Düþlerimin tekerlemesinde kayboldum tekleyen kalbim iken aðýtlar yakan ve iþte ben en çok da aþka talip oldum ve aþkýn ihtiþamlý gölgesinde miski amber kokan þiirlere bir de devasa bir yer ve huzur bulduðum annemin yüreðinde elbet öncesinde yüce Rabbimle hemhal ve þiirler sýrdaþým ve öyküler yoldaþým ve sözcüklerle de eþleþen kalemin sadýk saðdýcým.

Hüznüm bir rediftir, hafýz ve ikilet ne olur bu aþký ikilet ki…

Kabýma sýðamadýðým kadar da taþkýn bir aþkýn mihrabýnda sekmekte yüreðim ve ben celladýma âþýk oldum býçaktan dahi keskin iken kalemimin damýttýðý ruhum ve semazen aþkýmýn renklerinde uçuþan bir pervane gibi yanýp tutuþtuðum kalemim nasýl ki þiar edindiðim bir edim ve hafýz…

Havsalamdan taþansýn da sen…

En çok da seninle söyleþtiðim kadar sözleþtiðim ruhum ve yüreðimin mührü bastým mademki damgamý ve parmak izimi…

Unutmadan, sevgili hafýz:

Aþkla ereceðim bir hidayetin öncesi ve sonrasýna da kefilim madem ve bak yanýp tutuþan yüreðime büyüyen o ateþe dön de bir bak ve sen de nasiplendin bu devasa sevgiden ateþlenen kalemime döktüðün benzinle büyür hem benim hüznüm ve sen beni sevmediðin kadar yanar içim sensin ve nice insan gözümde büyüttüðüm ve gözümden düþen yaþý sadece Rabbim siler bir de annemin yüreðindeki meþale aþkla ereceðim bir nihayet öncesi mademki senin talebenim, hafýz.

Babadan da tembihli:

Efkârýn sesinde raks eyleyen yüreðim misal.

Acýnýn endamýnda yaþaran yeþeren gözlerimin de aralýksýz verdiði sinyal.

Sinem mi?

Yoksa sindiðimi mi sanýr insanlar?

Yâdý dünün yarenimse yarýnýn meali.

Ölümle eþleþen bir rabýta ve reçinesi varlýðýmýn var olmanýn da hikmeti.

Künyemde yazar ismim hem de en hasýndan:

Mademki babamdý koyan ismimi ve bana on yaþýmda iken aldýðý künyemi ben çýkarmazken bileðimden…

Dahasý da var hafýz ve kulak ver sesime, ses etmeden yaþayan þu talebene bir fýrsat ver de dinle.

Mecalin mi yok yoksa?

Yordanan düþlere teslimiyetimle varlýðýmý heba etmiþliðimle ve kanayan yüreðimle kanaviçeler iþlediðim þiirlerimle…

Nereden baþlasam ki?

Sanma ki söz bitti bende:

Sanma ki durduk yere yazarým durduk yere de sýzarým?

Ah, içtiðim þerbet çarptý beni ve efsunlu sevdama d/okundu sözcükler…

Ben bir yitim miyim bir yetim mi yoksa yetilerine yatýrým yapan bir ekonomist mi?

Yalaným yok.

Rugandýr ayaðýmý sýkan ayakkabýnýn baðcýðýna kokan kelebek.

Sevda ise diðer adým mademki aþký ve kalemimi þiar edindiðim.

Þairliðim dünden kalma deðil.

Sözcüklerim eskitmediðim hiç deðil.

Meylettiðimse sonsuz bir hüzün ve süzülen imgelerden derlediðim binlerce þiiri sanýr mýsýn ki boþa yazdým?

Kayramda saklýyým ama sýðmam…

Lahzamda sýzan varlýðým ama isyan etmem.

Gel gör ki itiraz ederim ve ibraz ederim ve yüreðimi naklederim baþka yüreklere baþka þiirlere ve aþka bir konar bir de göç ederim.

Ýhlaslý yüreðimde sakar bir çocuk.

Þiirlerde seken bir kalem.

Nazým niyazým dinmez ve sevgidir sevgim benim tek hazinem.

Haznesindeki yangýn dinmez hem mabedimin ve matemimin.

Sözcükler ve ilhamým hýz kesmez.

Hýrsýmý alýrým kendimden ve ben deðil miyim kendini defalarca linç eden?

Varsýn sen sevme beni alýnmam.

Ama deðer verdiðin kadar da büyür gözümdeki deðerin asla kanmam yalanlarýna insanlarýn.

Yalansýz mekansýz zamansýz bir yürektir Rabbin bahþettiði ve Allah sevgimdir yüreðimi kutsayan beni ayakta tutup güçlü kýlan.

Son bulmayacak bilmez miyim bu sevda mademki ben baþ koydum aþka.

Sevginin bedeli mi?

Sevdanýn badiresi mi?

