Sýðýrcýk kuþu

                       Ayrým:3

 

Kartal: “Abi sen Kilyos hikayesiyle þimdiden kývýrmaya mý baþladý diyorsun?”

Oðuz’un “Ne sandýn” derken sýrýttýðýný kulaklarýyla görüp sýrýttý ve Kartal'ýn tuttuðu kolundan çevirip “Bana bak, o gün sinema balkonunun usturuplu noktasýnda beklerken bir de baktým ki, bu dangalak yakalý tiþörtünü ters giymiþ önde, hemen arkasýnda elinde terlik kýzýn annesi sinemadan birlikte fýrladýlar.”

Kartal hayretler içinde “Ýnanamýyorum” derken Oðuz “Ýþin kötüsü çarþýda babam da gördü” dediðinde filmler koptu.   

Kartal tarifi unutmuþ devamlý ters tiþört mýrýltýlarý arasýnda yürürlerken, önlerine toprak yol çýktýðýný ayaklarýyla hissedip “Köy yoluna mý çýktýk?” diye sordu.

Oðuz: “Nereden bildin ulan, zeytinliklerden traktör geçmesi için yapýlmýþ toprak yoldayýz.” 

“Oðlum ben ayaklarýmý nal niyetine kullanmýyorum, dikkat etseydin kýçýmda bile gözüm olduðunu bilirdin.”

Kör ile yaþamak gerçekten de böylesine zor muydu?

Toprak yolu adýmladýkça biraz da karþýsýndakinin gözüyle bakmasý gerektiðini, kiþilerin günlük hayatlarýnda engelli insanlarýn ne kadar yer tuttuðunu ve yaþantýlarýna etkilerinin derecesini en azýndan tahmin etme erdemine ulaþma zorunluluðunu düþündü.

Sonuçta sakatýna insan muamelesi yapamayan devletin yetiþtirdiði bireyleri fazla kýnamamasýný, olur olmaz yer ve zamanda hýrlamamasýný öðrenmeliydi.

Geliþmiþ ülke adýný alan vicdansýzlarda da durum çok farklý olmamasý gerekiyordu çünkü madem tamamý insandý engellilerin kýçýný kaðýt para ile temizleseler bile tabiî ki ''sen'' düþüncesi insan oðlunun genel karakteriydi ve yaratýlýþ tabelasýnda yazmamýþ olsa da insanýn geliþtirdiði evrimsel davranýþ biçimiydi.

Tek bira yüzünden mi yoksa beyninde dolaþan fazla oksijen mi böylesine filozof yapmýþtý.

Hele ortada takdire þayan bir özveri varken, tüm insanlýðý tabiî ki sen ile eþ tutmasý ne kadar doðruydu ki?

Emekli maaþ kuyruðuna kaynak yapmaya çalýþan uyanýklar gibi sýrasý gelmeden öne geçen duygularýný iteleyip “Oðuz, gerçekten yol nereye gidiyor?”

“Dedik ya birader, eskiden köy yoluydu yeni yol yapýlýnca bizimki açýkta kaldý. Þimdi zeytin toplayýcýlarýnýn iþine yaradýðý için kimse ellemiyor.”

“Peki biz ne halt için arþýnlýyoruz?” 

“Nazik ayaklarýnýza halel gelmesin diye, ulan biraz sýk diþini, yakýnda varacaðýmýz yere ulaþacaðýz.”

Gerçekten de on dakika kadar yürüyüþün sonunda yoldan çýkýp tekrar orman tarafýna döndüler. Ýhtimal yaz, dolayýsýyla kurumuþ dere yataðýndan geçip, yüksekçe ama karanlýk sayýlabilecek yerde durdular.

Ýlk fark ettiði gibi karanlýk ve serindi.

Kartal: “Abi þimdi üzeri ve çevresi tamamen sarmaþýklarla kaplý, içinde tahta sedir, ocak ve aman tanrým bir de minicik pýnarýn bulunduðu, harika sayýlabilecek çardaðýn içindeyiz.” 

Þaþkýnlýkla “Anlamadým, çardaðýn içinde pýnar mý var” diyebildi.

Oðuz: “Adamýn sana borcu mu var, buranýn sahibi kelimenin tam anlamýyla ehlikeyif pezevengidir, þimdi sýrt çantaný ver de adamlar gelene kadar boþ durmayalým.”

Tahta sedirlere battaniyeler örtülüp, kýyýdaki masanýn ortaya çýkarýlýþýný sessizce izledi.

Çevrenin düzenlenmesi biter bitmez de “Adamlar dedin, kimler gelecek yoksa alem mi var?”

Oðuz: “Tabiî ki alem var, tüm arkadaþlara senin dansöz olduðunu ve anadan doðma soyarak, masa üzerindeki tepsiye çýkartýp oynatabileceðimizi söyledim.

“Yahu sen hiç deðiþmeyecek misin,  adam gibi sorduk adam gibi cevap versene.”

“Hasan ile yýllarca birlikte ava çýktýðým köyden iki arkadaþ daha gelecek. Tasalanma iyi çocuklardýr. Biri makine mühendisi diðeri benim yaptýðým iþin aynýsýný yapýyor, esasýnda yürüyüþe de beraber çýkacaktýk ama onlar biraz gecikti sanýrým namussuzlar alýþveriþ yapayým derken bir yerlere takýldýlar.”

Kartal: “Abi þimdi sen geleni gideni boþver de bana sinema gibi topluma açýk yerde tiþörtünü çýkartmaya nasýl cesaret ettin onu izah ediver; duyduðumdan beri kafam allak bullak.”

“Kartal sen tiþörtü boþver, az kalsýn pantolonumu dahi giyemiyordum.”

Yanýna yaklaþýp genç adamý hafif hafif tokatlarken biliyordu ki iki haftadan önce kendine gelemezdi.

Masanýn üzerine konmuþ büyük termostan çýkarttýðý son üç birayý daðýtýp, kýçýný sedire iliþtirdi. 

Oðuz: “Kartal gülmeyi kes artýk, þimdi gelir ve öðrendiðini öðrenirlerse, buranýn tadý kaçar.”

“Abi tek þey soracaðým, locada mýydýnýz?”

“Hayýr normal koltuklarda, ortalarda bir yerdi.”

Önce Kartal’ýn aðzýndan püskürttüðü biranýn ardýndan da gelen aracýn sesini duydu.

Oðuz: “Jandarma geliyor, kimliklerinizi hazýrlayýn.”

Baþýný giriþe çevirince aracýn dere yataðýný geçip, burunlarýnýn dibine kadar geldiklerini fark ederek bekledi. 

Araçtan inen karaltý selam sabaha gerek duymadan “Av yasaðý var bilmiyor musunuz?”

Oðuz: “Avlanmýyoruz komutan.”

“O masaya dayalý olan mýsýr patlatma tenceresi mi, eðer silah ise evraklarý var mý?”

Oðuz tabi ki var derken, hýþýrtýlardan çýkarttýðýný hissetti.

Bir süre sonra komutan “Mehmet git bak bakalým tüfek ateþ etmiþ mi, seri numarasýný da kontrol et, beyler siz de kimliklerinizi lütfen çýkartýn.”

Jandarmanýn iþi uzatmasý iþlerine yaradý çünkü daha kimliklere bakarlarken traktör gelince komutanýn davranýþ biçimi deðiþti ve iþini kýsa tutup akþam uðrayacaðýna dair söz verip ayrýldý.

Hasan: “Oðuz Bey, biraz geciktik, kömürü almak için kasabaya inmek zorunda kaldým.”

“Önemli deðil birader, hadi traktörü boþaltalým.”

Traktör dere yataðýna girmemiþ beþ adam elleri kollarý dolu gelince iþin alemden öte olduðunu anlamýþtý.

 Tanýþma faslýnýn bitiminde hýzla yakýlan ocak ve þiþe geçirilen kuzunun yerleþtirilmesine kadar yeni gelenlerle pek konuþmadýlar ama biliyordu ki Hasan dahil fýrsat buldukça kendini izliyorlardý.

Gecenin belki de en karanlýk anýydý ve hala sýzamama nedenini saptamaya çalýþýyordu. Gýrtlaðýnýn son boðumuna dek et ve rakýyla doldurulmuþ beþ artý sonradan gelen komutan dahil izzet ikramda kusur etmemiþlerdi.

Peki hala uyuyamamasýný nasýl izah etmeliydi.

Hele komutanýn üzülme en azýndan askerliði yýrttýn sözlerini takiben künyesini saymasý ortalýðý anýnda deðiþtirivermiþti.

