SIÐIRCIK KUÞU

AYRIM-1

 

 

Sýðýrcýk kuþu en bilinen yara taþýyan kuþ cinsidir.

Hadi uzatmadan baþlayalým.

Ýlk damla kapýya birkaç adým kala diðeri apartmanýn cümle kapýsýný açmak üzere kimse anahtarla uðraþmasýn diye arkadan çýkartýlan teli yakalamak maksadýyla eðildiði sýra kafasýna, içeri girerken de hala eðik olduðundan, saðanak halinde baþlayan yaðmurun öncü salvolarý kýçýna ve sýrtýna düþtü. Ýçeri girip, baþýný göðe doðru çevirdiðinde, bardaktan boþanýrcasýna yaðmaya baþladýðý için, sað elinin parmaklarýný açýp baþ parmaðýný burnuna dayadýktan sonra nanik yaptý ve kapýyý tamamen kapamaya hazýrlandý.  

Henüz saat on sularýnda, kendine göre mesai saatinin ilk dakikalarýndan itibaren tepesinden eksilmeyen bulutlar kah aralarýnda köþe kapmaca oynamýþ kah arada gümbürdeyip bana bak ulan iþini çabuk bitir yoksa tepene binerim diye, malý bitene dek tehdit etmiþti.

Hatta, arada üç aylýk erkek çocuðunun pipisinden fýþkýrýr gibi ummadýk zamanda yaðmýþ, ne oluyor demesine fýrsat vermeden de dinip, kendisi ile matrak geçmiþti.

Ama ne olursa olsun malýný bitirmesine müsaade etse de yaptýðý tehdit, þantaj ve boþanýrcasýna inmesi yüzünden tam üç gündür iþe çýkamadýðýný bir þekilde hatýrlamýþtý.

Tüm gün boyu yukardakilerle verdiði kavga nedeniyle, Tanrý ile arasý bir türlü düzelmediðinden de emniyete girer girmez nanik yapmayý ihmal etmedi fakat küçük omuz çantasýnýn boþ olduðunu hatýrlayýnca da mahsunlaþýp baþýný yukarý kaldýrarak, özür dilercesine sýrýttý.

Kapýyý iki parmak kalana dek kapadý ve uzun süre dýþarýdan gelen sesleri dinledi. Kar ve fýrtýna sezonu bitmesine bitmiþti ama þu yaðmurlarda bir dinse çok iyi olacaktý.

Günlerin uzamasýna raðmen ortalýk çoktan kararmaya baþlamýþ olmalýydý.

Aðustos güneþinin o kör edici ýþýðý da olsa, kendi için fark eden fazla bir þey de yoktu ya!       

Sokaða giren arabanýn sesini duyar duymaz kapýyý biraz daha kapadý.

Yaðmur baþlayalý henüz on beþ yirmi saniye geçmiþti ama araç önünden geçtiði sýra su sýçratacak kadar yaðmýþ, asfalt sokak hemen üstüne vazifeymiþ gibi suyu tutuvermiþti.

Yok yok yaðmurun da hakkýný vermek gerekiyordu.

Ýki haftadýr bilhassa son üç gündür kendini de iyi terbiye etmiþti doðrusu.  

Meyhanesi, birahanesi þöyle dursun, ancak rýzkýný çýkarabilmiþti.

Hadi caným sen de mýrýltýsý dudaklarýndan dökülürken de hayýflandý. Adam gibi çalýþmýyorum ki, açýk hava da gün de azami üç bilemedin taþ çatlasýn beþ saat. Ne ev de bekleyenim ne de kolumdan çekip çekiþtirenim var.

Önce normal mesai saati kadar çalýþsam diye aklýndan geçirdi ardýndan kimin için düþüncesi galebe çalýnca, kapýyý tamamen kapayýp geri döndü.  

Ayaklarýný paspasa iyice silip, beþ basamaktan oluþan ön merdivene doðru uzunca bir adým attý.

Ýlk basamak; kimsenin bilmediði ama ailesi ve yakýn çevresinden öðrenip, sýrýtarak anlattýðý Ýlk basamak; doktorun, ebenin, hemþirenin her neyse, avucuna düþüp kanlar içindeyken, kýçýna vurulan bir tokatla hoþ bulduk dünya demesi. 

Yoksa ne oluyor lan mý demiþti; tekrar sýrýttý.

Temizlenip ambalajlandýktan sonra anne denilen kutsal varlýðýn göðsünde baþlayan huzur dolu saatler ve birbirini takip eden günler, aylar, yýllar.

Arada kýçýna hafifçe bir tokat veya küçücük bir çimdik yese de dev gibi birileri tarafýndan mýncýklanýp hýrpalansa da, ekmek elden su gölden neþe dolu geçen zaman.   

Ne kadar zorlarsa zorlasýn, tüm insanoðlu gibi kendinin de sonradan öðrendiklerinden yarattýðý hayaller dýþýnda, hiçbir zaman hatýrlayamayacaðý bebeklik yýllarý veya ilk basamak.

Ýkinci basamak; önlüðü giydirilip, boðazýna da pranga gibi beyaz yakanýn takýldýðý gün yetmiyormuþçasýna sýrtýna yerleþtirilen çanta, hiç sevmediði okul günleri ve dýþ dünya ile baþlayan arkadaþlýðý.

Asmaya su inene dek hýrsla devam edilen eðitim. Ardýndan daha bir, iki yýl önce beraber oynadýðý ama adam yerine koymadýðý sokak ve okuldan arkadaþý kýzlara çok deðiþik gözle bakmasý bu ara da onlarýn da baþka gözle baktýðýný fark edemeyecek kadar enayi oluþu.

Ýlk flört, aman Yarabbim nasýl bir gündü o!

Herhalde birbirlerine klark çekmeye baþlamalarýnýn seneyi devriyesi tamamlanmýþtý.

Arka sokakta oturan ve fincan gibi yeþil gözleri olan Rum kýzýydý.

 O yýl orta okulu bitirmiþ ve tatil baþladýðýndan beri, mahallenin fýrlamalarýndan biri minik kaðýtlar götürüp getirmeye baþlamýþtý, tabi asgari dondurma karþýlýðýnda yapýyordu bu kýyaðý. Sadece ufaklýða para yetiþtiremediðinden kýza buluþmayý teklif etmiþ bu arada sayýsýz yazýþmalarýn nihayetinde, Bebek Parký’nda buluþmak üzere sözleþip plan bile yapabilmiþlerdi.

Þimdi yerinde yeller esen, Bebek Belediye Gazinosu’nun geçmiþte hemen hemen tam sahne arkasýna isabet eden asýrlýk çýnar aðacýnýn dibinde buluþacaklar bu arada Oðuz, Mýsýr Konsolosluðu’nun köþesinde, Mustafa ise muhallebici tarafýnda erketeye yatýp, geleni geçeni kollayacaklardý.

Düþünmüþ, taþýnmýþ kýz geldiðinde ikram edebilmek için bir külah da ay çekirdeðini cebine yerleþtirmiþti.

Eleni de kimse fark etmesin diye, iki duraklýk mesafeyi otobüs ile aþýp gelecekti.

Sonunda duraðýn arkasýnda ama parkýn içinde ki dev kuþkonmazlarýn arasýndan silueti gözüktüðü an, aklý baþýndan gitti.

Sandal kýzaklarýndan on metre kadar uzakta ve çýnar aðacýnýn denize bakan tarafýndaki bankta oturuyordu.

Küçük çocuklar annelerinin gözetiminde sýð sularda çýðlýklar atarak oynuyor, tüm dikkatini vermiþ aralarýnda tanýdýk sima olup olmadýðýný bilmem kaçýncýya kontrol ediyordu.

Kafasýný çevirdiðinde görmüþtü Eleni’yi, acemi dedektifler gibi, saðýna soluna bakarak yürürken.  

Kendinde çoktan þafak atmýþtý ama kýzýnda o meþhur fincan gözleri, þehir hatlarý vapurlarýnýn projektörlerine dönüþmüþtü.

Kulaklarýnda çocuklarýn çýðlýklarý, tepesindeki aðacýn yapraklarý arasýndan geçen rüzgârýn meydana getirdiði ýslýk benzeri ve tüm dýþ dünya ile baðlantýsý tamamen kafasýnýn içinden silinip gitmiþ iþin kötüsü günlerce söylemek üzere tasarladýðý kelimelerden de eser kalmamýþtý.

Eleni, yanýna gelip oturana dek ayaða kalkacak nezaketi düþünememiþti ama kýzýn merhaba diyen içten sesini duyunca da kýrk yýllýk kaþar zamparalar gibi hafif inik kaþlarý, kýstýðý gözleriyle tebessüm eden dudaklarýný aktör Yýlmaz Güney misali fazla aralamadan alçak bir tonda yanýtlamayý becermiþti.

Vallahi de billahi de Eleni kendisinden asgari dört gömlek daha cesurdu ama üzerine nereden bulduysa gelin pullarý serpiþtirip, yýldýzlarla bezenmiþ uzay boþluðuna benzettiði zifir karasý saçlarýný savurup ‘’vre benimle oynama, alacaksýn beni deðil mi’’ sözlerini duyduðu an, kaçacak delik aramýþ, birkaç dakika sonra kendine geldiðinde ancak yanýt olarak cebindeki çekirdek külahýný çýkartmayý akýl edebilmiþti.

