Ölü bir iklimdi zaman, deþtiði yaralarýn acili yetinde saklý iken de can pazarý.

Ve hümayunu acýnýn aþksa þiarý.

Ve boyunduruðunda kaderin özlemse þimendiferi.

Sözcüklerse yerli yersiz bazen noksan bazen doz aþýmý; imgeler sessiz ve derinden imleci hüzün sarkacý ölüm mihenk taþý ömrün haþmetine raðmen süregelen çaresizlik.

Bir minvaldi ki yaþam belki bir metafor.

Bir nirengi noktasý iken mevsim ve iþte tevekkül yüklü güdülerin adaleti:

Önce iman gücü sonra sevgi ve umut.

Ýhlaslý yüreðin serencamý ve iþte þairin saklý tuttuðu sönmeyen bir ateþ ve hedefinde ufuk.

Öncesiz bir hüzün sonrasýz bir imleç yere göðe tanýklýk eden kaderde saklý kimi zaman rehavet bize düþense sabýr þükre delalet her yeni gün varsýn olsun onulmaz yaralar oylumu yaþamýn oyuðunda saklý ruhun ne varsa arda kalan yaþananlardan ziyade yaþatýlacaðýna zemin hazýrlarken hararet yüklü mizacýn renginde çöreklenen karanlýk iken hayra alamet.

Temkinli bir düþ g/örmeliyim:

Ey, hicaz makamýndaki aþkýn savurgan öðeleri…

Ýntihal.

Ýhtimal.

Ýntikal.

Ýhmal dâhilinde ibraz edilesi dava dosyamýn sürgün edilmiþ asaleti ve görgülü bir ölüm dilerken cihandan neþrinde yaþamýn imtina ettiðim kadar yalandan…

Dualarým.

Asla baþýma geçirmediðim duvaðým.

Duayeni olduðum duygularýn sesi.

Duyarsýz kalanlara duyduðum öfkenin nezdinde.

Katýk ettiðim iç sesin imleci.

Ýçerden dýþarý savurduðum ve baskýn dýþ sesin mahiyetinde kayýp bir imgenin de harareti ile dýþa vurum; soya çekim ve gen haritam ve demlenmiþ kýrýk mizacýmda saklý nazým niyazým itiraz hakkýmýn da elimden alýndýðý tanýnan imtiyazlarýn sonlandýðý:

Ve kýrbacým iken sevdalandýðým kalemim.

Ve kýraðý çalan kale duvarlarým.

Ses geçirmeyen öyküm.

Öykündüðümse arsýz ve ansýzýn neþredecek bir ölüm.

Tükettiðim ömrün hüviyeti.

Türediðim.

Tünediðim.

Tükendiðim.

Türevim þiir.

Kapkaça uðrayan ömrüm ve neþem.

Kayýt dýþý.

Kayýplara verdiðim sýrlar.

Kaybolmakla ilintili eþkâlim pervasýz ve idam fermanýmda saklý sayýsýz kayýt ve þiir.

Elem yüklü.

Diyezi ömrün.

Ve diyeti ödediðim hayallerin.

Muhtýrasý þiirin ve muhteviyatý ruhumun.

Peþin peþin peþinden gittiðim.

Piþmiþ tavukla eþleþtiðim.

Leþi iblisin.

Lakayt rüzgâr.

Lanetin gizi.

Gizemin seyri.

Girift acýlar þehri.

Þahikasý yüreðin.

Þah damarýmdan yakýnla iþtigalim mademki.

Kayýt dýþý bir sýr.

Kaybolmaya delalet sýdkýmýn sýyrýldýðý.

Taþa tutulduðum.

Fýrtýnanýn ruhu.

Gemlenmiþ duygular sözlüðü.

Köpüren denizin ve Tanrýnýn öfkesi.

Eþ güdümlü mermi ile þakaðýmdan vurulduðum lakin hali hazýrda yaþadýðým hazzýnda ölümün dalkavuk ruhlarýn cürmü.