Defalarca mühendis Müjdat bileðine yapýþýp, Oðuz’un meslektaþý Kadir, eline yarý zorla bardak sýkýþtýrýrken komutanýn aðzýna et tepiþtirmesini mitolojide yunan eþkýyalarýnýn bastýklarý köylerde yaþayanlarýn tamamýný kýlýçtan geçirmelerine raðmen eðer o köyde yaþayan kör varsa dokunmamalarýný ve körleri beslemelerini, þimdi maruz kaldýðý davranýþla özleþtirip, günümüzdeki versiyonuyla baðdaþtýrdý.  

Sadece ye iç!

Ýþte tüm meselede buydu ya!

Akýl edip hangi mevzuda fikrini sormuþlardý ki.

Bodoslamadan konuya girmeye yeltense, Oðuz ve Kartal hariç baþlarýný çevirdiklerini gayet iyi biliyordu ve asla kapris falan da deðildi, Müjdat birkaç kere sýrtýný sývazlamakla yetinmiþti.

Ülke üniversitelerini bitiren birinden bunu da beklemek gayet normaldi.

Dünyada kurulan tüm içki masalarýnda olduðu gibi konu belden aþaðýya inince anlatýlan fýkralara, Oðuz’unki hariç kimin ne vurucu tim olduðuna dair maceralarý anlatýlýrken de hiçbiri yahu senin de önünde makine aksamý var, baþýndan hiç mi olay geçmedi sorusunu dahi sormamýþlardý ta ki gülüþmelerin kesildiði bir anda uzaklardan duyduðu homurtularýn sebebini sorana dek.

Hasan ses mi duydun dediðinde tamamý sus pus olup birlikte dinlemiþler ve sonunda hak verilince Hasan tüfeðe domuz kurþunu koyup dýþarýya çýkmýþ, beþ dakika geçmeden iki kere patlayan tüfeðin ardýndan, elinde beyliði komutan ve diðerleri dýþarý fýrlamýþ ve iri bir domuzla geri dönüp, hayvaný traktöre yüklemiþlerdi.

Önce Hasan’ý öve öve bitirememiþler ama Oðuz beyler bir dakika dediðinde Kartal ortaya atýlýp aðabeyler domuzun sesini de duyan Osman abiydi sözleriyle gururunu okþatmak istediyse de fazla itibar görmemiþ sadece yaðlý aðýzlarýyla yanaklarýndan öpmekle yetinmiþlerdi.

Olan kuru dere yataðýnda su aramaya gelen domuza olmuþ, hayvan canýndan olurken kendinin de biraz onuru zedelenmiþti.

Hasan’ýn avý turistik bir otele götüreceðim, iyi para eder demesiyle alem bitip sonuçta yalnýz kalmýþlardý ama bu daha ilk gündü ve sabah tekrar gelip sahile inecek ve alemlerine orada devam edeceklerdi.

Peki hala neden gözlerine uyku girmiyordu?

Sebep uyku girmeyen gözleri deðil miydi?

Sebep, gözleri görmeyen adamýn aðzýyla kuþ da tutsa, domuzun yerini de tespit etse, muhataplarýnýn gözün sadece görme iþi yaptýðýný lakin düþünenin ve icraata geçirenin beyin olduðunu takdir edememelerinden baþka bir þey deðildi.

Üzerine battaniye serili tahta sedirin kemiklerine baskýsý gitgide artýyor, sivri sineklerin ikinci dünya savaþýnda kullanýlan uçaklarýn kulak yýrtan seslerine benzer výzýltýlarýyla dalýþlarý dayanýlmaz oluyor, Oðuz’un horlamasý ise beyninde taþ kýrma makinelerinin sesi gibi yankýlanýyordu ama sebebi bulduktan sonra sýzdý ve tanýmadýðý birileri ile uðraþýp durdu.  

Ýte kaka uyandýrýlýnca önce traktörün geliþini dahi duymadýðýný anladý daha sonra Müjdat ve Kadir’in gelmediklerini fark etti.

Hasan’ýn getirdiði limonlu sodasýný içip, sýcacýk gözlemelerin konulduðu masaya yerleþince, aklý baþýna geldi.

“Hasan kardeþ diðer arkadaþlar gelmedi mi?”

“Dün gece biz eðlenirken eve telefon gelmiþ, sabah ayýkýnca gittiler.”

Baþka soru sormadý, gereði de yoktu. 

Kahvaltý biter bitmez ne varsa yüklendi ve yola çýkýldý.

Römork üzerindeki yolculuk kýçýnýn hýrpalanýp ama neþelenmesine de faydalý olunca, akþamdan kalanlarý da neþelendirdi.

Önce köye uðrayýp bir þeyleri indirip bindirdiler ve sonuçta, dalgalarýn sahile vurduðu sýra çýkan sesleri duyar duymaz, içini ferahlýk kapladý.

Dað mý, deniz mi hangisi daha tehlikeliydi bilemezdi ama deniz yýllardýr verdiði huzuru tekrar vermiþ belki de kendini deniz kenarýnda daha fazla emniyette hissediyordu.

Üç adamýn telaþ içinde çalýþtýklarýný fark ederek yardýma koþtu ama Oðuz “Osman gelme, çadýr kuruyoruz beþ dakikada biter, sen keyfine bak. Az sonra sana da çok iþ düþecek.”

Arkadaþýna hiç alýnmadý çünkü bir körün ne pahasýna olursa olsun burnunu her hissettiði iþe sokmamasý gerektiðini zaten biliyordu ve mýrýldanmaya dahi gerek duymadan sýfýra gidip denizi okþadý.

Çaðýrdýklarýnda çadýrýn iþi bitmiþ, önüne de kamp masasý ve sandalyeleri açýlmýþtý.

Tente altýndaki adamlarýn yanýna gelir gelmez sordu “benim iþim hangisi?”

Oðuz: “Osman biz yorulduk sen traktördeki çantalarýmýzý, tüfeði ve asaný al, gel.”

Bu kadarýna da razýydý.

 Ýhtimal Hasan’ýn meraklý bakýþlarý arasýnda gidip istediklerini getirdi.

Dinlenme faslý bitince Hasan: “Oðuz Bey, öðle yemeðinizle birlikte büyük termosu da doldurup yollayayým mý?”

“Evet iyi olur, bunlarý ufak tefek görüp Karamürsel sepeti sanma, bu herifler sünger gibidir.”

Hasan: “Et kavurtayým mý?”

“Hayýr sen bize domates peynir yollayýver. Nasýl olsa akþama et yeriz.”

Hasan: “Oðuz Bey, akþama fýrýnda sýðýrcýk getireceðim, bilirsin Nazlý harika piþirir.”

“Helal olsun sana Hasan, hiç aklýma gelmemiþti.”

Sýðýrcýk da neyin nesiydi ki,  Oðuz’un böyle etkilenmesini saðlayan.

Ýki saate kadar istediklerinizi yollarým diyen adam çekip gidince sordu “Bana bak sýðýrcýk da neymiþ?” 

Sanki duymamýþlardý sorusunu, cevap gelmedi anladýðý kadarýyla da geleceði yoktu; üstelemedi.

Kartal: “Osman abi hadi yüzelim.”

Çadýrdan çýkýp sahile yürüdükleri sýra “Abi önümüz deniz ardýmýz yemyeþil dað. Sana fazlasýný anlatmayacaðým sen kafanýn içinde istediðin gibi iþle veya istediðin gibi tahayyül et çünkü sana buranýn güzelliðini anlatabilecek kültür bende yok ama þöyle de ifade edebilirim, yaratan öyle bir yaratmýþ ki otel veya site yapýlabilmesi çok zor, gerisini dediðim gibi sen kafanda yarat tabi burasýnýn Türkiye olduðunu unutmadan.”

Kör de olsa ülkedeki yaðmayý biliyordu. Demek çok masraflý veya meclistekileri mamalayýp özel yasa çýkartacak kadar  deðersiz belki de diþ geçiremeyecek kadar deðerli sit alaný olduðu için henüz bulaþmaya cesaret etmemiþlerdi.  

Kartal’ýn “Abi bir motosikletli geliyor” demesine deðin sudan çýkmadýlar.

Termos dolusu bira ve yiyecek gelmiþ, getiren delikanlý gider gitmez sofrayý birlikte kurmuþlar ve lavaþ ekmeðine yaptýklarý dürümlerini yemiþ ve ilk biralarýný açmýþlardý.

Oðuz: “Osman hangi pencereden baktýðýna baðlý ama sýðýrcýk zeytin yetiþtiricilerinin baþ düþmanlarýndan olup, rengi kara, kumru ile serçe arasý büyüklüðünde bir kuþtur. Hangi pencereden dedim çünkü sýðýrcýk da tanrýnýn yarattýðý, karnýný ve yavrularýný doyurmaktan baþka derdi olmayan zavallýnýn biridir. Þimdi yasaklandý mý bilmem ama eskiden her mevsim avlanmasý serbestti, aynen domuz gibi.”

