Lakin Güneşim Ben...





Verilen o muhtıra ve de…

 

 

 

 

Söylemler bastıbacak

Aşksa köpüren bir isyan bazen yerle yeksan

Ansızın hâsıl olan bir heyecan

Dualarım ve titrek ellerim

Sefil tanrısıyım yalnızlığın

Yanan mabedim

Yandığı kadar iklimde saklı bir muhabbetim:

Baş koyduğum umut

Rabbimle hemhal

Ve kader derken:

Bir kereliğine de olsa unut…

 

Beynamaz misafirleri penceremin

Akışkan tininde sabahın

Arz ettiğim her acının

İmha edemediğim kadar ruhumdan

Firar eder çalıntı hayaller ve neyse dünde kalan

 

Bir dehliz ise içimin sabit rotası

Bir diyaliz makinesi adeta şiirin tasası

Hükmedene razı

Dökülen dişlerinde ölüm meleğinin çıktığı kadar sesi

Bilinmezin girift hücrelerinde saklı

Yerli yersiz bir esinti…

 

Yüreğin darası

Bir şiir daha ilişirken yakama…

Yalnızlığın daniskası

Sözcükler peyda olurken bir anda:

Külçe ruhum

Külçe altın kalemimle not tuttuğum

Külliyen yalan mutlu olduğum

Külliyem nem tutan

Kuduran iblise lanet eden

Künyemde yazılı sessiz ismime rağbet eden

Değil mi ki yok bir Allah’ın kulu…

 

Nefsine tapınan o zümre ki

Ben kâh Çoban kâh Zühre Yıldızı

Afaki bir boyutta

Afili yalnızlığıma hançer sokan zulmün inhisarında

Şerh düşülesi bir gün daha göçerken

Takvimden dökülen

Her yaprak hüzün babında…

 

İçime esen rüzgâra kızgın

Bir zemheride saklı yılgın yıllarım

Ötenazi yaptığım dünüm ve yâdım

Anne sesinde huzur bulduğum kadar

Yakın ve dönük yüzüm Rabbime

Şarlatan bir gölge ne ki?

Şiarı umut ve inanç olduktan sonra insanın.

 

Şair kimliğime konan duyguların

Göç mevsimine tanık

Güç bela sevenlere ise çok yazık

Sevginin ibresi

Ölümle eşleşen hüznün güftesi

Bir şiir daha diktim toprağa

Mademki topraktan geldim toprağa gideceğim

Eşelediğim kadar ruhumu

Nutku tutulan bir yalnızlık benimki.

 

Diskalifiye ettiğim kadar mutluluğu

Huzur, Rabbin katında vuku

Bulan sessizliğin nidalarında saklı bir uydu

Adeta aşkın recim edildiği

İçine düştüğüm kuyuda

Saklı binlerce hatıra

Sona ermesini dilediğim bir acı ki

Bulanmışken de çamur üstüme başıma

Lakin güneşim ben

Paye vermediğim kadar balçığa

Umut ve hayatın ırmağında

Haiz olduğum o tek damla ile

Kavuşulası sonsuzluğa…


( Lakin Güneşim Ben... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 20.09.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu