Yabani bir iklimdi gönlün meþk eylediði gizin sisinde saklý umutlar tahayyül etmekten de öteye gitmediðini sanmasýn da hiç kimse.

Bir rezidans konuk ettiðim sevginin kör noktasýnda saklý iken özlemi verdiðim her selam ve sevgim rahmetidir evrenin.

Akasya aðacý.

Kurumuþ çýnar.

Kükreyen doða.

Hayatýn nazýna yenik düþen her v/eda ve konuþlu olduðum kadar yalnýzlýða baðrý açýk bir hasretle diktim söküklerini ettiðim kelamýn kayýp frekansýnda buldum kendimi içim her kýyýldýðýnda ruhum her acýktýðýnda ben sadece ve sadece kendime zulmettim…

Atladýðým öðünler sayýsý binlerce.

Öðütüldüðüm o devasa deðirmen nasýl da sade ve kývamýnda sevdim ben hayatý içimin yerleþkesi yeri geldi mi kurþun aðýrlýðýnda yeri geldi mi yavru kuþun kanatlarýna yaslarken baþýmý…

Azadesi gülücüklerin.

Tebessüm ehli bir minvalde dinmez de canhýraþ feryadým lakin içime estiðim içime esip gürlediðim güzün devamý iken kapýyý çalan kýþ bahçesinde bir bir sektiðim sergüzeþt hecelerin sarmalýnda ruhumun arýndýðý kadar elbet ne çok þiire mahal verir yorgun fýtratým ve gizim ve gizemim hele ki þüheda mazim yok mu…

Koyuvermiþken kendimi.

Kanmýþken kendime.

Kanatmýþken içimdeki bereyi.

Yasa muadili iken her yas dolu ayin her yaþ dolu yüreðimi de yakarken zalim.

Hayatý temize geçirmek benimki aslýnda týpký üniversitede deli gibi not tutarken alt yazý geçmek adýna hayata.

Devasa bir parantezde saklý iken sözcüklerim ama yetinmediðim tek tuþ ile sildiðim üstüne üstük ihlal edilirken benliðim.

Kara ikliminden göçen yaðmur damlasý.

Akdeniz ikliminde saklý güneþ ve savurduðu nidasý.

Ýçlenmeden içerlemeden yaþamak mümkün olsaydý keþke demenin de bir maharet olmadýðý kadar ben duygularýmý ben insanlýðýmý doya doya yaþarken.

Bir günde soldu gece.

Gecede saklandýðým yýllarý dünde býraktým ve gündüzle güneþle barýþýp içimdeki idam sehpasýný parçaladýðým.

Hurafeler saklý bekçisi olduðum gecenin miadý doldu madem bir kere.

Kral Aslanýn da þatosu konuk edildiðim kedi gibi uysal olmak ne kelime içime yaðdýrdýðým öfkem içime yaðan yaðmurun tek damlasý olmak bana çoktan yetti.

Kurak iklimlerde süregelen çorak topraklar.

Çörekotu serptiðim ruhumdaki dalgalar ve de…

Hangi düþ’ ün hangi düþüþün saðanaðý idi geceye yakalandýðýmýz kadar kalemin ansýzýn sökün eden nidalarý belki de bir kapý aralýðýndan içeri buyur ettiðim Aralýk’ýn kayýp anahtarý idi peþine düþtüðümüz peki…

Þaibeli idi kimi sevda masalý.

Þirin bir gülüm/seme dilerken þair.

Þiirin boyunu aþtýðý kadar da haddi hesabý yoktu ruhunun dalgalarý.

Men ettik sevgiyi ve yetmedi…

Mahal verdik hüzne þairi ise kesmedi yazdýðý þiirler gözüne kestirdiði idi ne de olsa içinde büyüyen Aþk ve içinde yatan Aslan Kral.

Hükümranlýðýnda Rabbin küçük bir hücre hapsine çarptýrýlmýþ olsa þair ne ki ne?

Ruhundaki salavat.

Acýdaki nakarat.