Beyaz gömlek, yanýndan siyah þeritler sarkan beyaz etek ve beyaz terlikleri vardý. Vücuduna ait olmayan tek siyah yer ise çöp gibi ince bacaklarýnýn bitimindeki aþil tendonlarýydý ayaklarýný yýkamayý unutup aþk peþine düþmüþtü. Tabi kendi ayaklarýndaki çoraplar dört günlüktü ve alimallah ayakkabýlarýný bir çýkartsa, çevre kimyasal savaþ baþladý sanýrdý ya, her neyse.  

Agop’un kazý gibi, tek kelime konuþmadan çekirdekleri yiyip ayrýlmýþlardý, aman Yarabbim ne aþk!

Tekrar görüþememiþler zaten Eleni kýsa zaman sonra ailesi ile birlikte Yunanistan’a gitmiþ ve hatýralarýnda ilk sýrayý kapývermiþ ve hiç unutmamýþtý o kirli topuklarý.

Hayýr hayýr iþin aslý o denli ucuz deðildi ve asla unutamayacaðý bir þey daha vardý!

O gece karasý saçlarýna serpiþtirilmiþ gelin pullarý kýsa zaman içinde, ayný gecenin o yok edici karanlýðýnda, deniz üzerinde oynaþan yakamozlara dönüþmüþtü ve biliyordu ki ölene dek yakamozlar kafasýnýn bir yerlerinde oynaþýp duracaklardý.  

Çingene hesabý, on dört buçuk yaþýndaki bir erkek ile on üç yaþýndaki bir kýzýn aþkýndan, ilk bakýþta tebessümden öte baþka þey beklenemezdi ama öylesine saf öylesine temizdi ki; þimdiye kadar hiçbir yazarýn, romancýnýn, gene þair ve senaristin akýl edemediði, olasý töreler nedeniyle savsaklamayý yeð tuttuðu bu konu hiçbir zaman ciddiye alýnmayýp alay edilse de hem kendi için ve emindi ki hem de Eleni için kutsaldý ve mezara kadar da öyle kalacaktý.

Merdivenin ikinci basamaðý, tüm yaþayanlar gibi kendisinin de devamlý ilklerin meydana geldiði basamaktý.

Ýlk sigara, ilk þarap yudumu veya olumlu gözle bakýldýðýnda ilk futbol lisansý.

Kandilli tarafýndaki benzerine kalýn kablolarla baðlanmýþ yüksek gerilim direðinin dibinde biri görecek korkusuyla yakýlan sigaranýn ciðer yakan dumaný. En yakýn ev ses duyulmayacak kadar uzakta olsa, boðulmayý göze alýp, kýsýk kýsýk öksürmeler.

Ya ilk kendi semtlerinde maçalarý yemediðinden, sadece özenti olarak baþka semt meyhanesine dadanma!   

Ya ilk kerhaneye gidiþ, hepsi ayrý hikaye. 

Lise hayatý ile kahvehane hayatý, aþaðý yukarý ayný günlere rast geliyordu.

Kahvehaneye takýldýðýný öðrenen babasý, gözlerine dimdik bakýp ses çýkartmasa da annesinin ortalýðý tozu dumana katmasý unutulur gibi deðildi ama tüm arkadaþlarý gidiyordu ve gitmeye de devam edecekti.

Ýlk zamanlar oyun kaðýdý verilmediðinden sadece çay içip geyik takýlýrlar arada gözlerini oynayanlara kaydýrýp, bir þeyler kapmaya çalýþýrlardý.

Oyun tavlanýn arkasýndaki dama ile baþlamýþ sonra tavla gene ters çevrilip mars, hapis gibi oyunlara dönüþmüþtü.

Ýnsan kiþiliðinin oturmasýnda, çevre çok büyük yer iþgal ediyordu ve tüm arkadaþlarý gibi, çenesi düþük, geyiði seven ve yaþý gereði gözü kara biri olup çýkmýþtý.

Oðuz ile birlikte ayný okula gitseler de biri torna tesviye biri de makine kalýpçýlýðý bölümüne devam ediyordu.

Okulun yolladýðý ilk staj da kazandýðý ilk para, avucuna konduðu an, küçük daðlarý kendi yaratmýþ gibiydi.

Ve o ilk alýn teri ile kazandýðý para, kalan okul hayatý dahil tüm yaþamýný etkileyecekti.

O günler de tam bilincinde olmasa bile duyduðu öz güvenin deðiþikliklere sebep olduðunun farkýndaydý bu da þimdilik kafiydi.

Öylesine yeterliydi ki lise sonda anne ve babasý boþanmaya karar verdikleri sýra, baðýrmýþ çaðýrmýþ, kendini yerden yere atýp okulu býrakýrým, kaçar giderim ve intihar ederim sözlerini kullanarak tehdit dahi etmesine raðmen baþaramayýnca, duyduðu özgüven ile ne yaparsanýz yapýn diyerek kapýyý vurduðu gibi evden çýkýp gitmiþ ve büyük annesi ile oturmaya baþlamýþ diðerleri ise boþanýp Ýstanbul’un birbirine zýt bölgelerine taþýnarak semtten defolup gitmiþlerdi.

Birkaç aylýk tarifi imkansýz sýkýntýnýn bitiminde, üniversite hayalleri kurmaya hakký dahi olmadýðýný bilerek, cepte diploma iþ hayatýna baþlar baþlamaz, onlarca yüzlerce kilo aðýrlýðýndaki çelik parçalarýna milim milim þekil verirken içindeki kini nefreti ve tüm öfkesini olumlu yönde iþine aksettirince, patronlarýnýn el bebeði göz bebeði oluvermiþti tabii bir yere kadar! 

O yýllarda bir ilk daha vardý, lanet olasýca bir ilk.

Makine kalýpçýlýðýnýn yaný sýra fabrikalardan gelen kýrýk bozuk veya herhangi nedenden deforme olan parçalarýn aynýsýný tekrar yapýp yolluyorlardý ve öfkesi dinmesine raðmen, yeni bir hýrs edinmiþti, büyük annesinin diþlerini yaptýracaktý.

Kadýncaðýzýn yemek yediði sýra aðzýnýn þekilden þekle girmesini seyretmek çok hoþuna gitse de çektiði ýzdýrabý bilecek yaþtaydý ve diþ için önce patronundan avans istemiþ, kýrk dereden su getirilince para biriktirmeye baþlamýþtý. 

Askerliðine üç ay kala para neredeyse hazýrdý ve o gün müjdeyi verecekti.

Sokaða girdiði an kendisini gören kalabalýk içinden çýkan yaþlýca bir kadýn, boynuna sarýlýp feryat etmeye baþladýðýnda her þeyi, büyük annesinin vefat ettiðini anlayývermiþti.

Gariptir ki o tek kuruþ geliri olmayan kadýn, askerliði süresince ihtiyacý olabilecek cep harçlýðýný canýyla ödeyerek, çekip gitmiþti.

Yarýsý ikinci diðer yarýsý da üçüncü basamaða ait askerlik.

Mesleði ile özleþtirdiði aðýr kademeci hayalleri suya düþüp piyade olmuþ, sabahlarý mýntýka temizliðinde izmarit toplayýp, eðitim saatleri dýþýnda da genelde ot yolup vakit geçirse de aþaðý yukarý her gün oynanan futbol bir nebze olsun askerliðini kolaylaþtýrmýþtý lakin teskeresine iki ay gibi kýsa süre kalmýþken çok sert gelen topa vurduðu kafa iki hafta boyunca baþ aðrýsýna sebep olmuþ üstüne üstlük aðrýlarý diner dinmez gene bir maç sýrasýnda çelme taktý diye karþý tarafta oynayan bir astsubay avuçlarýnýn içi ile iki kulaðýna ve ayný anda tüm gücüyle artarda defalarca vurunca tekrarlayan baþ aðrýlarý ve haftasý dolmadan ilk epilepsi nöbeti viziteye çýkmasýna, doktorun teþhisi ise üçüncü basamaða basmasýna neden olmuþtu.

Asteðmen doktor gülerek ne demiþti?

Aslaným, bir þeyin yok, senin hastalýðýn tezkere hastalýðý…

Doktor doktor gel de gör ne hastalýðýymýþ doktor, gel de gör!

Üçüncü basamak, beþ basamaklý merdivende insen de çýksan da tam ortasý.

Kim olursa olsun, hayatý tamamen deðiþtiren basamak.

Mutluluklarýn, güzelliklerin, acýlarýn ve trajedilerin yaþandýðý basamak.  

Mercimek kadar beyin taþýsa da yapýlan edilenler karþýsýnda, kimin hangi çuvalýn pirinci olduðunu hemen öðreten basamak.

Soðuk iliklerine kadar iþlediði sýra, açlýðý, yüzlerce kiþi arasýnda kimsesizliði, sokaðýn ortasýnda kalma korkusunu vakit kaybetmeden hatýrlatan basamak.  

Yaratan, ölümü gösterip sýtmaya razý olmasýný mý saðlamýþtý?

Evet ölüm ameliyat olmadýðý takdirde kesindi ama karþýlýk olarak sýtma gösterilmemiþ hatta epilepsiden, baþ aðrýsý, kýç aðrýsýndan da eser kalmamýþtý yani hayatýný kurtaran doktorlarýn da hakkýný vermek gerekiyordu ama bir þekilde de diri diri mezara gömülmüþtü.

