Sýðýrcýk kuþu

Ayrým:4

 

Evet evet sucuk ekmek yemekteydi ve garibin birine de ýsmarlayacaktý.

Canýnýn yangýsýyla biraz inlerken, düþünmek için tüm benliðini zorladý.

Film garibana para vermeye çalýþtýðý sýra bitiyordu.

Trafo patlamýþ olamazdý çünkü yara sað tarafýnda trafo sol tarafýndaydý.

Araba çarpmýþ da olamazdý hem kavþak giriþi hem de çok içerideydi.

Peki ne olmuþtu, elini yavaþça kaldýrýp baþýna götürdü.

Kafasýndaki sargýyý incelerken, göz yaþlarý da akmaya baþladý.

Sað kaburgalarýnýn üzerindeki sargýya anlam veremese de daha fazla acý vermekteydi.

Canlýysa neden soymuþlar, öldüyse neden sargýlamýþlardý?

Sað ayaðýndaki sýzýyý çok sonra fark etti ve merakýný gidermek için tüm fazladan acýya katlanýp, ayaðýný çekerek serum takýldýðýný fark edince, hastanede olduðunu ve yanýnda kimse olmasa da yaþadýðýný bildiklerini anladý.

Keriz misin, ölüye hiç serum takýlýr mý düþüncesiyle, göz yaþlarý arasýnda sýrýtmayý da ihmal etmedi ve bu arada elini ýþýðý seçmesi gerekirken görmeyen gözüne götürünce, anormal þekilde þiþ olduðunu hissederek, karanlýðýn nedenini aþaðý yukarý tahmin edebildi.

Kýsa süre midesi bulanýnca, içinin de yaþadýðýný görüp, çocuklar gibi sevindi.

Tüm aðrýlarýna ve ýþýðý seçememesine raðmen, kelimenin tam anlamýyla yaþýyordu.

Uzaktan ve yarým yamalak gelen sesleri duyunca, içi bir tuhaf oldu; hoþ bulduk dünya.

Artýk kulaklarýný tazý gibi dikmiþ odasýna girecek birini bekliyordu ve uzun da sürmedi.

Kapýnýn açýldýðýný ancak kiþinin kola yaptýðý sert hareket yüzünden, terliðini topuklarýnda þaklatmasýndan gelenin kadýn olduðunu anladý.

“Hafýz, demek kendine geldin ha!”

“Neredeyim ben?”

Geleneksel soruya kadýn alýþýk olmalýydý ki yanýt vermedi.

“Hanýmefendi ihtimal hastanedeyim ama hangisinde?”

“Hastanedesin tabi, kör gözüne bakmadan kavga edilir mi hiç. Eðer kan testinde uyuþturucu çýkarsa, vay haline!”

Birden kafasýnýn içindeki tüm sigortalarýn attýðýný hissedip “Ne diyorsun sen be, ekmek arasý sucuk yerken ansýzýn dünyam karardý.”

“Þaka yaptým þaka, tamamen kendine gelip gelmediðini anlamak için küçük bir test.”

“Hangi hastanedeyim?”

“Haseki, serumunu deðiþtiriyorum. Birazdan doktor ardýndan polis gelecek, onlarla bol bol sohbet edersin.”

Burnundan kýl aldýrmayan hemþireyi kaçýrmamalýydý.

Ameliyat ve sonrasý günlerde edindiði tecrübeye güvenip, çenesini durmaksýzýn çalýþtýrmaya karar verdi ve “Beni kim getirdi ve hakkýmda malumatýnýz var mý” sorularýný ardý sýra kadýna yönlendirdi.

“Ne bileyim ben hafýz. Ayak ucundaki çetelende darp yazýyor, kafanda þiþe kýrmýþlar ve ayný þiþeyi ciðerlerine sokmaya çalýþmýþlar ama sanýrým körsün diye Allah yardým etmiþ de þiþenin el de kalan parçasý kaburgalarýna isabet edince kayýp, sadece yýrtýp geçmiþ.”

Kadýný biraz daha konuþturmalý, öðrenebileceklerini öðrenmeliydi ve hemen taktik deðiþtirdi.

“Hemþire haným bir þey sorabilir miyim?”

Kadýn gitmeye hazýrlanýyor olmalýydý ki sesi biraz uzaktan geldi “Ne soracaksýn, iþim var.”

“Sesin çok genç birininkine benziyor, stajyer misin?”

Vallahi de, billahi de fingirdediðini duymuþtu. Adým seslerinin yaklaþtýðýný fark eder etmez, belli etmemeye çalýþarak sýrýttý.

“Osman Bey dur þu sargýlarýna da bir bakayým. Usta denecek kadar uzun zamandýr hemþireyim. Osman gerçek adýn deðil mi?”

“Hanýmefendi, kendi çapýnda küçük iþler yapan biriyim, sahte kimliðe ihtiyacým yok. Biz körlerde duyma duygusu fazla geliþtiði için sesinizden genç biri olduðunuzu anladým. Beni buraya kim getirdi, elbiselerim ve içindekilerden bilginiz var mý?”

“Hepsi poliste zabýt altýnda endiþelenme bu arada yaþým yirmi beþ ve bekarým, beni alýr mýsýn?”

Konuþturmak istediðini fark etmiþ þimdi dalgasýný geçiyordu ama istediðini elde etmenin huzuruyla kaþarýn nabzýna göre þerbet vermeye karar verdi.

“Ben körüm, benim sevmeye sevilmeye hakkým yok; lütfen beni acýlarýmla yalnýz býrakýn.”

Kadýnýn kapýyý kapamasýný bekledi. Verdiði yanýtla kadýnýn alayýný bir þekilde anlamamazlýktan gelirken, kendi dalgasýný da geçmiþti ve kimse duymasa da sessizce avaz avaz baðýrdý ne yirmi beþi ulan kýrkýndan bir eksiksen Taksim meydanýnda traktör tekeriyim diye baðýrýrým be kaþar.

Þimdi her þey ortaya kabak gibi çýkmýþ, para vermeye çalýþtýðý güya gariban, osuruðuna düðüm atývermiþti.

Çantasýnýn uçtuðundan emindi ama alýþveriþ sýrasýnda þaþýrmamak için ayrý ceplere koyduðu deðiþik rakamlardaki kaðýt paralarýný kurtarabilmiþ miydi?

Herife adresi kendim verdim diye hayýflanýrken, kapýnýn açýldýðýný duydu.

Gelen doktor olmalýydý çünkü topuða vurulan terlik sesi hem daha az hem de daha düzgündü.

“Hoþ geldiniz doktor bey.”

Artýk biliyordu ki karþýsýndaki duraksamýþ, aval aval yüzüne bakmaktaydý.

“Sen kör deðil miydin?”

“Evet körüm hem de has kör.”

“Peki doktor ve erkek olduðumu nasýl anladýn?”

“Yürürken ayaklarýnýzdaki terliklerin çýkarttýðý uyumlu sesten efendim.”

“Hadi caným sende, izah et de kafam yatsýn yoksa sana öyle bir iðne vururum ki, altý ay kulaðýndan iþersin.”

“Doktor bey, tüm kadýnlar ayaklarýndaki terliði yürüdükleri sýra þaklatýr ama erkeklerde bu olmaz, ayaðýnýzý vurmadan yürüdüðünüz için hasta bakýcý olmadýðýnýzý, þaklatmadýðýnýz için de erkek olduðunuzu anladým yani göze ihtiyaç yok.”

Doktorun “Harikasýn” derken yanýna oturduðunu ve ayný anda kapýnýn tekrar açýldýðýný duydu.

“Osman gelen kadýn, doðru mu?”

Hemþirenin þaþkýn bakýþlarý arasýnda gülüþtüler.

Sargýlar deðiþtirildi ve bu arada doktorun emri ve gözetimi altýnda hayalarýnýn altýna gelip pýhtýlaþan kanlar dahil temizlendi.

Bu temizliði, hemþirenin tüm sýzlanmasýna raðmen, doktorla aralarýndaki elektriklenme saðlamýþtý ve doktor giderken topuklarýný þaklattýktan sonra attýðý kahkaha taburcu olana dek rahat edeceðinin bir çeþit emaresiydi.

Hemþirenin ardýndan da rahatça uykuya dalýp gitti.

Sabah nöbeti devretmeden evvel doktor tekrar gelip tüm gerekenleri yaptý ve tam çýkacakken kapýnýn önündeki konuþmalardan sonra içeri girene göz atan doktor “Bak polis bey de geldi, bundan sonra onlara emanetsin. Hatýrlatayým kimliðini ve üzerinden çýkan iki yüz yetmiþ lirayý arkadaþlara teslim ettim.”

Doktorun son sözlerinin hiç önemi yoktu çünkü kapý önünde kýsa süren konuþma sýrasýnda eðer kulaklarý yanýltmadýysa Oðuz'un sesini duymuþtu.

