Yazdığım her cümlede ruhumun bir parçası aktı ruhuna doğru ama duymadın. Neden diye sormuyorum, böyle olması gerekmiş yaşandı, diyorum. Sevginin farklı dilleri varmış ya, farklılığımız bu yüzden. “Anlam” ın yitirildiğini hissettiğim yerlerde varlığımı sürdürmeye çalışmak; kendime yapacağım en büyük haksızlık olur. Ve bu ben değilim.. 

Eylül’ü sonbaharda dökülen yaprakların üzerinden geçerken hatırla, solmuş renkleriyle kendine has güzelliğini sergilerken. Eylül’ü yanağına ılık bir rüzgar çalınırken içinin titreyişinde hatırla. Ve dolunay zamanı mavi kelebekler uçuşurken simsiyah gecede, hatırla ki bir tırtıl kozada hayalleri için çırpınıyor. Eylül takvim yapraklarından bir bir düşüyor..