Canan fakir bir ailenin ilk çocuðuydu. Kahverengi saçý beyaz teni renkli gözleri vardý. Hayatý boyunca hep yoksulluk çekmiþti. Ailesi canana yeteri kadar ilgi gösterip onunla vakit geçiremiyordu. Çünkü hem annesi hem babasý geçimini saðlamak için çalýþmak zorundaydýlar. Mütevazi bir hayatlarý vardý. Bahçeli evlerinde mutluydular ancak her istedikleri hemen olmuyordu mücadele etmek zorundaydýlar. Cananýn babasý yaþar bey esnaftý. Annesi Züleyha haným ise hazýr giyim fabrikasýnda çalýþýyordu. Cananýn babasý yaþar beyin suratý hep asýktý belki de hayatla olan baðlarý kopma noktasýna gelmiþti bile esmer ve uzun boylu olan yaþar beyin sýrtýndaki yük çok aðýrdý. Bu yükü taþýmak için eþi Züleyha ile sýrt sýrta verip didiniyorlardý. Züleyha haným kýsa boylu güzel huylu mütevazi ve çok sabýrlýydý onu bugüne kadar yoksulluk hiç býktýrmamýþtý. Mücadeleci hýrslý ve öz veriliydi çocuðu için dualar ediyor sabrediyor ona yaþattýðý yoksulluk için çok üzülüyordu. Canan yoksul ailesini üzmemek için isteklerini diretmiyordu bana þunu bunu alýn demiyordu her þeyin farkýndaydý. Canan büyüdükçe pantolonlarý kazaklarý dar ve kýsa geliyordu ama yenisini isticek yüzü yoktu. Bazen annesi iþ yerinde mesaiden artan zamanlarda parça kumaþlardan ona pantolon ve kazak dikiyordu. Çok küçük yaþta yemek yapmayý bile öðrenmiþti canan. Annesi babasý evde yokken 9 yaþýnda yaptýðý yemeði tattýrmak için karþý komþu Gülizar teyzeye tattýrmaya götüren canan yemeði uzatýrken tabak ortadan çatladý. Belli ki küçücük yaþta verdiði hayat mücadelesi nazar olarak karþýlýk bulmuþtu.

         Canan dokuz yaþýndayken erkek kardeþi arda dünyaya geldi. Arda doðum anýnda oksijensiz kaldýðý için engelli doðmuþtu. Canan o yaþta ev temizliði yemek bulaþýk ütüyle uðraþýrken birde engelli kardeþinin yüklüde omuzlarýna binmiþti. Küçük yaþta bu kadar aðýr bir sýnav ona çok gelsede kardeþini seven canan tek baþýna tirene binip kardeþini Ýzmir’e tedaviye götürüyordu. Yanlarýna karýn doyurmak için gazoz ve simitle günü geçirip Ýzmir’e varýp tedavi görüp dönüyorlardý.

         Arda çok güzel ama zor bir çocukluk geçirmiþti. Arda doðduðun da ailenin durumu iyiye gidiyordu. Çok fazla oyuncaðý olmuþtu. Düþünen sorgulayan hayatý anlamlandýrmaya çalýþan bir çocuktu. Engelli olduðu içinde ailesi en çok onunla ilgileniyordu. Aslýnda kýzlarýný az sevdiðinden deðil ardanýn eksikliklerinden dolayý fazla ilgi görüyor. Hem yaþar bey hem Züleyha Haným çocuklarý için çok sýkýntý çekmiþlerdi. Evlatlardan sýkýntý çeken her ikisiydi canan gençliðini yaþayamadýðýný sanýyordu. Ancak ardada gençliðini hiç yaþamamýþtý.

          Her þeyi kafasýnda kurgulayýp büyüten arda takýntýlý bir çocuktu .her þeyi büyütüyordu. Ayný zamanda alýngandý da hiç arkadaþ edinemiyordu. Arkadaþlarýyla genelde tartýþýp münakaþaya giriyordu. Sanki ondan herkes kaçýyordu. Mahalledeki oyun arkadaþlarýda ondan uzak duruyordu halbuki o kadar güler yüzlü ve sevecendi dünyalar tatlýsý bir çocuktu hem sol kolu hem sol ayaðý rahatsýzdý böyle yaþamaya da büyüdükçe alýþmýþtý. Þartlarý zor olmasýna raðmen azimliydi dersleri iyiydi. Zamanla gösterilen ilgiden sonra þýmarmýþtý arda. Doyumsuz bir çocuktu istediði bir þey olduðunda daha fazlasýný istiyordu. Elindekiyle yetinmeyi bilmiyordu. Ablasý canan ise hiçbir þey talep edip durmuyor olay çýkarmýyordu.