Üstüne üstlük, eskisinden de iyi olacaksýn gibi beyaz yalanlarla kandýrýlmýþtý.

Peki gerçek tokat gibi yüzüne vurulsa gene de ameliyat olur muydu, iþte buna dürüstçe kendi de karar veremiyordu.

Ulan gene de hayat güzeldi be!

Önemli olan dik durabilmek, ruhunu satmadan vereceði mücadelede hayatýný sürdürebilmekti ve buna da herhalde özgüven deniliyordu.

  Kafatasýnýn altýnda oluþan, büyüdükçe beynine baský yapan tümör alýnmýþ, Oðuz’un koluna yapýþýk hastaneden taburcu olduðu sýra, þaþkýnlýðý had safhaya ulaþmýþtý. Döner sermayeye ameliyat ücreti babasý tarafýndan ödenmesine raðmen çýkýþta kimseler yoktu hatta tüm süreç boyunca gelen giden de olmamýþtý. 

Semtte kalan tek akrabanýn evine gidip anne veya babasýnýn almaya geleceðini söylemiþlerdi ama kimse gelmemiþ, akrabasýnýn da suratýndan düþenin bin parçaya bölündüðünü fark ettiðinde ben parkta bekleyeceðim diyerek evden ayrýlmýþtý; çýkýþ o çýkýþ.

Günlerce beklemiþti yarý aç yarý tok, günlerce dolaþmýþtý aðýr aksak adýmlarla hoca gibi sarýlý kafasýyla, orada burada!

Parkta otururken öðrenmiþti annesinin altý çocuklu bir adamla evlendiðini ve adamýn kendisini istemediðini.

Maþallah park, haber toplama ve daðýtým merkezi gibi çalýþýyordu.

Gene ayný bankta öðrenmiþti babasýnýn güya kahredip iþten ayrýlarak emekliliðini istediðini ve Avcýlar tarafýnda sonradan adresini öðreneceði bir gecekonduya taþýndýðýný.

Ýþte bu dördüncü basamaðý, ayaðýnýn altýnda hissettiði ilk anlardý.

Beþinci basamak yarýndý ve olasýlýklarý düþünmek dahi istemiyordu.

Ayaðýnýn altýna gelen ne idüðü belirsiz küçük kabartýlar moralini daha da bozmaya yetti. Ýki adýmlýk, þimdi fark edemese de önceki yýllardan edindiði tecrübe ile beyaz zemin üzerine minik siyah taþlarla süslenerek, hani gök beyaz yýldýzlar siyah olsa benzeþir umudu ile imal edilmiþ karo düzlüðü geçerken ayný kabartýlar, gece veya sabah erkenden üç katýnda süpürülmesi gerektiðini kafasýna çivi gibi soktu.

Aþaðý inen on dokuz basamakta artýk dikkat edilmesi gereken tek þey vardý, onuncu basamak.

Ýnsen de çýksan da tam ortadaki basamak, her zaman yaptýðýný tekrarlayýp onuncu basamakta durdu ve asker gibi topuklarýný birleþtirdi ve önce sol elindeki poþetleri sað eline alýp kýçýný kaþýdý ardýndan basamaklarý döner þekilde imal edilmiþ merdiven basamaðýnýn en dar noktasýna ön diþleri ile dilinin arasýndan ýslýk çalarcasýna tükürüp, totemini de yaptý.

Soðuk bir kýþ günü okul sonrasý treleybüsten inip buz gibi yaðan sulu kar altýnda postu kahvehaneye zor atmýþ, tam ortada yanan kömür sobasýnýn yakýnlarýnda okey oynayanlarýn dibine sinmiþti.

Amacý biraz ýsýnmak biraz da oynanan oyundan feyz almaktý, hepsi o.

Masadakilerin üçü arkadaþý, koltuk altýna oturduðu ise, birkaç ay önce endamýný görmeye baþladýðý, semte yeni taþýnan Ýrfan adýnda þaþkalozun tekiydi öyle ki; Karda kýþta kýyamette, kaban altýna yelek ve kollarý dirseðe kadar sývalý, üst iki düðmesi sürekli açýk frenk gömleði ile dolaþan, olur olmaz yerde saða sola terslenen, ince uzun, görülebilen tüm kemikleri meydanda, eskilerin deyimi ile aðzýnýn kokusu Baðdat’tan gelen, ihtimal askerliðini yeni bitirmiþ olmasýna raðmen saçlarý bariz þekilde dökülmüþ, aðýr abi havalarýna meraklý deyyusun biriydi.

Aralarýnda tek sandalye olmakla birlikte ayný istikamette oturuyorlardý.

Oyunu parasýna deðil fakat masa altýnda açýk büfe, bir kasa küçük birasýna oynuyorlardý ve herkes kendi hesabýna çalýþýyordu, yani eþli deðildi.

Bir an gözü bu kabadayý bozuntusunun ýstakasýna kaydý ve tek taþa okey atacaðýný fark etti ama Ýrfan okeye dönerken tam karþýsýndaki oyunu bitirince, ýstakasýna öyle vurdu ki taþýn biri karþý masaya fýrladý bu arada kabadayý sol tarafýnda ki küllüðü sað tarafýna geçirdi.

Kaçýrdýðý fýrsata raðmen, süzme salaða gayet iyi taþ geliyordu ama bir de yanlýþ oynamasa.  

Dikkat kesilmiþ masayý seyrederken, adama gene gayet iyi taþ gelmiþ, daðýtým bittiði an elden iki taþa kalmýþtý ama strateji hatasý nedeni ile oyunu baþkasý bitirince, hafifçe ayaða kalkýp kýçýný kaþýdý ardýndan da ayak deðiþtirdi.

Üçüncü el göz göze geldiler ve birader hadi bir ayak deðiþtir dediðinde ses çýkartmadan yaptý.  

Birkaç el sonra neredeyse aþaðýdaki bira kasasýný kimin ödeyeceði belli olmuþken tekrar döndü ve ulan þuradan biraz uzaklaþ, uðursuzluk getiriyorsun dediðinde dayanamayýp sen önce oynamayý öðren dedi.

Kabadayýnýn bir kasa bira parasýndan kurtulabilmesi için asgari üç el üst üste okey atmasý gerekiyordu ve son daðýtýlan taþlar dizildiðinde eli buna çok müsaitti.

Söylediði söze yanýt vermeyen kabadayý, elinin güzelliði karþýsýnda sýrýtýp duruyordu, iki okey de daðýtýmdan ýstakasýndaydý ve diðer taþlarda çok müsaitti ama bu sefer de elini bozup, çifte giderek hem çift hem de okey atmaya kalkýþýnca, koltuk üzerindeki bitiverdi.

Istakasýný devirip kendine döndü ve uðursuz piç, sen demin ne dedin derken ayný anda da elinin tersiyle, aðzýnýn tam ortasýna tokadý indirdi ve film koptu.

 

Kelimenin tam anlamýyla uçarak yerleþtirmiþti kafayý ve birlikte masanýn altýna inmiþlerdi.

Tüm arkadaþlarý ve Hüseyin amcanýn çabalarý ile ayrýldýklarýnda kabadayý da aðýz burun kalmamýþ, korku dolu gözlerle bakarken aðzýndan tekrar piç kelimesini kaçýrmýþtý ama bu sefer kahvedekiler ayýrmadan önce kendine biraz zaman tanýdý ve salaðý bir daha semtte dahi gören olmadý.

Anýmsamasýnýn nedeni kavga deðildi.

Ýrfan’ýn aðzý burnu kan içinde çekip gitmesinden sonra kalanlar önce yaptýðý totemler yüzünden zavallý ile alay etmiþler fakat zaman zarfýnda sanki adamýn bedduasý tutmuþçasýna þaka ile baþlayan totem hikayesi tamamýna bulaþmýþtý iþte þimdi onun için onuncu basamakta tüm iþlerinin hayýrlý gitmesi, biraz da kendisi ile matrak geçmek üzere totem yapýyordu.

Hatýratýnda o karlý kýþ günü, eðdiði baþýný umutsuzca sallayarak aþaðý indi.

Apartman temizlenmeli, þifahi de olsa antlaþmasý buydu; kendi kendine yaþlý mahalle karýlarý gibi söylenip, anahtarýný çýkartmaya çabalarken kapýsýnýn önüne de geldi.

Kapý henüz dört parmak açýlmadan burnuna gelen keskin rutubet kokusu, her zaman olduðu gibi, tekrar mýrýltýlar halinde söylenmesini saðladý.

Ardýna dek açýlan kapýnýn havalandýrmayý hýzlandýrmasýyla hemen içeri kýsa bir adým atýp, sað ayaðýnýn burnuyla halýyý buldu, yarým saða dönüp ayakkabýlarýný çýkarttý ve ayný noktada bekleyen terliklerini giydi.

Elindeki poþetleri masaya, omuz çantasý ve katladýðý bastonunu sedire býrakýrken ulan pas pas var, neden ayakkabýlarýnýzý silmeden çörekleneceðiniz yere çýkar da bana eziyet edersiniz düþüncelerini nankörlük etme, yaptýðýn iþ günde yarým saati geçmez sözleri takip etti.

Mart ayýnýn yirmi yedisiydi, hava soðuktu, doðum günüydü ama önce pencereyi açmasý gerekiyordu.

