Eyleme
Sensizliğin sancısı dökülmez ki kaleme
Çıkarken sarp dağları beni sensiz eyleme
Gündüzlerim karıştı karanlık gecelere
Hiçbir suçum yok iken beni suçlu eyleme
Karlı Boranlı yollar önümde aşılmaz ki
Bakışınla gülüşün yoksa yaşanılmaz ki
Sevda yükü omzumda sensiz de taşınmaz ki
Hiçbir suçum yok iken beni mahkûm eyleme
Uzaklar senin olsun yakınları bana ver
Oturman için bende kocaman sarayın var
Gönül sarayımda sen bulamadın mı bir yer
Hiçbir suçum yok iken beni garip eyleme
Kırdığın bu gönlüme bir daha bahar gelmez
Kurduğum senli hayal artık bana da yetmez
Zaman dediğimiz şey bu acıları silmez
Hiçbir suçum yok iken beni sarhoş eyleme
Her şeyi terk ettim de seni terk edemedim
Candan sarıldığımız günleri göremedim
Aşk bu hasret doluymuş ben bunu bilemedim
Hiçbir suçum yok iken beni sensiz eyleme
Buğulanmış camlara ismini yazıyorum
Kurudu pınarlarım bil akıtamıyorum
Bu virane gönlümü artık satamıyorum
Hiçbir suçum yok iken beni viran eyleme
Sokaklarla caddeler çıkmazlara çıkıyor
Sensiz kalan bu gönlüm alev alev yanıyor
Neredeysen dön de gel ömrüm sona gidiyor
Hiçbir suçum yok iken beni deli eyleme
Kul Mehmet’im bu çilem ölünce mi bitecek
Satır satır yazdığım sen bana yetmeyecek
Ne kadar yazarsan yaz sonu da gelmeyecek
Hiçbir suçum yok iken beni şair eyleme
Mehmet Aluç-Kul Mehmet