Sýrlarý vardý simyacý þehrin: aþkýn isyanýna yenik düþen ölü nefsin ve öldürücü güdülerin t/uzaðýna düþtüðü kadar hem yalnýz hem sýra dýþý bir rüzgâra denk düþen özlemi üstünde tüten daðýnýk bir yataðýn üstünde oyalý mendil:

Her çocuk bir renk.

Her renk semaya yolcu.

Simasýnda gölgeler oynaþan karanlýk yollarýn derdest edilmiþ ve tutulmuþ nutku sönük coþkusu.

Ser verip sýrlarý da serili surlarýnda þehrin su misali sevip yaþayan aþkýn yandaþý sevdalýlarýn kýrýk güftesi.

Bir nebze de olsa ses olmaya aday iç sesin nüansý ve kýrýk kalemin ölümle olan dansý.

Reverans yüklü bir kýyam, referansý aþk ve içten bir ç/aðrý:

Noktasý virgülüne kadar þair yaþama sevdalý.

Ya da bir zamanlar öyleydi:

Kendinde vazgeçmiþliðin yanýk sesinde, aþkýn o masum busesinde saklý:

Kimler geldi kimler geçti þehrin iki yakasýndan arda kalan bir yangýn kulesi:

Her kim ise iki yakasýnýn bir araya gelmediði ve iþte takvimde iþaretli göç mevsimi.

Uluyan sessizlik.

Kendimi arayýþýmýn külliyesidir yazýn yangýným: sürmanþet arkasý yarýn rüyalarým ve de cebelleþtiðim karanlýðýn boyu posu yerinde korkularý…

Bir yaným anne kalan yarým döngü bense tamamlanmayý bekleyen kesirli bir sayý gibi aralýksýz yuvarladýðým ve de yuvarlandýðým yokuþlarýn nöbetini tutuyorum.

Bazen bir yanýlsama bazen içimi üþüten dejavu.

Bazen aksýran iç sesim bazense sessizliðe gömülen oysaki ben çoktan demir alýp açýldým enginlere içimin surlarýna kalelerine de tek tek dizdim kurþundan askerlerimi gel gör ki: kimsenin paye vermediði kuruþ deðer biçmediði her biri.

Bir imla hatasýndan doðdum belki de:

Kökü ve iyelik eki, zaaf dolu sözcüklerin simyacý yurdunda bulmuþum belki de kendimi:

Ýfade yoksunu ara duraklar tabelasý düþmüþ boþ evler her baþa sardýðýmda boþ veremediðimin yansýmasý ve her boþ verdiðimde kendimden çekip gitmek adýna.

Çenginin karartýsý.

Çalgýnýn baþýmý aðrýtan uðultusu.

Mimarisi gizemli þehrin hem ulaðý hem ulemasý.

Biçer-döver kalemim arzý endam eden kalem-kakan kimliðim ve unutulmuþ kitaplarýn kabaran kiri ama hiç birinde kin yok hiç birinde son yok gerçi son yazan son sayfaya ulaþtýðýmda içimde yeniden okuma isteði doðduðu kadar kitabýn yazarýný kýskandýðýmdan mýdýr ne, özet geçmek adýna kitaba bir tane de benim yazmaya aday olduðum elbet edebiyatýn muhtevasý ve sihirli dünyasý…

Rivayet o ki: sefil düþlerin kýrýk tekerinde saklý yüreðin miðferi belki de kapý arkasýna yaslý mazinin tütün kokan hayali.

Düþ erbabýdýr içimin çocuðu ve sözcük erbabý olmaya kanat açtýðým okunaklý el yazýmýn dokunaklý bir kalpten nemalandýðý iken tek gerçek ve gözlerim kapalý yaþamýþ olduðum hayatýn da rövanþýdýr yazdýklarým.

Maðlup ya da galip gelmenin bir önemi yok artýk bu saatten sonra ve ikiþer defa çekilmiþ 32 düþümden arda kalan sadece uyuþuk bir çene uyumsuz bir ruh ve uygunsuz bir zamanda kapýyý çalan kara melek.

Devþirmenlere öykünüyorum.

Bir saðaltým iken hayal dünyam ve sarmalýnda gerçeklerin neyin kokusu içime çeksem çocukluðumu duyumsuyorum.

Saðýmda saklý solumun kalan yarýsý: sarnýcýn susuz bekleyiþi.

Eklenti babýnda hayata alt yazý geçtiðim ve volta attýðým þehrin sokaklarý yakamdan düþmek bilmeyen sesler adabý muaþeret kurallarýnýn hem saðdýcý hem de en sadýk neferi.

Düþ yakamdan.

Yalvarýþlar düne ayarlý.

Optimum seviyede bir uzantý iken sesler sessizlikle yoðurdum benliðim hatta bedenim üstünü karaladýðým mazim düþ yakamdan asi ve asil düþlerim.

Benzersiz bir dünyanýn misafirim halen himayesinde babamýn hala yaþadýðým çocuksu düþlerim.

Bin sene geçmiþ olsa da üstünden iliklerime kadar üþüten karlý kýþ geceleri þehri Ýstanbul’un buz tutan yokuþlarý ve ev hapsinde iken öðrenciler kýþý sert geçen yýllarýn üþüten pozlarý üþüten poyrazý.

Düþ yakamdan.

Seferi seyyahýyým acýnýn aþkýn da ve acýlarým iç bükey bir aynada ser verip sýr vermese bile sýr dolu aynayý kýrmanýn tek çare olduðunu biliyorum ve içime düþen ateþi deðil söndürmek daha da körüklüyor iç sesim.

Öyle bir minvaldeyim ki öðrenci kimliðime kayýtlý her bilgi ve pasomda saklý özveri ve yalnýzlýðýn hikmetli varlýðý ve serzeniþi…

Renklerin asasýydý adeta heybetli imgeler öyle ya: ha renk ha duygu katmaný yoksa bir karnaval mýydý renklerin uzantýsýnda baþ veren imge yüklü yakarýþlar meylettiðim aþkýn ihbarý mýydý yoksa yarý yolda býrakýlmýþlýðým…

Ne öncem vardý ne de sonram ne zamanki kalemi elime alsam transa geçen bir ruhtum önceleri: hem soluk hem solgun hem silik…

Silik kýzlardan olmadým asla ve saf da tutmadým bana benzemeyenlerin ne yanýna yakýþtýrdýlar beni ne de uzaðýna sadece bir gölge mahiyetinde yaþadým kendi gölgemi öldürsem bile kendimi öldüremediðim kadar da kendimin yabancýsý.

Sevdanýn nesri ve neþri idim öncemden firar edip yarýnlara odaklandýðým o hayal dünyam ne de olsa sevgiydi hem þiarým hem de andaki mevcudiyetim ve kendimi cihana ihbarým ve ben hep sevdim tarafsýzca iþin kötüsü sevildiðime inandým ve güvendim yakýnýmda uzaðýmda kim varsa enselendim de ne de olsa ser verdim sýr verdim ve iþte sýrlý aynam her kýrýldýðýnda çoðaldý esaretim büyüdü rehavetim sonlanmasa da asaletim caným yandý delicesine yamandým ruhuma ne þehvetli ne isyankâr bir punduna getirdi insanlar sevildiðim nasýl da aþikârdý elbet baþka bir baharda baþka bir zaman ve mekânda.