Esasýnda sýðýrcýk kuþunu hatýrlamýþtý. Annesi babasý ayrýlýp sokaklara düþmeden önce oturduklarý binanýn balkonuna gelir, annesinin ýslatýp býraktýðý ekmeklerden yerlerdi.

Mahalledeki çocuklarýn misinadan ökse yapýp araya da zeytin serpiþtirerek avlamaya çalýþtýklarýný da hatýrlayýnca irdelemeye gerek görmedi.

Konu aniden bilgisayara dönünce de unutup gitti.

Akþama doðru gelip on adým yakýnlarýnda konaklamaya baþlayan ailenin çocuklarýnýn cývýltýsý, hareket tarzlarýný deðiþtirip çenelerine de gem vurmalarýna neden olsa da hayatlarýndan memnundular.

Nöbet deðiþtirir gibi aile giderken, traktörüyle Hasan geldi.

Gün batmýþ, ýþýldaklar tekrar þarj edilmiþ ve yerleþtirildikleri yerde parlayýp ýþýk saçýyorlardý.

Portatif masanýn üzerine býrakýlan tepsiden hala dumanlar tütmekteydi.

Vücutlarýna bulanmýþ deniz tuzuna aldýrmadan sofraya oturdular. Hasan'ýn karýsý salata dýþýnda aklýna gelen türlü türlü mezeyi de hazýrlamýþtý.

Küçük masada yer kalmayýnca, tepsiyi bölüþtürmeye karar verdiler ve nihayetinde fýrýnda sýðýrcýkla tanýþmanýn zamaný geldi.

Ayýklanýp piþirilmiþ hali elmadan daha ufak ama lezzetli bir eti vardý. Ýncecik kemikleri raký içerken damak tadýna musallat olsa da idare edilebilir durumdaydý çünkü minik kemiklerin de çoðu iyice piþtiðinden aðýzýn içinde ufalanýp gidiyorlardý.

Esasýnda kadýnýn yaptýðý humus kafalarýnda sýðýrcýk falan býrakmamýþ, çala kaþýk mezeye dalýp gitmiþlerdi.

Ýlk homini gýrtlak furyasýnýn bitiminde kadehler tokuþturulup rakýlarýný yudumladýlar.

Konu da dönüp dolaþýp sýðýrcýða gelince sazý eline alan Hasan: “Osman Bey sen bu mendeburu bilmezsin, dala kondu mu vay haline. Karnýný týka basa doyurduðu yetmezmiþ gibi bir kursaðýna bir gagasýna birer tane de pençelerine alýp öyle ayrýlýr. Hele öyle dayanýklýdýr ki adamý illet eder.

Kadehini dudaklarýna götürmeden önce adamý pür dikkat dinlediðini ima etmek için “Nasýl yani” gazýný verdi.

Adam da tamamýnýn meraklandýðýný hissetmiþ olacak, aðýr aðýr rakýsýný yudumlayýp tekrar söze baþladý: “Þimdi bunlarý avlamak için tele dizilmelerini beklersin. Tel de yeterince doldu mu pozisyonunu alýp basarsýn tetiðe, düþenleri toplamak için telin altýna varýnca bir bakmýþýn ki yarýsý yok. Birader bunlar diðer kuþlara hiç mi hiç benzemez. Düþtüðü yerden kalkar gider elli, yüz metre ileride bir yerde gizlenip orada ölür veya iyileþmeye çalýþýr. Yani senin anlayacaðýn avcý deyimiyle yara taþýr.”

Kartal ”Hasan Bey, çok mu becerikliler demek istiyorsun?”

“Evet bir baþka deyimle beþ parmaðýnda beþ marifet derler ya, iþ de tam bu kuþ için söylenmiþ söz.”

Sýðýrcýk meselesi kafalarda yer edindikten sonra, sabah Ýstanbul'a döneceklerini hatýrlayýp, geceyi fazla uzatmadan çadýra geçip devrildiler.

Eve girip üzerindekileri çýkardýktan sonra kendini yataða attý ama gel gör ki uyumak ne haddine!

Resmen pestili çýksa da, harika bir tatil geçirmiþti. Þu Oðuz denen herifin oynadýðý son oyun olmasa daha da iyi olacaktý ama þerefsiz iþi baþtan planlamýþ olmalýydý.

Köyden tam ayrýlma vakti geldiðinde Hasan çýkarttýðý yüz lirayý eline tutuþturmaya kalkýnca kýzýlca kýyameti tam koparacaðý an adam “Osman Bey, domuzun yerini sen tespit ettin, ben sadece avcýlýk yasasýný uyguluyorum, yanlýþ anlama” dediðinde hemen araya giren Oðuz “Tamam Osman parayý almana gerek yok, o senin payýn olsun” sözleriyle iþi güya baðlamýþtý ama Çanakkale'de araba vapurundan çýkana dek söylenmesini önleyemediði halde pis pis sýrýtmaktan da geri kalmamýþtý.

Apartmandan içeri girdikleri sýra Kartal da “Abi boþuna somurtma, gerçeði söylemek gerekirse Oðuz abi doðrusunu yaptý. biz dostuz ,alaman usulü hesap bize yakýþmaz” sözleriyle son noktayý koymuþtu.  

Gelecek hafta sonu günü birlik Þile'ye gidecekler ve iki kilo sucuðu kendi alacaktý. Orada da somurtmaya devam ederse Kartal bikinili kýzlarý asla tarif etmeyecekti. Namussuz hergele bir de yemin billah etmez mi.

Sabah kalkar kalkmaz getirdiði siyah ve yeþil zeytinleri tarif edildiði gibi hazýrladýktan sonra dolaba koyup, diðer iþlerine baktý. Verdiði karar ise, hafta boyunca o mendebura uðramayarak kýrgýnlýðýný belli edecekti. 

Bilgisayarýn baþýna oturur oturmaz tatili falan unutup kendi alemine dalýp gitti. Ýþe çýkmayýp, gün boyu yazýlarýyla uðraþmaya karar vermiþti.

Daha henüz ilk kasetin ilk yüzündeydi ve böyle giderse romanýný ancak torunlarý bitirebilirdi.

Þapka olmasýna raðmen güneþ beynini kaynatýyor iþin de ters gitmesi moralini bozup duruyordu.

Önce cenabet de deðilim çýkmadan totemimi de yaptým ama ters tarafýmdan kalkmýþým düþüncesiyle baðýrmasýna devam etti ve ayný anda da adýmlarýný sýklaþtýrdý. 

Belki de yýllardýr ilk defa iþe çýkalý ilk saat dolmasýna raðmen siftah edememiþti.

Yaratan herhalde içtiði içkilere karþý bugün rýzkýmý kapadý muhasebesini yaptýðý sýra yaklaþan dört kadýn ikiþer tane alýnca sitemi kesip baðýrmasýna daha bir iþtahla devam etti.

Yýllarýn verdiði tecrübeyle inandýðý gerçek, bir karýþ suratla mal satmanýn zorluðuydu nitekim güler yüzle adým attýkça gelen gidenler birer ikiþer alýp gidiyorlardý. 

Güneþ tam tepedeyken satýþ tekrar durdu ve hem dinlenebilmek hem de su ihtiyacýný karþýlayabilmek için girdiði parkta boþ bir bank bulup oturdu.

Suyunu bitirip soluklandýktan sonra tam kalkmak üzereyken parkýn o park olduðunu, adýmlarýnýn bilinç altý sürüklediðini ve dinlenme adeti olmasa da kafasýnýn hemen icat ettiðini hesaplayýp, kendi kendine oðlum ufuk çizgisi her zaman karþýndadýr ama hiçbir zaman eriþemezsin mýrýltýlarýyla iþine devam etti.

Hafta sonuna kadar kasetin bir yüzünü bitirip, bilgisayardan defalarca dinlediðinde gerçeðin tokadý yüzünde patladý.

Deðiþtirdiði bazý cümleler hatta kelimeler kitabýn gidiþatýný tamamen baþka yöne sevk etmiþti.

Yapýlacak tek iþ vardý, kasetlerin tamamýný defalarca dinleyip kitaba malik olmak.

Sabah gideceklerdi, hemen giyinip þarküteriden iki kilo sucuk almaya gitti ve önce tanýdýk esnafýn sorgulayýcý bakýþlarý ardýndan da fiyatý bu iki kiloyu ne yapacaklarýný, üç kiþiye çok fazla olduðunu düþündürdü.

Söz verdiði için denilen kadarýný alýp geri döndü.

Sabah Kartal'ýn asker bavulu gibi düþtüðü sýra diðerinin kornasý ayný zamana denk geldi ve güle oynaya çýktýlar.

Kasabanýn içinden beþ ekmek aldýklarýnda kafasý iyice karýþtý.

Tezgah açtýklarý yerde erken gelen aileler de vardý. Denizde fazla kalmadýlar, üçünün de soðuk suyu kýçlarý yememiþti.

Yanan mangaldan gelen sucuðun kokusu iþtahýný kabartmýþ, piþmesini ýzdýrap içinde beklemeye baþlamýþtý ki  Oðuz “Oðlum ekmek içi yer misin?”

Ne demek oluyordu arkadaþýnýn sözleri? Oðuz hiçbir zaman kendine veya Kartal'a böyle hitap etmezdi. 

Iþýk seçen gözüyle etrafý araþtýrýnca, mangalýn biraz ötesinde ki küçük karaltýyý fark edip bekledi.

Çeyrek ekmek içine konan sucuðu kapan çocuk, teþekkür edip ayrýldý ama burnunun dibine kadar gelen karaltýlarý fark edince iki kilo sucuk ve beþ ekmeðin sýrrýný çözdü.

Hava alabildiðine sýcak, rakýya konan buzlar görev yapamadan eriyip gidiyor, sucuk dýþýnda hiçbir þeyden zevk almýyordu ve anladýðý kadarýyla diðerleri de ayný durumdaydý.

Sonuçta ufak rakýyý dahi bitiremediler fakat ortada sucuk ile ekmekten eser yoktu. 

Dönüþ yolunda tamamýnýn suratý sirke sattýðý sýra Oðuz ”Geçen sene buraya bizimkilerle gelmiþtik, ulan mangalý yaktýðýma bin piþman oldum. Sucuðun kokusunu alan çocuðun biri karþýma dikilip masum masum bakmaya baþlayýnca elim ayaðým tutmaz oldu ve tüm sucuktan tek lokma yemediðim halde bekleþenlerin tamamýna veremediðim için ciðerim yandý. Önce tekrar gelmemeye yemin ettim ama sonra o miniklerin masum bakýþlarýný hatýrlayýp dönmeye karar verdim, Osman aldýðýn sucuðun sevabý da sana ait.”

Yarý kum yarý toprak satýhta bardak ve ekmeði ile debeleþtiði sýra ayný þeyleri, bir çeþit gönül borcu olduðunu düþünebilmenin getirdiði hazla “Ýyi yaptýn birader” sözleriyle arkadaþýný tasdikledi.  

Þile macerasýnýn fiyaskoyla bitmesinin ardýndan iki gün geçmiþ Kartal iþbaþý yapmýþtý.

Aðustos ayýnýn son günleri yaklaþtýkça içi bir hoþ olup, kazanabileceði parayý hesaplýyor ve iþlerin iyi gitmesi halinde kýþýn en zor günlerini rahat geçireceðini tasarlýyordu. Tek korkusu okullarýn biraz geç açýlmasýydý çünkü birkaç gün bile yaðmurlarla karþýlaþma þansýný fazlalaþtýrmaktaydý.

Bilgisayarýn baþýna geçip açma tuþuna parmaðýný bastýrýrken duaya da baþladý ''Aman yarabbim, bak boyumdan büyük iþe giriþtim, bir seferliðine mahsus bana da acýyýver.''

Kasetin ikinci yüzü tahmininden de hýzlý gidiyordu bunun da tek nedeni vardý, önce yazýya aktaracaðý yüzü defalarca dinlemesinin faydasýný görmekteydi.

Kapýnýn vurulmasýyla açýlmasý bir oldu.

Ýçeriye ok gibi dalan Kartal selam sabah vermeden söze baþladý:

“Abi sana harika bir haberim var ama Allah aþkýna gurur, kibir yapma. Abi iþbaþý yaptýðýmdan beri büroda çalýþmýyorum sebebi de büro tadilatta. Þimdi beni ne ilgilendirir diyeceksin, þöyle ilgilendiriyor. Büroda dekorasyon da deðiþmekte ve yepyeni eþyalar atýlacak. Patrona dedim ki abi bunlarýn bir kýsmý bana lazým. Tabi aldýðým yanýt hangisini istersen al oldu. Þimdi derim ki þu kontra plak masayý sandalyeleri þu oturduðumuz sediri deðiþtirelim. Tabana boydan boya halý da döþetiriz. Bilgisayar masasý da verecekler ayriyeten dýþ duvarlara kýþ için manto denen bir þey de yaptýrýlýyor. Ustasýna sordum, rutubetli bir odam var bundan yaptýrýrsak keser mi diye. Adam bana neden olmasýn dedi, bizden artan malzeme ile yapýlacak. Daha baþka eþyalar da var ama abi elini ayaðýný öpeyim yanlýþ anlayýp beni de üzme üstelik patronla tanýþmasan da o seni þifahen tanýyor ve saygý duyuyor.”

Cevap gerçekten de zordu ama kabul etmediði takdirde çok kiþinin hayallerini yýkýp, gönüllerini yaralayacaktý. Ýlk çalýþmaya baþladýðý günlerde tesadüfen tanýþtýðý bir psikolog þöyle dememiþ miydi, kimseye el açma fakat biri yardým elini uzatýrsa da geri çevirmemeye bak çünkü senin yapacaðýn ret, karþý tarafta bir daha yardým etmeme duygusunu uyandýrýr.

Kartal'ýn soluk alýþlarýndan heyecanýný tahmin edip “Bana bak yýrtýk pýrtýk þeyler olmasýn, hem iç duvarlara da yapýlacak iþçilikten bahsediyorsun, iþ bitene kadar ben sokak da mý kalacaðým?”

Kartal yanaklarýný mýncýklarken “Abi sen hiç endiþelenme, Oðuz abiye de durumu açtým, ben onu koynumda yatýrýrým dedi.”

“Peki ne zaman olacak bu iþ?” 

“Abi sen yarýn sabah iþine çýk ve oradan Oðuz abiye git. Ben bittiðinde sizi çaðýrýrým, anahtarý da þimdiden bana ver.”

“O halde tüm iðneleri bu akþam kartonlara takmamýz gerek; var mýsýn?”

“Abi fazlasýyla varým, bak dört de bira getirdim; hadi iþ baþýna.”

Aniden aklýna geleni söylemeliydi ve “Bana bak Kartal kaçak elektrik vaziyeti var, vazgeçelim baþýmý soktuðum bu yerden de olmayayým.”

“Abi ben onun çoktan farkýndayým. Öyle bir hallederim ki iþim bittikten sonra kralý anlamaz.”

Sabahtan Oðuz'un yanýna gidene kadar mal sattý mý satmadý mý fark dahi edemedi, aklý fikri evinin yeni haliydi.

Konu çekyatlarda uzanana kadar devam etti. Oðuz ile ayný odada yatmanýn talihsizliðini tekrar yaþamaya baþlamasý ise ev karþýlýðý ödediði diyet olmalýydý.  

Ýki gün Kartal'dan ses seda çýkmadýðý için meraktan kudurmak üzereydi.

Oðuz'un yanýna iþ bitiminde varýr varmaz adamýn baþýnýn etini yemeye baþlasa da ketum heriften tek kelime alamýyor fitil olmasý, sinirden köpürmesi de fayda etmiyordu. 

Adý gibi emin olduðu ise bu heriflerin aralarýnda devamlý irtibat halinde bulunmalarýydý.

Nasýl olduysa birden aklýna Nuray geldi, keþke telefon alsa ve ikide bir açýp, baþlarýnýn etini yeseydi.

Hafta sonu gelmiþ, elindeki iðneler tükenmiþ ayný zamanda ay sonu da geldiðinden ve kalem iþine baþlayacaðýndan her ikisinin getirdiði telaþ, ifadesi zor duygularýn ortaya çýkýp garip bir huzura kavuþmasýna neden olmuþtu. 

Akþam Oðuz'un mekana varýp, adama sarmaya hazýrlanýrken gelen telefon herþeyi deðiþtirdi.

“Hadi Osman eve gidiyoruz.”

Yol boyunca aðzýný açmayan adam ancak mahalleye girdikleri sýra “Osman inþallah Kartal'ýn dediði gibidir”

“Oðuz Allah'ýný seversen adam gibi konuþ, Kartal ne dedi?”

“Vardýk, ne göreceksek þimdi göreceðiz. Osman mutlu olacaðýna inanýyorum, biraz daha sabret.”

Kartal apartmanýn giriþinde bekliyordu. 

On dokuz basamaðýn baþýna geldiklerinde “Osman abi biz þimdilik aþaðý inmeyeceðiz. Kapýnýn hemen saðýnda ayakkabýlýk gibi birþey var, terliklerin orada. Þunu da söyleyeyim, ortada sehpa da var dikkatli ol.”

Ýkisinin de yüzüne aval aval baktý ve mýrýldanmasý gerekenleri mýrýldanýp basamaklara hamlesini yaptý. 

Tam ortaya vardýðý sýra Oðuz “Bana bak ulan, yarýn akþam yemeðe sendeyiz; öyle bedava iþ yok.”

Tam cevap verecekken, ayak seslerinden gittiklerini anladý.

Arkadaþlarýnýn kapýyý kapamasýný duyana dek bekledi ve onuncu basamakta olmasýndan ötürü topuklarýný birleþtirip kýçýný kaþýdý ve tükürmesi gereken yere tükürdü ama birden, tam on beþ sene sonra aklýna Ýrfan geldi.

Þimdi ne yapýyordu acaba?

Ýþi gücü var mýydý? 

En önemlisi huyunu suyunu deðiþtirip, birkaç gerçek dost edinebilmiþ miydi?

Keþke o lafý söylememiþ olsaydý, üzgünce baþýný sallayarak inmesine devam etti.

Kapý koluna henüz elini uzatmadan burnuna gelen boya kokusuyla ürperdi.

Açarken kapýnýn altýndan gelen hýþýrtý, burada halý var ayakkabýlarýný çýkar uyarýsýný yapýnca arkadaþýnýn dediklerini hatýrladý.

El yordamýyla küçük ayakkabýlýðý bulup içeri girdi.

Neden tek baþýna býrakmýþlardý ki? 

Terliklerini ayaðýna geçirmedi ama eðilip yerde boylu boyunca uzanmýþ halýyý parmaklarýnýn ucuyla tanýdý.

Ýkinci eline gelen koltuktu, üçlüydü ve deriden imal edilmiþti.

Koltuðun boyunu ölçmeye çalýþýrken, çarpan diziyle sehpa ile tanýþtý.

Hemen duvarýn dibine yerleþtirilmiþ iki adet deri koltuðu bulmasý uzun sürmedi.

Yataðý ile deri koltuklarýn arasýnda bilgisayar masasý vardý.

Kendi halýsý makine halýsýnýn üzerine aþaðý yukarý ayný bölgeye serilmiþti ama  ayak ucundaki sandýða konan yatak denginin hemen yanýnda bir ofis dolabý durmaktaydý.

Ve dört sandalyesi ile birlikte verzalit masa ayný yere konmuþtu.

Þaþkýndý ve hayretler içindeydi ve sekiz sene sonra caný sigara istiyordu.

Acaba elektrik iþi hallolmuþ muydu?

Duvara el attý, kurumaya yüz tutmuþ yeni duvara.

Önce üçlü koltuða oturdu, devrilip debelendi.

Tekli koltuklardan birine oturup sehpasýný okþadý, caný tekrar sigara isteyince sehpayý okþamaktan vazgeçti.

Ya koltuklar yýrtýk pýrtýk ise!

Bir saate yakýn parmaklarýyla malýný inceledi durdu. Sonunda tatmin olup, verene dua etti.

Dolabýnýn kapaðýný açýnca, þimdi ortalarda olmayan etajerlerindeki giysilerini buldu.

Yataðýnýn altýnda radyosu ve elektrik sobasý göreve hazýr bekliyorlardý.

Burnu dahi aptallaþmýþ olmalýydý ki uzun zaman sonra rutubet kokusu olmadýðýný fark etti.

Odasýný daha ilk günden kirletemezdi. Dýþarý çýkýp, ekmek arasý köfte yedi ve ihtimal birahanede olduklarýný düþünüp uðradý ama yoktular.

Dönüþte direkt mutfaða girip çay koydu, böylesine kutsal bir günde odasýna içki sokmayacaktý.

Ýkinci bardaðý sehpasýna koyduðu an aklýna Akdeniz akþamlarý gelince teybini çýkartýp kurdu.

Çay ile kafasýný mý buluyordu ne?

Ýçinden geldiði gibi kalkýp odasýnýn ortasýnda durdu.

Gözlerinin gördüðü son zamanlarda seyrettiði filimdeki aktörün rolüne soyunacaktý.

Adam dünyaca meþhur Yunan bir armatörün hayatýný canlandýrýyordu  ve son sahnesi hariç pek de umrunda deðildi, önemli olan ve tüm filme damgasýný vuran o son sahneyi þimdi kendi oynayacaktý.

Müzik Akdeniz akþamlarý, oyun hiç bilmediði sirtaki ama duygular týpkýsýnýn aynýsý.

Çayhane giriþinin tam ortasýnda, karþýsýnda Nuray.

Küçük bir adým saða ve küçük bir adým ileri.

Küçük bir adým sola küçük bir adým ileri, tam parkta oturduðu bankýn önü ve karþýsýnda Nuray.

Ayaklar küçük adýmlarýna devam ederken kollar yere paralel, güneþin doðuþunu seyrediyordu aynen aktör gibi umutsuz.

Halbuki askerken dört altý nöbeti çýktýðý gün huzur içinde seyrederdi, güneþin doðuþunu.

Ayaklarý iki halý altýndan geçip bilgisayara enerji taþýyan kabloyu hissetmeden oyununa devam etti.

Ya iþte böyle Onasis Efendi!

Herþey para deðilmiþ hatta gençlik bile.

Milyarlarýn sana fayda etmedi, sanýrým deri koltuklar da bana fayda etmeyecek.

Þimdi sen Atina'nýn bilmem neresinden Ýzmir taraflarýna hüzünle bakýp sirtakini oynarken ben de bodrum katýndan hiçbir zaman ulaþamayacaðým çayhaneye doðru oynuyorum.

Akdenizdeki hayal oldu ama ya parktaki Nuray!

Onasis Efendi, senin hiç iki Nuray’ýn oldu mu, paran yetmedi deðil mi?

Biliyorum benim gençliðim ve artý deri koltuklarým yetmeyecek.

Ayrý ayrý olsa da ikimiz de güneþin doðuþunu seyretme hakkýný çoktan kaybettik.

Küçük bir þans olamaz mýydý; neden olmasýn.

Kaset kutusunun içindeki kartý çýkartýp öptü, eli deðmemiþ miydi?

Sað elinde kart, sol elinde çay bardaðýný alýp, oyununa devam etti.

Örnekleri vardý, olabilirdi tabi.

Durdu, elin armatörünün hayatýndan dem vurarak Nuray’a ulaþamazdý.

Biraz daha tesadüfen karþýlaþmayý deneyecek olmazsa telefon alacaktý.

Savaþmadan mevziisini terk edemezdi, etmeyecekti de, en azýndan þimdi misafir kabul edecek bir odasý vardý. 

Üçlü koltuða oturup bardaðýný býraktý ve kartý kalbine bastýrýp seni kaybetmemem gerekiyor mýrýltýlarý arasýnda az önce oynadýðý küçük alana kara gözlerini dikti.

Þalvarla sirtaki oynamak herhalde biraz tuhaf olmalýydý ama þimdi hem de ikisi birden kýçlarýndaki þalvara             aldýrmadan, aktörün çevresinde dönüp duruyorlardý.

Cilveleri herife miydi yoksa tur aralarýnda göz göze gelince tebessüm ederlerken dudaklarýndan belli olan garip pýrýltýlar baþka mana mý ifade etmekteydi.

Ýki genç kýzýn arasýnda göz altlarý torbalanmýþ adamýn kendinden daha þanssýz olduðunu fark ederek gülümsedi.

Hadi kýzlar, elin oyunundan bize ne. Ayaðýnýzdaki þalvarýn þanýna uygun basýn çifte telliyi be.

Gireyim aranýza döktüreyim bildiklerimi.

Çayhanedeki evlenmiþse þimdi evli barklý kadýna asýlmýyor muydu?

Ulan kör etmeden önce kader bana soru sordu mu?

Kendi kendimize masum hayaller kurmaktan öte geçmiyoruz be.

Nuray konusunu Oðuz ve Kartal'a açsa mýydý?

Hayýr hayýr asla açmamalýydý. En küçük latifenin dahi aðýrlýðýný hazmedemez, þimdiye kadar kurulan tüm köprüler atýlabilirdi.

Belki ileride Oðuz'a açabilirdi ama henüz Kartal'ý tam manasýyla tanýmýyordu.

Ýleride tesadüfi karþýlaþma olursa, sadece arkadaþ sýfatýyla tanýtacaktý.

Evet þimdiden konuyu hiç açmamasý gerekiyordu, üstelik kýz aðabeyinin adýný bile söylememiþ miydi?

Tabi ya, kýzdan hangi sýfatla bahsedecekti.

Zabýtadan fazla dayak yememesi için araya girdiðinden mi dem vuracaktý.

Sekiz sene içinde baþýna gelen hiçbir olaydan konu açmamýþtý ki.

Oðuz öylesine kurnaz öylesine tecrübeliydi ki hemen iþin aslýný astarýný eþeler ve ortaya çýkarýrdý.

Peki Nuray’ý bulursa nasýl takdim edecekti?

Tabi ki abisi sayesinde olacaktý. Nasýl da düþünememiþti?

Az önce zamaný çorba ederek kurduðu hayal gibisi karýþtýrmadan, kendi mecrasýnda usul usul ve huylandýrmadan takdim edecekti.

Sabah kalkýp hemen Metin'in yakasýna yapýþýp balýk iþini halletmeyi ve herifler gelmeden salata filan ne varsa tamamlamayý planlayýp yattý.

Sabah hatýrlamasa da, gece boyu deðiþik kýyafetler giymiþ yaþlý armatörle boðuþup durdu.   

Hatýrlayabildiði tek þey gireceði yeni kalem sezonuydu.

Ekim ayýnýn ilk hafta sonuydu.

Hava kararmýþ, cadde kenarýndaki banklardan birinde oturmaya karar vermeden önce, elindeki son kutuyu da satmýþtý.

Omuz çantasýnýn para koyduðu ön gözündeki elini gezdirince zevkten dört köþe olup; oturduðu banka iyice yayýldý.

Kutlama günü Oðuz gelirken bin kutu da getirmiþ ve ertesi sabah kapýdan çýkarken dua etmeyi ihmal etmemiþ ve bilerek totem yapmamýþtý.  

Kafasýný kaldýrýp görmese de gökyüzüne baktý.

Koyu gri bulutlarýn kapladýðý gökyüzü, iþi býrakmasýný bekliyordu.

Sýrýttý, aniden toparlandý ve kalem iþin baþladýðý günden itibaren þansýnýn nasýl da yaver gittiðini, zabýtanýn dahi pek bulaþmadýðýný, az önce sattýðý son kutunun toptan aldýklarý malýn son kutusu olduðunu ve iþin bu þartlarda bir sene dahi gidebilse, kafasýný sokabilecek bir daire alabileceðini düþündü.

Daire mi, nah alýrsýn.

Þu caddelerde her gün saatlerce kýçýný yýrtan iþportacýlarýn tamamý daire sahibi ya.

Gene de harika ötesi kar ettim, nankörlüðün alemi yok.

Adý sýfatý ne olursa olsun ben yaptýðým iþi iþ adamý gözüyle deðerlendiriyorum.

Hiç çalýþmasam bile, bankadaki param mayýs ayýna kadar beni idare eder, üstelik zam gelir korkusuyla bin adet de iðne takýmý evde amade.

Hayýr, kasým ayýnýn bitimine deðin kalem iþini zorlamalýyým.

Þimdi toptancýya gidip çantayý týka basa doldurayým, oradan da Oðuz efendiye gideyim; rakýyý hak etti dümbük.

Yeni kalemleri eve býrakýp semt meyhanesine gitmiþ, Kartal'da gelince beraber zýkkýmlanmaya baþlamýþlardý.

Oðuz: “Ulan helal olsun sana, ben kalemleri bu sezon bitiremezsin sanýyordum.”

“Neden bitiremeyecekmiþim, günde asgari sekiz saat çalýþýyorum.”

Kartal: “Abi biraz evvel banka cüzdanýný görünce, kafamýn içi tuzsuz musakka gibi oldu; benden de yüzlerce defa helal olsun.”

Rakýsýný dudaklarýna götürmeden “Oðlum iþ adamýyýz iþ adamý” dedi ve kahkahayý bastý.

Oðuz: “Tabi iþ adamýsýn salak herif. Seni bu iþ için tanýþtýrdýðým Efe'yi hatýrladýn mý, o herif bu iþi ben kendimi bildim bileli yapar ama alkol yüzünden kýçýnda donu yok. Seni iþ adamý yapan günde sekiz, on saat çalýþman. Bu ülkede hiçbir iþportacý gününü böylesine harcamaz. Yarýsý kazandýðýný içkiye diðer yarýsý da kumar, uyuþturucu gibi þeylere yatýrýr; tabi ev geçindirenler de var ama onlar gerçek iþ bulduklarýnda iþi býrakýr.”

“Yok öyle deme, aralarýnda ne garibanlar var, istesem de istemesem de aramýzda yakýnlýklar doðuyor.”

Oðuz'un sözleri önce o zabýta müsveddesini tabi dolayýsýyla aklýna Nuray’ý getirince mahsunlaþtý. Fark edemediði masanýn da aniden soðumasýydý.

Oðuz'un “Kýrýldýn mý” sorusu ile aklý baþýna geldi.

“Hayýr asla kýrýlmadým ama sözlerin bana baþýmdan geçen bir olayý hatýrlatýnca, gayri ihtiyari hüzünlendim. Zabýta dingilinin biri de benim yüzüme dediklerinin aþaðý yukarý aynýsýný söylediydi.”

Kartal: “Abi darýlma, senin pozisyonundaki insana da dokunabilenler var mý?”

“Kartal sen herkesi kendin mi sanýyorsun. Zaten Allah belaný vermiþ, kalanýný da benden bulma diyeni dahi çýktý.”

Kartal: “Abi sen günde on saat çalýþýyorsun ama biz hiçbir þey bilmiyoruz, yuhlar olsun.”

“Hiç kaygýlanma, eðer ben size zorluklardan veya engellerden konu açarsam, benim iþ adamlýðým nerede kalýr. Bak elinde tuzluk, karþýmdaki hýyar rolüne soyunmuþ adamýn gýký çýkýyor mu?”

Esasýnda biraz arkadaþýna kýrgýnlýðýný ifade etmeye yeltenmiþ olsa da duvar olan kendisi deðil miydi? 

Oðuz: “Seni elinden tutup götürüp getirecek halim mi var, öyle davransaydým þimdi çoktan vazgeçip parkta veya otobüs duraðýnýn arkasýnda gelip karnýný doyuracak birilerini bekliyor olurdun; oh iyi ki ilgilenmedim de þimdi göðsünü gere gere iþ adamý oldun diyebiliyorsun.”

Arkadaþýnýn yüzünü sanki görüyormuþ gibi incelerken, henüz gençlik çaðlarýna ilk adýmlarýný attýklarý yýllardaki yüz þeklini hafýzasýnda canlandýrdý.

Oðuz: “Öyle aval aval yüzüme bakýp durma. Baþýna gelebilecek tüm olaylarýn bilincindeyim ama elden gelen birþey de yok. Ýþporta aleminde kimin baþýna ne geliyorsa senin de baþýna aynýsý gelecek; Efe bunu daha ilk baþtan beni köþeye sýkýþtýrýp söylemiþti zaten.”

Teferruat olmasa da herþeyi biliyordu ve þimdiye deðin hiç renk vermemiþti.

Gene de zarf atmaya karar verip “Efe sana ne gibi olumsuzluklardan bahsetti”

''Baþta zabýta ve polis dayaðý. Ýnsanlarýn hor görmesinin yaný sýra senin özel durumundan ötürü, kendilerinin baþýna gelmediði için senin duyabileceðini hiç umursamadan edilen dualar ve temenniler; daha sayayým mý ulan.”

Baþtan sona haklýsýn, aþaðý yukarý tamamýna vakýfým.”

Kartal: “O halde verdiðin mücadelenin þerefine.” 

Bu adam iþportacýlýk bilmese de, raký masasýnda adam idare etmeyi gayet iyi biliyordu.

Oðuz'da fýrsatý kaçýrmayýp, belden aþaðý fýkrayý anlatýnca, ortalýk tekrar ýsýndý.

Uyumadan önce baþ yastýðýný sýrtýna dayamýþ, karanlýk odayý daha da karanlýk yapan gözleriyle tam ayak ucundaki yedek yatak yorgan dengini inceliyordu.

Acaba arkadaþýný kýrmýþ olabilir miydi?

Hayýr, asla kýrýlmazdý o deyyus.

Gerçek, dadýlýk yapacaðýna olumsuzluklarý da göze alýp, kendisini sokaða salmasýydý ve esas gerçek, yapabileceði baþka seçeneðinin de bulunmamasýydý.

Çalýþma kararý tamamen kendisine ait olsa da Oðuz elinden tutarak, bugünlere gelmesine sebep olmuþtu.

Herþey biryana iki metre karþýsýnda, beyaz renkli pike ile üzeri örtülü dengi hala görememesine kimse çare bulamýyordu.

