‘’Yaþama sevinci adýna bir tutamaðým kalmadý Ömür Haným.’’(Þ. Erbaþ)

Bir tek düþüm kaldý aðzýmdaki tek çürük diþin kovuðunda saklandýðým…

Bir manifestodur yaþamak ve ýlýman yürek ikliminde seken hecelere sýðýndýðým.

Rengi soldu madem dünün dingin bir ömrü hiç mi bahþetmeyecek yüce Tanrý?

Soyut bir gezegen saklýdýr içimde somuta döndürmek adýna ne kadar uðraþ versem de gerçek olmayan öyle ki hikâyelerimdir beni bana sunan ve þiirlerin tutanaðýnda saklý iken sessiz nidalarým.

Bir çalý süpürgesi nasýl ki yumurta kapýya dayandý ve iþte yumdum gözlerimi ve bir çalýmla süpürdüm yüreðimin önünü.

Haþmetlidir içime yaðan yaðmur ve sadece ben ýslanýrým:

Kimine göre ahmak kimine göre kefal addedilen ince uçlu varlýðým ve damarlarýmda kan yerine mürekkep akar ve nasýl da üstüm baþým damgalý ve dalgalý kýyýya vuran sözcükler de olmasaydý hani…

Ben de olmazdým, Ömür Haným ve þairinden çaldým ben bu mutsuzluðu mutum iken mutlak kaygýlar asla da mum gibi eriyip gitmedi hem hayallerim.

Çýlgýn bir denizim ben.

Ýçinde yürüdüðüm dehlizin de delisi.

Deliþmen rüzgâra eþlik ettiðim de doðrudur hani ve eðri oturup doðru konuþan kalemime de kefilim.

Kirli torbamda saklý lekeli vicdanlarý insanlarýn:

Yýka yýka temizleyemediðim.

Parmak arasý terliklerden haz etmem hele ki bir erkek ayaðýna geçirmiþse onu ve insana sunulan zulümden de haz etmem en az onun kadar onlarca vurgun yediðim ve iþte kapýsýndan kovulduðum köyler yine de yine de…

Her köy benimdir varsýn olsun uzaðýmda varsýn düþeyim insanlarýn tuzaðýna.

Yitimlerle iþtigalim ve yatýk gemim.

Bir yatýr gibi peþine düþtüðüm aslýnda vicdanýmdýr benim bam telim.

Aman vermediðim kül rengi bulutlar oysaki daha þimdi mavi ve berraktý gök kubbe ve iþte biz insanlarýn aldatýldýðý iblis gök kubbeyi de ele geçirdi madem…

Yaðan yaðmur mu?

Yâdý mý dünün?

Yoksa yaðan bombalar mý gök kubbeyi siyaha boyadý ve iþte akacak kan durmuyor damarda ve damardan bir þarký mýrýldanýyor ilham perim.

Bir yitimse yaþanan.

Münferit kaygýlar deðil asla bilakis insanlýðýn çürüdüðü.

Bir yatýrýmsa kimi devletin bu zulmü desteklediði Allah’a havale ediyorum yandaþlarýný bu insanlýk trajedisinin.

Týnýsýnda kayboldum acýlarýn kim bilir kaç bayt yer tutacak yazdýklarým…

Yatýya kalan acýlarsa kanatan derinden ve kalemin hicranýma eþlik ettiði.

Yaþamakla ölmek arasýnda bir yerdeyim ve sefilliðim tuþ oldu çýktýðým er meydanýnda ar bildiðim ne varsa muhafaza etmek adýna telaþla yaþýyor telaþla yazýyorum bu satýrlarý.

Hazanýn redifi iken gözyaþý.

Yalnýzlýðýn da eþrafý iken cümlelerim.

Bir düþ’ e daha yenik düþtüm ve solladým bak, kaderimi.

Müzmin bir hüzün derine çöreklenen ve mazbut yaþantým.

Kemale erdiðim kadar da hidayete ermek adýna kâh ölüyorum kâh doðuyorum.

Mil çektiðim gözleri hüznün ve ulusuyum sözcüklerin uladýðým ünlendiðim ve mimlendiðim ve imgelerim benden birer parça çocuk yüreðimde ip atlayan dizelerim þiirlerime bandýðým masallarým ve yazdýðým birkaç roman beni alt etmeden bu yalan dünya derhal kaçmalý derhal firar etmeliyim dünyadan.

Üstüm baþým kan içinde.

Kanaat getirdiðim kadar süregelen zulme…

Týrnaklarýmda toprak.

Týrlatmadan da ölmenin bir yolunu arýyorum ve deþtiðim kadar yüreðimi taþýyorum da bedenimden.

Kasýtlý kasýtsýz bir ölüm ise kalemimle hýrlaþtýðým.

Yandaþ bir çözümse hüzünlü katedralim.

Ýmleç saðanaðýnda devasa bir ayraç bahþederken yüce Huda ve iþte parmak izimle damgamý vurmaksa hayata damgalý puluyum da yalnýzlýðýn ve kendimi bir zarfa hapsettiðim.

Adresime henüz ulaþmadý sana yazdýðým mektup, Ömür Haným.

Ve senin þairine duyduðum saygý kadar hayata da duyduðum saygýda bir kusur etmemek de adýna itina ile yaþýyor yazýyorum.

Ýhlal edilmiþ sýnýrlarýmda saklý beyitler henüz yazmadýðým.

Gönlümün de kotasý doldu madem.

Gönüllü girdiðim bir savaþ bu ve aþkýn da mýntýkasýnda ýlýmlý bir yürek sesi peþine düþtüðüm bir o kadar kendimden kaçamadýðým yine de yine de…

Ara ara yazdýklarým sayesinde az da olsa huzur buluyorum ve þairinin de dediði gibi:

Bu yaþam bana aðýr ve fazla kasvetli hikâyemden geride kalan birkaç dizeyi de sana hediye etmek istiyorum…

Yâdýnda dünün

Yarenim hüznün

Karaborsa sevdalardan uzak

Merdiven altý bir özlemi de yok saydýðým kadar

Yok sayýlmanýn da bir adým ötesi iken

Ve evet, ben kara delikte anbean büyüyen yalnýzlýðýma sirayet eden kalemin sesinde bir nebze de olsa hayata tutunmakla iþtigalim her ne kadar hüzün ve güz düþmese de yakamdan…