Orhan iþ arkadaþýmdý. Az ve öz konuþan, konuþtuðunda da aðzýnýn içine baktýran, kültürlü, bilgili, çok saygýlý, iþinde fiþek gibi çalýþkan, dindar bir gençti. Nazik ve yardýmsever tutumuyla kendini herkese sevdirmiþti.
 
Çocukluðundan beri semtinden tanýdýðý, sonradan âþýk olduðu, Maria ismindeki, esmer güzeli bir Ermeni kýzý ile evlenme aþamasýndaydýlar. Her þey yolunda gibi gözükse de Orhan’da tedirginlik baþlamýþtý. Çünkü bu evliliðe dinî farklýlýk nedeniyle baþtan beri karþý olan Orhan’ýn ailesi ve Orhan’ýn ailesine küçümser tavýrlar sergileyen, aðýr þartlar koþan Maria’nýn ailesi bir türlü uyuþamamýþtý.
 
Ailelerden baský gören gençler iyice bunalmýþ, çýkmaza girmiþti. Nikâh tarihi yaklaþtýkça birbirlerine zýt gitmeye baþlamýþ; münakaþa dozundaki çekiþmeleri, ufak molalar verdiren kavgalara dönüþmüþtü. Orhan ayrýlmak istediðini Maria’ya bildirdiðinde kýz, “Seninle uzun süredir birlikteyiz. Çevrede adým çýktý artýk. Bu saatten sonra evlenmekten baþka çaremiz yok.” diye itiraz etmiþti. Vicdanýna yenilen Orhan ev tuttu, dayadý, döþedi ve biz iþ arkadaþlarýný da düðününe davet etti.
 
Düðün salonuna girdiðimizde manzara þuydu: Ýki aile, salonun birbirine en uzak noktalarýnda kümelenmiþ, suratlarý beþ karýþ vaziyette oturuyordu. Müzik olmasa kendimizi düðüne deðil de cenazeye gelmiþ sanacaktýk. Sorunun ne olduðu sonradan anlaþýldý. Maria ailesinin ýsrarý üzerine son anda, kilise nikâhý da yapalým teklifini Orhan’a götürmüþ; Orhan kabul etmemiþ ve o da imam nikâhýnda diretmiþ; ikisinin de dediði olmamýþ; devlet nikâhýyla yetinmek zorunda kalmýþlar. Aileler ateþ püskürmüþ tabii. Sýký bir kavgaya tutuþmuþlar. Düðünden sonra da, bir daha görüþmemek üzere karar almýþlar.
 
Yýllarca süregelen sevdalarý, Maria’nýn, kendi yetiþtiði tarza bir türlü ayak uyduramayan kocasýndan sýkýlmasýyla, evlendikten üç ay sonra bitiverdi. Nafakasýz, tazminatsýz, tek celsede boþandýlar.
 
Orhan’ýn ilk aþkýný unutmasý ve yeniden evlenmeye cesaret edebilmesi için aradan tam iki yýl geçmesi gerekti. Bu defa, ailesinin görücü usulüyle bulduðu mütedeyyin bir genç kýza talip oldu. Füsun’a…
 
Sadece kýz istemede görmüþtü yeni eþini. Ve huyunu suyunu tanýmaya yönelik bir sohbet de geçmemiþti aralarýnda. Ailesine güveniyordu. Kýz da eli yüzü düzgün biriydi iþte.
Apar topar dünya evine girdiler. Biz yine gittik düðüne. Kur’an tilavetleri, ilahiler, dualar eþliðinde arkadaþýmýzýn mutluluðuna ortak olduk.
 