Yataðýnýn kenarýna gelebilecek aðýrlýk veya çekilen sandalye sesini beklediði sýra: “Geçmiþ olsun hacým!”

Ne kadar ekmek o kadar köfte misali “Eyvallah hocam sað olasýn”

“Ben hocan deðil polisim.”

“Ben de hacýn deðilim ve bir sýfatým var. Elindeki evraka bakarsan, adýmýn Osman olarak kaydedildiðini fark edersin.”

Þimdi karþýnda devlet memuru var küstahlaþma edebiyatýyla baþlayýp türlü türlü hakaretlerle devam edecek salvolarý bekliyordu, buna da hazýrdý.

Uzun süren sessizlikten huylanmýþ tam bu herif beni yaralý, sakat ve hasta masta dinlemeden dövecek diye düþünürken:

“Sana, ifadeni almadan önce üç þey söyleyeceðim. Adýn ister Osman ister hacým isterse ne olursa olsun, ben seninle iliþki kurabilmek için öyle davrandým. Benim doðup büyüdüðüm yerlerde senin durumunda olanlara saygýsýzlýk etmemek için öyle hitap ederler. Ýki, ben meslek hayatým boyunca kimsenin tek kuruþuna tenezzül etmedim, karþýlaþýrsan doktor olacak takoza ilet. Üç sana gasp masasýndan Komiser Mustafa’nýn çok selamý var, bana nahiye müdürünün oðlu dersen hatýrlar dedi. Son olarak, dýþarýda seni bekleyen arkadaþýn var adý Oðuz.”

Hemen yanýtlamadý, karþýsýndaki adam kötü niyetli veya burnu kaf daðýndakilerden biri deðildi, sonunda “Son cümlenden baþlýyayým, Mustafa kýsa pantolon zamanýndan mahalle arkadaþýmdýr. Mezun olup Anadolu’ya tayin edildikten sonra iliþkimiz kopmuþtu, caný yürekten selamlarýmý iletirsen sevinirim. Doktora gelince bu onun suçu deðil. Kasadaki tek çürük elma bile kasanýn deðerini düþürür, yaran yoksa gocunmana da gerek yok. Gelelim ilk cümlene herkesin bir adý veya bir sýfatý vardýr. Sakatlýðýndan ötürü iyi niyetle de olsa kimseye lakap takamazsýn çünkü kiþiye her sesleniþinde ona sakat olduðunu hatýrlatýrsýn ve iyi ki benim baþýma gelmedi, iyi ki piyango sana çýkmýþ yani þimdi anlamasan da tabi ki ‘’sen’’ manasýna da gelir.”

Ýfadenin ardýndan kapýyý çýkarken polis açtý ama baþkasý kapadý; kapayan Oðuz'du.

“Geçmiþ olsun, nallý kuzu gurmesi.”

“Dalga geçme be, sucuk ekmek yiyelim dedik þu baþýma gelene bak. Burada olduðumu nasýl öðrendin?”

“Adam hoþ geldin der ayý, gecenin ortasýndan beri nahiye müdürünün oðlu Mustafa ile senin derdindeyiz.”

Ýliþki kurabilmek uðruna ortaya attýðý teori þimdi kendi baþýna musallat olmuþtu.

Polisin giderken, Oðuz'un gelirken çýkarttýðý ayak seslerinden arkadaþýný hasta bakýcýya polisi de doktora benzetince sýrýttý.

“Ne gülüyorsun ulan?”

Olayý kýsaca anlatýp ekledi “Þu musibetin esasýný anlat hele.”

Bildiklerinin dýþýnda Oðuz olayý gece telefon açan Efe'den öðrenmiþ ve o da hemen Mustafa'yý arayarak devreyi tamamlamýþtý.

Mustafa'nýn iþe el koymasýyla gaspçý kýsa sürede yakalanýp emniyette aynen kendisine yaptýðý gibi osuruðu düðümlenmiþti.

Oðuz birden susup çiþi varmýþçasýna bacaðýný sallamaya baþladýðýnda hissedip çok deðiþik þeyler yumurtlayacaðýný anladý çünkü arkadaþ olduklarý günden beri hep böyle yapardý.

‘’Biliyor musun, avcý seni telden düþürdü ama çantasýna katamadý.”

Hiçbir þey anlamamanýn verdiði sýkýntýyla ‘Ulan beni keklik mi sandýn, kýçýmda don yok; felsefe yapacaðýna onu düþünseydin daha iyi olurdu.”

“Mustafa’nýn yardýmýyla eþyalarýn arasýndan evin anahtarýný alýp tüm ihtiyaçlarýný getirdim, kocakarý kýlýklý herif.”

Düþüncesizce davranýp, arkadaþýný üzmüþ müydü?

Aðrýlarýný öne sürüp konuyu deðiþtirmek istediyse de Oðuz, “Sabah doktor muayeneye geldi mi?”

Utanmýþtý bir kere, sanki eliyle sus iþareti yapan duvarlara asýlý hemþire fotoðrafýný arýyormuþçasýna, kafasýný diðer tarafa çevirip sadece evet diyebildi.

“Eþyalarýn hastane emanetinde, þimdi doktorla görüþeceðim ve müsaade ederse gelip seni giydireceðim.  Bu arada dýþarýda beklediðim sýra çevremde dolanan, pala býyýklý ve gözleri pýrýl pýrýl parlayan hasta bakýcý yanaþýrsa, þansýna küs.”

Alýnmamýþ, kýrýlmamýþtý, sevgili dostu. Hasta bakýcý adýmlarýný dinlerken, ipil ipil inen yaþlara da mana veremedi.

Eve geldiklerinde hayýflanýyordu: “Ulan hem Mustafa'yý göremedik hem de oraya ifade buraya ifade, imaným gevredi be!”

“Sýzlanma ulan, Mustafa olmasaydý hala keyif bekliyor olurduk. Þimdi sana yiyecek bir þeyler alayým çünkü ancak yarýn akþam gelebilirim; idare edersin deðil mi?”

Ýki saat kadar geçmiþ, deri koltuðunda güya keyif çayýný içmesi gerekirken, dalgýn dalgýn gözlerini dikmiþ, göremese de sehpasýnýn üzerindekileri inceliyordu.

Önde çay kupasý sol arkada demlik ve demliðin hemen sað tarafýnda yýkanýp temizlendikten sonra içine çay þekeri doldurulmuþ yoðurt kasesi ve her zaman olduðu gibi tam karþýsýnda sýrýtan yalnýzlýðý.

Ýsyanlarý oynamak amacýyla baþýný yukarý kaldýrsa da vazgeçti çünkü hala soluk alýp verebiliyordu.

Ya beyin kanamasý geçirseydi ya yatalak kalsaydý?

Emniyette ailesine haber ulaþtýrdýklarý belirtilmiþti ama gelen giden yoktu.

Kime isyan etmeliydi?

Baþta ailesine mi, Vezneciler’deki polise mi yoksa Mecidiyeköy’deki zabýtaya mý veya gelip geçerken, sayýlarý az da olsa aþaðýlayan hor gören takýmýna mý þikayet edecekti?

Yoksa onlarý mý þikayet etmeliydi?

Þimdi herif kan döktüðü için otuz beþ seneyle yargýlanacak ve en azýndan o kadar da hüküm giyecekti ama iþin garip tarafý kendisini adam yerine koyup saldýran ilk kiþiydi.

Öyle ya, Mustafa o kadar iyilik yapmasýna raðmen semtteki bazý arkadaþlarý gibi karþýsýna çýkmak istememiþti.

Kafada sekiz, kaburgalarýndaki on iki dikiþin hiç önemi yoktu.

Eðer Ýstanbul'da yaþýyorsan, güçsüzsen, bulunduðun her noktada yeterli çevren yoksa daha da önemlisi sana yeterli kýymet verilmiyorsa, bu gibi iþlerin baþýna gelmesi normaldi.

Oðuz bile tam kapýdan çýkarken sekiz senede bir kere baþýna geldi, esasýnda çok þanslýsýn dememiþ miydi?

Üç lira için býçaklanan gençleri, araba kapýsýnda çantasýný vermemek için mücadele verirken sürüklenip ölen genç kadýnlarý, üzerine tiner dökülüp yakýlan zavallý ihtiyarlarý bilmiyor muydu?

Nereden bakarsan bak þanssýzdý, psikocan bulunduðu nokta itibarýyla üzerinde fazla iþçilik yapamamýþtý; hepsi bu.

Ölüm!

Sen nesin arkadaþ?

Karanlýk mýsýn, alev misin, kaynayan kazan mýsýn, insanýn tüm uzay boþluðunda görebildiði tek mum ýþýðý mýsýn yoksa huzurun sonsuz kaynaðý mýsýn?

