Çiçekler Aþkýn Renklerini Sergiliyordu

Anlatacaðým belki bazýlarýna absürt gelebilir, bir þey diyemeyeceðim çünkü yaþayan anlatýr, yaþamayan ise yanýlýr ve yalnýz kalýr. Size aþkýn coþkusuyla dokunuþuyla anlatmaya çalýþacaðým, umarým baþarýlý olurum. Aþk, gönlüme dokunduðunda, hayatýmýn her aný bir anda inanýlmaz bir güzellikte deðiþti. Kalbimde hissettiðim sýcaklýk, o ritimle o ahenkle ruhumda bir huzur dalgasýyla etkisiyle dalgalandý, coþtu ve aþka doðru koþtu. Bu aþk, sadece bir insana duyulan bir his olmaktan çýkýp, tüm kâinata yayýlan bir duygu haline geldiðini fark ettim. Gözlerimle baktýðým her þeyde, aþkýn izlerini, parýltýsýný, dokunuþunu aðaçlarýn yeþil yapraklarýndaki, canlýlýðý görmeye baþladým. Sabahýn ilk ýþýklarýyla uyandýðýmda, güneþin doðuþunu izlemek benim için bir vazgeçilmez bir hal haline geldi. Aðaçlarýn yapraklarý, rüzgârýn hafif esintisiyle dans ederken, aþkýn melodisini duyuyordum o esintide. Kuþlarýn cývýltýsý, aþkýn þarkýný söylüyorlardý adeta, açta gönül kulaðýný dinle diyorlardý bana. Bende açtým gönül kulaðýný dinlemeye baþladým aþkýn melodisini kuþlarýn ötüþleriyle. Her bir kuþ sesi, içimdeki aþký daha da derinleþtiriyordu, derine indikçe aþkýn içinde kayboluyordum, baþka birisinin gönlünde kendimi buluyordum adeta.

Doðanýn her bir köþesi, aþkýn bir yansýmasýydý, aþkýn kendini anlatmasýydý bize iþte dokunuþuyla her þey geliyordu böylesine dile. Nasýl mý? Kalkýyor beyler aþka doðru kafile, aþksýz içilmez bile nargile diyorlardý sankime, camdan bakýyor bak ta gör o Nurgül’ü. Alda bir çiçek uzat seni bekleyen o Nurgül’e.  Uzatýrsan bir gül Nurgül’e, sana hazýrlamýþ yersin ulaþýrsýn bir tabak keþküle. Çiçeklerin renkleri, aþkýn çeþitliliðini ve güzelliðini gösteriyordu. Nehirlerin akýþý, aþkýn sürekliliðini ve sonsuzluðunu anlatýyordu bana. Her þey, aþkýn bir parçasýydý ve ben bu aþkýn içinde kayboluyordum. Kaybolurken yeniden doðuyordum. Doðanýn her bir detayý, aþkýn farklý bir yüzünü gösteriyordu bana. Aþk, sadece bir duygu deðil, bir yaþam biçimiydi, o terzinin yeniden sökülmez elbise dikiþiydi, anlatýlmaz bir gülüþüydü. Doðaya baktýkça, aþkýn ne kadar büyük ve derin olduðunu anladým. Her nefeste, her adýmda, aþký hissettim. Bu aþk, beni doðayla bir bütün yaptý, eski beni galiba kediler kaptý. Artýk her þeyde aþký görebiliyordum ve bu bana tarifsiz bir mutluluk veriyordu. Aþk, hayatýmýn her anýna dokunmuþtu ve ben bu dokunuþun tadýný çýkarýyordum. Aþkýn gücüyle, tabiatýn güzelliklerini daha derinlemesine keþfetmeye baþladým. Her bir çiçek, her bir yaprak, her bir damla su, aþkýn bir yansýmasýydý var olmanýn yaþanmasýydý. Bu aþk, bana doðanýn ne kadar muhteþem ve büyüleyici olduðunu gösterdi. Artýk doðaya baktýðýmda, sadece güzellikleri deðil, ayný zamanda aþkýn izlerini de görüyordum. Bu aþk, bana hayatýn ne kadar deðerli ve anlamlý olduðunu hatýrlattý. 

Bir gün, ormanda yürürken, aðaçlarýn arasýnda bir patika keþfettim. Bu patika, beni bir Gölet’e götürdü. Gölet’in suyu, aþkýn berraklýðýný yansýtýyordu. Suya baktýðýmda, kendi yansýmamda aþkýn izlerini gördüm. Gölet’in kenarýndaki çiçekler, aþkýn renklerini sergiliyordu adeta o renkleriyle canlýlýklarýyla. Her bir çiçek, aþkýn farklý bir yüzünü gösteriyordu bana. Bu an, aþkýn doðayla nasýl iç içe geçtiðini ve her þeyde nasýl var olduðunu bir kez daha anlamamý saðladý. Gölet’in kenarýnda oturup, suyun sakinliðini izlerken, aþkýn huzurunu hissettim. Rüzgârýn hafif esintisi, saçlarýmý okþarken(pardon ben tarama özürlüydüm varmýþ gibi hissettim olamaz mý acaba?), aþkýn dokunuþunu hissettim. Doðanýn her bir detayý, aþkýn bir parçasýydý ve ben bu parçalarýn içinde kayboluyordum. Aþk, bana doðanýn ne kadar muhteþem ve büyüleyici olduðunu gösterdi. Artýk her þeyde aþký görebiliyordum ve bu bana tarifsiz bir mutluluk veriyordu, vesselam.

Mehmet Aluç