Yazdýðým her cümlede ruhumun bir parçasý aktý ruhuna doðru ama duymadýn. Neden diye sormuyorum, böyle olmasý gerekmiþ yaþandý, diyorum. Sevginin farklý dilleri varmýþ ya, farklýlýðýmýz bu yüzden. “Anlam” ýn yitirildiðini hissettiðim yerlerde varlýðýmý sürdürmeye çalýþmak; kendime yapacaðým en büyük haksýzlýk olur. Ve bu ben deðilim.. 

Eylül’ü sonbaharda dökülen yapraklarýn üzerinden geçerken hatýrla, solmuþ renkleriyle kendine has güzelliðini sergilerken. Eylül’ü yanaðýna ýlýk bir rüzgar çalýnýrken içinin titreyiþinde hatýrla. Ve dolunay zamaný mavi kelebekler uçuþurken simsiyah gecede, hatýrla ki bir týrtýl kozada hayalleri için çýrpýnýyor. Eylül takvim yapraklarýndan bir bir düþüyor..