Sen nesin ölüm?

Bardaktaki çayýn buz kestiðini fark ettiðinde bir þeyi daha fark etti.

Oðuz çýkmadan veya kendi ihtiyacý için lambayý açmýþ ve giderken unutmuþ olmalýydý, ýþýðý seçen gözü geç de olsa fark etmiþti.

Deli gibi oldu, psikocan kanýný dökse de gözündeki ýþýðý alamamýþtý.

Iþýk, anlayabilene cennetin ta kendisi.

Korkunun bitip, huzurun baþladýðý yer.

Iþýk, yaratýcýnýn yarattýðýna bahþettiði en büyük lütuf.

Ýnsana düþen görev, kendisini geliþtirip verilen bu lütfa layýk olmak yani bakmak ile görmek arasýndaki o korkunç uçurumu aþmak.

Baþarabilmek içinde, asla dýþarýdaki deðil gönüldeki ýþýðý karartmamak.

Tam içinden seninki züðürt tesellisi diyecekti ki, kapýnýn vurulmasýyla irkildi, ayak sesini duymamýþ veya derinlere fazla dalmýþtý.

Kapýnýn vurulduðu sýra çýkan ses tonuyla eþit bir tonda girin dedi.

“Osman oðlum, ne oldu sana böyle, geçmiþ olsun. Pa pa pa artýk senin gibilere de saldýrýya baþladýlar demek, yüce tanrým nereye gidiyoruz.”

Sesi tanýmýþ gelenin kýrýk Türkçesi ile evin tam karþýsýndaki ahþap evde tek baþýna oturan ve yýllar önce kýzý Beti'ye musallat olduðu Ermeni kadýný Þake teyzeydi. Sabah penceresinin önüne oturduðu gibi zamanýnda saksý koymasý için kocasýnýn yaptýðý platformdaki çiçeklerin arasýndan tüm gün mahalleye girip çýkanýn çetelesini tutan, yaþlýca kadýn.

“Hoþ geldin Þake teyze.”

“Oðlun arkadaþýn seni eve sokarken gördüm, çok þaþýrdým. Çýkarken de yapýþtým yakasýna ve bana olanlarý anlatýnca nevrim dönüverdi.”

Madem öðrenmiþti iþin tamamýný anlatacak fazla bir þey de yoktu ve “Ýþte bildiðin gibi saldýrýya uðradým” sözleriyle geçiþtirmeye çalýþtýysa da ne çare, bildiklerini baþtan sona tekrar tekrar anlatmak zorunda kaldý.

Hoþuna giden ise, teyze çay içer misin teklifini kadýnýn gayet makul karþýlayýp hiç tiksinme veya benzeri davranýþta bulunmadan çayýný içmesiydi hem de dört bardak.

Kadýn gider gitmez, aklýna kýzý Beti tekrar geldi. Ön tavþan diþlerinden biri çürüyüp kararmýþ olsa da öyle güzel bir kýz dý ki baktýðý her noktayý eritip bitiriveriyordu nitekim kýzýn kýçýný ellemeye fýrsat bulamadan çok zengini birine gidivermiþ, annesini ziyarete geldiðinde karþýlaþýp birbirlerine sýrýttýklarýnda kararmýþ diþi falan kalmamýþtý.

Gözlerini kaybettikten sonra ise, bir daha mahalleye gelmemiþ, özel þoförünü yollayýp aldýrarak anasý ile öyle görüþmüþtü.

Garipti ama bu böyleydi. Ýki sene evvel semti terk eden altý numaralý dairede oturan komþusu Osman o kýz sana tavdý dememiþ miydi?

Hiç yoktan sinirlenip, bardaðýný sehpaya hýzla vurdu.

Neyse ki köþeleri de dekor icabý deri olan sehpa zamansýz kazayý önleyip, aklýný da baþýna getirdi.

Aþýkmýþ, tavmýþ, boþversene be adam. Kocasýnýn fabrikalarý var eðer içinde biraz sevgi olsa bana belli etmeden birinde iþ verdirtemez miydi?

Hatta baston sallayan bir araba aldýrtýp özel þoförü de yapabilirdi.

Þimdi sýraladýðý eleþtirilerin tamamý kendi sýfatýyla ilgiliydi. Takip eden beddualarýn bitiminde, ulan kýzýn kadife gibi derisi, harika ötesi gözlerinden baþka neyini görebildin bir de kararmýþ diþini mýrýltýlarýyla ahlayýp oflamasýný bitirdi.

Elin kýzýnýn günahýný almanýn gereði yoktu ve biraz düþünürse deðil yarý yolda býrakmak yola hiç çýkmayanlarýn sayýsý selam verenlerden katmer katmer fazlaydý.

Baþta son çalýþtýðý yerden sigortasý tam gösterilmediðinden deðil tekrar iþ, tazminat dahi alamamýþ, adam sanki iyilik yapýyormuþçasýna eline birkaç kuruþ sýkýþtýrýp, dehleyivermiþti.

Ya diðerleri, koskoca semtte iþ verecek veya aracý olacak kimse yok muydu da Ermeni kýzýndan medet umuyor ve kýzý suçlamaya çalýþýyordu.

Esasýnda semti terk etmesi lazýmdý ama ne çare.

Birden irkildi, þimdi bu kadýn evine gitmeden tüm mahalleye olaný biteni üzerine katýp yayýna geçecekti.

Önemi yoktu nasýl olsa arayan soran olmazdý ama ama, Kartal neredeydi?

Oðuz kesin aramýþ olmalýydý ve hala bir haber yoktu.

Hani dostluk, hani arkadaþlýk, güya cep telefonlarý adamý olduðu yere mýhlýyordu?

Eli oturduðu deri koltuða çarpýnca, kafasýnýn içindeki düþünceler duvara toslamýþçasýna ters tepti. Eðer azýcýk hayat tecrübesi varsa, Kartal asla böylesine bir ortamda yok olacak kiþiliðe sahip biri deðildi.

Kötü þeyler düþünmektense kalkýp bilgisayarý açmaya karar verdi.

Tüm yazdýklarýný baþtan sona dinlemeye niyetlense de uykusu gelir gelmez kapatýp yattý.

Sabah apartmandan altý otuz sýralarýnda birlikte iþe giden karý, koca dan baþka erken çýkan yoktu.

Demek ki temizliði o saate kadar bitirdiði takdirde yüzünün mostrasýný kimse görmeyecekti, saat beþte kalkmaya niyetlenip, gözlerini kapadý.

Uzunca bir müddet yatakta dönme dolap gibi dönüp dursa da nihayetinde, astsubay, zabýta ve gaspçýsý pisikocan ile karþýlaþtý.

Birinin elinde roketatar diðerinde terazi dirhemi ve gaspçýsý pisikocan da ise ucu kýrýk bir þiþe vardý.

Kendi de boþ deðildi hani!

Müdafaasýný elinde tuttuðu yorgan iðneleri ve cep dolusu dikiþ iðneleri ile yapacaktý.

Üçe karþý bir, ayýp olmuyor mu demesine fýrsat vermeden saldýrdýlar.

Tam birinin gözüne yorgan iðnelerini batýrmaya hazýrlandýðý sýra, Vezneciler’deki polis yardýmýna yetiþti ve saldýrganlarý kovaladýktan sonra, yakasýndan tuttuðu gibi ama yüzüne bakmaya tenezzül etmeden emniyetli bir yere, mahalle birahanesine götürüp, adaþý tavuk kýçý tövbe tutmaz Osman abiye teslim etti.

Yakamozlar sahneye çýktýðýnda deniz kenarýndaydý ve ufuk çizgisinde nokta kadar gözüken kara parçasýna avazý çýktýðýnca baðýrdý Eleni senden özür dilerim…

Son olarak odaya Beti geldi, tek kelime etmeden elini yüzüne sürüp masaj yaptý ve bembeyaz diþlerini göstererek sýrýtýp gitti.

 

Zifir karanlýk dünyaya uyandýðýnda bir süre ölüm sessizliðine benzeyen çevreyi dinleyip aceleyle kalktý.

Kovasýna su doldurup, deterjanýný da attý ve süpürgesini koltuðunun altýna sýkýþtýrýp üst katýn yolunu tuttu.

Süpürme, silme iþini bitirdiðinde son olarak cümle kapýsýndan paspaslarý silkelemesi gerekiyordu, birini alýp kapýyý açtý.

Güneþ tatile çýkmýþ, ayaz nöbette, sulu kar sokaklarda devriye gezerken, iki paspasý da silkeleyip içeri girdi.

Aþaðý inen on dokuz basamaðý yarýladýðý sýra, iki kat yukarýdaki kapý sesini duyunca hemen basamaklarý tamamlayýp, gitmelerini bekledi.

