Çocukluðumdan Bir Kesit

   Çocukken çok yaramazdým birde kitap okumayý severdim annem nedense aldýðým çizgi romanlarý hikâyeleri sevmez okumama izin vermez, bende gizlice koynumda saklar eve getirirdim. Annemi çok üzdüm ondan hiç özür dileyemedim, ona sarýlarak "anneciðim özür dilerim" diyemedim ve boynuna hiç sarýlamadým… Bir gün, okuldan dönerken yine bir çizgi roman almýþtým. Eve geldiðimde annem mutfakta yemek yapýyordu. Çizgi romaný gizlice odama götürdüm ve yataðýmýn altýna sakladým. Akþam yemeðinde annemle göz göze gelmemeye çalýþtým, çünkü içimde bir suçluluk duygusu vardý. Annem, her zamanki gibi bana sevgiyle baktý ve “Bugün okulda neler yaptýn?” diye sordu. Ben de sýradan bir gün geçirdiðimi söyledim. Gece, herkes uyuduktan sonra çizgi romaný çýkardým ve okumaya baþladým. Her sayfada annemin yüzü gözümün önüne geliyordu. Onun bana olan sevgisini ve endiþesini düþündükçe, içimdeki suçluluk daha da büyüyordu. O an, anneme karþý ne kadar haksýzlýk ettiðimi anladým. Ama yine de gidip ona sarýlmak ve özür dilemek cesaretini bulamadým.

   Yýllar geçti, ben büyüdüm ve annemle olan iliþkimiz deðiþti. Ama o çocukluk anýlarý ve içimdeki piþmanlýk hep kaldý. Þimdi, keþke o zamanlar anneme sarýlýp “Anneciðim, özür dilerim” diyebilseydim diye düþünüyorum.  Þimdi, geçmiþte yaþadýðým bu anýlarý hatýrladýkça, anneme olan sevgim ve saygým daha da artýyor. Keþke o zamanlar ona sarýlýp “Anneciðim, özür dilerim” diyebilseydim. Annemin neden çizgi roman okumama karþý çýktýðýný anlamayamadým! Belki de, benim daha ciddi ve eðitici kitaplar okumamý istiyordu. Belki de, çizgi romanlarýn beni gerçek dünyadan uzaklaþtýracaðýný düþünüyordu. Ama ben, çizgi romanlarýn büyülü dünyasýnda kaybolmayý seviyordum. Her bir sayfa, beni farklý bir maceraya sürüklüyor ve hayal gücümü geniþletiyordu.

   Okuma aþkým, çocukluðumdan beri içimde büyüyen bir tutku oldu. Kitaplar, bana farklý dünyalarýn kapýlarýný açtý ve hayal gücümü besledi. Her bir hikâye, bana yeni bir perspektif kazandýrdý ve dünyayý daha geniþ bir açýdan görmemi saðladý. Okumanýn güzelliði, bana hem bilgi hem de duygusal zenginlik kattý. Annemin endiþelerini anlasam da, okuma aþkýmýn derinliðini ve bana kattýðý güzellikleri her zaman savundum. Þimdi, geçmiþe dönüp baktýðýmda, anneme olan sevgimi ve ona karþý hissettiðim piþmanlýðý daha iyi anlýyorum. Keþke o zamanlar ona sarýlýp “Anneciðim, özür dilerim” diyebilseydim, ama biliyorum ki annem beni af ederdi.

   Çocukluðumda kitaplara olan tutkum kadar, sinemaya olan sevgim de derindi. Her hafta sonu, mahallemizdeki küçük sinemaya gitmek için sabýrsýzlanýrdým. Sinema salonunun karanlýk atmosferi, büyük ekranda parlayan görüntüler ve hikâyelerin büyüsü beni her seferinde etkilerdi. Sinema, bana farklý dünyalarýn kapýlarýný açar ve hayal gücümü beslerdi. Annem, sinemaya olan bu tutkumun da farkýndaydý. Bazen, “Bu kadar çok film izlemek yerine derslerine odaklanmalýsýn” derdi. Ama ben, sinemanýn bana kattýðý duygusal ve zihinsel zenginliði her zaman savundum. Her film, bana yeni bir perspektif kazandýrýr ve dünyayý daha geniþ bir açýdan görmemi saðlardý. Bir gün, annemle birlikte bir film izlemeye gittik. Film, bir annenin ve çocuðunun arasýndaki güçlü baðý anlatýyordu. Film boyunca, annemin elini tuttum ve onunla olan baðýmýzý düþündüm. Film bittiðinde, gözlerimiz dolu dolu birbirimize baktýk ve o an, anneme olan sevgimi ve ona karþý hissettiðim piþmanlýðý daha derinden hissettim.