Cüret ettiðimden de öte.

Ötekileþen sözcük.

Ötesiz hayaller.

Ötenazi yapýlmýþ ömür.

Öldürücü güdüler.

Düþlerim, tekbir getiren ve düþ mizaçlý gerçeklere d/okunmak adýna hasretim ve sensin sen meylettiðim hayal dünyamda saklý tek sýrdaþým ve sensin sen, seyyah gezegenin emeði iken güneþ eriyen yüreðim emre itaat etmekten de ötesi yok ve de gelmezken elimden çaresizliðimde saklý sabra þükre delalet bir var oluþ amacýndan ziyade yokluða ve yok olmaya uzanan yolun aralýksýz beni çaðýrdýðý.

Gün mizaçlý, geceleri yazdýðým þiirlerim: neredesiniz?

Pervasýzca seven ve atan deliþmen yüreðim: yoksa sen de mi çýkardýn beni gözden?

Sabýr taþým.

Seyyah ruhumun nakkaþý.

Ve nice duygu özürlü insandan arda kalan elimde saklý çocukluðumun nakþý ve na’þý.

Zincirleme duygulardan örülü bir yelek adý hüzün.

Elimden koþa koþa kayýp giden sevdiklerim.

Kalemimse týknefes.

Kayda deðer tek duygum da kalmadý ve mezar sessizliðinde evren ve söyleyin, siz tüm sevdiklerin yüreðimin tacý var olmanýn mihenk taþý ve zihnimde dolaþan yalýn ayak duygular sarmalýnda bilinmezin kopacak kýyametin de öncüsü iken sürgün edildiðim coðrafyalar sürmanþet hüzün ve s/üzülen yüzüm.

Girift iken pek çok þey.

Giriþken ve girgin de deðilken artýk.

Baþa sardýðýmdan da öte boþ verdiðim.

Sona varamadýðým kadar nerede ise her günü son bildiðim.

Muðlak gölgeler.

Kemençesi kýrýk artýk sözcüklerin.

Mýzrabý kayýp.

Mizacý nasýl da ayýp oysaki kuþ tutmuþtum aðzýmla ve ruhumu kurutmuþtum defter yapraklarýnýn arasýnda ve kuytularda unutulmuþtum:

Kâh çocukluðum.

Kâh ilk gençliðim.

Kâh gençlik ve coþkuyla geçen yýllar tüterken gözümde:

Ben ki seyyah bir kurþun.

Belki de kanadý kýrýk bir kuþun kurþun aðýrlýðýndaki acýsý.

Kuþkonmaz.

Kervan geçmez.

Sözcüklerse yetmez.

Yetemediðim cihanýn alametifarikasý aþkýn hicaz sözcüklerin haciz yoluyla el deðiþtirdiði ve yedieminde unutulmuþluðum bir evrak çantasýndaki boþluðun hoþluðu ve iþte dünde unuttuðum ne varsa bir bir önüme çýkan günde savsakladýðým ne ise beni bekleyen yarýnlarýnsa artýk önemsiz olduðu adeta bir dava dosyasý uyuþuk beynimin kilitli çekmecelerinden bir bir sökün eden direncimin ve tüm kayýtlarýn ansýzýn silinip de insanlarýn beni yarý yolda býraktýðý gerçeði ile yüz göz olmanýn haricinde yüz vermediðim kadar ömrün girift sancýlarýnda önemsiz ayrýntýlarýn hayatýn temeli ve tek gerçeði olmasý dâhilinde karara baðlanmýþ bir þiirden de öte kanun gereði yaþayabildiðim kadar da uzatmalarý oynayan bir telaþla avuçladýðým ölümün sarkacýnda saklý iken o muðlak sondan ötesi maðdur yüreðimin de sökülmüþ kýblesinde baþ veren umuda baðlandýðýmýn ötesinde hiçbir þeyin de önem arz etmediði.