Kaldýrým ile ayný hizada baþlayan pencereyi açtý, odayý kendi haline býrakýp, dar koridordaki saðlý sollu odunluklarýn arasýndan geçip, odasýnýn tam karþýsýna isabet eden mutfak kapýsýný açarak girdi, ayný rayihanýn içine!

Giriþten, sol tarafýnda karþý duvara kadar, ortasýnda lavabosuyla mutfak tezgahý gene tam karþýda tepede iki küçük pencere ve tezgahýn karþýsýnda ise, üstünde dolabý altýnda mini tezgahýyla tüplü ocaðý, kapýdan girer girmez de sað taraf da buzdolabý fotoðrafý tamamlýyordu.

Elindeki poþetlerden birini itina ile açýp, raký þiþesini çýkarttý ve iki sene önce dört nolu dairenin yeni buzdolabý aldýðýnda, eskiciye vermektense kendisine hediye ettikleri dolaba yerleþtirdi.

Ekmeði de karýnca fare ve diðer haþerattan korunmak amacýyla, tavandan sarkýttýðý torbaya koyup, kalan iki poþete yöneldi.

Artýk burnu rutubet kokusuna alýþtýðý için rahat davranmaktaydý ve tezgah altýndan çýkardýðý kevgiri lavaboya býraktýktan sonra leðene de pirinç döküm, seksenlik prostatlý herifin þeyinden daha fazla akýtmayan sarý musluðunu açarak su doldurup, tezgahýn yanýna yerleþtirdi.

Açtýðý eski gazetenin üzerine, balýk poþetini býrakýp, diðer poþetteki kývýrcýk salatayý çýkartarak, yaprak yaprak kopartýp, tamamýný su dolu leðenin içine attý ve balýðýn baþýna geçti.

Poþeti gazetenin üzerine boca ederken, günün bereketli geçtiðini düþünüyor, evden çýktýðý andan itibaren, þansýnýn nasýl da açýk olduðunu hesaplýyordu.

Belediye otobüsünün þoförü, bilet atmasýný istemediðinde günün iyi geçeceðini zaten anlamýþ, Beþiktaþ’ta inmeden önce eline aldýðý iðnelerini gören birkaç yolcu satýn alarak bunu perçinlemiþler ve inip, Ihlamur yolundan Mecidiyeköy’e varana dek malýnýn çoðunu satmýþtý.

Kýsa sürede malýný bitirip, Tahtakale’nin yolunu tutmuþ ve ertesi günün ham maddesini de alýp, semte dönmüþtü.

Ýþte þimdi ayýkladýðý her kreçanýn ve dolaptaki rakýnýn deðeri, doðum günü olmasýndan deðil de rýzkýnýn açýk olmasýndan ötürüydü.

Asla her gün böyle olmaz, sað ayaðý ile evden çýksa da eline ilk malý aldýðýnda ihlas okusa da, totemin kralýný yapsa da öyle günler olurdu ki karnýný zor doyururdu. Hele bugün yaðmur üç, dört saat önce baþlasa, þimdi kahvehanenin birinde zaman geçirebilmek uðruna ne taklalar atýyordu.

Öyle ya, otobüsten iner inmez daha tam yerini algýlayamadan “Osman, gel ulan harika kreça var” diye baðýran, balýkçý ve çocukluk arkadaþý Metin’in yanýna gittiðinde, torba dolusu kreçayý yarý zorla ama gayet makul fiyata alýnca, aklýna raký ve otobüste aralarýnda konuþan birkaç yolcunun doðum gününden bahsetmesi, yýllardýr unuttuðu kendinin de aðaç kovuðundan çýkmadýðýna göre bir doðum günü olduðunu hatta o günün bugüne rast geldiðini birden hatýrlayývermiþti.

Kumru, güvercin boku kokusundan geçilmeyen minik arka bahçeye bakan küçük pencereye baþýný çevirince, kedi girmemesi için yerleþtirilen tel kafesin ardýnda, nafakasýný bekleyen tekirin miyavlama ve sanki kim olduðunu biliyormuþ gibi çýkarttýðý sesleri bir süre dinledikten sonra hayvanýn duyabileceði bir tonda “bekle ulan ayýklamam bitsin, nafakan hazýr” diye seslendi.

Þimdi sinsi sinsi gülüyor, yarým saat önceki konuþmayý tekrar aklýndan geçiriyordu. Metin’in balýklarý uzatýrken “ulan bunlar çok küçük, sen kýzartamazsýn, buðulama yap” sözlerini gülümseyerek karþýlamýþ ve “ulan sen benim balýk kýzartma üzerine ne kariyer sahibi olduðumu bilsen, bana balýk kýzartma lokantasý açar, zengin olurdun” demiþ arkadaþýnýn aval aval baktýðý sýra fazla konuþup icatlarýný kimseye öðretmeye niyetli olmadýðýndan hemen sývýþmýþtý.

Ayýkladýðý balýðý lavabodaki kevgirin içine fýrlatýp bir baþkasýný eline aldýðý sýra tekirin miyavlamasýný duyunca dayanamayýp, birikmiþ organ ve kafalarý avuçladýðý gibi, uzanarak tel kafesi aralayýp pencereden hedef ayýrt etmeksizin attý.

Dýþarýda bir anda oluþan curcunaya dayanamayýp pencereyi de kapadýðý an aklýna yarýn Þehzadebaþý Vezneciler’e gideyim düþüncesini getirse de vazgeçti; üniversite tatile girmeden veya hafta sonlarý dýþýnda oraya gitmeye yeminliydi.

Ayýklama iþi bittiði sýra, ziyadesi ile gürültü yapan, birbirine saldýran kedilerin kavgasýna kýzdýðý için kalan artýklarý çöpe atýp, yýkama iþini bitirdi ve ocaðýn bulunduðu tezgaha geçip hemen yanýna serdiði gazetenin üzerine un dökerek çöp þiþleri almak için tepesindeki dolaba doðru uzadý.

Bir seferinde un yerine alçý döktüðü için hem arkadaþý Oðuz’u hatýrladý hem de yaptýðý duble salaklýðý.

Þimdi kendi icadýyla baþ baþaydý. Çöp þiþlere balýklarý diziyor böylece kýzartýrken çevirme ve toplama sýrasýnda tek tek on beþ kere de yapacaðý iþi tek kereye indirgiyordu.

Hem çevirmesi hem toplamasý öylesine basitleþmiþti ki, þu minicik istavritler dahi çocuk oyuncaðý gibi geliyordu.

Ýçten gelen eziklikle kedilerin verdikleri pay kapma kavgasýný düþündü ve Metin’in de kendisinden az para aldýðýný hesaba katýnca, çöpe attýðý artýklarý çýkartýp tamamýný camdan fýrlattý.

Ellerini yýkarken tekrar aklýna Oðuz geldi.

Ýrili ufaklý trajediler üst üste geldiði ve düþtüðü gayya kuyusundan çýkmanýn yollarýný arayýp bir türlü bulamaz, martýlardan, parkta oynayan bebelerden dahi medet umup, cinnet kapýsýnýn önünde dans ettiði günlerin birinde sadece vakit geçirebilmek amacýyla yanýna gittiði arkadaþý hadi seni kendin piþir kendin ye kebapçýsýna götüreyim demiþ ve orada çöp þiþe balýk geçirebileceðini düþünüp denemeye karar vermiþ ve kömür olmuþ veya bir yaný piþmemiþ balýk yemekten de kurtulmuþtu.

Esasýnda bu çöp þiþ hikayesi, tek baþýna da baþarabileceðinin, kendine olan inancýnýn baþlangýç noktasýydý ve gene o günden kýsa süre sonra artýk çalýþmak istediðini arkadaþýna anlatýnca, iþportacýlýk yapmasýna karar vermiþ ve doðruca Aksaray’ýn yolunu tutup Oðuz’un bu iþlerde uzman olan arkadaþý Efe’ye ýsmarladýklarý birkaç þiþe biranýn karþýlýðý zanaati kapmýþlardý.

Gerçi süreç içinde, çöpe balýk takýldýðýný defalarca fark etmiþti ama kendi için kendi icadýydý ya, önemli olan buydu.

Bir çöp on beþ balýk almýþ ve altý çöple dizme iþini bitirmiþti.

Tavadaki yaðýn ýsýnýp ýsýnmadýðýný anlamak için, bir pinçik unu tavaya üfeledi.

Duyduðu cýzýrtý ile iki çöp þiþi tavaya býrakýp, sesli saatinin düðmesine bastý ve dinledi.

Balýðýn bir yüzü beþ dakika kalacaktý. Zamaný deðerlendirmek için, hýzla odaya gidip, sedirin altýna uzattýðý elini çýkardýðýnda, tuttuðu elektrik sobasýný ayaða dikip, tekrar sürünerek sedirin altýna girdi ve fiþi kaçak elektrik kullandýðý gizli prize yerleþtirdi.

Üç adet bin vatlýk çubuklarý olan sobanýn ýsýtýcýlarýndan ikisini yaktý ve kafasýný yukarý kaldýrýp, parasýný Vezneciler’deki polisten kessinler mýrýltýsýnýn ardýndan az önce açtýðý pencereyi de kapayýp hýzla mutfaða gitti.

Saatini kontrol etti ve kalan dört dakikasýný salata yýkamakla geçirip, maþa marifetiyle balýklarý çevirdi.

