Soðuk bir düþ ýsmarladým ruhumun yangýnýnda sefere çýkmýþ bir denizci gibi ve ruhumun idam mangasý aþkýn solgun yüzünden yaðan nur misali.

Nüktedandý yaþam sözüm ona sözüm olmazken saða sola ve arkamý asla kolaçan etmeden düþmüþken eðri büðrü kambur yollara.

Bense menþei ölümün ve devrik tahtým asla da payidar olmayacak bir padiþahtým iþte oyun denen bu bilmecenin yok iken de ederi ve aymazlýðýnda kederin elimden kayýp gidenlerin zemheriden bana seslendikleri gün gibi aþikâr gün yüzü görmeye meylettiðim yalancý aydýnlýklarýn yalan zaferleri benimse tek ziynetim sadece sevgi.

Aþýlasý bir engel.

Aþina yüzler.

Emre amade gülüþler.

Yakardýðým sadece O.

Ýþveli sözcüklerin kýrýk çeperleri ve iþte sihirli bir dünya varsa yoksa kalemin kendi içinde yarattýðý o devasa oyun bahçesi.

Kulvarýmda tektim mademki sevginin de önde giden neferi.

Ve iþte hep de arkada kalmýþken oyun denen hayatýn akan rimelinde dahi saklý iken albenisi sözcüklerin.

Tarumar edilmiþ bir dünya belki bir rüya.

Temcit pilavý gibi önüme getirilen leziz görünümlü ne çok günah.

Hele ki yok mu o güruh?

Sefer tasýnda unutulmuþ bayat bir yemek gibi kokusunu duymasam dahi ruhumu týngýrdatan zalimin zaferi.

Dar bütçeli ömürler.

Dik baþlý niyetler.

Öncesi olmayan masallar ve yere düþen deðil baþýmýn üstüne yaðan ne çok beddua.

Namý da almýþ yürümüþken yalan sevgilerin yalan aþklarýn.

Ruhun tömbeki.

Yalnýzlýðýn diviti.

Sobelenmiþ þiirler.

Meymenetsiz deðil elbet ruhuma esen rüzgârýn hýzýndan da yüksek bir volüm ile eþelediðim kadar gönlü kalemin sonlanmaz mürekkebinde unutulmuþ sözcüklerin ve duygularýn çýtasý yükselmiþ ruhu.

Tebessüm ehli bir gün ýþýðý geceden programladýðým umudun ara sýra tutulsa da nutku.

‘’tek yapmam gerekeni beceremediðim günden beri
nereden baþlamamam gerekse her þeye
oradan baþladým
bileklerime bir jilet kadar yakýnken dünya
yola; kanlý bir kahkaha gibi çýktým mesela.

evet
ben hiç terk edilmedim
ben hep yok edildim

baðýrdým aðzýmý elimle kapatarak
keþke doðru yaptýklarýmdan deðil,
yanlýþ yaptýklarýmdan piþman olsaydým’’(Bülent Parlak)

Ölümle seviþebilirdi günahlarým eðer ki yanýlgý ertesi bir yenilgiyi daha ruhumda aðýrlamasaydým…

Sözcüklerin ve þiirlerin dumaný üzerinde en soluk zaferim olsa da sevebilmek yeniden baþlayabilirdim hayata eðer ki kendimi doya doya sevebilseydim.

Askýda ekmek gibi itirazlar sunuyorum bu aralar yüce yargýya ama yetmiyor…

Ýsyan bayraðýmý açýp kendimi evet, sadece kendimi ve içimdeki çocuðu taþa tutuyorum ve tüm yetim vecizelerden alýyorum öcümü gücüme giden sevgisizliðinde insanlarýn ilan ediyorum yaralý ve yamalý ruhumu.

O peyzaj ki…

Türevim iken hayaller.

O ritim bozukluðu ki…

Nabzýný alamadýðýmda kurduðum hayallerin anlýyorum ki ben bir ölüyüm hani bir b/ölü iki iken aþk, sevmediðimde kendimi, lanetlenmiþ bir gezegen gibi yerçekimine yenik düþüyorum…

Totemler saklý ruhumun tahýl ambarýnda.

Bohem sevdalarýn türevinde tüneyen hatalar saklý ruhumu kapý dýþarý edemediðim gibi vücudumda firar etmek adýna oturup da masa baþýna tüm menüyü silip süpürüp yeniden doðmak istemiyorum artýk annemin rahminden aslýnda ben evet, ben sadece annemi doðurmak istiyorum acý çeke çeke sadece açamadýðým o kilitli çekmecede tutuklu kalmýþ yüreðimin radarýný insanlýða ve karþýlýksýz sevgiye odaklayýp ölümü deðil örüntüleri tahayyül edip yeni baþtan bir dünya yaratmak istiyorum yeter ki içimdeki çocuk aðlamasýn yeter ki annem çektiði tüm acýlardan arýnsýn…

Kutsanmýþ iken kayýp gölgem.

Kurtaramadýðým insanlýk ve de…

Ne nakkaþý olmak istiyorum ruhlar âleminin ne de na’þýmýn omuzlar üstünde taþýnmasýný istiyorum haletiruhiyemden sýzan iken fýtratýna söz geçiremediðim doðaüstü duygu ve hayallerim mütereddit sevdamdan ayrý düþüp aslýnda anýlmak dahi istemiyorum düþmanlarýmýn soluk benzinde sakladýklarý zulmü ve tüm lanetli sýrlarý Rabbime ihbar edip gönül rahatlýðý ile yaþamak istiyorum tek gün bile yeterken bana yetemediðim kadar da insanlara yetim notalarýn solunda yatan o anahtar ile sadece sollarýný açýp insanlarýn sollamak istiyorum isyankâr ruhlarýný.

Sözcükler birer slogan.

Ruhlar salon salamanje.

Ýsyanlar katýksýz günah.

Ýdam sehpalarý kaderde depolu.

Feveran etmediði kadar sessizliðin ve iþte her þey için çok geç kalýnmýþlýkla örülü suretler ve çalýntý hayaller ne de olsa alýntýlardan inþa edilmiþ yýkýk bir þehir adýna dünya denen gizemli ve günahlar gölgeler silueti ölüm kadar kalýn bir ses iken bas sesinde çýðlýðýn ve duygularýn deliþmen rotasýndan da taviz vermezken þair içliðini kuþanýp hiçliðine mermiler yaðdýran…