Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir sır gibiydi aklım
Çoğu zaman giderdi
Kimi zamansa savaşırdı
Hem de ne uğruna olduğunu bilmeden
Mantığını bilakis, bilemezdi…
Anlardı, anladıkça çok anlamsızlaşırdı
Ağlarken gülüşleri bir saksıya yağardı
Bir sır gibiydi kalbim
Çoğu zaman savaşırdı
Kimi zamansa giderdi
Hislerini bilakis, bilemezdi…
Severdi, sevdikçe çok korkardı
Kolladığı dağınık saçları bir örgüyle dolardı
Bir sır gibiydi yekvücut
Öyle ya da böyle yaşardı
Kime yetti ki yetecek
Doğuştanki yalnızlığı!
Tuğsel Karakırık