Ah, içine düþülesi o hicret göðün kodaman kanatlarýnda misafirler aðýrlýyorum aðlak bir gülüþten de öte devasa bir düþ sepetinde yaþýyorum yazdýðým ise bir rivayet tekkem önümdü ve göründü kalemin keli: el aman, demeden elimden kayan zamana zulmeden kaderin keyfini süremesem de hayatýn sabrýmla nakþediyorum sözcükleri:

Bir elimde kalem bir elimde sevdam

Rahmetin yaðdýðý güne duacýyým

Uzaðýmda saklý bir vaveyla

Göðün devasa sarnýcýyým…

Zýlgýt yemiþ bir muradým vardý benim: sözcük tufanýna yakalandýðým diri bir günün temennisinde saklý sýrlarým da vardý.

Gök, kubbesine dönmüþken yüzünü.

Yerkürenin dibini gördüðü bir öðlen üstü.

Ýhtimamla kucakladýðým sevgim itibar görmek ne kelime: ne de olsa görgülü bir yemindim ben sözümden dönmediðim gibi sözcüklerin resmigeçidinde baþ sýrayý tutan ve soldan saða saydýðým metruk heceleri baþ tacý bilip her birini aydýnlýða kavuþturduðum.

Gözlerim nemliden öte.

Ruhumun kýrýk zemininde saklý öteberim.

Maðdur ülkelerin mahzun çocuklarýna duyduðum sevgi ve iþte atlastan yüreðim.

Kefildim içtenliðime, sevgime.

Kefal gibi atlasam da her söze…

Keyfim kaçýk varsýn olsun:

Varsýn olsun ýssýzlýðýn zümresi kalayým içimdeki tekil hane mademki çarpmýþtým her bir duyguyu kendimle ve iþte s/onsuzluðun ulemasý þiir yüreðimden seken duygularýn rabýtasý kimine göre…

Kimliksiz bir þair.

Kimine göre þiirin ecesi.

Keyfimin kâhyasý idi mademki kalemim bazen zirzop gölgelerin tekbir getirdiði bazense kelaynak kuþlarýnýn öykündüðü bir b/ölü iki iklimdim ki ikilettiðim kadar sevgiyi…

Ýkilemde kalsam bile.

Ýklimim varsýn olsun hazan varsýn olsun ruhban; sýzan yüreðimden sýzan hüznümle.

Sýramý savmaktan öte t/av olduðum sözcüklerle iþtigal bir tevekkül daha yüklenip bazen bakaya kaldýðým.

Manen zengin.

Bir baltaya sap olamadýðým gibi balta girmemiþ duygularla ördüðüm þiirlerin yaþattýðý tebessümü armaðan etmiþken anneme ve iþte cebren ve hile katledilmiþ olsa da içimdeki cennetin asla hengâmeye dönüþmediði gibi cinnet gecelerinden sektiðim þafak saydýðým günlerin tesellisi ile tecelli eden her þiirde saklý iken parmak izim…

Öðle üzeri bir geceyi aðýrladýðým kadar aðýtlar yaktýðým aþkýn haresinde saklý kâh kaygýlarým kâh zýlgýt yediðim kâh dertop edilmiþ yalnýzlýk ikliminden göç ettiðim darmaduman masallar ve deliþmen sevdalar…

Ah, þiir aþkým nakþettiðim.

Dünün na’þýnda bile þiir soluduðum þiir yediðim þiir içtiðim.

Ömrün kumpanyasý.

Hararetli sözcüklerin kumpasý.

Lal hecelerle örülü ruhumun ýrký.

Nazenin çiçeklerle bezenmiþ yeryüzündeki kabrim hali hazýrda sapasaðlam belki de ölmeye dünden meyletmiþ bir garibin parmak izi iken kalemin neþri nesri hayatýn resmi acýlarýn þiirlerle dolu bir kulübe bir müþtemilat yüreðin hissettiðinden de fazlasý.