Niyeti konuþmalarý dinlemek olmasa da her nedense odasýna girmedi.

Birkaç saniye sonra da konuþmalarý duydu!

Adam: “Melek þu hale bak, yerler pýrýl pýrýl, dün gece bok götürüyordu.”

Kadýn: “Kör mör ama temiz biri, bayram yaklaþýyor, eskilerinden birkaç parça seç de verelim garibana, senin haberin yok, sanýrým kafasýný gözünü yarmýþlar.”

Adam; “Duyduðuma göre içki de içermiþ. Herhalde o kafayla birine çatýp, vebalini buldu; böylelerine fazla acýmayacaksýn, bir de eþya ver diyorsun.”

Þok olmuþtu, karý koca çýkana kadar, diðer konuþmalarý dinlemeden, zamanýn nasýl geçtiðini bilmeden çivilendiði yerde dakikalarca bekledi.

Odasýna girer girmez de iþi yarým býraktýðý için Psikocan'ýn annesini bacýsýný dakikalar boyu kendince mutlu etti.

Yüksek sayýlabilecek ses ile biraz saygý duyun ulan diye kendi kendine baðýrýrken kapýnýn vurulduðunu duyup sustu.

Hemen toparlanýp içinden oha be derken dudaklarýndan girin kelimesi döküldü.

“Osman oðlum paspaslarý çýrptýðýný görünce beklemeyeyim hemen þu çorbayý götüreyim de içsin dedim.”

Gelen Þake teyzeydi ve bu iyi niyeti burunlamanýn alemi yoktu, “Teyze ben de çay koyayým” derken kadýnýn yanýndan mutfaða sývýþtý.

Ýçi bol tavuk et parçalarýyla dolu ve sarýmsaklý bir çeþit tavuk paça çorbasýný, lezzetinden ötürü zevkle içerken kadýn; “Oðlum geçen sene merdivenden düþtüðümde Beti Amerika'dan getirttiði merhemi vermiþti. Morartýyý iki gün içinde yok ediyor, sana da getirdim. Çorbaný bitir de süreyim”

Kendince bana kimse gelmez diye hayýflanýrken, düþen kadýndan bihaber oluþu, acýmasýz bir dünyada yaþadýklarýnýn tam fotoðrafýydý ama kýzý nasýl hemen bu merhemi getirmiþti ki, belki de Beti onca zenginliðin ardýnda, kocasýndan yediði dayaklarý kýsa sürede ört bas edebilmek için elinin altýnda devamlý bulunduruyordu.

Tabi ya, hazýr olmasa dünyanýn bir ucundan buraya gelene kadar hiç kimsede morluk falan kalmazdý.

Zaten kadýnýn son sözlerindeki titreme bunu kanýtlýyordu ya!

“Üzülme Þake teyze.”

Son kaþýðý aðzýna götürene dek tek kelime söylemeyen kadýn, getirdiði kabý toplamaya yeltendiði sýra ayný titrek ses tonuyla “Çok gençsin oðlum, ne yapayým sizlere kötü davranýldýðýnda üzülüyorum iþte” sözleriyle ne anladýðýný daha da muamma haline soktu.

Sadece tahmin ettiði konuyu kaþýmanýn gereði yoktu ve “Çayý getireyim” derken kadýn açmadýkça saflarý oynamaya karar verdi.

Merhem mentollüydü ve içeriðinde bazý maddeler de olmalýydý, içten içten devam eden sýzý dinmiþ, aðrý kesici içmeye de gerek duymamýþtý.

Bu da þu manaya geliyordu, akþam Oðuz ile birkaç kadeh parlatabilirdi.

Karþýlýklý oturmuþ çaylarýný içtikleri sýra, az evvelki konu unutulmuþ havadan sudan hatta semtteki balýkçýlarýn yeterli tutamadýklarý için yakarmalarýndan bahsediyorlardý ki kadýn aniden aðlamaya baþlayýnca þaþýrýp kaldý.

“Þake teyze, elini ayaðýný öpeyim birkaç güne kadar birþeyim kalmaz, ne olur aðlama.”

Konuþacak takati kalmayana dek aðlayan kadýn, kalan çayýný da içmeden kalkýp gidince koyduðu teþhisin doðruluðuna kanaat getirip, etrafý topladýktan sonra bilgisayarýn baþýna geçti ama ne yazacak ne de dinleyecek hali yoktu açmadan öylece baþýnda dakikalarca oturup durdu.

Haber dinlemek, daha doðrusu vakit öldürmek umuduyla televizyonu açmaya kalktýðý sýra, birden herþeyi anladý!

Teþhisi doðruydu. Þake teyze kýzýný ve kendisini ayný kefeye koymuþtu.

Bir þekilde kýzýnýn kadýn olmasýndan ötürü güçsüzlüðünü, kendi körlüðüyle eþleþtirmiþ ihtimal yüzüne bakarken de kýzýný görmüþtü.

Henüz sabahýn ilk saatleriydi ve birden gönlünde akþam olduðunu fark etti.

Açtýðý televizyona boþ boþ baktýðý sýra aniden fýrlayýp kapadý.

Hayýr, insanlarýn kafasýnýn içindeki bu yanlýþ imajý en azýndan kendi adýna silmeliydi.

Kendi çapýnda iþ adamý, kimse bilmese de yazardý; baþarmalýydý ve baþaracaktý.

Tekrar içinden gelen hýrsla, bilgisayarýn baþýna geçti.

Büyük harf kilidini açýk unuttuðunu fark edene kadar yazdý, ardýndan tüm yazdýklarýný küçük harfe çevirdi.

Öðle yemeðini unutacak kadar, iþine daldý hatta Oðuz geldiðinde hala bilgisayarýn baþýndaydý ve romanýn kabasý bitmiþti.

“Ulan hoþ geldin demek yok mu?”

Sandalyesinden kalkýp, arkadaþýna doðru yürürken dalmýþým gibi þeyler zýrvalasa da Oðuz deðiþikliði çoktan fark etmiþ, homurdanýp duruyordu.

“Ne o birileri gelip canýný mý sýktý?”

“Sabahýn beþinden bu saate kadar mapushane gibi yerde týkýlý kalýrsan beni anlarsýn” dediyse de ellerindeki poþetleri masaya býrakmaya çalýþan arkadaþý yutmamýþtý.

Lambayý yakan Oðuz kýsa süren incelemesinin ardýndan “Gel bakayým þu ampulün altýna” derken elini yakalayýp çekiþtirmeye baþladýðýnda, bir þeyler anlatmasý gerektiðini anladý.

“Bu merhem de ne lan, suratýn mordu yeþil olmuþ.”

“Þake teyze sürdü, kýzý Amerika'dan getirmiþ.”

“Demek geldi, dün evden çýkar çýkmaz yakama yapýþmýþtý, baþka gelen giden yok mu?”

Bilgisayarý kapamak üzere geri dönerken aðzýndan ne gezer kelimeleri döküldü.

Oðuz masa üzerinde birþeylerle uðraþýp devamlý takma kafana takma kafana diye mýrýldanýrken aniden susup biraz eserini seyretti ve “Bana bak, yengen þiþeyi kafana yediðini öðrenince, sana bir tencere dolma sardý ve yiyeceði kadar ýsýtsýn dedi. Ben bu akþam için baþka þeyler aldým þimdi tencereyi dolaba götürüyorum, sakýn unutma yiyeceðin kadar ýsýtacakmýþýn.”

Oðuz geri döner dönmez sordu “Bana bak Kartal'dan haberin var mý?”

“Firmasý Mersin'e yollamýþ, gittiði yerde de eþantiyon bir cep telefonu vermiþler, sana getirecek.”

Artýk ne içki teklif edebilir ne de konusunu açabilirdi, zaten çalýþtýðý sýra içme arzusu da kalmamýþtý.

Ekmek içi kokoreçlerini bitirmiþ, sehpa baþýnda çaylarýný yudumluyorlardý.

Boþalan bardaðýný uzatýrken sordu “Kartal'ýn geleceði gün belli mi?”

“Büyük firmalardan birinin bilgisayar programýný kuruyormuþ, birkaç güne gelir.”

Ses tonundan sýkýldýðýný anlayýnca üstelemedi, ortada da konuþacak ne vardý ki.

Oðuz ikinci bardaðýn bitiminde ayaklanýnca, onun da benzer durumda olduðunu fark ederek erken falan gibi önleyici kelimelere lüzum görmeden arkadaþýný yolcu etti.

Masada ekmek, kokoreç kýrýntýlarý, sehpada demlik ve diðer edevatlarla baþ baþa kalýnca kör gözleri kadar körleþmiþ arkadaki beyninde yanan tek ampulün zorlamasýyla sorumsuzluðu kafasýnda dank etti.

Haklýydýlar, öz eleþtirisini yapma zamanýydý.

