenler ve de beceremeyenler tam olarak onlar.

Tam.

Ya da yarý zamanlý bir sohbet.

Daha da azýna razý olsam bile…

Konuþmaya muktedir olmanýn gücü dýþýnda sýðýndýðým Ýlahi Güç ve güç bela baþýmdan def ettiðim sýkýntýlar ya da mola verdiðim.

Rengi soluk.

Düzeni yitik.

Sevgisi yatýk.

Dikkatle yaþamanýn da pek anlam ifade etmediði.

Susan bir günü daha geride býraktým ve susmam emredildi madem…

Her sus payý söylemde hayatý bir þiire dönüþtürüp katký payý iken de yazdýðým deneme ve makaleler ve iþte sürmanþet acýnýn iz düþümü…

Neyden ibaret olduðumu bilmesem bile hüznümün ve umudumun nelere delalet olduðunu biliyor Rabbim…

Sabýrla ve þükürle kat ettiðim o uzun güzergâh elbet gelecekken hizaya ve de eninde sonunda sunacaktýr huzuru…