Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen bizim ellere gelmem demişsin
Şehirler ağlatıp yol verince gel
Soğuk yaylaları bilmem demişsin
Dağlar çiçek açıp gül verince gel.
Göç katarı nice yollar aşınca
Ovalarda yağız atlar koşunca
Kızların gönlüne sevda düşünce
Daha yavukluya el verince gel.
Baharda dereler çağlayıp akar
Kırlarda papatya sümbüller kokar
Çobanlar akşamdan bir ateş yakar
Fidanlar yeşerip dal verince gel.
Enginde görünür Avşar ovası
Bambaşka yaşanır bayram havası
Türküyle yakılır kızın kınası
Başına oyalı tül verince gel.
Kuşluk vakti çıkar kağnının
sesi
Yemlikte asılı keklik kafesi
Çiçeği aşılar arı nefesi
Bir busecik dile bal verince gel.
Hüdhüd kuşu sabah erkenden öter
Hasretle özlersin burnunda tüter
Bu sevda türküsü makberde biter
Dostlarım sal’ıma kol verince gel.
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)