Homurdanarak masa ve diðerlerini toplamaya çalýþýrken, bencilliðinden, laftan, imadan anlamayýþýndan ötürü, nohut kadar beyninin en geliþmiþ bölgesi olan küfür bölümünü ziyadesiyle çalýþtýrdý.

Deri koltuðuna oturmuþ, içten gelen sigara içme duygusuyla baþ etmeye çalýþtýðý sýra iþe baþladýðý günden bu yana edindiði tecrübe, kafaya þiþeyi yemesine engeldi ama içindeki gereksiz güven baþýna bu belayý açmýþtý.

Ne yapacaktý yani, hiç mi saat dokuza kadar dýþarýda kalmayacak hiç mi seyyar satýcýdan birþey yemeyecekti.

Zaten dünyasýnýn çapý ne kadardý ki götürürlerse gezecek, tanýþtýrýrlarsa konuþacak þimdi bir de telefon ile yer durum saptamasý yapacaklardý.

Haklý olabilirlerdi ama nereye kadar?

Gerçek özgürlüðe ulaþmanýn tek yolu vardý, bu hayat tarzýndan kýsa sürede kurtulmak.

Güldü, yaradanýn baþýna sardýðý bu bela, banka sahibi de olsa diðer kiþilerden yardým almasýný gerektiriyordu, sonuç tek baþýna yaþamasýna imkan ve ihtimal yoktu ama birilerinin hangi sýfatla olursa olsun, sahiplenmesine de gerek yoktu.

Son aldýðý karar ise, bundan böyle dost bildiklerine daha dikkatli davranacak ama asgari yardýmla yaþamanýn önce yolunu bulup sonra da hayata geçirecekti ve bunun riyakarlýkla hiç ilgisi yoktu. Günü geldiðinde, düþkünler yurdunda yataðýna iþedi diye dayak yemektense, özgür ve güçlü olarak dünyadan ayrýlmanýn yolunu bulacaktý.

Sabah iþini bitirip odasýna döner dönmez, gýrtlaðýna birþeyler gömdü ve demliðinin baþýna geçip, doldurduðu bardaðýnýn eline verdiði sýcaklýkla hayaller kurmaya çalýþtý ama nafile, bugün beyni takoz gibiydi.

Akþam Oðuz'un davranýþýný yorumlamaya niyetlense de görünen köy ortadaydý.

Fabrikalarýn oluk gibi adam dýþladýðý bu günlerde baþka iþ bulmasýnýn da imkaný yoktu, hele devlet dairesine girmeye yeltense, torpil için asgari milletvekili lazýmdý ve muhtarý tanýmayan biri için de, devlet dairesi ancak rüyalarda görülebilirdi.

Ýþporta iþinden kurtulmak için ne yapabilirdi?

Ýþ bulma kurumuna kayýt olalý tam altý yýl geçmiþti ne arayan vardý ne de soran.

Yok yok adamlarýn hakkýný yememeliydi, kaydýn ikinci yýlýnda kurumdan çaðrý kaðýdý gelmiþ, hevesle gittiðinde ise tam bir yýkýmla karþýlaþmýþtý.

Neymiþ efendim, beyzadeler yanlýþlýkla halý dokuma kursuna davet etmiþlerdi.

Patronu olacak þerefsizler, sigortasýný tam ödemiþ olsalar þimdi en azýndan malulen emekli olabilirdi.

Kör olduðunda son çalýþtýðý iþyeri, ancak günlerinin onda birini dahi göstermemiþ, daha ilk adýmda hevesi kursaðýnda kalmýþtý.

Hýrsla kalktý, ayný þeyleri tekrarlamanýn alemi yoktu.

Bilgisayarýn baþýna geçti ve kitabýný dinlemeye baþladýðýnda aklýna ilk beyaz bastonunu tedarik etmek için bulduðu körler derneklerinden birine gittiðinde þahit olduðu bir konuþma geldi.

Adam kördü ama karýsýnýn yazdýðý masal kitaplarýný satýyordu ve þimdi bilgisayarýn baþýndaydý.

Kendi yazdýðý kitaplarý kendi pazarlayacaktý ve bu iþporta iþi deðildi.

Hemen Kartal'ýn önceden hazýrladýðý boþ bir sayfaya geçti.

Ýki saat geçmiþ tek kelime yazamamýþtý.

Sinirle aleti kapayýp küskün bebeler gibi yataðýna girip uyumaya çalýþtý, baþardý da.

Oðuz kapýdan girdiðinde hala yataktaydý, arkadaþýnýn hafiften korku dolu, tedirgin sesiyle uyandý.

“Kötüleþtin mi Osman, hasta mýsýn?”

Yataktan kalktýðý sýra “Ne hastasý be, moralim bozuk. Çocuk masalý yazmak üzere makinanýn baþýna geçtim, iki saat boyunca tek kelime yazamayýnca, kýrmamak için yataða yattým.”

“Ýlham perin gelmemiþ oðlum. Þimdi yazma çizmeyi boþver de yanýma gel, esas peri bizim çaycýya geldi.” Terliklerini ayaðýna geçirmeye çalýþýrken, lambayý yakan arkadaþý “Þu ýþýðýn altýna gel bakayým”

Rutin kontrol baþlayacaktý gene ama, “Madamýn getirdiði merhem gerçekten iþe yaramýþ, inan ol morluk yarý yarýya kaybolmuþ.”

“Ýyi hafta baþý iþe çýkabilirim demek.”

Oðuz “Þimdi iþi boþ ver” derken poþet sesleri geldi.

“Oðlum henüz yengenin sardýðý dolmaya dokunmadým, ne taþýyýp duruyorsun.”

“Ýlham perisi bizim çaycýya geldi dedik ya, dinle!”

Poþetlerden çýkan iç gýcýklayýcý ses artarken arkadaþý da konuþmaya baþladý:

“Senin kanlý giysiler benim bagajdaydý. Kafam yerinde olmadýðýndan deðil sana vermek ne yapacaðýmýzý sormak, aklýma bile gelmedi. Bu sabah yüklü alým için müþteri geldi ve istediði parçalardan biri bende bittiðinden kaçýrmamak için hemen gidip alacaðýmý söyledim. Her neyse malý alýp bagaja attým ve getirdim. Tam malý dükkana sokacaðým sýra bizim çaycý bagajdaki senin kanlýlarý görmez mi. Müþteri gider gitmez, asker bavulu gibi dükkana düþtü. Tabi yüzeysel bilinen konuyu kýsa zamanda çaycýnýn marifetiyle tüm esnafa tamamen anlatmak zorunda kaldým. Hadi þunu sýrtýna bir geçiriver.”

Eline tutuþturulan þeyin mont veya kaban olduðunu anlayýnca, aptal aptal arkadaþýnýn yüzüne döndü.

“Öyle bakýp durma, hadi giy þunu.”

Sessizce sýrtýna geçirirken, kalýn ve aðýr bir kaban olduðunu fark ederek içten içten sevindi ama gene de “Ne demek bu Oðuz” demekten de kendini alamadý.

“Esnaf dayanýþmasý oðlum, esnaf.”

“Hele aklýmýn ereceði gibi anlatsana.”

Oðuz bir an duraksasa da, kararlý ses tonuyla:

“En son bizim çaycý ile Muhittin Amca geldi ve tüm itirazlarýma raðmen tepsi çýkartmaya karar verdik. Hiç alýnýp bozulmaya niyetlenme bile, hatýrlarsan yýllar önce beyin ameliyatý olan Gökhan abi için de çýkartmýþtýk. Hele kabanýn ihraç malý, atölyesinden para hariç adamýn kýçýný da öpmek zorunda kaldýk, Muhittin Amca olmasaydý, nasihat alýrdýk. Toplanan parayla kaban ile birlikte, iki gömlek bir kazak ve dört çift de çorap alabildik.”

“Söyleyecek söz bulamýyorum birader. Müsaade edersen önce bu hale düþüren kaderime bir sitem edeyim ardýndan da sen çevre esnafa teþekkür ettiðimi, tamamýna Allah razý olsun dediðimi ilet.”

“Kabanýn nasýl ulan, vücuduna oturdu mu*?”

“Ne diyorsun be sanki özel terzide diktirmiþ gibiyim. Hadi þu dolmayý ýsýtayým da birlikte yiyelim.”

Oðuz getirdiklerini dolaba yerleþtirmeye çalýþýrken, mutfaða seyirtti.

Ocaða koyduðu tencereye yýllar önce annesinden öðrendiði gibi biraz su koymasý gerektiðini hatýrlayýp, yarým bardak su doldurup tencerenin baþýna geçti ve fazla su koymamak için dolmayý kontrol etti.

Ateþi kýsýp, hýzlý adýmlarla içeri giderek, kapýyý da sertçe açtý ve “Bu dolmaya ne oldu ulan?”