Halbuki yakamozlara bakmayý nasýl da özlemiþti.

Nasýl özlemesin, denizde oynaþan pýrýl pýrýl ýþýklarý.

Þehir hatlarý vapuru önünden geçtiði sýra, dans eden ýþýklarý.

Çayhanelerin, tavernalarýn renkli ýþýklarýna aldanýp zamaný þaþýran minik balýklarýn baþlarýný çýkartýp oynaþmasýný; nasýl özlemezdi ki.

Gecenin karanlýðýnda oynaþan ýþýklara assolist misali sonradan katýlan mehtabý seyretmeyi, hele dolunaysa renk deðiþtirerek yükseliþini seyre doyum olur muydu?

Nasýl da küçülüvermiþti dünyasý.

Sabah erken saatlerde bir gün öncesinin birikintilerini temizlemek aynen geçmiþi siler gibi. Ardýndan, bacýlarým ablalarým veya yirmi dört adet boya kalemi bilmem ne kadar tutturabildiðine, çakabildiðince çakma iþi ve akþamlarý þiþe dibini görme meraký; ne kadar sürebilirdi ki.

Eðer, direksiyon baþýna geçtiðinde kendini Allah sanan biri çýkmazsa, kafa iyiyken denize iþediði sýra düþüp boðulmaz ise ve kör olmasýna neden olan musibet tekrar peydah olmazsa, ileride bir gün iþ yapamayacak hale gelecekti.

O gün geldiðinde ne olacaktý?

Atacaklardý düþkünler yurduna, kalacaktý imaný kendinden menkul bakýcýnýn merhametine.

Hele bir de altýna falan kaçýrýyorsa, yiyecekti o yaþta dayaðý. Dini bayramlarda özlemle bekleyecekti, baþkalarýnýn yanýna birilerinin gelmesini.

Belki de akýllarýna ancak o günlerde gelen büyükler ve televizyoncularýn ziyareti sýrasýnda kendisine de rahat mýsýn sorusu sorulacak ve aðzýný köpürte köpürte, Allah devletimize zeval vermesin diyecekti, bakýcýsý koluna yapýþmýþ, yardým ettiði sýra!

Özleyecekti yakamozlarý, üzerine iþediði yataðýnda, tavana boþ boþ bakarken.

Muhtemelen sigaraya da tekrar baþlayacaktý, ziyarete gelen birileriyle iletiþim kurabilme uðruna hayýr hayýr mutlu sona her gün biraz daha hýzlý yaklaþabilmek için baþlayacaktý tekrar sigaraya.

Belki de koro kuracak, yürekleri kan aðlarken mutluluk fýþkýran gözleriyle aþk þarkýlarý söyleyeceklerdi.

Ýhtimal orada da kendisine tabi ki ''sen'' uygulanacaktý, yokluklarýna yoksulluklarýna ve itilip atýlmýþlýklarýna aldýrmadan tabi ki seni uygulayacaklardý.

Yakamozlarý özlemiþti bir kere, gözlerinden sicim gibi dökülen yaþlara aldýrmadý.

Ne eksiði vardý ki?

Arkadaþ, sen maçý televizyondan izliyorsun ben de radyodan dinliyor ve maçý yaþýyorum. 

Sen ekrana bakarken ben radyodan girip spikerin gözlerinden çýkýyor ve top sürüp, çalým atýyor, þut çekip, doksandan top çýkarýyorum.

Faul yaptýðýmda kemik sesi faul yapýldýðýnda, cinsel tercihi yanlýþ hakem diye hançerimi yýrtýyorum.

Daha yüzlerce misal verebilirdi fakat sadece yakamozlarý özlemiþti.

Gözleri, Eleni’nin saçlarý arasýnda parlayan gelin pullarý gibi karanlýk sularda parlayan yakamozlarý özlemiþ asla vazgeçemeyeceði takýntýdan da öte anlaþýlmaz bir duygu halini almýþtý.

Gidemezdi, gitmemeliydi düþkünler yurduna.

Biri tarafýndan çekilmediði takdirde, kendi çekmeliydi fiþini, kapamalýydý dükkaný, gözleri yakamozlarda. 

Böyle devam edemezdi, mutlaka birþeyler yapmalýydý; ama ne?

Ayak ucunda ki denklere örtülmüþ beyaz pikede beliren evlen kelimesini okuyunca problemi çözdü.

Peki kiminle evlenecekti?

Daha doðrusu nasýl ve ne ile evlenecekti?

Nuray’ýn dizi deðdiðinde, nasýl da fena olmuþtu.

Aþk evliliði yapmalýydý ki, iþe çýkamadýðý günler de soðan ekmeðe talim edebilsin.

Bir þey ister korkusuyla, sekiz senedir aramayan ailesi, evleniyorum dediðinde yardým ederler miydi?

Gülmesi gerekirken gözyaþlarý fazlalaþýnca, üzerine örttüðü yorganýnýn nevresimine gözlerini sildi.

Son olarak ölüp camiye getirildiði sýra, hoca namaza hazýrlanýrken bekleyen birkaç kiþi aralarýnda iyi çocuktu, kördü ama gözleri çok güzeldi dediklerinde, tabuttan fýrlayýp basacaktý gamatoyu.

Gün ýþýmadan, duyduðu seslerle uyanýp kafasýný kaldýrýnca, bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmurun sesiyle iþe çýkamayacaðýný anlayýp, kafasýný tekrar yastýða gömdü.

Sabah temizliðini bitirip, yedek paspasý da kapý giriþine attýktan sonra, ekmeðini alýp kahvaltýsýný bitirdi ve bilgisayarýn baþýna geçti.

Yazdýðýný aslýnda dinlemek deðil okumak istiyordu.

Bu aletin de tek kötülüðü, görme arzusunu devamlý gündemde tutmasýydý.

Parmaklarý istediðince olmasa da hýzlanmýþ, kasetler neredeyse bitme yoluna girmiþti.

Elindeki kaseti bitirdikten sonra tüm yazdýklarýný baþtan dinlemeye karar verdi.

Bodrum katýnda hava karardýðýný fark edemediði için ancak karný zil çalmaya baþladýðý sýra aklý baþýna gelip, dýþarýya çýktý.

Ekim ayýnýn son günlerine doðru kalem satýþý iyice düþmüþ, havalarýn da kötü gidiþiyle ancak karnýný doyurur hale gelmiþti. Tabi bankadaki parayý aklýna dahi getirmiyordu.

Malý bittiðinde, hava çoktan kararmýþ hatta saat dokuzu bulmuþtu.

Aksaray metrosunun çapraz karþýsýndaki parka oturup dinlendikten sonra yola çýkmaya karar verdi.

Gece olunca ortaya çýkan seyyar yiyecek satýcýlarýndan burnuna gelen ýzgara sucuðun kokusu, iþtahýný kabartýnca, kokuya yöneldi.

Ne olursa olsun, bu alemde en azýndan göz aþinalýðý olmasýndan ötürü, sucuðu ýzgarada piþmeye çalýþýrken þakalaþmaya da baþladý:

“Birader sucuðun duyduðuma göre gerçekten de kaliteliymiþ.”

Adam yýllardýr oralarda iþportacýlýk yaptýðýný bilmesine raðmen anýnda tabi ki sen taktiðini uygulamaya giriþti

“Seni tanýrým, adýn da Osman'dý deðil mi, kardeþ inan ol sucuðu evde kendim yapýyorum ama gel gör ki zabýtalara dinletemiyorum. Saf dana eti, içine biraz da lezzet versin diye baþ eti koyarým. Senin yaþýn genç bilmezsin, buradaki tüm kasap ve ciðerciler beni tanýr. Hangisine sorarsan sor, köfteci Ali'yi tamamý bilir.”

Ekmek içi sucuðunu alýp, bir kere ýsýrdýktan sonra adama cevap verdi:

“Haklýsýn gayet lezzetli bir et, yalnýz duyduðuma göre senin et son baþbakanlýk koþusunda tabela yapamamýþ öyle mi?”

Adam küfür etmeye baþlamadan hýzla ayrýlýp daha ilerideki banklara yöneldi.

Sucuðun tuz ve baharatla kapatýlmýþ berbat tadýna aldýrýþ etmeden yemeye koyuldu, midesinin Amerikan çöplüðü gibi olduðundan zarar gelmeyeceðinden emindi.

Bankýn diðer ucuna baþka birinin oturduðunu fark ederek, çantasýný kucaðýna aldý, ilk hatayý yaptýðýnýn farkýna varmadan.

“Abi, sana afiyet olsun, beþ lira verirsen ben de yaptýrabilirim, kokusunu içim çekti de.”

Koku kelimesi gafil avlanmasýna neden oldu ve elini çantanýn para koyduðu gözüne atarken, adama adresi de verdi. 

