Müstehcen bir ölümdü adeta:

Tohuma kaçan aþkýn son perdesi.

Ýhtiva edilesi yalnýzlýkla da sýnanan þairin

Azat edilesi yüreðinde saklý

Her beste her þiir

Mal deðildi canýn yongasý

Sevgiye mahal veren her duygu

Bazen kýrýk bir toka

Bazen gamlý bir nota

Ve iþte çeyiz sandýðý þehrin

Kýtalardan kýta beðenen

Sefil þairin de tek vecizesi iken

Aþka düþkün þiire yoldaþ

Unutulmuþluðun telaþýnda

Varsýn olsun gözünden dökülsün yaþ.

Sistematik bir reverans.

Müdür koltuðundayým hayatýn.

Özlemini çektiðim o mutlu yýllar:

Ýster inanýn ister inanmayýn

Muallime olduðum günleri mumla deðil tüm ruhumla arýyorum ve anýyorum dünde kalan müdürümü can ciðer öðrencilerimi.

Hicvettiðimdir kendim:

En çok kendime güldüðüm ama yetmez…

Benden baþka kimse de beni tek sýfatla yeremez:

Bazen aciz addedilen.

Genelde hüzünlü bir peyzaj.

Azadesi dünün emre amade kaderin yolcusu kederin uzantýsý her þeye raðmen þükrettiðim kadar günüme güdüleyen belki de yüzümde açan güllerdir mademki ismiyle müsemmadýr her insan ve nabzýný tuttuðum kadar duygularýn bilmez miyim nasýl da açýk veriyorum ve yüzüme kapanan kapýlarýn ardýnda deðil en önde bekliyorum.

Ben ki aralýksýz nöbette.

Bitmeyen vardiyasý döngünün.

Hicreti ömrün hicvi sözcüklerin hicranýma ve aþka yenik düþtüðüm.

Mevsimin kýblesi atar damarý sözcüklerin ve ar bildiðim en çok da haysiyetime düþkünlüðüm kadar da kodaman bir ateþtir içimde yanan kalemle eþleþen belleðim benlik kaygým deðildir de tek servetim varsa yoksa sevgi kendimi keþfettim keþfedeli.

Bir kâþifim.

Kalantor bir gölge ise peþimde.

Bir redifim.

Duygularýn titrinde.

Bir de rölantiye aldýðým hayat bekleme yaptýðým yine yolun baþýnda ve hayallerinin peþinde.

Bir tindir ki yaþamak.

Bir renktir ki âþýk olmak.

Bir imgeden doðan þiir ve þiirden doðan nesir nesirden uyarladýðým yüzlerce deneme ve iyi kötü yazdýðým iki roman:

Bense hala kendimin derdinde.

Sözcüklerim benim çocuklarým týpký dünde kalan sevgili öðrencilerim gibi.

Öðretmen kürsüsü bir dakika bile oturmadýðým ve sýnýfý arþýnlarken koþa koþa geldiðim sýnýfým ve bilgiye hasret minik yüreklerin beklentisi ki…

Þükür ki beklentilerine karþýlýk verdim onlarýn sevgisinde nasýl da cennet bildim eðitim dünyasýný ve her ne kadar nerede ise olmayan bir bütçe ile ifa etsem de mesleðimi her ne kadar yarýnýmý garantiye almasam da ben bir kere konumlanmýþtým mesleðime ve iþin manevi yönünde tesirli olan bir melek gibi her dokunuþunda bana uzanan umut gibi belleðimde de hali hazýrda saklýdýr duygularým.

Zaten beni benden eden hep duygularým olmadý mý?

Ve beni bana sunan yine duygularýn ritmi.

Bir baltaya sap olamasam da maddi anlamda illa ki bir kulp takmýþtý insanlar bir ömür boyu:

Kýrýk fincanýn kulpu.

Mutfak dolabýnýn çekmecesindeki kýrýk çaydanlýðýn kulpu.

Ve ben ve ben…

Öylesine demlendim ki hayat yolunda:

Koyu ve þekersiz bir özlemle…

Ve ben öylesine dertlendim ki Allah yolunda:

Boynum nasýl da kýldan ince Rabbin Dergâhýnda.

Günü geçiþtirmek deðil asla bilakis layýðý ile yaþamak ve yazmak ve sevmek.

Geçkin bir zaman dilimi ki ah etmediðim aman vermediðim.

Gücüme de gitmiyor artýk insanlarýn sunduðu zanlar ve sýfatlar çünkü ben metazori yaþamýyorum içimden geldiðini yapýp insanlýðýmý yaþatýp Rabbime koþuyorum.

Azadesi sözcüklerin.

Ar bildiðim ölü nefsim.

Nefesimde saklý anne sevgim.

Annem bende saklý ben annemde.

Bir boðuntu iken yaþamak bazen ve bir avuntu iken yazmak.

Savunma mekanizmasý belki de hayatýn ve ben dilinde yaþamadýðým kadar biz olmaya meyyal ve her ne kadar çoðu kere soyutlanmýþ olsam da somut olan tek þey:

Benim hayal dünyam ve iman gücüm.

Kýtalardan taþýyorum.

Bentler aþýyorum.

Kýta kýta yaþýyorum hayatý ve sevgiyi kata kata.

Kýtlama yaptýðým da deðil varsa yoksa evrenin merkezi.

Seyyah kalemim.

Seferisi iken özlemin.

Sefasýný sürdüðüm sevginin.

Ve iþte aþkýn da yankýsýdýr kalemimle sözleþtiðim.

Geç bulduðum bir mutluluk öncemde en çok öðrenci ve öðretmen olmayý sevmiþken ve iþte pekiþen dünyam ve ruhum ve tek servetim kalemin ýlýk dokusunda ve d/okunuþunda kendimi uçarcasýna salýverdiðim bir özgürlük iken kalemin hegemonyasý.

Mademki evren bana:

‘’Yaz’’ dedi…

Ýklimlerin seferberliðinde.

Bazense aklýma ve kendime ihanet ettiðim.

Ve sürmanþet duygularým.

Ýflah olmaz bir hayalperestim ben mademki ama asla mütereddit deðilim ve duraksamadan yazýp yaþýyorum ve iklimlerden en çok hazaný seviyorum içime yaðan rahmet dur durak bilmezken yaþýmla yasýmla bir yasa bellemiþken edebiyatýn gücünden güç aldýðým kadar ve edebiyattan da deðil sadece umuttan ve hayallerden ibaret iç dünyam sevgili Kafka’ya ek olarak sevdiðim kadar da var hani hayatý ve edebiyatý içselleþtirip kendimi keþfetmenin de mutluluðuna haizim yazdýðým her yeni þiir ve metin benim için bir servet deðerinde iken…