Bazý þeyleri görmek için göze kesin ihtiyaç yoktu.

Oðuz daha kapýdan adýmýný atamadan, kahkahayý basmýþ, kart sesini dinlediði sýra, gözlerinin de parladýðýndan emindi.

“Ulan ben o dolmayý yiyecek, iyileþip iþe gidecektim be.”

Arkadaþýnýn gülmesi bir türlü bitmediði için sýrýtarak mutfaða döndü.

Tabak ve diðer malzemeyi getirdiði sýra Oðuz:

“Ulan dün evden dolmayý aldým, arabanýn yan koltuðuna býraktým. Trafik týkanýnca þu dolmaya bir bakayým dedim; hepsi bu vallahi.”

“Allah'tan sadece bakmýþýn, karnýn aç olsa ne olacaktý. Dün akþam kokoreç suçunun ortaya çýkmasýný ertelemek için getirdin deðil mi?”

“Senin bana attýðýn kazýklara karþý bu az bile.”

“Yengeye söyleyeceðim, aðýr yaralý birinin yemeðini yürütmek ne demekmiþ o sana öðretir.”

Çaylarýný içerken yeni planlarýný yapmýþlardý!

“Bana bak Oðuz, yenge numaramýzý yutar mý?”

“Hiç endiþelenme, eve gittiðimde dolmalarý elimle hem de tek tek yedirdiðimi söyleyecek ve baþka þey yiyemediðin için bir tencere daha yapmasýný saðlayacaðým.”

“Tabi birkaç gün sonra da gerçeði anlatýp, beni de suçuna ortak edeceksin.”

“Oðlum evlilikte yalan en kötü þeydir, bizimki fýrlamalýk ve Berna da buna alýþýk, yani sonunda herþeyi öðreneceðinden yuvamda huzur eksik olmaz.”

Oðuz'u yolcu edip kapýyý kapadýðýnda, kabaný tekrar sýrtýna geçirdi; harikaydý, harika.

Televizyonu açtý ve kalan çayýn baþýna oturdu. Son geçen saatlerin dünyasýný allak bullak ettiðinin bilinciyle, göremediði ekrana boþ boþ baktý.

Gecenin biteceði yoktu ama vakit geçirmenin yolunu da bulmalýydý.

Ýçten gelen sigara içme arzusuna çüþ derken, canýnýn hiç de alkol istemediðini fark etti.

Ýçki içmeye askere gitmeden önce semt balýkçýlarýndan birinin çocuklar bizim semtin erkekleri ya sirozdan ölmeli ya da sarhoþken, denize iþediði sýra düþüp boðularak ölmeli sözleriyle ilk þiþeyi uzatmýþ ve dediði gibi yýllar sonra bir kýþ günü denize iþediði sýra, dengesini kaybedip, buzlu suya düþerek boðulmuþtu.

Gene askere gitmeden önce, mart ayýnda kendi de denize düþmüþ ama belki gençliðinden belki de bu günleri görmesi gerektiðinden sýçradýðý gibi tekrar sandal kýzaklarýna çýkmayý baþarmýþtý. Bu Oðuz, boyacý Mustafa ve sonradan beyin tümöründen ölen Gökhan abi için de geçerliydi. Ancak son defa Ermeni arkadaþlarý sayacý Haçik boðulmuþ ve deniz arkadaþýný geri vermemiþti.

Bir karýþ topraðý olur umuduyla, günlerce aramýþlardý, kazýklarýn arasýnda, þurada burada.

Bugün Oðuz'un eþine oynadýklarý oyun geçmiþte yaptýklarýyla karþýlaþtýrýldýðýnda, devede kulak kalýrdý.

Un yerine alçý kullanýp, balýk kýzartma salaklýklarý dýþýnda bazen dört, beþ arkadaþ sahil tavernalarýna gider mekanýn en civcivli saatinde, hesap ödemeden tek tek kaçarlardý.

Arada babasý balýkçý olan Nuri'yi kandýrýp, tekneyi çözer ve sabaha dek gezerlerdi.

Oðuz'a en büyük kazýðý, nikah masasýnda atmýþ, memurun karþýsýnda oturduklarý an ince sesli ve güzel taklit yapabilen arkadaþýna Oðuz karnýmdaki ne olacak diye baðýrtmýþ, davetliler kahkahalara boðulurken, baþta Berna olmak üzere masadakilerin beti benzi atmýþtý.

Aklýndan güzel günlerdi diye geçirip, baþka anýlara hazýrlanýrken televizyondaki konuþmalar dikkatini çekince, yaþadýðý ana döndü.

Yarýþma programý vardý ve çok sevdiði için dikkat kesildi.

Ortalara doðru sorulan soruya güldü, izbandutun ne olduðunu soran sunucu cevap beklerken hemen yanýtladý; iri kýyým, kaba saba adam.

Yarýþmacý da kendi gibi düþünmüþ olacak, verdiði yanýtla eleniverdi; cevap Rum korsanýydý.

Hafta sonuna kadar ikinci tencere de bitmiþ hatta yedikleri halt, kadýncaðýza söylenmiþti.

Gülümseyerek alýnan afiyet olsun koca bebekler yanýtýndan sonra bugün Kartal'ýn teþrif edeceði gündü, uçakla gelecekti ama þirkete de uðrayacaðýna göre ancak akþama gelirdi, özlemiþti namussuzu.

Madam Þake'nin getirdiði merhem harikalar yaratmýþ, hafta baþý iþe çýkmayý tasarlýyordu.

Lakin önce yapmasý gereken iþler vardý, akþama yemeði kendi hazýrlayacak Oðuz ve Kartal ile birlikte yiyeceklerdi.

Oðuz akþam balýk falan alýrsýn demiþ ama rakýdan konu açmamýþtý, tereddütte kalsa da almamaya karar verip giyindi.

Paspas silkelemek dýþýnda dýþarý ilk defa çýkýyordu.

Adýmýný atar atmaz býçak gibi ayaz yüzüne ve baston tutan eline vurdu.

Oðuz suratýnda morluktan eser kalmadý dese de kara gözlüklerini taktý, macun kývamýnda hafif çamurlu sokaðýndan semt pazarýna doðru yürüdü.

Tek tük düþen sulu kar tanelerine alýþmasý fazla uzun sürmese de yeni kabaný gayet iyi korusa da üþüyüp titremeye baþladý.

Türlü esnafýn bulunduðu caddeye ulaþtýðý sýra titremesi de geçti.

Psikocanýn hediyesi iki yüz yetmiþ lira cebindeydi ve alýþveriþini ona göre yapacaktý.

Ayný sebepten ötürü hamsinin yanýnda yarým kilo lakerda da aldý ve diðer eksiklerini tamamlayýnca hýzlanýp tipiye dönüþen kar yaðýþý altýnda eve geldi.

Balýklarý þiþleyip kýzartacaðý saate kadar dolaba koyduktan sonra odasýna döner dönmez elektrik sobasýný yaktý, soðuk dayanýlacak gibi deðildi, bilhassa ellerinin rengini göremese de mosmor olduðunu gayet iyi biliyordu.

Son bir gayretle çayýný da demleyip, baþýna geçti, nadiren de olsa sýcak odanýn keyfini sürecekti.

Korku daðlarý sardýðýndan, gündüzleri kaçak elektrik kullanmaya çekiniyordu.

Ýkinci bardaðýný yudumlarken aklýna geceki izbandut kelimesi gelince, belki iyi birþeyler vardýr umuduyla televizyonu açtý.

Kanallarý dolaþýp, göz ucuyla evlendirme programýna bakýp kapatmadan önce hanýmefendi, Allah’ýný seversen bana da bir karý bul. Körüm, iþportacýyým, deri koltuklarým var, iþe çýkamadýðým günler aç otururum ve on yýldýr cinsel iliþkim de yok, senin anlayacaðýn duvarlara týrmanýyorum diye baðýrýp güldü; neþesi yerindeydi.

Az sonra odanýn sýcaklýðýndan etkilenip, demliðini ocaða götürdü ve kýsýk ateþte býrakýp, tuvaletin içindeki, Oðuz'un getirip monte ettiði su ýsýtýcýsýný çalýþtýrdý.

Banyosunu yapýp, boy abdestini de aldýktan sonra, leðene doldurduðu sýcak suyun içine kirlilerini tepip, deterjan da attý, yarýn çamaþýr günüydü.

Hazýrlýk zamaný gelince kalkýp mutfaða gitti.

Kafasýna göre harika bir sofra hazýrladý, son olarak balýklar kýzaracaktý ve tam unladýðý sýra Ýlkin Oðuz geldi.

“Kartal gelmedi mi?”

“Merhaba de ayý.”

“Baþlarým merhabandan, biraz önce telefonla konuþtum, yolda olduðunu söyledi.”