Ve hafýz, sen ki baba yarým…

Ve hafýz, sen ki bir varsýn bir yoksun.

Var olmanýn külfeti midir yoksa hiçlik kavramý ve sarmalýnda yalnýzlýðýn koþtuðum tek Makam, Rabbin Dergâhý.

Sular aktý çoktan köprülerin altýndan ve alt edemediler beni.

Sözcükler yandý kavruldu leblebi misali ve leb demeden anlarým ben seni.

Lebiderya sevdalarda özlemle el sýkýþtým madem ve bir artý bir idi yüreðim ne de olsa bir b/ölü aþk nasiplendiðim ve ölmeliyim ben her gün ki yeniden doðsun þiirlerim.

Hazan benzeri bir tabiat ruhumun dökülen yapraklarýna ben basmaya dahi kýyamazken…

Ve dünde kalan nice insan ebediyete intikal eden baþýmý okþamaya dahi kýyamazken.

Kýymete binmek mi dedin?

Yoksa gýybet midir insanlarýn tek öðünü?

Ve övündüðüm kadar içimdeki iyi niyetle ve de içimdeki çocukla sanma ki ömür kolay geçti.

Bilemezsin asla bilemezsin, hafýz: ben kaç bin öðün atladým.

Öðütler kulaðýma küpe öðretilerse baþýmýn tacý.

Öznem gizli deðil özlemim de ve iþte kendimi sevmeye yol aldýðým bu yokuþta elimi ilk sen tuttun onca uzaklýkta olsan bile izafi mesafelerde kaybolurken çoðu insan ben defalarca kendimi buldum ama son iki sene öyle bir kayboldum ki acýnýn bataðýnda ve sýnandýðým kadar sevdiklerimle sýðýndýðým kadar yüce Rabbime ve de sýðamazken kabýma ve iþte imdadýma yetiþti yine kalemim bilsem de celladým olduðunu seviyorum ben celladýmý.

Önce ölçüp biçtim yetmedi.

Çünkü doðaçlama yazmalýydým ben.

Tahayyül dahi edemezken neyi yazacaðýmý ve iþte ilham perime esir düþtüm düþeli aksasa da bir ayaðým aksa da çatým asla çatýk kaþlý bir peri deðil peþimdeki yoksa ben miyim ilhamýn peþine düþen ve iþte peþin peþin de sevip borcumu ödemiþken minnet duymadýðým kadar bir Allah’ýn kuluna merhametlilerin en merhametlisi sahip çýkmadý mý þu aciz kuluna…

Ederi yok pek çok þeyin.

Ýstediðin kadar sev sevilmeyi falan da çoktan geçtim.

Görünürde sevgileri ile fal tutan kâhinler görüyorum saygýn olmanýn da ilk koþut olduðunun bilincinde ve iþte kendime duyduðum saygýnýn ertesinde kendimi doya doya sevmenin de özlemi ile tutuþmuþken ben aslýnda en çok sevgiyi sevdim.

Turuncu güneþ.

Sakar mehtap.

Mademki ben de bir Yýldýz’ým ve yýldýz haritamda eþleþtiðim mizacým ve kimliðim ve mensubu olduðum Ýkizler Burcu:

Gel de sevme.

Bir adým çiçek iken bir adýmsa Samanyolunda gezinen bir yýldýz ve iþte iki uçta yaþadýðým kadar da uçuþuyor sevdalý yüreðim.

Tefe konsam da.

T/av olsam da.

Ant içtiðim kadar namusumun üstüne ve bak iþte alnýma konan masum buseye.

Endamlý bir yalnýzlýkla ve gizemle de dolu iken benliðim seviyorum yaðmayý seviyorum sevgiyi yaðdýrmayý.

Baþýmýn tacý olsan da sevgili hafýz, acým büyüktür benim.

Caným acýya acýya sevdiðim kadar da dilim yanmýþken sevmekten ve iþte Rabbimle buluþtuðum o Ýlahi Rakým:

Çýtasý yükselirken sevginin ve yalansýz çýkarsýz sevgilerle eþleþtiðim çünkü ben en çok Allah rýzasý için sevmeyi þiar edindim nihayetinde de sýra kendime gelmiþken.

Hummalý bir arayýþ.

Yazmaksa bir hurafe deðil bilakis yüreðimi doyuran.

Açmaza girsem bile dimdik ayaktayým gölgemle kavgalý olsam bile kendimi kucaklamanýn verdiði mutlulukla hamt etmekteyim.

Sessizliðin.

Bazense sitemli benliðin.

Bense seni ve tüm kâinatý Allah rýzasý için sevmiþken…

Rabbim kýyamadýðý kadar inanan kuluna ve Ýlahi Aþk iken yüreðin endamý ile asýlý kaldýðý ve aþklarýn da medarý iftarý.

Ölümü gör ki, hafýz…

Ölsem bile dönüþüm yoktur bu yoldan…