Þimdi yeni baþlayan beþ dakikasý vardý.

Aceleyle salata tabaðýný ve destek tahtasýný alýp, avuçladýðý yapraklarý tabak içine oturtulmuþ tahtanýn üzerinde doðramaya baþladý.

Ýlk balýklar çýkýp ikinci posta çevrildiði sýra doðrama iþini bitirdi ve ikinci postayý çýkartýp kalanlarý atarken salata da hazýrdý.

Son postanýn son yüzü kýzarýrken sofrayý kurup, raký ve bardaklarý da masaya götürdü.

Altý þiþ balýk çok fazlaydý ve üçünü mutfakta soðumaya býrakýp, odasýna döndü.

 Eskiden yazlýk sinemalarda veya çay bahçelerinde kullanýlan Çayaneci Güngör aðabeyinin verdiði tahta iskemlesini altýna çekip oturduðu sýra birden aklýna gelen dürtü ile, yataðýnýn altýndaki radyo teypini de çýkartarak, normal prize taktý ve içine de bir kaset koymakla birlikte önce radyosunu açýp, akþam haberlerini dinlemeye hazýrlandý.

Küçük ekran televizyonu da vardý ama nedense radyodan daha fazla zevk alýyordu.

Ýlk lokmalar, ilk yudumlar derken doðum günü olduðunu hatýrlayýnca, kadehini kaldýrýp lanet olsun doðduðun güne ama ne yapalým ancak öldüðümüzde badem gözlü olacak ve o güne dek sürüneceðiz, hadi þerefe mýrýltýsýyla, çay bardaðý kadehini bir dikiþte bitirdi.

Babasýnýn elinden tutarak yürüdüðü yaþlarda çok etkilendiði olay, þoförler kahvehanesinde zoraki otururken tanýdýðý yanýk Süreyya lakaplý semt delikanlýsýnýn geçmiþiydi.

Adamýn yüzü Sarýyer, Çayýrbaþýndaki kibrit fabrikasýnda çalýþtýðý sýra, çýkan yangýn nedeniyle korkunç yanmýþtý.

Ýlk gördüðü gün çocuk aklý babasý dahil, prafa oynayan adamlara annesinden böyle mi doðdu diye sorunca, yangýnda bu hale geldiði çocuk aklýna uygun biçimde izah edilmiþ bir de ocak arkasýna götürülüp, yanmadan önce Süreyya’nýn kartpostal ebadýnda fotoðrafý gösterilmiþti.

Üzerinde oduncu gömleði, kot pantolon ve topuklarýna bastýðý ayakkabýlarýyla hemen kahve dýþýnda bekleyen adamla fotoðrafýný gördüðü kiþi ayný kiþi olamazdý.

Biri korku filmlerinde makyajcýlarýn dahi akýl edemeyeceði bir yüze sahipti diðeri ise zamanýn en meþhur sinema veya gazino sanatçýlarýnýn dahi ilk görüþte aþýk olacaðý bir yüze.

Böylesine zýt, böylesine çocuk aklýnýn izah edemeyeceði bir durum.

Sonraki yýllarda çözmüþtü Süreyya aðabeyi.

Sabahtan akþama deðin, kahvehanenin Kaptan Resturant’a bakan köþesinde dikilir, iki bina arasýndaki onbeþ metrelik minik sokakta arada volta atardý.

Semt kadýnlarýndan veya yaþý büyük kýzlarýndan biri önünden geçmeye kalkýþýrsa ki; bundan doðalý da yoktu, hemen yüzünü deniz tarafýna çevirip fransýz olur bunu bilen kadýn ve kýzlar onu uzaktan, köþesinde dikildiðini fark ettiklerinde yön deðiþtirirlerdi.

Küçük büyük ayýrt etmeksizin tüm semt adamlarýna selam verip alýr, saygýlý davranýr, güneþ batana dek içindeki acýyý bir þekilde kimseye yansýtmazdý.

Gelip geçen araçlarýn içindekiler fal taþý gibi açýlmýþ gözleriyle baktýklarý sýra ya kafasýný çevirir ya da tebessüm edecek kadar kendini de aþmýþtý.

Emekli miydi, geliri nereden gelirdi, hiçbir zaman öðrenememiþti ama kesin bildiði asla kimseden yardým almayýp, dimdik ayakta durmasýydý.

Babasýný öðle yemeðine çaðýrmaya gittiði bir tatil günü þöyle dediðine kulak misafiri olmuþtu:   

‘’Ben bu Arnavutköy’ün üzerine gelebilecek tüm uðursuzluklarýný, cayýr cayýr yanarak ödedim. Allah sakatlýk acýsýný baþkasýna tattýrmasýn.’’

Sence öyle mi oldu dersin Süreyya abi?  

Hava karardýktan sonra nasýlsa o minik sokak kendince hareketlenir ve Süreyya abi gece bastýðýnda fena sarhoþ olurdu.

Ve evine gidene kadar kimse dokunmazdý.

Yol boyunca serserilik mi yapar, öf len öf mü çeker yoksa hançeresini yýrtarcasýna nara mý atardý; asla.

Baðýrýrdý, sadece içinden geldiði gibi baðýrýrdý

Nara deðil, öf ülen öf hiç deðil, sanki kafese kapatýlmýþ Bengal kaplaný, tanrý mengenesine sýkýþtýrýlmýþ ruh gibi baðýrýrdý.

Dökerdi akþama dek oynamak zorunda olduðu rolün birikimini sokaklara.

Bazen aþýrý sarhoþ olduðunda çok samimi ve kadim arkadaþlarý eve götürür döndüklerinde anlatýrlardý, aðlamadýðý halde, gözlerinden oluk gibi yaþlar aktýðýný.

Baðýrmasýný ilk duyanlar böðürtü sansa da dikkatle dinlediklerinde içten gelen bir yalvarýþ bir isyan olduðunu anlarlar, evlerinin önünden geçtiði sýra duydularsa, erkekler baþýný öne eðer, kadýnlarýn çoðundan iki damla yaþ dökülürdü.

Ve Allah günün birinde yalvarmalarýný kabul etti ve bir daha kimse köþede durduðunu görmedi, sesini de duymadý.

Süreyya aðabeynin tek eksiði, ödediði vebalin belki kendi ailesinden birilerine yarasa da semti kapsamamasýydý.  

Bu sefer hüzün alkolden deðil, maziden gelmiþti.

Ýbrahim’i pek sevmez kolay kolay dinlemez hatta bugüne dek para verip tek kasedini de almamýþtý.

Esasýnda müziði de pek sevmez, muhtarýn oðlunun dediði gibi müzik kulaðýnýn olmadýðýnýn da farkýndaydý.

Askerden önce Oðuz’un elinde gitar, muhtarýn oðlu Özden’in elinde baðlama, þaraplarýný alýr, ver elini Arnavutköy Bebek arasýndaki piknik alaný Setler. Biri hafif müzik takýlýrken, genel de Erol Büyükburç parçalarýný çalmaya çalýþýr diðeri de Orhan baba takýlýrdý.

Kafalar ne kadar dumanlanýrsa dumanlansýn asla kendisine þarký söyletmezler, tadýmýzý kaçýrma diye defalarca uyarýrlardý.

Sonuçta, makine kalýpçýlýðýna ne kadar yeteneði varsa, müziðe de o denli yoktu.  

Zaman içinde bu konuda devamlý dýþlandýðý için zaten sevemediði müzikten fazlasýyla soðumuþtu ama ‘’Akdeniz Akþamlarý’’ adýndaki parça öyle etkilerdi ki baþkasýnýn yorumu yavan gelir, dinlemeye bile tenezzül etmezdi.

O parçayý Ýbrahim’den dinlerken, göz yaþlarýna boðulurdu.

Hikayesi de bir baþka tesadüftü ve yeni dünyasýndaki ilk yýllara dayanýyordu.

Malýný erken bitirdiði bir yaz günü semtin yerlileri tarafýndan, çarþý denen ana caddesinde ilerlerken kaset ve plak satan arkadaþý Cumhur içeri sohbet ve çay içmeye davet edince, içeri girip havadan sudan konuþmaya baþlamýþlardý.

Sohbetin bir yerinde gelen müþteri bu parçayý istemiþ ama almadan önce bir kere dinlemeyi de teklif etmiþti.  

Kulaklarýna dolan ilk týnýlarýn ardýndan vakit kaybetmeksizin bir yerlere uzayýp gitmiþ, bazen daðlarda dolaþmýþ bazen sahilde dudaklarýnda hayde vira naralarý gözlerinde martýlar, að çekmiþ bazen de ayaðýndaki þalvarý, beyaz gömlek üzerine giydiði siyah cepkeni ve kürek kemiklerine dek inen gece karasý saçlarýný savururken hayallerine sýðmayacak kadar güzelleþen kýzýn, gözlerini delercesine diktiði sýra yaptýðý dans gelmiþ arada futbol oynayýp, geceleri yakamozlarý seyretmiþti.

Þimdi tam teferruata giremese de þarký bitene kadar gidip dolaþtýðý yerlerin sayýsý anlatýlamayacak kadar çoktu.

Kasetin ön ve arka yüzünü ayný parça ile, arkadaþýna özel doldurtmuþ, dinlemeye usanmadýðý parça, zaman zarfýnda her kulaðýna gelmeye baþladýðýnda, vakit kaybetmeksizin bir yerlere gider ardýndan da aðlamaya baþlar, kaderine ettiði küfürlerle sonlanýrdý.

