Düþlerim: melun mahzun bense seferi yýldýzýyým aþkýn ve manen nasýl da dolu doluyum yüreðin de yongasý iken þiir.

Mevsim tetikler hüznümü ve emir-komuta zincirinde dönenir kalemim.

Mebusuyum meclisin.

Mealiyim hayallerin.

Bir o kadar gerçeðim þüheda mazimde saklý olsa da içimdeki dinmeyen rüzgâr.

Batýlý sözcüklerin kalburüstü duygularým.

Atýlý yüreðimin adeta batýk bir gemi ve atýk misali uzat çöplüðüne boþalttýðým karalanmýþ nice sayfam.

Melodiler çýnlatýr kulaðýmý aslýnda ölümdür beni çaðýran…

Aðýrdan aldýðým kadar hayatý duygularýmý bilir Saðýr Sultan ve tensiye ettiðim kadar pek çok insaný ihbar ederim ben kimin suç dosyasý kabarýk ise.

Ve iþte kabaran yüreðimi kahvenin telvesine banarým adeta bir f/aldýr ruhum ve sözcüklerim nasýl da ifþa eder içimi.

Zanlar suskun bu gün.

Zamlý tarifesi duygularýn.

Mahzun gülüþlerim kundaklanýr ve de ansýzýn.

Yattýðým ranzanýn da üst katýdýr þiir ve üsteledikçe kalem durmaksýzýn yazarým anarým da dünümü bir gezidir benim için þiirden þiire göç ettiðim ve öcümü alýrým hayattan.

Zincirleme kazaya mahal veren aþk ve de:

Suçlu olandýr bir o kadar maðdur bir o kadar canlý.

Afrasýna tafrasýna yenik düþtüðüm aþk ve þiarým iken kalemim þair kimliðimi yayarým dört bir yana ve dönenirim deli gibi sözcüklerin nezdinde þaha kalkarým.

Þahikalarýmdýr beni bana getiren.

Þah damarýmdýr aþkýn ta kendisi ve iþte yüce Rabbe dönük yüzüm aralýksýz sadýk kaldýðým kaderim ve yaza yaza kederimi saðalttýðým.

Aylak günlerden geliyorum.

Baygýn gözlerinde mevsimin nasýl da nasýl da sular seller gibi ç/aðlýyorum.

Öznemse müdavimi iken hüznün.

Kayýplarýn esrarýný ruhumda taþýyorum.

Ve içinde yaþadýðým su testim mademki kýrýldý suyolunda bense Nasrettin Hoca gibi kendimi tokatlýyorum bin parçaya ayrýlmadan binlerce mil yol kat ettiðim iken kendimden kendime döþediðim o yolda bazen zar tutan kadere iken sitemim ve sitayiþimle sadece kendime yükleniyorum.

Revnak acýlar sokaðý.

Ölü ruhlar bulvarý.

Hüznün kulvarýnda tek geçtiðim tüm duygularý.

Sazan misali atladýðým hayaller.

Tekeri kýrýk yüreðimde zeval içinde.

Afiyette olsam da biliyorum zafiyetimi:

Ben bir düþ çukuruyum gamzesinde ömrün galip geldiðim soluk renkler mevsimi içimde saklý iken yalnýzlýðýn ve hüznün titri.

Sinyal veren duygularsa yüreðimin röntgenini çektiðim ve iþte þiirler iken benim tek sýðýnaðým minnacýk yüreðimde nasýl da haþmetli duygularla sürdürüyorum yolculuðumu.

Bazen t/araf tuttuðum.

Evreni aralýksýz tavaf ettiðim.

Ýzi kalmýþken dünün.

Sahiplendiði gizi evrenin…

Ve bodoslama sevdiðim insan izlekleri belki bir ritüel belki bir varsayým belki de içimdeki hüzünlü çocuða ettiðim veryansýn.

Üþüþen gölgeler var kabrime.

Mezar taþýmsa yumuþacýk bir yastýk dinlediðim kadar huzurlu vicdanýmýn sesini gel gör ki…

Gel gör ki: sessizce ve uzaktan sevdiðim asla da bir karþýlýk beklemediðim elbet aþkýn þahý yalnýzlýðýn þahikasý sözcüklerin de sonlanmayan bataryasý.

