Çýðlýk atan bir þiir diledim Tanrýdan ne de olsa çýð gibi büyüyen bir hüzündü esir kýldýðý kadar mazlumu, sevgiyi çýðýrýndan çýkan bir çað idi çalan çanlarýn eþlik ettiði kadar ve þiiri esir alan hüznün bil mukabil dediði kýþ güneþi nasýl ki Çýfýt çarþýsý idi yüreðin teslimiyeti ve iþte mikado çöpleri gibi daðýldý cihan esti rüzgâr uçuþan yýldýz tozlarýnda saklý iken þair ve isyan.

Göðün kýrýk tamburu dile geldi ama yetmedi.

Çalan çengi çeyiz sandýðýnda gecenin harelere serildi duygular hanesi tekil ve haznesinde delicesine sözcükler taþan.

Bir hakkaniyet ise eðer ki peþine düþülesi ve insanlarýn son sözü söylemeye varmazken dili Rabbine sadýk her Mümin sabra delalet bir bekleyiþle cenk etti insanlýðýn cephelerinde mühimmatý mademki sevgi ve umut yüklendi sýrtýna insanlýðý kurþun aðýrlýðýnda bir yasý ve ömrü nasýl ki zehir etmiþti zalim köpüren dalgalarda buldu kendini kâfir…

Gidiþlerin tehir edildiði dönme ihtimalinin ise sonsuza kadar tedavülden kalktýðý hele ki gidecekse insan kendinden elbet teslimiyetin de nüansýdýr nerelerde olduðunu bilemediðin o gülüþ ve güneþin çehresinde saklanmýþken mehtap ve yýldýzlar…

Bir eðrelti otu iken kalemin nidalarý ile ördüðü saçlarý sevdanýn büyük ihtimalle aþk mektebidir size verilmeyen asla da verilmeyecek olan diplomanýn iz düþümünde bir sadaka mahiyetinde sizi kimse yok sayan ve yoksunluðun ufkunda saklý dönüþün çanlarýnýn asla da çalmayacaðýný bile bile nöbete kaldýðýnýz günün gecenin uzamýnda bir teselli babýnda içilesi aþk iksirinin doz aþýmýnda yüreði olduðu yerde mýhladýðý.

Bir esaretin de ayak izi iken bir batýnda doðan gün ve gece…

Bir düþ’ ün öz alt kümesi iken içine düþülesi gizemin bahtýnda solan çiçekler misali hýrpalanmýþ göðün müdavimi yaralý bir kuþum içine düþülesi nasýl ki aþk uzaðýnda sürdüðüm bu saltanatýn tefe konduðu kadar ilham perimin hazýr ol da idam mangasý.

Sürüklendiðim ne ki ne savrulduðumdan da öte…

Savunmasý anlýk avunmasý ömürlük asla da beylik deðil içimdeki hüzün sözlüðü mademki kalemin duasýydý gökten yaðan sözcüklerin bedelini ödediðim mademki yalnýzlýðýn da rotasý ve yanýlgýsý gün mizaçlý bir þiir ýsmarlarken ilham perime.

Nemrut gölgeler nedamet yüklü.

Ýçimdeki hüznün küfesine tek þahit melekler.

Aþkýn ibaresi dayattýðý özlem kadar…

Bölüyorum satýrlarý lakin yetmiyor…

Ölüyorum lakin ruhum huzura ermiyor.

Seviyorum ikiletmeden lakin iklim ben uzaðýna savuruyor.

Yetindiðim ne var ne yok yataklýk ederken yokluðuma…

Yatýya kalsýn diye bir sözcük bir hece ve neþe azap kuþlarý izin vermiyor ve yazamadýðým fermanýmýn yazamadýðým þiirlerin yasýný tutuyorum bana yakýþan nasýl ki sessizliðe bürünmek sýrf asaletimi korumak adýna baðrýma basýyorum acýyý lakin yetmiyor kalemim aðýtlar yakýyor sessizce içinde derlediði ne var ne yok güme gidiyor bu gürültülü sessizlikte…

Propagandasýný yaptýðým imgeler ve saðalttýðým duygular nasýl da heybetli bir o kadar nankör iken insanoðlu kör gözlere sunuyorum ben kalbimi altýn tepside ve körelmemek adýna daha çok sevip daha çok yazma arzusu ile hemhal lakin küskün kaleme sözüm geçmiyor.

Günlerim uzun gecelerim darda bense karanlýk bir dehlizde soruyorum Rabbime yarýna çýkar mý bu kalem, diye…

Eþlik eden gök gürültüsü ve þimþek ve yaðan yaðmur yaðdýran yüce Mevla ve saðdýcým kalem solumda sevgi dolu nice tevafuk.

Diyezi sözcüklerin ve nakaratý isyanýn asayiþ berkemal demeyi arzu ettiðim sitayiþin çöreklendiði mevsimin kara gölgesi ve gecenin de çoktan sönmüþken feri.

Bir izdiham saklý evrende bir kaos.

Kaotik bir baþkaldýrý ve melankoli yüklü ruhum kaleme de geçmezken sözüm ve dinmeyen öfkem.

Muadilimse sevgi umut.

Mücbir sebeplerden terk edildiðim.

Takas ettiðim sözcükler ve mutluluk ve dibi görmeni vebali belki de kalemin ödediði diyeti sözcüklere b/öldüðüm kayrasýnda bunca duygunun hayat da kayýp giderken elimden ve elemin baskýn sesi efkârýn iniltisi aþkýn yanýlgýsý sözcüklerin bir batýnda açtýðý bir avazda kaybolduðu…

Peþindeyim kendimin peþin peþin kendimi ellerimle iteklediðim.

Yastayým ve aldýðým yaþý taþýdýðým kadar sýrtýmda kendimsiz bir dünya özlemine meylettiðim günlerin uzaðýnda telaþla arýyorum hem kendimi hem ilham perimi.

Bir baþak gibi dolgun olansa bir baþka ömre sakladýðým saklandýðým sadýk iken rotasýnda hayatýn sandýðýmda saklý sýrlarým sözcükler peþimden ayrýlmýþken ben kendimle cenk halinde nasýl da yastayým.

Tüten dumanda saklýyým belki de.

Tutuþan güneþte.

Güreþtiðim er meydaný, ar bildiðim kadar sevgiyi ve kalemi arz ettiðim binlerce cümle cümleten firar etti edeceklerken yüreðimde kördüðüm olmuþ bir duygu patlamasýnda bölündüðüm hece hece mademki bir b/ölü aþkým ben nerede benim kayýp yaným nasýl ki umuttur mimarý yarýnlarýn ve iþte yâdýmda saklý o teselli yârim hüzünle eþleþtiðim kadar insanoðlu insaným ben:

Kanayan coðrafyalarda saklanmýþ iken masumiyet.

Kardýðým cümlelerde saklý yerle yeksan edilmiþ masumiyetin de yandaþý ayan beyan babamýn öldüðü yaþtayým yasýný sürdüðüm kadar da yalnýzlýðýn…