‘’Hüznün bütün koþullarý hazýr. Nedenini bilmediðim bir
keder akýyor damarlarýmdan. Kalbimin üstünde binlerce
býçak aðzý… ve yüzüm ömrümün atlasý; düzlükleri bunaltý,
yükseklikleri korku, uçurumlarý yýkýntýlarýmla dolu bir
engebeler atlasý.’’(Alýntý)

Göðün revnak boþluðunda tutuklu kaldýðým bir hoþluðun dilemmasý günü boykot ettiðim geceye kamp kurduðum þafaðýnsa þafaðýnýn atacaðý muhtemel ve iþte þakaðýma dayadýðým kalemim…

Metruk heceler duraðýnda verdiðim molayý sýrtlanmýþ…

Bir o kadar hayatý aðýrdan aldýðým ve tutuþan zanlarýn söylencesinde:

Aðýr ol da Molla desinler, demenin zarif týnýsýnda saklý iken hassasiyetim ve ruhumu boca ettiðim þehrin külüstür Yeditepe’si ve yalnýzlýðýmýn külliyesi…

Ölümü irdeleyen bir bakýþ peyda oldu ansýzýn ve ben gecenin duvaðýnda saklý içten bir duaydým ellerimden kayan bilinmezin peþinde bulamazken de kendimi koyduðum, kaybolduðum yer neresi ise…

Bir düþ kýyýmý idi geceyi resmeden belki de sözcüklerin soykýrýmý aþkýn lades dediði bir enlemde aradýðým boylamýn ölçüsünde saklý içimde aralýksýz çalan duyulmayan o geçkin þarký…

Þakayýklar solgun.

Varlýðým ve sevdam durgun.

Yanýlgý mahiyetinde bir alýntý ve iþte içimden sökün eden o savruk nidalarým belki de unutulmuþ bir kaldýrým serçesiydi geçen hayatýn demli acýsýnda saklý kendime duyduðum hasretin öncüsü ve güne bir ön söz geçtiðim geceye ise yorgun bir dip not ekleyip nöbete kaldýðým hüznün baðrýnda aðrýma giden o ikircikli gülüþler solan yüzümde kaza yapan bir araba gibi kendime çarptýðým çarpmakla kalmayýp çakmak çakmak yaktýðým, yandýðým o külüstür motoru yalnýzlýðýn her nasýlsa kýymete binmediðim ve kaleme inme inmeden ineceðim o son durak nasýl ki kendimin peþinde bir o kadar nasýl da kendimden kaçtýðým…