Niye ben?

Niye ben?

Niye ben!

Radyoda haberler bitmek üzereydi henüz kaseti baþlatmadan gözyaþlarý bugün klasik düzeni reddederek, kuyruklarda bekleyenlerin hakkýný çalmaya kalkan uyanýklar gibi öne geçip, duygu saðanaðýna yakalanmadan sadece niye benin aklýna gelmesiyle yaðmaya baþladý.

Niye ben? 

Niye sen sorusunu, baþta ailesi dahil kimsenin sormadýðý ve ancak kendi kendine de yanýtlayamadýðý niye ben sorusunun cevabý yoktu.

Diðerinin ise vardý ve iþ saatlerinde defalarca duymuþ, bilhassa caným çok da genç, Allah iyi ki bizim baþýmýza vermedi sözleri her kulaðýna geldiðinde ilk zamanlar küfür ile karþýlýk verse de süreç içinde alýþýp, güler geçer olmuþtu.

 Niye ben kelimelerinin çözümünü henüz bulamamanýn acýsýný ilk günlerde ziyadesiyle yaþadýðýndan, bugünlerde pek ehemmiyet vermese de içki masasýnýn ilk misafiri hep o kelimelerdi.

Alýþkanlýktan olsa gerek, sedirin tam karþýsýna isabet eden yataðýna, ayak ucundaki çeyiz sandýðýna ve sandýðýn üzerindeki yatak yorgan dengine, boþ gözlerle baktý.

Otuziki yaþýndaydý ve tam sekiz senedir kördü. Kimilerine göre âmâ, kimilerine göre hefiz (hafýz), itilip kakýlmasýnda hiç mahsur olmayan, esasýnda birilerinin cennetten konak veya villa ayýrtabilmesi için dilenmesi gereken, hatta hatta!

Hayýr hayýr Veznecilerde polisin yaptýðý bambaþka bir þeydi ve asla kimse o davranýþý hak etmezdi.

Hýrsla radyoyu kapayýp, boþalan kadehini doldurdu.

Ýlk çöpteki balýklar bitip ikinci þiþi sýyýrdý ve çakýrkeyf de olduðunu hissetti.

Yanan elektrik sobasýna dönüp, ben hýrsýz deðilim, bu hale düþürenler utansýn diye, biraz da alkolün etkisiyle baðýrdý.

Tabi ya, ilaçla tedavi edilip hiç kusur kalmadan atlatabileceði hastalýðýn geç teþhis edilmesiyle, kör oluvermiþti; kimin umurundaydý?

Baþýný kaldýrýp benim umurumda diye tekrar inledi.

Pencerenin altýna isabet eden toplama üç minik etajerin bulunduðu tarafa baþýný çevirip, dikkatle bakar gibi yaptý. Yerdeki halý ilk eve taþýndýðý günlerde bir arkadaþý tarafýndan getirilmiþ bordo aðýrlýklý geometrik desenli bir makine halýsýydý ve odayý tamamen kaplamasý çok iþine yaramýþ, kendine ait ev sahibi olmanýn hazzýný o halýyla tatmaya baþlamýþtý.

Ýþiz güçsüz, yarý aç yarý tok, miskin miskin çocuk parkýnda intihar etmeyi tasarladýðý o ilk günlerden birinde oturduðu banka gelip seni ve aileni çok eskiden tanýrým diye söze baþlayan Seyfullah amca o gün, þimdi yaþadýðý evi ve þartlarý söyleyince, her ne kadar attan düþüp eþeðe binmeye benzetse de gebermeyi beceremediði takdirde dondurucu soðuklarda dýþarýda kalmaktan ve utanç verici bir þekilde yaþamaktan kurtulabileceðini düþünüp hemen kabullenmiþti.

Kendi ve Oðuz’un babasýnýn kahvede prafa arkadaþýydý, yaþlý adam.

Dört çocuðuna da üniversiteyi bitirtmiþ ikisi Ankara’da bakanlýklarda iþ bulmuþ diðer ikisi de Kanada’ya yerleþmiþlerdi.

Þimdi apartmandan gelen kira geliri ile yaþýyor, kendisine çok fazla gelen bu gelirin büyük bölümünü de Ankara’dakilerin kýçýna tepiþtiriyordu.

Hatta köydeki tarlasýyla birlikte iki dairesini satýp Ankara’dakilere birer daire dahi almýþtý.

On yýl önce eþini kaybeden bu yaþlý adamýn çocukken her yýl genelde yaz ortasýnda kýþýn yakmaya aldýðý odunlarýný taþýr ve odunluða karýsýnýn tam istediði gibi istifler bazen de sobaya sýðmayacak kadar iri olanlarýný yarar, verdiði iki buçuk lirayla da gidip muhallebi yerdi.

Þimdi sahile yakýn bir sokakta, ahþap bir evde tek baþýna oturuyor gene kendi deyimiyle musalla taþýna yatacaðý günü bekliyordu.

Allah gecinden versin amcacýðým, sana bir þey olursa benim de bu evde sonum olur diye mýrýldanýp elini kadehine götürdü.

Yudumunu aldý ve su içen tavuk misali baþýný yukarý kaldýrýp baðýrdý: “Ulan bakýn bakýn da utanýn elin adamý dört çocuðuna da üniversite bitirtiyor. Ya siz; tek çocuðunuzu okutamayacak kadar kendi derdinize düþtünüz ve benim kaderimi deðiþtirdiniz. Halbuki üniversiteyi bitirebilseydim o astsubay rütbemden ötürü bana öyle vuramayacaktý.

Hadi gene de tümör oluþtu diyelim, gittiðim doktorlar mühendis olmamdan yani seviyeme saygý duyup itina gösterecek ve teþhisi zamanýnda koyup kurtulacaktým ama siz beni bu hale sadece kendi hayatýnýzý yaþamak için soktunuz. Ulan madem beceremeyecektiniz niye beni peydahladýnýz?”

Niye ben?

Niye mi sen, gözlerini kaybettiðin güne kadar karþýlaþtýðýn hiçbir köre niye sen diye sordun mu hýyar?

Ýlk sara (epilepsi) nöbetini, tezkeresine iki aydan daha kýsa süre kala eðitim alanýnda geçirip, apar topar revire götürüldüðünde, doktorun teþhisi oðlun sana tezkere hastalýðý bulaþmýþ gibi anlaþýlmaz kelimeler olunca pek de önem vermemiþti ama sonraki sivil doktorlar sorunu ya midesinde aramýþ ya da asabi olmakla teþhis koyup, bir þekilde baþlarýndan savmýþlardý.

Eðer o günlerde ülkedeki insana verilen deðerin cebindeki tomarla veya seviye ile ölçüldüðünü bilebilseydi, þimdi kör deðildi ve bundan da emindi.  

Yataðýnýn bulunduðu tarafa dönünce ilk beþ doktorla karþýlaþtý!

Beþi de sað ellerinin iþaret parmaklarýný suratýna doðru uzatmýþ gülerek hep bir aðýzdan tabiî ki sen, baþka kim olacaktý diye baðrýþmaya baþladýklarýnda, silkinip kabustan kurtuldu.

Durup dururken gardrobu olmadýðýný hatýrlayýnca gülümsedi, hiç de önemi yoktu ve kapý arkasýndaki çiviler yetiyordu.

Hastane sonrasý düþtüðü boþluk, ailenin, baþlarýna kalacak korkusuyla, bin bir dereden su getirerek, yalan yanlýþ kerameti kendinden menkul teþhislerle reddi ve geçen acý dolu günlerin getirdiði umutsuzluk.

Ýki günden fazla, aðzýna lokma koymadýðý günler, karnýn tok mu diye sormadan, kýyak yapýyorum, teselli ediyorum derdiyle aç karna ýsmarlanýp içilen içkiler.

Ýyilik yaptýðýný sanýp, akýllarýnca cebine para koyup, onurunu kýran arkadaþlar ve zaman içinde tamamýnýn ortadan kayboluþlarý.

Sonunda gerçek ama sayýca az birkaç dost ve çöp þiþlerin getirdiði güven.

Almanya’dan yollanan teyp ise, yeni bir kilometre taþý olup, þiir yazmasýný daha doðrusu bestelenir umuduyla kasede okumasýný saðlamýþ ve içine yaþama hýrsý katmýþtý ama hiçbir þiirinden de kazanç saðlayamayýnca iþi romana dökmeye karar verip, on yedi kasetten oluþan romanýný bitirmiþti.

Kafasýndaki teori, evlenecek doðan çocuðu büyüyüp okuma yazmayý becerdiðinde, kasetlerdekini çocuðu kanalýyla yazýya döküp, yayýn evlerine götürecekti.

Bu ilhamý da Nasrettin Hoca’nýn alacaklýsýna elindeki tohumlarý gösterip bak bunlarý ekecek çýkan çalýlýklardan geçen koyunlarýn takýlan yünlerini toplayacak ip yapýp satacak ve sana borcumu ödeyeceðim dediðinde gülen adama; peþin parayý görünce nasýl da gülersin fýkrasýndan esinlenmiþti.

Evlenip yuva kurma ümitlerini de kýsa zamanda yitirip, ikinci romaný kasete okumaktan vaz geçmiþti.

Rakýsýný yudumlarken cam dibinden geçen ayak sesini tanýdý.

