Ýklimin fevri sesi döþediðim kadar yollarý bir düþ ekimi adeta yürekte saklý o lahza ve iþte duygularýn mimarý.

Bir ritim ise kulaðýma çalýnan

Yoksa bir yitim miydi dünden beri mezarýmý kazdýðým…

Ah, sevgili semazen eteklerime yapýþtý bak þiir ve gece.

Enkaza döndüðüm eskimiþ yýlýn aþýnmýþ postallarý ve iþte yaþarken ve severken kýrdýðým potlar asla da pohpohlamadýðým pohpohlanmadýðým ömrün nüvesi nasýl ki içtenlik ve sevgi mahþeri deðil metazori bir kalabalýk hiç deðil içimin kilit noktasý belki de kordan hecelerle örülü iken saçlarým sanma da sana çatýktýr kaþlarým…

Sen ki…

Hikmeti Rabbin.

Ben ki bulunmadýðým mevki ve makamlarýn hayallerdeki düþ sakini.

Mizacým ve mihrabým ve kýblem ve iþte turuncuya çalan güneþin saçlarýnda saklý mýdýr söyle mabedim?

Israrla sevdiðim.

Ýsyan etmekse ne haddime ve haþa…

Sözcüklerinse kalbine giden yol mademki mayýn dolu þiirlerim elbet infilak edilesi bir renk bir hicran kasýtsýz bir soluk içime çekip de veremediðim adeta ruhum ve kalemim birer düþ sakini meylettiðimse o devasa külliye mealim varsa yoksa kalemin ve kalbimin kýrýklarýnda büyüttüðüm iç sesim ve gözümde büyüttüðüm kim varsa düþen gözümden.

Lakayt bir haletiruhiye asla deðil nemalandýðým.

Lafügüzaf bazen ara duraklarda soluklandýðým.

Mevsimi tensiye ediyorum hem: ne kýþa benziyor ne yaza ara ara esen nazlý rüzgârla hemhal yaðacak mý sahiden yaðmur ve kar, hani þakaklarýmda saklý kýr rüzgâr hani ruhumda demir atmýþ bir gemi, hani müptelasý olduðum sevginin ve þiirin de nazenin neferi…

Bakma, sen hicranýma ki.

Gem vurduðumdur yoksa nicedir halim.

Bak istersen gözlerimin ta içine kirpiklerimden saklý yaþlar ve dualar elbet baþ koyduðum Hakkýn yolu.

Bir izotop belki de yüreðimden aþaðý yuvarlanan hani, kimliðimde saklý iken ehliyetim; hani hüviyetimdeki pembe rengin hanidir uzaðýndayým epeydir kendimin.

Peyda olan bir ýssýzlýk hem de seneyi uðurlarken kolaçan etmeden de arkamý öyle mi gözümü kýrpmadan terk ettim ben, bendeki beni ve eski seneyi.

Ýkbalimdir umut.

Dermanýmdýr neyse beni bekleyen bak iþte göz hizamda: o devasa ufuk.

Nutkum tutuldu tutulacakken kalem nasýl da yetiþti imdadýma ve cüretimi mazur gör yoksa þafaðým atar mýydý hiç yeni yýlýn ilk duraðýnda?

Kaynakçam sevgi.

Kaybettiðim kadar kendimi dünden güne ne mi deðiþti?

Olmaz mý sevgili Semazen ve bak:

Sana yazdýðým ilk mektubum bilsem de yanýt vermeyeceðini ve bak nasýl gafil avlandým bir ömür boyu ne gaf yaparým bu saatten sonra ne de gamýmý saklý tutarým iç sesimde ve iþte þakýyan kalemimle bazen sökün eden ruhumla yüreðimle bedenime nasýl ki sýðmaz taþarým.

T/aþkýn m/eziyeti…

Asi/l yüreðimle aþtýðým engelleri.

Bir yanýmda çalgý çengi oynarken.

Bir yanýmsa tutuklu.

Yâdým ne ise ne ki dünde kalsa ve iþte aralýksýz deþerken içimi ve nazenin bir anne iklimi ruhumu rengârenk boyayan ve naif bir sevda masalý Rabbin bahþettiði…

Ben ki iklimlerden savruldum da geldim.

Sen ki, sevgili semazen ikilem yüklü dünyanýn nasýl ki bir nimetisin belki hayal belki de asla var olmamýþ bir gerçeksin.

Gerekçemi boþ ver ne de olsa dolmuyor ne ise içine koyduðum bazense boþalmýyor ne ise gasp etmiþse ruhumu.

Dolan gözlerim.

Dolan içim.

Dolandýðý kadar sözcükler bir zincir misali ve iþte belime sardýðým o kuþak: rengini boþ ver ne de olsa ebemkuþaðýnda saklýyým asýl ben.

Baþýný b/aðladýðým kalemin de ansýzýn sökün etti mi nidalarý.

Ve çözülen dizelerimin b/aðlarý yoksa ne mümkün þair olmak þair addedilmek ben ki; þiirlerle örülü bir hayatýn müdavimi sözcüklerim asla deðil kesif ama bazen lal bazen verdiðim es ve söylediðin kadar da haklýsýn: mademki sus payý her söylemde yüreðim açýyor çiçek çiçek…