          Yýllar bu þekilde geçip giderken arda mutsuz bir hayat yaþamaya devam ediyordu çünkü mücadele etmeden kazanmýþtý bazý þeyleri çaba yok emek yok öyle söylenip duruyordu herkese dert anlatmak istiyor ama herkesin derdi vardý. Bencildi sadece kendini düþünüyordu. Dinlemek isteyen varmaydý belki de yoktu büyüdüðünde biri tarafýndan sevilmek evlenmek istiyordu. Hâlbuki iþi vardý ama düzgün harcamýyordu parayý abur cubura saða sola daðýtýyordu böyle bir adamla hiç kimse evlenmek istemezdi

Üniversitede onur diye bir arkadaþý vardý arda þöyle söyledi.

-arda sen kýz olsan senin gibi bir adamla evlenir misin

         Cevap belli evlenmezdi tabi kendi sorumluluklarýný almayan mücadele etmeyen hayatta hiçbir amacý olmayýp boþ boþ konuþan bir adam kimle evlenebilir ki. Ýþte tam da öyle olmuþtu.

         Ablasý canan evleneli 9 yýl olmuþtu geçmiþe çok büyük bir öfke duyuyordu. Biraz kinciydi. Tamda babasý yaþar beye çekmiþti. Güzel bir evliliði vardý kendince sorunlarý olsa bile. Ýki çocuk kazanmýþtý bu dünyada. Amelya doðalý 8 yýl olmuþtu. Pýrlanta gibi bir çocuktu içi dýþý birdi. Resim çizmeye bayýlýrdý çokta kitap okurdu. Kemal ise bir sene önce dünyaya gelmiþti kendinden ve çevrede olup bitenlerden habersiz gülücükler saçým süt içiyordu.

          Ýçindeki kini durduramayan canan ne yaparsa yapsýn soðuduðu insanlara karþý ýsýnamýyordu da öyleydi iþte böyle yaþamaya alýþmýþtý. Ancak artýk kardeþine ýsýnamýyordu. Ona sevgisini göstermek zorunda hissetmiyordu. Arda onu öyle kabul ediyordu artýk üstüne varmýyordu iki kardeþin baðlarý kopma noktasýna gelmiþti koptu da yollar ayrýydý düþünceler farklýydý böyle bir kardeþlik ikisine zarar veriyordu. Arda elinden gelen her þeyi çoktan yapmýþtý ama canan hala ayný zihniyetteydi. Ona göre kardeþ olmasada olurdu öylede oldu arda daha da hýrslandý kendini kanýtlamalýydý kanatlarýndan biri eksikti ama olsundu.bi gün iyi yerlere gelmek zorundaydý iki kardeþ bir olamadý ama farklý kul varlarda kendilerini kanýtladýlar tek bir farkla ardanýn yaþadýklarý onu parlattý ve bugün güzel yerlere geldi. Ablasýna kýrgýndý ama arda kin güdemezdi ona bugün  küfretseler ertesi gün hayatýmýn anlamý deseler affederdi küslüðü sevmezdi. Ýki kardeþ yaþar bey ve Züleyha haným bu dünyadan göçüp gittikten sonra yollarý bir gün kesiþecekti. Âmâ arda o günden önce çok deðiþmiþ saðlýklý bir birey olacaktý psikolojik travmalarý bile çoktan atlatacaktý.o gün ardanýn tek derdi onu kimin doldurduydu. Âmâ onun için çok da önemi yoktu. Ýki kardeþ O gün belki de geçmiþi affedecekti öylede oldu ablasý piþmandý ardada üzgündü ve artýk Züleyha haným ve yaþar beyin yokluðunda birbirlerinden hiç kopamadýlar çünkü et týrnaktan ayrýlmazdý.