Çok defa denedikten sonra vazgeçtiðin þeyler vardýr. Ýlk önce o yolda verdiðin emekler geçer gözünün önünden sonra da elinde kalan þeyler..


Vazgeçmenin kaybetmek gibi göründüðü o ilk anlarda düþünmek, milyonlarca karýncanýn beyninde gezinmesi gibidir. Bu karýncalanma hissi, bu uyuþma hissi ne zaman geçer bilemezsin. Olur olmadýk zamanda durduk yere buðulanan gözlerin senden ne ister bilemezsin.. Aslýnda her þeyi öylesine! akýþýna býrakmýþsýndýr ki artýk hayal ile gerçek arasýnda, arafta bir yerlerden izlemeye baþlamýþsýndýr olanlarý.. Yaðmur yaðar kaçmazsýn, güneþ açar çýkmazsýn, çiçeklerin kokusunu duymaz, þarkýlara eþlik etmezsin..

Bir gün daha geceye býrakýrken kendini, her akþam saatlerce izlediðin! takvim yapraðý yine ayný tarihte mi kalacak bilemezsin. Kendi ellerinle durdurduðun saatin! sana ne zaman ötelerden bir muþtu getirecek? bilemezsin.. Gitmezsin, kalmazsýn, beklemezsin de.. Soranlara “iyiyim” der tebessüm edersin..