Hemen üzerindeki dairede oturan bankacý kadýna ait ayak sesleriydi. Ayný saatlerde çelik topuklu iskarpinleriyle geçer ve sanki inat yaparcasýna tam cam önündeyken ayaklarýný yere vururdu. Tabi ayný anda da öyle küfürler yerdi ki duysa, ihtimal yüzünün kýzarýklýðýnýn geçmesi asgari iki saatten fazla sürerdi.

Doðum günü olmasýndan ötürü küfür etmedi.

Az sonra ayak sesleri kendi merdivenlerinde yankýlanýnca, apar topar toplanýp, kadýnýn rakýyý görmemesi için sanki tesadüfmüþ gibi kapýyý açtý.

“Merhaba Nihal Haným nasýlsýn, odun almaya mý geldin, býrak ben taþýyayým.”

Raký kokusunu fark etmemesi için baþýný öne eðerek konuþmuþtu ama kadýnýn tazýdan farký yoktu.

“Vallahi hayraným sana benim geldiðimi nasýl bildin, afiyet olsun Osman, bugün doðum günüm, pasta alýrken beðendiðim parça biraz büyük olunca, birden aklýma sen geldin ve Osman ile paylaþýrýz diye düþündüm.”

Oðuz birkaç kez rastlaþtýðý bu kadýný, melek gibi yüzü var ama seksen kilodan bir gram eksikse, iskelenin önüne gider boynuma taktýðým araba lastiði ile saatlerce gelen geçeni seyrederim demiþti.

Tek baþýna doðum günü kutlamayacak kadar güzeldi, öyleyse problem kilolarýnda mýydý?

Bazý geceler, mutfaðýnýn tam üzerine isabet eden yatak odasýndan gelen hýçkýrýklarýný duyar, bazen de duvarlara savrulan losyon þiþelerinin patlamalarýný dinlerdi.

Yaratan, harika yüz güzelliði vermiþti ama kýymetini bilemediðinden, homini gýrtlak takýlýnca, triplere girmiþ olmalýydý.

Kiþiye göre deðiþse de kendi acýlarýyla boy ölçüþemeyecek kadar problemleri olan bir kadýndý.

Saniye kaybetmedi ve arka cebinden çýkarttýðý cüzdanýndaki kimliði gösterdiðinde kadýn afalladý.

Ayný gün ve yýlda doðduklarýndan, bu tesadüf o an bir kaynaþmaya neden oldu.

“Senin de doðum günün kutlu olsun Osman, hayatýmdaki en mutlu ve ilk tesadüf. Demek raký içerek kutluyorsun, bana da bir kadehin var mý?”

Ýçeri davet etmekten baþka yapabileceði þey yoktu ve “Þeref verirsiniz” derken yana çekildi. 

Nihal, deðirmen taþýna benzeyen kýçýný sandalyeye yerleþtirmeye çalýþýrken, mutfaktan kadeh ve kalan balýklarý getirdi.

“Osman ben birþey yemem, hiç kendini yorma.  Sadece sana bir kadehlik arkadaþlýk edeceðim.”

Tanrým, ne güzel de kokuyor diye içinden geçirdiði sýra bu sözler anýnda haddini bildirdi.

“Nihal Haným sizi temin ederim tertemizdir.”

“Osman daha yerleþmeden kalbimi kýrma, aklýmdan bile geçmedi.”

Bal gibi geçmiþti, öyle olmasaydý bu yanýtý da veremez, aval aval yüzüne baka kalýrdý.  

Özür dilemesi gerekmiyordu “Siz yanlýþ anladýnýz, dýþarýdan almadým, kendim piþirdim” tarakasýyla hemen geçiþtirdi.

Bir çay bardaðý rakýya ayný oranda pasta, hepsi bu.

Kadýnýn arkasýndan kapýyý kapar kapamaz, demek seçtiðin parça kilolarýnla ters düþünce aklýna geldim ha!

 Ýçinden gelen nankörlük etme sözleri, kapýnýn önünde duraksamasýna neden oldu ama biraz minnet duymam gerekse de geliþ nedeni sadece pastanýn büyük oluþun, þahsiyetimle ilgisi bulunmadýðý için minnet duymama gerek yok, nankörlük de etmiyorum düþüncesiyle rahatlayýp, yerine oturdu.

Tamamý azami beþ dakikadan ibaret dostluk.

Neymiþ efendim nasýl kör olmuþum, açýlma þansým var mýymýþ, ailem yardým ediyormuymuþ.

Hiç deðiþmeyen, kendi ruhlarýný tatmin etmek için yöneltilen sorularýn ardýndan ay benim baþýma gelseydi dayanamazdým sözleriyle, niye sen; kelimelerinin tam manasýyla izahý.

Kýzmýyordu alýþmýþ, ülkenin yetiþtirdiði insan kalýbýndan öte geçemeyenlerin, toplumsal davranýþ biçimiydi ve daha ötesini beklemek saflýktan baþka birþey olamazdý.

Sekiz senede belki yüzlerce defa karþýlaþtýðý olayýn üzerine fazla düþmeden, kendi dünyasýna dalýp gitmek istedi ama getirdiði tabaða elini atýp, tek balýk yemediðini fark eder etmez, tekrar kendi kendine söylendi.

Niçin böylesine acýmasýzca duyulan güvensizlik ve karþý tarafý hiç hesaba katmadan, kýrýlýr mý üzülür mü muhasebesini yapmadan vurulan kördür pistir damgasý.

Halbuki, eve girdiði andan itibaren ellerini toplam altý defa yýkamýþtý ve bunun Nihal karýsýyla hiç iliþkisi yoktu.

Gerçekten kör olmasý geçmiþ hayatýnda yaþadýðý düzeni baþtan sona deðiþtirmiþ, bilhassa temizliðe, saç sakal ve giyimine azami önem verir olmuþtu ve davranýþý zaman içinde yakýndan tanýyanlarýn tamamýnýn dikkatini çekmiþti ama birebirde karþýlaþtýklarýnda hiç de faydasý yoktu.

Zaten eve kolay kolay da kimseyi çaðýrmaz, Oðuz’dan baþkasý yaptýðý yemeði pek yemezdi ve umurunda da deðildi. 

Kaseti harekete geçiren düðmeye basýp, Akdeniz Akþamlarý’ný dinlemeye hazýrlandý.

Müzik duyulduðu sýra, canýnýn sigara çektiðini fark edip, ulan býrakalý sekiz sene oldu hala içimden seni atamadým, ne belaymýþsýn, seni icat eden mezarýnda dönme dolap olsun derken kasetteki ilk kelimeler de baþladý.

Duygu yoðunluðu vücudunu sarmadan son defa sigarayý otlakçýlýk yapýp onurunu ayak altýna almaktansa býraktýðýný hatýrlayýp, bir yerlere uzadý.

Askerden sonra ilk yýllýk iznini aldýðý gün, maaþýna ve izin parasýna bakarak, Akdeniz sahillerine gitmeye karar verip, ince hesaplarý da boþ vererek, yolculuða hazýrlandý.

On beþ iþgünü tutan izninin tamamýný sahillerde geçirecek, kumsallarda yatacak, parasýnýn idare ettiði yere kadar yiyip içecekti.

Son sara nöbetini iki hafta önce geçirdiðine ve ortalama iki ayda bir geldiðine göre de tehlike yoktu. Yalnýz gittiði son doktor otobüse yetiþmek için dahi koþma, tek baþýna denize girme, bir karýþ su da dahi boðulabilirsin uyarýsýný yapmýþ ama adamýn dikkatini çekmeye çalýþtýðý noktayý, nöbet aralýklarýný hesaba katýp, kâale dahi almamýþtý.

Arada televizyondan izleyip hayallerini kurduðu küçük kasabaya vardýðýnda herþey bambaþkaydý.

Otele, pansiyona gerek yoktu ve tüm boylu boyunca uzanmýþ sahil kendini bekliyordu.

Çorap, don dahi koymadýðý küçük çantasýnda yedek pantolon, dört tiþort ve çakýsý da olan tirpiþondan baþka birþey yoktu. Hep mayo giymeyi tasarladýðýndan baþka giysiye lüzum görmemiþti.

Çantayý askerdeki ekmek torbasý gibi kýçýna gelecek þekilde asýp, kasabanýn sokaklarýný arþýnlamaya baþladý.

Ne de olsa Ýstanbul çocuðuyuz, ilk günden saðý solu öðrenmeden, parayý savurmanýn alemi yok felsefesiyle domates, ekmek ve peynir aldý ve karnýný doyurup sahile uzadý.

Alabildiðine sahilde, bir noktayý kendine kod yapýp denize girdi.

Saatlerce çocuklar gibi oynayýp yüzdükten sonra, belediye duþunda yýkanýp, akþam neler yapabileceðini tasarlamak üzere ileride gördüðü çay bahçesinin yolunu tuttu.

Henüz oturmuþ, masaya sigarasýný atmýþtý ki “Hoþ geldiniz, ne arzu edersiniz?”

Sesin geldiði yöne dönünce, aklý baþýndan gitti.

Parmak arasý terlik, siyah þalvar ve beyaz gömleðinin üzerine geçirdiði cepkeniyle karþýsýnda tam bir dünya güzeli durmaktaydý.

