Sözcüklerin b/aðlanmýþ basireti ve düþ cesetleri.

Kirli ellerime bulaþan kan misali

Kardýðým yeni gün baðdaþ kurduðum kerameti

Yalnýzlýðýn.

Miyop ruhlar sokaðý aþkýn baþ eðdiði yakýn ya da uzak hiç fark etmez ben ki esaretinde hayatýn cahil cesareti ile þiirleri sevdiðim çok mu belli?

Aþkýn hünkârý maðdur bir düþ gördüm dün gece

Aþktý seken hece hece

Özlemdi esen güne meyyal geceyi basan afakanlar

Yazdýðým kadar da yüreðim kanar

Kanadýðým her yeni gün her yeni hüzün

Depreþen bir ikrarla set çektiðim ömrün

Yitik nazý yitik niyazý dünün

Sancýlý bir oluþum

Hasret babýnda akan yaþlarým

Akmak ne kelime?

Çaðlayan sessizliðin fýsýltýsý dem bulur þiirde

Dertlerimi de bilerim inceden inceye

Kâh bir kavis kâh bir yokuþ

Metaneti koruduðum kadar

Yazmaya fýrsat bulduðum

Ýki arada bir derede yaþadýðým mutluluðu

Kimse çok gören yalnýzlýðýmý

Kalburüstü bir özlemle meylederim yeni güne

Dirayetim sýnanan

Asalet yüklü tebaam

Mademki bir þiire daha mahal verdi kâinat

Asmadan yüzümü astýðým kadar ruhumun örtüsünü

Kaybolmak ne kelime?

Var olmanýn diðer adý yazýlasý hece hece

Tekbir getiren bir fýsýltý

Çýðý gibi büyüyen

Bitap düþmüþlüðüm kadar

Hicvettiðim bir baþýma yitirdiðim gölgem

Melun mahzundur yaþam

Dirlik birlik sancýsý ile yanar kelam

Ölümün öteki yüzü

Yaþamakla gitmek arasýnda bir tercih yapamadýðým

Delice esen yele yol versem de

Ruhumdaki býçkýn rüzgâra kefilim kelamýn yitik dününde saklý benim tinim ve yüreðimin yongasýdýr hüzün akla zarar aþklarla ihya ettiðim yaþama sevincim ne de olsa külüstür bir düþüm ben ýrak olduðum kadar hayattan ihtiva ettiðim duygularýn da yüzölçümüdür þiir.

Bir meta olsam keþke ya da mermerden mezar yastýðým.

Dolu yaðarken içime dolan öfkeyi kusup ansýzýn buharlaþtýðým sevdamýn yanlý seyrinde içimde ukde kalan mutluluðun nezdinde köpüren denize sevdalýyým nasýl ki tek damladan mütevellit ölü iklimin görücü geldiði düðün öncesi yaðdýrdýðým rahmet ve sevgi gibi varlýðým elbet tüm mazlumlara ve çocuklara duacý.

O kesif sessizlik içimde büyüyen.

Pür neþe çocukluðumda dönemediðim.

Ruhumun her suresi sevgiyle eþleþen bir suret ve sözcüklerimin her hecesi bilfiil yaþadýðýma delalet.

Sözcükler olmadan yaþayamam ben: hem dünümde hem günümde.

Öncemde okumakla iþtigal ettiðim bir yangýnda ilk kurtardýðýmdý madem kitaplarýmýn ve iþte ömrün ikinci evresi kalemimle yaza yaza yazgýmý kabullendiðim elbet ihya edilesi bir hayali gerçek kýldýðým kadar da aþka namzet iken sözcüklerin albenisi.

Bir ben yok benden içeri çünkü nice ben var benden dýþarý:

Püskürttüðüm.

Paslaþtýðým.

Paspal ruhuma sayýsýz mintaný yakýþtýrdýðým:

Bir günüm þiir bir günüm masal ömrümse sayýsýz romana delalet bir hüznün aldýðým sertifikasý bir de görünmeyen yüzü ömrümün.

Renklerin ve duygularýn mucidi Ýlahi Esintide hem karþýlýk bulduðum hem de kendimi.

Istýrapla dolu bekleyiþim hayatýn neye hükmettiði deðildi önem arz eden nüktesi elbet kaderin ve istifli sözcüklerim isyankâr kalemim.

Adaklarým.

Ardýç kuþuna öykündüðüm.

Azman çaðýltýsý sessizliðin kem gözlerden uzak acýya tutsak kelamýn bazen yittiði ömrün bittiði yerdeyim:

Günlerden hazan.