   Sinemaya olan sevgim, bana sadece eðlence deðil, ayný zamanda duygusal bir derinlik de kattý. Her film, bana annemle olan iliþkimi ve ona olan sevgimi daha iyi anlamamý saðladý. Þimdi, geçmiþe dönüp baktýðýmda, sinemaya olan bu tutkumun beni nasýl þekillendirdiðini ve annemle olan baðýmý nasýl güçlendirdiðini daha iyi anlýyorum. Sinemaya olan sevgim, bana sadece eðlence deðil, ayný zamanda duygusal bir derinlik de kattý. Her film, bana annemle olan iliþkimi ve ona olan sevgimi daha iyi anlamamý saðladý. Sinema salonunun karanlýk atmosferinde, büyük ekranda parlayan görüntüler ve hikâyelerin büyüsü beni her seferinde etkilerdi. Her film, beni farklý bir dünyaya götürür ve içimdeki duygusal fýrtýnalarýmý harekete geçirirdiSinemaya olan bu tutkum, bana sadece hikâyeler anlatmakla kalmadý, ayný zamanda duygusal bir yolculuða çýkardý. Her film, bana annemle olan iliþkimi ve ona olan sevgimi daha iyi anlamamý saðladý. Sinema, bana duygusal bir derinlik kattý ve içimdeki duygusal fýrtýnalarý harekete geçirdi. Annemle olan bu anýlar, aramýzdaki baðý daha da güçlendirdi ve ona olan sevgimi daha da pekiþtirdi. Þimdi, geçmiþe dönüp baktýðýmda, sinemaya olan bu tutkumun beni nasýl þekillendirdiðini ve annemle olan baðýmý nasýl güçlendirdiðini daha iyi anlýyorum. Anneme olan sevgimi ve ona karþý hissettiðim piþmanlýðý daha derinden hissediyorum. Keþke o zamanlar ona sarýlýp “Anneciðim, özür dilerim” diyebilseydim, ama biliyorum ki annem beni her zaman anladý ve affetti diye düþünüyorum. Kitap okumanýn muhteþem güzelliði, beni her zaman büyülemiþtir. Her bir sayfa, beni farklý bir dünyaya götürür ve hikâyelerin içinde kendimi bulmamý saðlar. Kitaplarýn atmosferi, beni gerçek dünyadan uzaklaþtýrýr ve hayal gücümün sýnýrlarýný zorlar. Her bir karakterle empati kurar, onlarýn duygularýný ve düþüncelerini hissederim. Kitap okumanýn bu büyülü dünyasýnda, kendimi kaybeder ve her bir hikâyenin kahramaný olurum.

   Sinemanýn loþ ýþýðýnda, büyük ekranda parlayan görüntüler ve hikâyelerin büyüsü beni her seferinde etkiler. Sinema salonunun karanlýk atmosferinde, kendimi filmin kahramaný olarak görür ve o filmin içine sanki dalardým. Her bir sahne, beni farklý bir dünyaya götürür ve içimdeki duygularýmý okþayarak deðiþik hisleri hissetmemi saðlardý. Sinemanýn muhteþem atmosferinde, kendimi kaybeder ve o filmin büyüsüne kapýlýrdým. Kitap okumanýn ve sinemanýn bu büyülü dünyalarý, bana sadece eðlence deðil, ayný zamanda duygusal ve zihinsel zenginlik de kattý. Her bir hikâye, bana yeni bir perspektif kazandýrýr ve dünyayý daha geniþ bir açýdan görmemi saðladý. Kitap ve sinema kýrmýzýçizgimdi vesselam.

Mehmet Aluç