Vatan caddesindeki metroya ait trafolarýn ilerisinde, onlarca yýldýr atýl vaziyetteki þimdi çamur içinde güya yeþil alandaydý. Birkaç metre ilerisinden geçen onlarca, yüzlerce aracýn hemen dibindeydi ve adama sucuk ekmek parasý vermeye hazýrlanýyordu. 

Kafasýnda çakan þimþek, sað kaburgalarýndaki acýyý duymamasýna neden oldu.

Yere kapaklanýrken, kucaðýndan hoyratça çekilen çantayý hissetmedi bile.

Küçük çayhanede düþüp bayýldýðýnda nasýl soðan koklatýn, ambulans çaðýrýn gibi sesleri duymadýysa þimdi de hýrsýz var, tutun þerefsizin evladýný, yardým edin, ambulans çaðýrýn adam yaralý sözlerini duymadý.

Ýriyarý adamýn biri hoppini hoppini diye havalara fýrlatýp dururken uzaklardan gelen  kadýnýn yapma bey düþüreceksin  baðýrtýsý kulaklarýnda çýnlýyordu.

Nasýl da hoþuna gidiyordu, çýðlýklar atarken havalara atýlmak.

Havalarda uçmanýn baþka yollarý da vardý, koydun mu okul çantasýný kýçýnýn altýna bembeyaz karýn üzerinde yokuþun tepesinden aþaðýya kadar uçarak iniverirdin.

Yazýn demirleyen gemilere çýkýp balýklama aþaðýya süzüldün mü deðme gitsin, uçmanýn yollarý çoktu.

Balýðý kýzartýp çay bardaðýna koydun mu rakýyý uçak kabinindeki pilot gibi hissederdi, uçmaya hazýr ruhun.

Ama þimdi çay içecekti.

Mutfaktan elinde çay demliði ile geri döndüðünde bilgisayar açýk ve baþýna Nuray oturmuþtu.

“Roman yazdýðý mý nereden öðrendin?”

“Ben bilirim, kuþlar söyledi ama böyle roman yazýlmaz. Ýyi ki seni kontrole gelmiþim.”

“Romanýmý mý kontrol edeceksin yoksa beni mi?”

“Romanýn sen, sen romanýn deðil mi?”

“Yanlýþýn var benim romaným fantastik kurgu, þahsýmla alakalý deðil.”   

“Bana hiç de öyle gelmedi, romanýndaki kahramanýn baþýnda þiþe patlýyor ardýndan kýrýk þiþe bir de kaburgalarýna saplanýyor ama sen de týk yok.”

“Ne yapmam gerekiyor küçük haným?”

“Osman roman demek tasvir demektir, yazdýðýn þeyin adý senaryo veya benzeri deðil. Geliþmeleri tüm teferruatýyla anlatacaksýn ki okuyucu kahramanýnýn yerine kendini koyabilsin.”

“Nasýl yani?”

“Örneðin kahramanýný oturduðu yerden baþlayalým, sen adamý banka oturttun ama orasý yýllardýr bakým görmeyen bir yer, okuyucu nereden bilebilsin.”

“Anladým, dört tahtadan ikisi kýrýlýp çalýnmýþ bir bank.” 

“Zemin nasýl, çimen mi yoksa toprak mý?”

“Zamanýnda çimenmiþ ama þimdi bakýmsýzlýktan topraða dönüþmüþ üstelik mevsim kýþ ve yaðmur yüzünden zemin výcýk çamur.”

“Bu durumda kahramanýn da yüzünü çamura bula ve bu arada çevredeki aðaç ve diðer görüntüleri de anlat.”

“Yahu ben körüm, benden tasvir mi olur.”

“Daha iyi ya, baþkasýnýn gözüyle anlat.”

“Baþkasýnýn gözüyle mi, nasýl?”

“Mesela diþ pasta cilasý satan, kahramanýnýn yardýmýna koþar ve baðýrýr tutun caddeyi geçip, minik aðaçlarýn arasýna girdi. Bir baþkasý bakýn bakýn, ciðercinin sokaðýna saptý koþun gibi.”

“Yani çevredeki iþportacý ve yiyecek satan esnaf, kahramanýma bir þekilde kol kanat mý gerecek?”

“Evet aynen dediðin gibi, tüm esnaflar birbirlerini korur, iþin raconu bu.” 

Peki sonra ne olacak?”

“Arkadaþlarý kahramanýný hastaneye kaldýracak ve bölümü þöyle bitirebilirsin; adamýn sevgilisi koþar gelir ve sarýlýp sarsmaya baþladýðýnda ayýlýr.”

“Kahramanýmýn sevgilisi yok, sen olur musun?”

“O halde doktor yavaþça yüzüne tokat atarak ayýltsýn, ben neden sevgilisi olacakmýþým ki.” 

“Sevgilin var mý Nuray?”

“Sen tokatlara dikkat et de kahramanýnýn fazladan caný yanmasýn.”

“Yahu onu kim ayýltacaksa ayýltsýn sen esas sorduðuma cevap ver; sevgilin var mý?” 

“Henüz beyaz atlý prensim, yaþadýðým varoþlara uðramadý.”

“Çay içer misin?”

“Sen çaydan bahsediyorsun ama kahramanýnýn cep telefonu yok. Söyle bakalým kim arkadaþlarýna haber verecek de romanýn yürüyecek?”

“Evet haklýsýn, telefon alýp cebine koymalýydým ama inatçý daha doðrusu umutsuzun biri, beklediði kiþinin ters davranmasýndan çekinip bilerek aldýrmadým eðer ters davranýrsa romanýmda orada biter.”

“Hadi caným sen de, dünya romancýnýn kafasýnda çok büyüktür, bir yolunu bulurdun.”

“Öyle þey olmaz, benim kahramaným çölün ortasýnda kutup ayýsýyla karþýlaþacak kadar þanssýz biri.”

“Hiç de öyle deðil, bak ne hengameler atlattý.” 

“Nuray, benim sevgilim olur, beni sevebilir misin?”

“Osman sen ne diyorsun, bir körü seversem ailem ne der üstelik evde bir de topal aðabeyim varken, burasý düþkünler yurdu mu, gençliðine yazýk demezler mi?”

“Haklýsýn gözleri görmeyen biri ancak kendi þartlarýnda biriyle evlenmeli.”

“Þimdi bunlarý boþver de çaparini al ve balýk tutmaya git. Bak askere gideceksin, balýk tutman lazým.

“Nuray Allah'ýný seversen tutacaðým balýkla askerliðimin ilgisi ne üstelik ben askere gittim.”

“Ayol sen körsün yoksa körleri heveslerini alsýn diye bir gün askerlik yaptýracaklarmýþ, öylesine mi gittin?” 

“Ne diyorsun kýzým sen, ben erkekçe on sekiz ay askerlik yaptým.”

“Gene de körsün, bunu asla aileme izah edemem.” 

“Ama ben seni seviyorum Nuray.”

“Hangimizi, çayhanedekini mi yoksa parktakini mi?”

“Yeter Nuray yeter, canýmý çok yakýyorsun.”

“Senin canýný yakan ben deðilim, baþta ailen ardýndan çevren en önemlisi dünyayý kabulleniþ þeklin ve son olarak da gaspçýn.”

“Zaten canýmý fazladan yakmana müsaade etmeyeceðim, lütfen git artýk.”

Ortalýk tamamen sessizdi. Göz kapaklarýný kaldýrýp kaldýrmamakta biraz tereddüt etse de sonunda aralamaya karar verdi.

Iþýk seçen gözü, hiçbir þey göremeyince ilk panik inlemesine neden oldu, sað tarafýndaki acý dayanýlýr gibi deðildi.

Bir an bekledi, filmlerde ve romanlarda olduðu gibi öldüðünü düþünmesine de gerek yoktu çünkü caný çok yanmaktaydý.

Sonuç olarak yaþýyordu ve hemen bir durum muhakemesi yapmalýydý.

Önce yattýðý yatak kendisine ait deðildi ve bu yatakta ne iþi vardý?

Baþý ve sað tarafýndaki aðrý da neyin nesiydi ve ve aman yarabbi çýrýlçýplaktý; demek ki ölmüþtü veya öldü diye buraya yatýrmýþ olmalýydýlar.

Fark ettiði örtüyü kaldýrýp kalkmak istediyse de baþaramadý.

Aynen baðýrmak isteyip de baðýramadýðý gibi.

Kesin öldü diye býrakýp gitmiþler ve birazdan gömmek için geleceklerdi.

Þu an da ailesini arýyor olmalýydýlar ama neden bu hale düþmüþtü  ve neden her yer zifiri karanlýktý?