Göðün muhtevasý nice bulut ve iþte sevgiyi bandý ufka þair un ufak edilmiþ olsa bile tanýktý sadece Rabbi ve þair tav olmuþtu bunca duygunun da izini sürdüðü ölçüde gizini sundu altýn tepsiye.

Bir yatýr meziyetinde iken yaþanasý duygular.

Eziyet addedilse de yaþadýðý hayat asla sapmadý yolundan.

Dümeni kýrmadý bir kere bile.

Acýnýn müptelasý olmuþ kurþun yemiþ yürek kurþun aðýrlýðýnda olsa da vicdaný tüyden de hafifti ve þair uçmaya adadý kendini esir düþtüðü hücrenin her hücresinde yaþattýðý kadar yalnýzlýðý þair hep nöbete kaldý.

Nöbet geçiren bir iklime esir düþtü kimi zaman.

Ötelendi de.

Öksüz kalmamak adýna canýna diþine taktý ve yetim yüreðiyle s/üzüldü günbegün hicap duymadýðý kadar olumsuz tüm duygulardan arýnmanýn keyfini sürdü hem de hüzün iken bakaya kalan hem de hüzün iken varsýn olsun bekasý ömrün.

Zaaflarýný yok saydý koydu yýrtýk bir zarfa ve kendine postaladý öncelikle yazdýklarýný.

Yanýk kokuyordu saðý solu.

Yâdý dünde saklý bir müfreze gibi meftunu olduðun aþkýn Kerbelasýnda uyuya kaldý.

Günden güne büyüyen bir özlem kendine.

Öznesi yitikti ve gizli belki de bir siðil gibi geçecekti bu derbeder günler.

Debdebeli duygularýna hürmet etti Allah’ýn izniyle yaþadýðý coþkuyu bunca duyguyu tek kalemde sayfaya yýðdý.

Ne çok safsata yüklü idi insanlarýn hayatý ve þair saf tuttuðu kadar saf yüreði ile uçuþa geçti.

Göðün o çaðýran tema/sý ve þairin temas ettiði evren.

Verilmiþ sadakasý vardý ama yetinmedi aralýksýz sadaka verdi ve sevdi insanlarý sevebildiðinden öte þair nasýl ki kâh uzak kâh yakýndý içindeki yaraya yamalý bir kumaþ gibi bir mintan gibi duygularý ruhuna geçirdi.

Sandal su alýrken.

Þair ne zamanki yeltense dümeni kýrmaya…

Kopuk bir düðme gibi aradý kendini: yarýsý Asya idi yarýsý Avrupa ama en çok kanayan coðrafyalarla eþleþti ruhu ve kanayan kandýrýlan insanlarýn yiten insanlýðýn altýna not düþtü:

Nemalandýðý kadar bunca acýdan nasip bildi hüznü nankör sesleri duymazdan geldi.

Çýrpý bacaklarý kalemin.

Semiren yüreðinden sökün eden hüznün g/izinde.

Acýnýn bakiyesi iken þiir…

Açamadýðý kalbin sesinde ser verdi sýr vermedi ve nice yazýya nice masala can verdi can bulduðu kadar sermayesi idi duygularý ve yüreði.

Zamlý tarifesinde hayatýn uzak kalamadý da sunulan zanlardan ve üstüne dahi alýnmadý ne de olsa insanlýk havale geçiriyordu ve þair ne var ne yok havale etti Rabbine.

Küskün gecenin mimarý.

Sözcüklerinse miadý dolmadan.

Þerh düþtü düþeli vara yoða þerrine lanet okudu zalimin ve künyesinde asýlý tüm sözcükleri baðrýna bastý aðrýna gitse de yaþadýklarý hamt ve þükür ettiði sürece ayakta kalmayý da becerdi ve dolgun baþaklar gibi eðdi baþýný Rabbin nezdinde kuruyan çiçeklere su verdi gözleri ile ve kuram dýþý sevgisinde þair en çok sevmeyi sevdi kendi ile olan bitimsiz kavgasýnda son sürat hayal kurup umut etmeyi de saklý tuttu güncesinde solsa da neþesi sönse de ateþ…