Oðuz'un buzdolabýna koymaya çalýþtýðý þeyin çýkarttýðý sesten getirdiðinin cinsini anlayýp, ilk balýklarý tavaya atarken “Kötüye birþey olmaz, birazdan düþer.”

Son balýklarý çevirdiði sýra Kartal geldi ve durmaksýzýn geçmiþ olsun sözleriyle sarýlýnca, ilk gün kafasýndan geçenlerden ötürü kendinden utanýp, arkadaþýna karþýlýk verdi.

Bulaþýklarý yýkayýp odasýna döndüðünde, gece yarýsýný geçmiþti.

Gecenin getirdiði huzur kafasýnýn içinde, yemeklerin tadý hala damaðýndaydý.

Koltuðuna oturup, telefonunu eline alýr almaz için önleyemediði bir sevinç kapladý.

Uzun süre dýþladýðý bu aletin kafaya þiþe yediðinde iþe yaramasa da yeni dostlar edindireceðinden kuþkusu yoktu.

Masrafýný hesaplayýp biraz karamsarlýða düþse de yahu bu kadarý kadý kýzýnda da bulunur mýrýltýlarýyla aleti yerine býraktý.

Konserve de olsa, hazýrladýðý pilakiyi çok beðenmiþlerdi ama sýrrý sadece bir tesadüften ibaretti çünkü yýllar önce iþten eve geldiði sýra kapý eþiðine oturup çay içen ve dedikodu yapan kadýnlarýn önünden geçerken duyduðu pilakinin pezevengi maydanozdur kelimesini hatýrlayýnca tabaðý aynen kadýnlardan duyduðu gibi donatmýþtý.

Yaptýðý humusun da gerçek tadýna gelmesi için gene iþportacýlarýn kendi aralarýnda konuþtuklarý sýra kulaðýna takýlan kimyonunu ve limonunu kendin damak tadýna göre ayarlayacaksýn sözleri, hafýza kayýtlarý içinde kalmasýndan ibaretti.

Akdeniz akþamlarýný dinlemeyi arzulasa da vazgeçip yattý, yakamozlarý hayal etmek daha güzeldi.

Vücudunun temizlenmesi, enerjisinin boþalmasý, yorgunluk ve içkinin tesiriyle hemen dalýp gitti, yakamozlar baþka güne kalmýþtý.

Oturduðu kaya parçasýnda kýnýndan çýkarttýðý uzun ve hafif eðri kýlýcýný bileylerken, ufuk çizgisindeki yeni yükselmeye baþlayan güneþi de seyrediyordu.

Dönüp, kendi baþýna otlayan atýna bakýp, býyýk altýndan gülümsedi.

Göðsünde ulu hünkarýnýn emanet ettiði ferman vardý ve yola çýktýðýndan bu yana ikinci defa karþýsýna dikilip nameyi isteyenlerle uðraþa girmiþ, sonunda ilk mola verdiði bu yerde kýlýcýný bileylemek zorunda kalmýþtý.

Bileytaþý, Þam çeliði kýlýcýn üzerinde gidip geldikçe dudaklarý da kendi hesabýna çalýþýp mýrýltýlar çýkartýyordu.

Ulu hünkar güvenmese bu zorlu görevi kendine verir miydi?

Ota, böceðe, sakin denize ve yükselen güneþe küçümser bir nazar fýrlatýp iþine döndü ama kendini beðenmekten ötürü hep yukarýlara baktýðýndan, burnunun dibine yaklaþan gemiyi fark etmemiþti.

Önce, önemsemese de hýzla çekilen küreklere gözü takýlýnca, izbandut gemisi olduðunu anlayýp, gittiði istikamete baþýný çevirdi.

Hemen bir yerlerden telefon edip, birkaç fersah ileride ve geminin yolu üzerindeki köyü uyarmalýydý.

Gaipten gelen, hoþt ulan hoþt sesiyle kendine geldi ve atýna atladýðý gibi dört nala sürdü.

Köy giriþine vardýðý sýra, izbandut gemisi de filikalarýný indirmiþ, eþkýyalarýný kumsala ulaþtýrmýþtý.

Yayý ile birlikte sadaðýndan çýkarttýðý avuç dolusu oku ardý ardýna salarak ilk önce tüm dikkati üzerinde topladý ve dizginleri tutmaya gerek duymadan bir elinde kalkan diðerinde sivri, týraþ olacak kadar keskin mýzraðý ile saldýrdý.

Mýzrak birinin göðsünde kalýnca kýlýcýný çekti.

Kýlýç darbesini karþýlarken, dengesi bozulup, atýndan düþtü ama vurduðu gibi atýndan düþüreni ikiye böldü.

Þerefsiz atýna, hemen baþkasýný sýrtýna bindirdiði için bir daha asla bira ýsmarlamayacaktý.

Gaipten bu sefer çüþ, cývýtma uyarýsý geldi.

Yalýn kýlýç uðraþ içindeyken, atýna binenin arkasýndan geldiðini görmese de kafasýnýn gövdesinden ayrýldýðýný hissetti.

Gözlerini açtýðýnda yerde ve ayaklarýn dibinde olduðunu gördü; kendi ayaklarýnýn.

Çizmelerini çýkartmýþlardý ama biri çoraplarýný da çýkartýyordu.

Nuray Hatun’un ilmik ilmik, göz nuru ile ördüðü çoraplarýný veremezdi.

Var gücüyle baðýrdý kellemi aldýnýz ama çoraplarýmý asla.

Son duyduðu bir de yazar olacakmýþ, hadi oradan be oldu.

Karanlýðýn içinde gözlerini açtýðýnda birþey göremese de kýkýr kýkýr gülmekteydi.

Ertesi gün öðle sularýnda, akþamdan kalan balýklardan ekmek arasý yapýp yedikten sonra, çamaþýrýn baþýna oturdu.

Kaburgalarýndaki yaranýn, çitileme sýrasýnda aðrýmasýndan, tam anlamýyla iyileþmediðini düþünüp umursamadý.

Ýþi biten donunu sýkarken aklýna gelen geceki rüyasýna da anlam veremedi ama tekrar, görenlere bu adam deli herhalde dedirtecek kadar kendi kendine kahkahalarla güldü.

Pazartesi sabahý Beþiktaþ’ta otobüsten iner inmez, Kartal'ýn tarif ettiði dükkaný bulup, telefonuna hat aldý ve madem buradayým, Mecidiyeköy’e yürüyerek çýkýp tekrar otobüse binmeyeyim düþüncesiyle, malýný çýkartýp adýmlarýyla beraber satýþa da baþladý.

Yokuþ çýkarken attýðý her adýmda jilet benzeri soðuk iliklerine kadar iþliyor, açýkta mal ve baston tutan ellerini hissetmiyordu.

Hava açýk olmasýna açýktý ama burasý Ýstanbul'du ve ayaz belasýnýn baþ kentiydi.

Biliyordu ki insanlar deðil alýþveriþ yapmak, sümüðünü silmek için bile ellerini ceplerinden dýþarý çýkarmýyorlardý.

Yüzüne çarpan soðuk, gözlerini yaþartýrken, dikkat çekmek için yeterli baðýrmadýðýný da fark etti; henüz siftahý yoktu.

“Ablalarým, kardeþlerim üç adet yorgan, yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

Burnunun dibinden geçen iki kadýndan biri diðerine “Boþver, bunlardan alacaðýn iðne ile tek gömlek düðmesi dikemezsin” sözlerini duyar durmaz baðýrýþ þeklini deðiþtirdi.

“Ablalarým kardeþlerim, gerçek Alman malý, üç adet yorgan, yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

“Gerçek Alman malý mý?”

Kadýnlar geri dönmüþtü. Hemen yapýþtýrdýðý paketlerden birini kopartýp “Lütfen arkasýndaki yazýyý okuyun” derken siftah yapacaðýndan emindi.

“Ama burada Avusturya malý yazýyor.”

“Ablacýðým ikisi ayný millet ayný sanayiyi kullanýyor, hiç oralarda akrabanýz yok mu?”

Hiç konuþmayan kadýn; “Selma, adam haklý hadi iki tane ver.”

Kadýnlar uzaklaþýrken birinin diðerine yazýk çok da genç dediðini duydu.

“Ablalarým kardeþlerim, Alman malý üç adet yorgan yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

Esasýnda kadýnlar haklýydý. Asya2nýn doðusundaki ülkelerden gelen iðnelerle tek gömlek düðmesi dahi dikilemiyordu, sadece ucuzdular. Sattýðý mallardan ise iki yüz tane de on lira az kar etse de malýna güveniyordu.

Akþam Kartal romanýnýn bittiðini öðrenince, adýný unuttuðu parmak kadar alete kopyalamýþ ve düzelttikten sonra bir yerlere yollarýz demiþti.