Uzun dalgalý saçlarý, geniþçe alnýnýn bitimindeki yay misali kaþlarýnýn hemen altýnda, ok gibi fýrlamýþ kirpiklerinin arasýndan bakan kapkara gözleriyle duran kýza binlerce yýl süren zaman içinde cevap veremedi.

“Ýsterseniz biraz sonra geleyim.”

Kýz bunlarý söylerken hala minik elmacýk kemiklerini, düzgün burnunun hemen altýndaki kalýn dudaklarýný ve küçük çenesinin yüzüne nasýl da uyum saðladýðýný hesaplamaya çalýþýyordu.

Bu durumda, çay kurtarmayacaðýna göre “Varsa ve zahmet olmazsa, bir bira rica edeceðim” derken sesini ayarlamaya çalýþtýysa da, kýzýn gülümsemesinden boru gibi çýktýðýný anlayýnca, devirdiði çam sebebiyle biraz utandý.

Masaya getirdiði birayý açan kýz “Çantanýz ayak dibinde, yatacak yer ayarladýnýz mý, isterseniz size birkaç pansiyonun adresini verebilirim”

Kýza öküzün mezbahada býçaða baktýðý gibi bakmayý kesip “Herþeyim hazýr, zahmet etmeyin” derken biraz toparlanabildi.

Ýçerideki çay ocaðýnýn arkasýndan, kalýn bir erkek sesi ‘’Nuray kýzým tostlar hazýr’’ diye baðýrýnca, adýný da öðrendi.

Ýkinci birayý, Nuray Haným kelimeleriyle istedi.

Bu arada çayhane yükünü almýþ, kýz fazla ilgilenemez olduðundan, ikinci biranýn bitiminde hesap isteyince Nuray kýrgýn bir ses tonuyla hesap alýrken çayhanemizi beðenmediniz mi diye sitemde bulunmayý ihmal etmeyince on beþ gün buradayým yanýtýyla kýzýn tekrar gülümsemesini saðladý ama kendi bin beter durumda.

Kasabanýn içindeki bakkalýn birinden aldýðý köpek öldüren þarabýna tirpiþonu saplarken, ulan askerde her ne kadar sabahlarý izmarit toplayýp, öðlenden sonra yol kenarýnda ot yolsak da en azýndan yön bulmayý öðrettiler diye düþünürken, sabah gölgesinde kalkacaðý çalýlýðýn dibindeydi.

Biten kaseti çevirip dublesini de tazeleyip yudumladý, aðzýna attýðý kreçayý çiðnediði sýra hayat yolunda tam gaz tüm bedenimle giderken gene duygularým ters yöne yola çýktý, þu hale bak ulan! 

Girdiði yoðunluk bir türlü önleyemediði ve önlemek de istemediði bir durumdu.

Kaseti faliyete geçirip, kulaðýna gelen müziðin beynine daðýlmasýna müsaade etmeden önce yaþadýðý hayatý atlý arabalarýn tekerleðine benzetti. 

Tabi ya, týpkýsýnýn aynýsýydý!

Araba hýzla ileri doðru giderken tekerlekler de ayný istikamete döner ama tekerin çemberini mile baðlayan çubuklar bir göz aldatmasýyla, geriye dönüyormuþ intibaðýný verirdi.

Akdeniz akþamlarý tekerin çubuklarýný ters yöne çeviriyordu. Ýþte birkaç dublenin ardýndan yaþadýðý sadece bundan ibaretti.

Aynaya bakabildiði günleri hatýrladý!

Esmerdi, uzun boylu sayýlabilirdi ve mesleðinin getirisi geniþ omuzluydu. 

Kaþýnýn gözünün artýk deðeri yoktu, hatýrlamak dahi istemedi.

Amatör kümede futbol oynamýþ olmasý þimdi sadece iþportacýlýk yapmasýnda iþe yaramýþtý.

Iþýðý dahi seçemeyen bir gözünün, yuvasýndan kaydýðýný da biliyordu.

Diðer gözü ýþýk seçebildiðinden tam yerindeydi ama yollarda baston yardýmý olmadan tek adým atamýyordu.

Yüzde doksan beþ kör de olsa týbben ýþýk seçen göz öyle iþlere yarýyordu ki birden panikledi, karartý þekilnde gördüðü direkler, araçlar ve nice engeller.

Vezneciler’deki polisin öyle davranmasýna da gerek yoktu, soran olursa; her neyse diye aklýndan çýkarttý.

Bir arkadaþý yýllar sonra bana bak sen zamanýnda çok kýzýn kalbini yaktýn da Allah seni böyle yaptý yorumunu hatýrlayýnca pis pis sýrýttý.

Gerçekten de öyleydi ama hiçbir kýzýn kanýna girmediðinden þimdi vicdaný gayet rahat yaþayabiliyordu.

Sabah kurumuþ bir gýrtlak ve mide yangýsýyla uyanýp, üzerindeki kumu topraðý silkeledi ve caminin yolunu tuttu.

Tuvalet ihtiyacýný karþýlayýp, elini yüzünü de yýkadýktan sonra çarþýya yöneldi.

Akþamki þarap ve bira, midesinin boþ olmasýna raðmen, kahvaltýya müsade etmediðinden bulduðu ilk çorbacýya daldý.

Elinde kaþýk, aklýnda Nuray.

Garip olan asker sonrasý Nuray ruhunu harekete geçirip kalbini ýsýtan ve hiçbir hazýrlýðý olmamasýna raðmen aþký düþündüren kiþi olmasýydý.

Tabi biraz da sara nöbetlerinin etkisi vardý ama doktorlar asabi olmasýna baðlayýp, zamanla geçer dememiþler miydi?

Yani hastalýðýný öne sürüp, hayatýný karartmaya gerek yoktu.

Akþama deðin, orasý senin burasý benim dolaþtý, kýsa motor gezintisine katýlýp, diðer müþterilerle birlikte baðýrdý çaðýrdý.

Mesele çayhaneye gideceði zamaný tam ayarlayabilmekti ve gece çay ocaðýndan gelen ses hiç de öyle ufak tefek birininkine benzemiyordu.

Aklýndan hiç art düþünce geçirmemesine raðmen, yanlýþ atabileceði bir adým, hiç umulmadýk dertlere neden olabilirdi.

Çayhaneden adýmýný atar atmaz, boþ masalardan birine yönelirken kýzla burun buruna geldi ve bayram sabahý uyandýðýnda baþ ucunda bayramlýklarýný görmüþ çocuklar gibi sevindi.

“Ýyi akþamlar Nuray Haným, gene bira rica edeceðim. Pardon çereziniz var mý?”

Çerez yalnýzca lafý uzatmak için söylediði sözlerdi ve cevabý da ona göre olmalýydý nitekim “Annem yeni fýstýk kavurdu, taze kabak çekirdeði de var” dediðinde rotanýn doðru yolda olduðunu saptadý.

Kýsa süre sonra, mutluluðun zirvesine týrmandýðýný hissetti.

Öylesine mutlu, öylesine mutluydu ki soðan koklatýn, kolonya getirin, baþýný çarpacak tutun, yumruklarýný açýp, bilekleriyle þakaklarýný ovalayýn, doktor yok mu, biri ambulans çaðýrsýn baðýrýþmalarý arasýnda genç bir kýzýn hýçkýrýklarýný duyamadý.

Boþ gözlerle tavandaki cam karpuza baktýðý an, yanýna gelen kiþinin Nuray olmadýðýný görünce çayhanede deðil de kasabanýn saðlýk ocaðýnda, sedyede yattýðýný anladý.

Ölmek, o gün gerçekten ölmek istemiþ, görünüþte aþaðý yukarý ayný yaþlarda belki birkaç yaþ kendinden büyük doktor geçmiþ olsun Osman, þansýn varmýþ ki nöbetin denizde gelmemiþ. Þimdi huzur içinde uyu, kimliðin paran ve diðer eþyalarýn benim emanetimde endiþelenme, sabah tatiline devam edebilirsin. Hadi yarýn tekrar görüþürüz” demiþ ve kötü kaderiyle baþ baþa býrakýp gitmiþti.

Sabah hýrsýz gibi kaçtýðý kasabayý ve Nuray’ý asla ve asla unutamayacaktý.

Avucunun içindeki çay bardaðýný var gücüyle sýkmaya çalýþtýðý an diðer eliyle teybi kapadý. Artýk Akdeniz akþamlarýna da tahammül edemeyeceðini biliyordu.

Doðum günüm olduðunu bilse Oðuz mutlaka gelirdi ama hýyar herifin kendi doðum gününden haberi yokki benimkinden olsun düþüncesiyle sýrýttý.

Sonunda Nuray’ý hatýrlamanýn faturasýný çeþmeleri açarak ödedi.

Ertesi gün iþini bitirip evin yolunu neþe içinde tutup mahalleye girdiði an kapý önündeki iri karaltýyý fark edince duraksadý.

Ayný anda da binayý sabahýn altýsýnda süpürüp yýkadýðýný hatýrlayýnca, mosmor olup kaderine söylendi.

Sirke satan suratýyla binaya girmeye çalýþtýðý sýra koluna yapýþan bir el “Aman dikkat et peþimden gel” diyerek, sürüklemeden içeri soktu.

Odasýna girdiðinde hala verdiði emeðin heba olduðunu düþünüp, kocakarýlar gibi sýzlanýyordu ama birden duraksayýp, yardým edeni hesap dýþý býraktý.