Günlerden özlem.

Öznesi yitik sözcüklerin ötenazi yaptýðým imgelerin saðaltýcý gücü.

Bir nebze de olsa kendimden kaçamadýðým.

Bir nezaket ölçüsü iken sözcükler güftesini yitirdiðim hayaller bataðýnda ataða geçtiðim.

Kimseler görmedi öncesizliðimde bir buluta meyletmiþtim bir þiir vakti ruhumun semasýnda saklandýðým kadar da sema idi belki de yüreðimde saklanan ve sevincim ve hüznüm ve kederim ruhumun penceresinden sarkan…

Bir bulut geçti önümden uðurladýðýmdý kendim.

Bir kendim ki kimsesizliðin mealinde saklý nice dikit nice sarkýt acýnýn ve hüznün bin bir hali.

Yosma idi ruhumu saran yosun hem tutarsýz hem çelimsiz hem azgýn ruhumu üfüren hisler dünümde kalmýþlýðým kadar kendime kayýtsýzlýðým ve iþte buðrasý sözcüklerin ansýzýn bir bukalemun gibi evrim geçiren hüzünlü yüreðim ve tek sahibi.

Þairin de dediði gibi:

‘’Kimseler görmesi, bu dünyadan ben geçtim.’’

Seyyah bir günün þifa olduðu acýlarýma.

Acýnýn alfabesinde sektiðim nice harf nice duygu ve tecrit edildiðim iklimde saklý iken ölümün çaðýran sesi.

Ýzbelere mahkûm olduðum ve saydam yüreðimde acýlarýn þifasýný bulmak adýna çalakalem yaþadýðý yazdýðým çala iken acýlar ansýzýn çalan kapý zili ve ölümün yokladýðý bense içtimada bense firarda mademki yoktum evde görmezden mi gelindim evrenin nezdinde?

Çýtkýrýldým mizacým.

Çatlayan yüreðim.

Talip olduðum izdivacý kalemin ve neþrettiðim ve nesri ömrümün bazen bir þiirin güme gittiði bazen yüreðimin gümbürtüsünü cümle âlemin duyduðu ve iþte efkârla birleþtiðim acýyla buharlaþtýðým aþkla tutuþtuðum yelkenli simasý duygularýn semada huzur bulduðum ansýzýn kalemimin kanada dönüþtüðü ve uçmanýn verdiði huzur ile bedenimden ayrýþan duygularým bense kâh rüzgârgülü kâh uçuþan perdenin tülü belki de tüysýklet vicdaným bu kadar hafif ve huzurlu iken Araf’ta kaldýðým yýllarýn da çetelesini tuttuðum.

Ölümü arzulayabilirdim içimde kökü kalmamýþ olsaydý yaþama sevincimin belki de arzuluyorum yol yakýnken kendime kavuþmak adýna…

Bir b/ölü ikiye varamadýðým kaç bin parçaya b/ölünsem de azat edemediðim bir ruh t/aþýyorum diri ve dik bedenimde mahsustan sever gibi yapanlara uzak durduðum kadar biliyorum da beni kucaðýna alacak olan tuzaklarýn.

Hurafeler saklý içimde beti benzi kaçmýþ.

Münasebetsiz gölgelerle çevrili bir yokuþ.

Manidar bir b/ölüm benimki hücrelerimin azalacaðýna çoðaldýðý coðrafyalardan geliyorum ve ruhumun atlas yorganýdýr sözcüklerim pekmez kývamýnda sergüzeþt bir kýyým içilesi bir bardak þarapla avunduðum deðil yaralarýma döktüðüm yaþýn da devamýnda yasýn çeperinde bir yasa belliyorum ben hüznü.

Göðün kükreyen sesinden arda kalan ve yerin iniltileri…

Bir koz ise sunacaðým kozamdan tecrit edilme ihtimali ile öfkeye kapýldýðým…

Vecizeler misal.

Bir veryansýn iken kulaðýma iliþen.

Elleþmeden duygularýn da kör noktasý bir o kadar çözülmesi imkânsýz kördüðüm ve iþte isyanýmý ibraz ettiðim bir günün ertesi kavuþmayý beklediðim huzurla yeknesak sessizlikte saklý ne/kim varsa bir arpa boyu yol alamadýðým.

Günün meþrebi.

Hazanýn evveliyatý.

Hüzünse bir baþýna baþýma bela addedilse de hüznümle hayat buluyorum ben ve kurþun aðýrlýðýnda ne kadar düþünce ve duygum varsa ruhuma saplanan hançerle muhatabým.