Yanıyorum
Can canana esir olmuş,
gözüm bir şey görmez iken,
Kahretsin ki şu an bile
yüreğimi sınıyorum.
Bağ perişan; bağban sefil;
sunduğuysa sâfî diken.
Çabalarım hep nafile;
kurtulurum sanıyorum.
Önerseler, yâri unut,
cennetine var geç, senin.
Ölümsüzlük şerbetini altın
kaptan al, iç, senin.
Teneşirsiz ve kefensiz,
haberi yok hiç kimsenin,
Bir tas zehir zıkkım ile
ben kendimi yunuyorum.
Sevda böyle bir şey imiş;
acılar var hamurunda.
Yuvarlanıp dibe battım
hasret denen çamurunda.
Yankılanır döner sesim;
bilmem kimin umurunda!
Hedef zirve; çıktım yola,
dik yokuşlar iniyorum.
Bakmadığım yer kalmadı,
kapıları aralayıp,
Sanılmasın mola verdim,
tek nefesçik duralayıp,
Unutmayı çok isterken methiyeler
sıralayıp,
Rastladığım her bir kula,
neden onu anıyorum?
Ya ben çare bulamadım, ya
da kader istemedi.
Düğümlendim; çözüm nedir?
Kime sorsam var demedi.
Yorgun düştü ayaklarım, daha
öte gidemedi.
Çağırıyor zalim sıla;
boynu bükük dönüyorum.
Kaderimin ağlarını ilmek
ilmek ören sensin.
El anlamaz çektiğimi;
hâllerimi gören sensin.
Bu garibi çölden çöle
takdirinle süren sensin.
Adınla kavrulan dile su
ver Mevlâ’m; yanıyorum.
Mücella Pakdemir
(
Yanıyorum başlıklı yazı
Mücella Pakdemir tarafından
28.08.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