Çok geçmeden Füsun’un aþýrý kýskanç biri olduðu ortaya çýktý. Akraba veya çevreden, evlerine birileri geldiðinde veya dýþarýya çýktýklarýnda kocasýný sürekli göz hapsinde tutuyor, hiçbir falsosunu yakalayamadýðý hâlde krize girip fýrtýnalar estiriyordu. Her saat baþý kocasýný telefonla arayýp, “Sen de beni neden aramýyorsun, ne halt karýþtýrýyorsun, kimlesin?” diye sýkýþtýrýyordu. Ýþ yerine yaptýðý baskýnlar da vardý tabii. Durumu bildiðimiz için, o kapýdan içeriye girer girmez Orhan’ýn civarýndan toz oluyorduk. Bu tavrýmýz kýskançlýk duygularýný daha da azdýrýyor, uzaktan da olsa saçma sapan kinayelerine maruz kalýyorduk. Orhan’ýn hayatýný zindan eden bu kýz çekilir gibi deðildi.
 
Orhan niye katlanýyordu peki? Sebeplerden biri, Füsun’un evlenir evlenmez hamile kalmasýydý. Diðeri, ikinci evliliðin de ayrýlýkla sonuçlanmasýný hiç istememesiydi.
 
Füsun iþi iyice azýtmýþtý. Elinde hiç delil yokken, kocasýnýn eski karýsýyla görüþtüðünü iddia ediyordu. Oysa Maria Orhan’dan evvel evlenmiþti, mutluydu ve bir de evlat sahibi olmuþtu. Orhan’ý çoktan unutmuþtu kýzcaðýz.
 
Bu iddiasýný tutturamayan Füsun, bu sefer de, “Ben bekârdým, sen boþanmýþtýn. Sen bana layýk deðilsin. Keþke bekâr birisiyle evlenseydim.” nevinden hakaretlere sarýldý.
 
Evliliðe adým atar atmaz ortaya çýkan kýskançlýk krizleri nedeniyle karýsýný defalarca psikiyatra taþýdý Orhan. Hamile olduðundan ilaç kullanamadý Füsun. Telkin tedavisi yapýldý sadece. Cehennem azabý evliliklerini sürdürdüler.
 
Bebek doðdu, sütten kesildi ve ilaçlý tedavi baþladý. Düzelmesini beklemek beyhudeydi anlaþýlan. Çünkü Füsun, doktorunun verdiði bütün ilaçlarý ayný anda içerek komaya girmiþti bir gece. Ölümün eþiðinden mucize eseri dönmüþ, eve geri getirildiðinde kocasýna, onu çok sevdiði için kendisine mani olamadýðýný söylemiþ, bir daha intihara teþebbüs etmeyeceðinin sözünü vermiþ, kendisini boþamamasý için yalvarmýþtý. Orhan da ona bir þans daha tanýmýþtý.
 
Devam eden süreçte, kendini camdan atýp, az bir yara bereyle kurtulunca da “Cam silerken ayaðým kaydý düþtüm.” demeler, aniden hýzla giden arabalarýn önüne atýlýp, ölümden son anda döndükten sonra “Dalgýndým, farkýna varmadým.” bahanelerine sýðýnmalar, vs… Tehlike çanlarý çaldýkça Orhan’ýn da sinirleri iyice bozulmuþtu artýk.
 
Bir gün Füsun çocuðunu evde býrakýp kayýplara karýþtý. Gidebileceði hiçbir yerde bulamadýlar.  Emniyete kayýp baþvurusu yapýldý ancak polis de izine rastlayamadý.
 
Nihayet on beþ gün sonra aniden döndü evine Füsun. Orhan karýsýna bunca zaman nerede olduðunu hiç sormadý. Aile büyüklerini çaðýrdý. Karýsýnýn takýntý hâline getirdiði intihar giriþimlerine, dengesiz davranýþlarýna artýk tahammül edemediðini, onun bu gidiþle çocuðuna da bir zarar verebileceðinden korktuðunu söyledi. O esnada kýzýn ailesinden, Füsun’un evlenmeden önce de bu tür teþebbüsleri olduðu itirafý geldi. Damatlarýna hak verip, kýzlarýný alýp götürdüler.
 
Orhan’a ne oldu dersiniz? Bir daha evlenmedi. Çocuðunu tek baþýna büyüttü.
 
Mücella Pakdemir
,

.

. 
Ya devam edecek…