Kusurumla yanlýþýmla doðrumla.

Künyemde saklý ismimle doðrulduðum kadar da yol yorgunu.

Ve yufka yüreðim tüm meziyetim iken kendime ettiðim eziyet.

Merhalesi mi örgünün?

Minvali mi görüntünün?

Ruhumun da örtüsü iken aþk ve þiirlerim ve iþte tabanlarý yanýyor kalemimin bense rugan bir çizme gibi içinde saklandýðým hicretim ve aralýksýz kendimi hicvettiðim.

Yasýmýn da þiarý iken döktüðüm yaþ.

Yaþýmýn doldurduðu çukurlarý gamzelerimin.

Kâh açtýðým kâh solduðum çiçeklerin de en itibarlýsý iken künyemdeki ismimin hakkýný verdiðim mademki insan ismiyle yaþar ve tereddütsüz dikenlerimle hemhal bazen yorgun bazen ýssýz bazen uzak kaldýðým kadar kendime.

Rýzam olmadan kalem yazmazken.

Rýzasý olduðu kadar kalemim razý geldiðim binlerce cümle binlerce þiir.

Asfaltýnda yollarýn eridiðim.

Ýzahý olmayan duygularýn afaki sureti ve elbet her güne yeni bir kayýt açtýðýmýn da ihbarý iken þiirlerim ve sözcüklerimle seviþen yüreðimde cirit atan özlemle hemhal acýyla iþtigal ölümlerden ölüm beðendiðim ne zamanki kalemim boynunu büksün bir koþu gidip de annemin boynuna sarýldýðým mademki boynum kýldan ince Rabbin nezdinde…

Yorgun iklimlerden geldiðim…

Yalnýzlýðýn da gediklisi iken suretim.

Surelerin seferberliði ve Allah yolunda aþkla ihtimamla yaþadýðým.

Hüznü serdiðim kâðýt.

Kâðýda olan düþkünlüðüm.

Bazense kâðýt gibi bembeyaz kesildiðim ve ölümle restleþtiðim kadar rastlaþtýðým gölgeler.

Ýhanet etmeden kadere.

Ýhmal etmeden de kederi.

Ýsrafý edermiþçesine bol keseden sevdiðim kelaynak kuþlarý gibi bir baþýma mezarýmda kendimin yasýný tuttuðum ve hangi yaþ aralýðýnda olursam olayým aþkýn kývamýnda þiirin heyecanýnda kendimle sürtüþtüðüm kadar içre dönük yolculuðumda kalemimi heba ettiðim bir ömür ne de olsa öncemde kalemimi tanýmaz bilmezken ve içinde yaþadýðým kalenin düz duvarlarýna týrmanmayý maharet saydýðým…

Bu yüzden keyfini sürüyorum hem hayatýn hem duygularýn.

Bir resim çizermiþçesine.

Recim edilse de iç sesim anbean.

Gaipten gelen bir sözcükle el sýkýþýp kendimi ansýzýn bir þiir yazarken bulduðum kadar kendimi binlerce kere kaybetmenin ertesi kalemimle avunduðum kadar da içimdeki saf sevgiyi savunduðum.

Miadý dolmadan da yaþamýn.

Mizacýmda saklý iken kâh coþku kâh hüzün.

Göðün tapusu mademki üstümde o halde göç vaktim geldi geleli kim bilir daha ne çok þiire ne çok duyguya göç edeceðim göçmen kalemimin izinde binlerce gizimi ulu orta yaþadýðým ve sevdiðim kadar hem sevgiyi hem hayatý illa ki kavuþacaðým bir gün kaybettiðim kendime ve aralýksýz nöbet tuttuðum iken hayatýn taslaðý bir tasa olarak da addedilmesin hani içimdeki kaos çünkü ben hem hayatýn hem aþkýn þiarýyým ve aþk ile yaþadýðým kadar yazmamýn ertesi içine düþülesi bu aþka da nasýl gýpta ediyor içimde hazýr ol da yazmamý emreden sözcüklerim…