“Birader kaç para demiþtin?”

“Alman malý üç adet yorgan yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira abi.”

“Tamam tamam, köroðlu (eþi) istemiþti de dur anamla kardeþime de alayým, sen üç tane ver.”

Malýný uzatýp adamýn eline kaðýt para tutuþturduðunu fark edince “Abi kaç para bu, inþallah büyük deðildir.”

“Endiþelenme, beþ lira, hadi saðlýcakla kal.”

Psikolog insanlarýn iyilik yapma duygusuna zarar verme dememiþ miydi?

“Sað ol abi, Allah iþini rast getirsin.”

Karýsýnýn iðne sipariþi vermediðinden emin, otobüs duraðýna vardýðýnda, durarak satýþ yapamayacaðýný yürümesi gerektiðini düþünüp, Þiþli'ye doðru adýmladý.

O güne dek ÝETT otobüs, treleybüs garajýný hiç geçmeyip geri dönmüþtü ama etraf öylesine sakindi ki ilk defa da olsa Þiþli semtine yani kalabalýðý hiç eksik olmayan ama bir o kadar da iþ tutmalarýna müsaade edilmediðinden iþportacýlar tarafýndan sevilmeyen ana cadde üzerinde yürümeye karar verdi.

“Ablalarým, kardeþlerim Alman malý üç adet yorgan yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

“Vallahi alacaðým ama, hava çok soðuk, ellerimi cebimden çýkartamýyorum, kusura bakma.”

Arada bu tip psikopatlarýn çýkmasý, iþin neþe kaynaðýydý. Daha doðrusu zaman içinde öylesine alýþmýþtý ki bu aptalca davranýþlara bazen gülerek bazen de karþý laf atarak eðleniyordu.

“Mallarý sakýn üþütme, soyun sopun tükenir.”

Ýzbandut Rum korsanýydý demek!

Kafasýnýn içinde ün salmýþ korsan ile ailesi yok edildikten sonra intikam peþinde koþan köylü gencin mücadelesini yazabilir miydi?

Neden olmasýn, eðer yazabilirse, harika bir kitap olurdu.

“Oðlum sana söylüyorum, bir tane versene.”

“Gerçek Alman malýdýr teyzeciðim; buyur.”

Yaþlý kadýn söylene söylene uzaklaþýrken yahu banka kuyruðunda ölene dek sesiniz çýkmaz, bana gelince aslan kesilirsiniz.

Karþýlýklý söylenme bitmiþ, lirayý çantanýn para gözüne yerleþtirmiþti ama biraz da morali bozulmamýþ deðildi hani.

“Ablalarým, kardeþlerim, Alman malý üç adet yorgan iðnesi yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

“Kardeþ belediye baþkaný ve zabýta müdürü denetlemede, þu arkandaki sokaða girip on on beþ dakika oyalan ve sonra ekmeðini kovala.”

“Zabýta mýsýn birader?”

“Evet hadi vakit kaybetme, gelmek üzereler.”

Hýzla dönüp birkaç adým attýktan sonra kaldýrýmdan kod alýp sokaða girdi.

Ortasýndan ancak tek aracýn tek yöne gidebildiði sokakta her iki tarafa da araçlarýn park ettiðinden daracýk kaldýrýmda yürümek ve satýþýný yapmak zorundaydý.

Önemi yoktu hatta biraz kendi lehineydi ama dar kaldýrýmda fazla adam da yoktu.

Buz gibi hava yetmiyormuþçasýna, aniden bastýran yaðmur, iþin tuzu biberi olunca, maðazalardan birinin tente altýna kaçmaya karar verip hýzlandý.

Tabi ki iþi biliyordu, el yordamýyla vitrin camýný takip ederek sýðýnabileceði son noktada durup “Ablalarým kardeþlerim, üç adet yorgan iðnesi yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

Köylü çocuðu kýlýç kullanmasýný nereden bilebilirdi ki?

Lafa bak, korsan iþin baþýndayken nereden öðrendiyse O da bir yerlerden öðrenecekti.

Acaba korsaný da baþka nedenden bu iþe baþlatmalý mýydý?

Mesela akýncýya kaçan ablasýnýn intikamý falan gibi.

Sýrýttý, aklý hemen belden aþaðý çalýþmaya ne kadar da müsaitti.

Ulan ikisi tek kýzý sevsin, kýz karambolde ölünce, ikisi de birbirlerini suçlayýp, taraflarýný seçsinler ve mücadele baþlasýn ama hemen bitirmemeli, en azýndan üç dört bölüm olmalý.

Bunlarý çocukluk arkadaþý baþlatýr ezeli düþman yaparým, okuyan bayýlýr, zaten yýllardýr olduðu gibi tüm senaryo ve kurgularda, dünyanýn her yaný dahil yazýlanlarýn tamamý birbirine benzemiyor mu?

Yaðmurla birlikte inen sulu karýn dineceði yoktu ve fena üþümeye baþladýðýný hissedince, her zaman yaptýðý gibi ayaklarýný yere vurmaya baþlayýp, ýsýnmaya çalýþtý.

Ayak parmaklarý artýk soðuðu algýlamýyor yere vurdukça baþka çeþit acý duyuyordu.

“Ablalarým kardeþlerim, üç adet yorgan iðnesi yirmi beþ adet dikiþ iðnesi bir lira.”

Dakikalar boyu deðil satýn almak, önünden geçen insan sayýsý parmakla gösterilecek kadardý.

Zabýtadan kaçma tekniklerinden birini uygulamalý ve ana caddeye çýkmalýydý.

Girdiði sokaktan saða ve gene ilk sokaktan saða dönerek, belediye baþkanýyla müdürünün arkasýna çýkabilirdi.

Ýki metre kadar solunda, maðazanýn kapýsýnýn açýldýðýný duydu ama önemsemedi, gidiyordu zaten.

“Hayatým, bir saniye bakar mýsýn.”

La havle çekip döndü ve “Buyurun hanýmefendi”

“Ýki paket verir misin, kaç paraydý?”

Buz kesen eliyle paketleri uzatýp “Ýki lira” dedi ve bekledi.

“Caným þu iki liran, bir de ricam var. Durduðun yer mekanýn görüntüsünü bozuyor, dört adým ileride kapalý bir dükkan var, orada bekleyiver.”

Þiþli kültürüne uygun, nezaketen adam def etme örneðine muhatap olmanýn üzüntüsünü, ezikliðini yaþamaktaydý.

Önce anlayabildiyse acý acý gülümsedi ve “Ýki liran boþa gitti, zaten gidiyordum. Ýstersen paraný geri vereyim” dedikten sonra biraz bekledi, ses çýkmayýp üstüne bir de kapanan kapýnýn kaba gýcýrtýlý gürültüsünü duyunca döndü ve tarif edilen noktaya kadar yürüdü; hemen bu müsveddeler sokaðýndan ayrýlmalýydý.

“Abi seni Niloþ teyze çaðýrýyor.”

Genç bir kýz yanýna gelip koluna da yapýþýnca, çekiþtirilen yöne gitmek zorunda kaldý.

Sýcacýk maðazadan içeri girer girmez, kaderine sitem ettiyse de “Oðlum dýþarýda dondun, hele gel otur da ýsýn biraz” sözleri sýkýlmýþ pozu almasýna neden oldu.

“Geçmiþ olsun evladým.”

Her zaman ayný hikaye iki paket iðne karþýlýðý hayat hikayesini anlatmasý gerekiyordu merakla yüzüne bakýp aklýndan geçenleri sormalarýna fýrsat vermeden, sazý eline aldý.

“Aþaðý yukarý sekiz, dokuz yýl önce gözlerimi kaybettim hanýmefendi, çalýþmaya mecburum.”

“Kýz abine su bardaðýyla büyük bir çay ver. Pardon oðlum, neskafemiz de var.”

O çay bardaðý için hayatýný on kere anlatabilirdi.

“Hanýmefendi adetim deðildir ama öyle üþüdüm ki, çay ikramýnýzý reddedemeyeceðim.”

Çelik topuklu ayakkabýlarýn yaklaþtýðýný dinlerken, Niloþ teyze dedikleri kadýnýn susmasýna anlam veremedi.

Burnunun dibinde duran ayaklardan ilk ses geldi: “Buyur abi”

Ustaca su bardaðý dolusu çayý eline alýr almaz bir an düþüreceðini hissederek korktu, elleri öylesine donmuþtu ki, rezil olmasýna ramak kalmýþtý.

“Çok teþekkür ederim hanýmefendi, arada sizin gibiler çýkmasa inanýn bu hayat çekilmez.”

“Þule karýsý, senin mekanýný kapadýðýný söyledi deðil mi?”

Ýþin aslý astarý hemen ortaya çýktýðý için sevindi, nabza göre þerbet vermeliydi.